Ακυρία, αλλά η παλιά τραγουδίστρια των Dark Moor έχει πολύ μέτσαλ φωνή…
Αλλά αυτό είναι το τόπικ για το Dark Passion Play. Γιατί δεν ανοίγετε ένα thread “female voices” να βγάλετε τ’ απωθημένα σας?:-k (άσε που παίζει και να υπάρχει)
Ακυρία, αλλά η παλιά τραγουδίστρια των Dark Moor έχει πολύ μέτσαλ φωνή…
Αλλά αυτό είναι το τόπικ για το Dark Passion Play. Γιατί δεν ανοίγετε ένα thread “female voices” να βγάλετε τ’ απωθημένα σας?:-k (άσε που παίζει και να υπάρχει)
Έχετε δίκιο και έχω ξενερώσει τελείως… :eek: Ούτε που έχω μπορέσει να ακούσω ολόκληρο το Dark Passion Play…
Πού ακούσατε τα παλιά κομμάτια με Ανετ;
δηλαδη το προηγουμενο αλμπουμ δεν ηταν επιτηδευμενα εμπορικο? πως ακριβως το ξεχωριζετε αυτο γιατι δεν καταλαβαινω. επισης το τελεντο αυτα γουσταρει αυτα μπορει αυτα γραφει, αν ηθελε κατι αλλο θα γραφε κατι αλλο.
Αυτό για την παραγωγή δεν το έγραψα για κακό. Η δουλειά που έχει γίνει σε αυτόν τον τομέα είναι συγκλονιστική, και μπορώ επίσης να πω πως το δισκάκι μου αρέσει αρκετά, χωρίς να είμαι φαν του γκρουπ.
συμφωνώ.το γεγονός ότι δεν είμαστε fan μάλλον μας ωθεί να στεκόμαστε σε αυτό που ακούμε,καθαρά μουσικά και σε τίποτα παραπέρα.
Εμένα που μου άρεσαν πολύ, έχω ξενερώσει άσχημα. :?
Η ιστορία με την Tarja θα είναι κυρίως. Η Ανετ σε συνδυασμό με την μουσική τους εξέλιξη δε δίνουν αλμπουμς σαν τα παλιά που με έκαναν να κολλάω. :dunno: Κι έτσι δε μπορώ να κρίνω αντικειμενικά το καινούριο…
Για να μην παρεξηγούμαι. :-s
To She is my Sin απο After Forever ανετα καλυτερο απο τ’αλλα… Πολυ “ψευτικη” η Ταρια επι σκηνης στο συγκεκριμενο βιντεακι.
Προσωπικα θεωρω και το Century Child αριστουργημα οπου βρισκω τη φωνη της καταπληκτικη ενω το Once δεν μου ειχε αρεσει καθολου οσες φορες και αν τ’ακουσα και πλεον μου δημιουργει τρομερη απεχθεια. Το πουλαω, το θελει κανεις?
Ειναι η πρωτη φορα που ειχα την υπομονη να κατσω να ακουσω καποια παλια τραγουδια απο την Ανετ (για να μπορεω να κανω συγκριση). Δεν ξερω αν περισσοτερο απογοητευτηκα ή στεναχωρηθηκα… Δεν εχω καταφερει ακομα να ακουσω το καινουριο αλλα τωρα πια εχω ενα λογο λιγοτερο για να το κανω.
Quote:Originally Posted by tolkki
Θα σου προτεινα να ακουσεις Diablo swing orchestra Haggard για να καταλαβεις ποσο μετρια ακουγεται η Floor μπροστα στις συγκεκριμενες τσουπρανεςΤο θεμα ειναι οτι αυτες οι τραγουδιστριες μονο κλασσικα ξερουν να τραγουδανε και τιποτα παραπανω, η Floor τραγουδαει και metal, rock, blues
Εχω ακουσει και δε διαφωνω.Οπως και εχω ακουσει και αυθεντικες κλασικες τραγουδιστριες οι οποιες δεν πλησιαζονται.Απλως η floor τα λεει ολα κυριολεκτικα.Την προτιμω στα πιο ροκ.
δηλαδη το προηγουμενο αλμπουμ δεν ηταν επιτηδευμενα εμπορικο? πως ακριβως το ξεχωριζετε αυτο γιατι δεν καταλαβαινω. επισης το τελεντο αυτα γουσταρει αυτα μπορει αυτα γραφει, αν ηθελε κατι αλλο θα γραφε κατι αλλο.
Για μενα σαφως και ηταν.Αν και ειχε καποια συμπαθητικα τραγουδακια.Τωρα το χεσανε ομως.
Προσωπικα θεωρω και το Century Child αριστουργημα οπου βρισκω τη φωνη της καταπληκτικη ενω το Once δεν μου ειχε αρεσει καθολου οσες φορες και αν τ’ακουσα και πλεον μου δημιουργει τρομερη απεχθεια.
Ναι και στο cc καλη ειναι.Στο once συμφωνουμε.
Βασικά ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα οπαδός ούτε των Nightwish, ούτε του σνδυασμού metal με γυναικεία φωνητικά. Ιδιαίτερα, όσον αφορά στο power metal.
Ο δίσκος των Nightwish που με κέρδισε πραγματικά ήταν το Once και όχι φυσικά για τις ερμηνείες της Tarja, αλλά για τις καταπληκτικές ιδέες και ακόμη καλύτερες ενορχηστρώσεις του Tuomas.
Το στοιχείο αυτό στο Dark Passion Play υπάρχει σε παρόμοιο βαθμό, τόσο έμπνευσης όσο και και εκτέλεσης. Οι συνθέσεις είναι γεμάτες μελωδία και το album είναι αυτό που λέμε με την πραγματικά καλή έννοια του όρου “δουλεμένο” και προσεγμένο.
Η διαφορετική χροιά της νέας τραγουδίστριας στο δικό μου αφτι κολλάει μια χαρά και στα λίγα που μπορώ να κρίνω η μπάντα έχει αναπτύξει μια ακόμα μεγαλύτερη δυναμική σαν συγκρότημα ιδίαεταιρα κάνοντας καλό breakthrough σε δύσκολους για το μουσικό της ύφος χώρους (όπως π.χ. το περιοδικό Kerrang).
Από τους πολύ καλούς δίσκους που άκουσα φέτος, μια πλήρης μουσική πρόταση από όλες τις απόψεις.
συμφωνώ:wink:
Kι εγώ συμφωνώ με τον Outshined!
Αν και το amaranth δε με ενθουσιάζει το the poet and the pendulum είναι καταπληκτικό!
Καλά, το “Poet…” είναι μεγάλη πώρωση! Και το “Amaranth” έχει εύκολα το ρεφρέν της χρονιάς.
Πάντως βλέπω πως για κάθε παλιό οπαδό που οι Nightwish χάνουν, κερδίζουν ένα καινούργιο. Μαγκιά.
+++18) 8)
μαγκιά είναι και να “μπαίνεις” σε σπίτια μη μεταλλάδων…
για να συνεχίσει να έχει οπαδούς αυτή η μουσική,πρέπει να δημιουργεί και καινούριους ε…ε,λίγη δόξα στα group που συντελούν σε αυτό…
Παντως την εξισωση των Nightwish με μπαντες τυπου Evanesence τη θεωρω ατυχη… Και η διαφορα για μενει ειναι στη μουσικη…
Τα φέρνεις από δω, τα φέρνεις από εκεί, τελικά πάντα στους δικούς σου καταλήγεις. Κουφάλα :lol:
Ολα σεβαστα αυτα που λετε αλλα εγω θα προτιμω για παντα το Carpenter πχ. απο καθε ενα Amaranth η Wish I Was An Angel…
Ρε φλωροι ακουτε Nightwish? :lol: :lol: :lol: :lol:
άλλο αυτό:wink:
*πέρα από αυτό,έχω άδικο κύριε Cozάκο??
Αλλο αυτο ναι. Αλλα οχι να λεμε και οτι το Amaranth εχει το ρεφραιν της χρονιας…