[SIZE=“6”]ΦΛΩΡΟΣ[/SIZE]
χαζευοντα τη λιστα παντως ειναι πασιφανες το εξης
[B]ηταν η πιο αδυναμη 10ετια κινηματογραφικα απο τα 60s και μετα
απο τις 100 ταινιες,20 ειναι ζητημα αν θα θεωρουνται αριστουργηματα σε 30 χρονια απο τωρα (και πολλες λεω)[/B]
αλλα για αυτο φταιει η εποχη που επιζητα απλα το εντυπωσιακο στο ματι κ οι σκηνοθετες ειναι περισσοτερο εργολαβοι παρα δημιουργοι
σε σχεση με τα 00s παντως τα 90s φαινονται ετη φωτος πιο πανω σε ποιοτητα/ποσοτητα
edit : καλα ρε εχετε βαλει τοσες ταινιουλες της πλακας κ ξεχασατε κοτζαμ battle royale ?
ειναι λιγο αμπαλη η λιστα ωρες ωρες…αλλα μαλλον φταει η 10ετια για αυτο.
στη θεση του anchorman θα μπορουσε να παει ανετα το old school με τον will ferrel
προσωπικη μου αποψη παντα
επισης πιστευω
το everything is illuminated θα επρεπε να εχει μια θεση στη λιστα
απιστευτη ταινια με σουπερ ρολο απο τον eugene των gogol bordello
επισης shaun of the dead!!!
atonement
hard candy
και
ΜΠΑΤΟΡΟΥ ΡΟΓΟΥΑΙΑΡΟΥ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!
επισης απο φατιχ ακιν
μου φαινεται καλυτερο το gegen die wand
και σιγουρα μια ταινια απο kim ki duk
θα πρεπε να φιγουραρε στη λιστα
απο καταθλιπτικο address uknown
και το βαρβαρο bad guy
εως το ανοιξη… το samaritan και το καταπληκτικο 3 iron!!!
τι λες μωρε? εμενα μου ρθαν 3-4 για πλακα που θα θυμουνται σε 30 χρονια απο τωρα.
Την εχουμε δει ! Οχι πολλοι ομως
το no country for old men έφτασε κοντά στη λίστα. γιατί κόπηκε ? σας λέω κ θέλω τη γνώμη σας γι΄αυτό
- οι κοέν έχουν κάνει πολλές καλύτερες ταινίες από αυτό
- το τέλος του είναι… μετέωρο
- πέρα από τον cool κακό και την φάτσα του jones (ο οποίος μπήκε δικαιότατα με τις ταφές) τι άλλο έχει ?
θέλω να πω - πολύ καλές ερμηνίες, καλή σκηνοθεσία, αλλά ουσία ? :-k
τι σας “είπε” η ταινία ? :-s
χωριστήκαμε σε δύο στρατόπεδα και εγώ ήμουν με αυτούς που κέρδισαμε κ την κόψαμε…
Οι Κοέν πάντοτε έβαζαν στη θέση του πρωταγωνιστή την ανθρώπινη βλακεία. Αυτό συνεπάγεται σε ματαιοδοξία, απληστία, πλεονεξία, κτλ.
Στη συγκεκριμένη ταινία, ένας απλός άντρας ανακαλύπτει ένα θησαυρό πολλών εκατομμυρίων. Αποφασίζει να τον εκμεταλλευτεί μόνος του και εκεί ξεκινάνε όλα. Ο “κακός” της υπόθεσης είναι η νέμεσή του.
Με αφορμή αυτό το κηνυγητό που ξεσπάει, αρχίζουν να μπλέκονται δεκάδες νέα πρόσωπα που θέλουν να επωφεληθούν του θησαυρού. Έτσι ξεσπάει ένας πόλεμος. Ένας πόλεμος ανθρώπινης βλακείας μεταμορφωμένης για χάρη κινηματογράφησης, σε άκρατη βία, που κανένας δεν έχει πρόβλημα να λερώσει τα χέρια του με αίμα αρκεί να τσιμπήσει κατιτίς από το θησαυρό. Ο αστυνομικός, μετά από χρόνια στο κουρμπέτι, βλέπει ότι όλο αυτό, όλη αυτή η κακία και όλη αυτή η ματαιοδοξία και πλεονεξία, έχει γίνει ανεξέλεγκτη και ανήμπορος να αντιδράσει, ή ακόμα χειρότερα, να το εξηγήσει όλο αυτό, απλά παρακολουθεί ολόκληρο τον κόσμο να καταρρέει.
Η ταινία έχει 2 κεντρικούς πρωταγωνιστές, τον “κακό” Μπαρντέμ και τον “καλό” Τζόουνς (και τον Μπρολίν ως κεντρομόλο δύναμη) και χωρίζεται σε 2 μέρη. Το κάθε μέρος το βλέπουμε μέσα από τη ματιά του εκάστοτε πρωταγωνιστή. Στο 1ο μέρος, στο ξέσπασμα της βίας δηλαδή, πρωταγωνιστής είναι ο Μπαρντέμ και γι’ αυτό όλη η βία είναι on screen, ενώ στο 2ο μέρος η βία είναι off screen αφού βλέπουμε την ιστορία να κυλάει μπροστά στα μάτια του Τζόουνς.
Τεσπα, δεν ξέρω τι νόημα βγαίνει από αυτά που έγραψα, αλλά όλα αυτά συν την εκπληκτική φωτογραφία, τις φανταστικές ερμηνείες, το καλογραμμένο σενάριο και την μαεστρική σκηνοθεσία των 2 αδερφών, για μένα, συνθέτουν ένα εκπληκτικό αριστούργημα.
20>>4
νομιζω δλδ…
προσωπικα μιλωντας απο τη λιστα αριστουργηματα θα ελεγα αυτα εδω
donnie darko (2000-με ερωτηματικο μιας κ ειμαι κολλημενος με αυτη τη ταινια)
oldboy (2003)
children of men (2006)
επισης τωρα που το θημηθηκα
που ειναι το [SIZE=“6”]syriana [/SIZE]ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
ντροπη εεεεεεεεεεεεε μου εχετε την μαλακιαρα matchpoint του woody 'κανω τα ιδια κ τα ιδια εδω κ 20 χρονια ’ allen κ δεν εχετε το καλυτερο πολιτικο θριλερ της 10ετιας ?
μοντε τι ηλικια ειναι ρε τα ατομα που εκαναν τη λιστα ? απλα περιεργος…βλεπω κατι ρατατουιδες κ απορω…
Μην με βαζεις τωρα να κανω λιστα. πολλες καλλες ταινιες βγηκαν στα 00’ς και αμα απ τα 90’ς βγαλω τον kieslowski μπορω να πω οτι προτιμω την προηγουμενη δεκαετια. δηλαδη στα 80’ς γαμηθηκαν να βγαινουν αριστουργηματα ε?
το syriana που δεν είχε μοντάζ, είναι εκεί που του πρέπει. στα αζήτητα 
αν έχεις δει woody κ θεωρείς το matchpoint “μια από τα ίδια”, κάτι χάνουμε :roll:
17 άτομα, ένας 23, 6-7 άτομα 25-30 και οι υπόλοιποι άνω των 30
χοντράδες όμως.
ισχύει. μόνο ένα στοιχείο πρόδιδε γούντυ. κατά τ άλλα, πολύ διαφορετικό.
Σ’ αυτό έχει δίκιο, το Σιριάνα ήταν μια μπούρδα και μισή.
κοίτα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. το σχόλιο απευθυνόταν στον λόγο για τον οποίο βρίσκεται το συριανά στα αζήτητα ().
υπερβολικό, στομφώδες, κακο μονταζ κ τον κλούνι τον έχουμε δει σε άλλα, καλύτερο
[B]ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΣΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΚΑΡΑΦΛΙΑΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ:
Almost Famous: [/B]Αν είναι δυναμόν!!! Ωραίο ταινιάκι για Σάββατο μεσημέρι στο Mega αλλά να κόβεις άλλες και άλλες ταινίες για να μπει αυτό στην λίστα… ε, νταξ…
Avatar: Εντάξει, ωραία εφέ κτλ αλλά με τέτοιο σενάριο ουτε καν στην 5000αδα της δεκαετίας δεν μπαίνει…
Πειρατές της Καραϊβικής: Ασχολιάστο… Ούτε οι μεγαλύτεροι φαν της ταινίας δεν θα τολμούσαν να την βάλουν σε τέτοια λίστα.
500 days of summer: Ρομαντική μπουρδίτσα για να περνάει η ώρα, απορώ τι σας εξέπληξε σε μια ταινία που ανάλογες της έχουμε δει, έχουμε ξαναδει, έχουμε ματαξαναδει και θα χιλιοματαξαναδούμε στο μέλλον
In Her Shoes: Ένας συνδιασμός όλων των απο πάνω…
[B]ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΩ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ:
The White Ribbon: [/B]Πολύ κακό για το τίποτα για εμένα. Βαρετό και επαναλαμβανόμενο.
Waltz With Bashir: Προπαγάνδα. Οι Παλαιστίνιοι βγαίνουν λάδι…
Σπιρτόκουτο: Ίσως η μεγαλύτερη μπούρδα του ελληνικού σινεμά. Θα κάτσω μπροστά από μια κάμερα, θα αρχίσω να βρίζω και θα πουν πως γυρισα αριστούργημα.
[B]ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ:
SHAUN OF THE DEAD:[/B] Η καλύτερη κωμωδία της δεκαετίας. Μια χαρά “εξωτερικό” χιούμορ έχει, διπλώνομαι στα γέλια όποτε την βλέπω.
Minority Report: Ότι καλύτερο έχει να επιδείξει το sci fi από την εποχή των Alien και του Blade Runners. Και λείπει από την λίστα;;
Παράνομη δικαιοσύνη: Το καλύτερο γουέστερν όλων των εποχών. Αριστούργημα δια χειρός Νικ Κέιβ που δεν νοείται να λείπει από την λίστα.
Επικίνδυνες υποσχέσεις: Εξαιρετικοί πρωταγωνιστές, ταινία σταθμός για τα γκανγκστερικά φιλμ, αδικαιολόγητη απουσία.
Βέβαια γούστα είναι αυτα,ε…
:ban:
καλα ρομαντικη μπουρδιτσα δεν ειναι
ειναι απο τις καλυτερες ταινιες του ειδους τουλαχιστον για την τελευταια δεκαετια
εξυπνη, φρεσκια, χωρις τα πολλα κλισε που κατακλυζουν τις αμερικανικες παραγωγες
ομορφο soundtrack, ωραιοι πρωταγωνιστες , σπιρτοζικη σκηνοθεσια, χωρις τραβηγμενες σκηνες απο τα μαλλια για να δακρυσεις ή να χαρεις και οπως λεει και ο αφηγητης this is not a love story … 
anyway αν εχεις να προτεινεις κατι καλυτερο
πεστο να το τσεκαρουμε
μεχρι τοτε
temper trap - sweet disposition
Οκ, τι να πω… Εμένα μου φάνηκε πως έβλεπα μια ταινία που είχα ξαναδει 6541655646546516574 φορές. Και τα κλισέ υπήρχαν και τα πάντα όλα. Για να περνάει η ώρα καλό είναι μωρέ αλλά εντάξει, όχι και αποκάλυψη…
Είχε πάρει μέτριες κριτικές το Into The Wild; Εντύπωση μου κάνει. Εγώ θα το έβαζα πάντως σίγουρα!
Into the wild? Με την καμία, απλά μέτρια προς συμπαθητική ταινιούλα κατεστραμμένη από μια άθλια σκηνοθεσία. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον που υπήρχε εκεί μέσα ήταν η i’m_always_wet_see_my_face Kristen Stewart.
Εγώ γενικά δε βλέπω πολλές ταινίες, οπότε ας πω τη γνώμη μου για αυτές τις λίγες που έχω δει απ’ τη λίστα:
Requiem For A Dream: Τα λόγια είναι περιττά. Ταινιάρα μεγάλη.
Amelie: Πολύ όμορφο. Καλώς και μπήκε.
Gosford Park: Yawn. Βαρεμάρα μέχρι αηδίας. Ναι, υπήρχαν κοινωνικές ανισότητες τότε ανάμεσα σε υψηλή κοινωνία και υπηρέτες. Ουαου. Όμορφη ατμόσφαιρα γενικά, τίποτε άλλο.
Lord Of The Rings: Trilogy: Εννοείται ότι δεν έπρεπε να λείπει. Ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα στην ιστορία του χόλυγουντ. Σαφώς και μπορεί κάποιος να βρει άπειρα ψεγάδια, αλλά σαν ταινία τα κατάφερε σε ένα βαθμό που κανείς δε θα περίμενε.
Ocean’s Eleven: Πολύ καλή ταινία. Τη βλέπω ευχάριστα ανά πάσα στιγμή. Να μπει στις καλύτερες 100 ταινίες όμως; Με την καμία. Δεν έχω να αντιπροτείνω 100 ταινίες που αυτή να μην είναι μέσα λόγω μικρού μου ρεπερτορίου, οπότε υπάρχει και η περίπτωση η δεκαετία όντως να είναι ψιλο-γτπ όπως λέει ο αουεηκ και όντως να αξίζει να είναι μέσα.
The Bourne Trilogy: Έχοντας δει μόνο το The Bourne Identity και δεδομένου ότι είναι αντιπροσωπευτική (?) τότε άξιος ανταγωνιστής του James Bond my ass. 1000 φορές να ξαναπαίξω κανά Metal Gear στο πλευστεησον.
Big Fish: Μια ομορφιά. Ταινία σκέτη ποίηση, που ουδέποτε προσπαθησε να είναι κάτι πέρα από αυτό που είναι, αν γίνομαι κατανοητός.
Kill Bill Vol1 Vol2: Έχω δει το πρώτο. Καλή ταινία για να δεις στο σταρ ένα κυριακάτικο βράδυ. Ας μην πω πόσο υπερεκτιμημένος είναι ο Ταραντίνο…
Pirates Of The Caribbean: The Curse Of The Black Pearl: Ταινιάρα. Και ας κράξετε όλοι όσο θέλετε. Είναι μια ταινία για πειρατές. Τη θέλουμε κλισέ, γκέγκε; Τη θέλουμε χολυγουντιανή. Αυτά από έναν που εξακολουθεί να βλέπει και να πορώνεται με το Goonies. Νιώστε!
Match Point: Ω ρε θέλω να την κράξω αυτήν την ταινία. Αλλά δε θα το κάνω για 2 λόγους: Πρώτον, διαφαίνεται πίσω από τις σκηνές η διακριτική ευφυία του Γούντυ Άλλεν. Δεύτερον, τα χείλια της Σκάρλετ… Κατά τ’ άλλα σενάριο που υπάρχει απλά για να υπάρχει, μαλακία μήνυμα και γενικά λόγος ύπαρξης μηδέν. Να, την έκραξα τελικά.
Tim Burton’s Corpse Bride: Πάρα πολύ καλό. Έξυπνες ατάκες μαύρου χιούμορ, συμπαθητική μουσική και εξαίρετη ατμόσφαιρα.
Borat: Είδα πρώτα το Bruno οπότε μου χάλασε την έκπληξη. Εννοείται ότι αξίζει να μπει και μόνο που είναι τόσο διαφορετικό. Στηρίζουμε με τα χίλια.
Children Of Men: Η καλύτερη επιστημονική ταινία της δεκαετίας??? ΡΟΦΛ. Καταρχάς έχεις ένα βεβιασμένο, επιτηδευμένο και αηδιαστικό εν γένει οικολογικό μήνυμα να σου χαλάει κάθε θετική προδιάθεση και μια τόσο ρηχή απόδοση του σεναρίου που σε ξενερώνει απίστευτα. Εκτός αν αυτή είναι η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας που βλέπει κανείς. Ούτε μια τρίχα απ’ το δεξύ φρύδι της Ολικής Επαναφοράς (είδατε, δεν είπα 12 πίθηκοι!)
Pan’s Labyrinth: Πανέμορφες εικόνες. Μέχρι εκεί όμως, γιατί η ταινία απογυμνωμένη από αυτά είναι μια μετριότητα. Μηδενική εμβάθυνση στους χαρακτήρες, αφελής κλισέ μανιχαιστική προσέγγιση και φυσικά το απαραίτητο αλλά δήθεν συγκινητικό τέλος. Γενικά δεν έχω πρόβλημα με τα κλισέ, εδώ είπα ταινιάρα τους Πειρατές. Έχω πρόβλημα όταν πας να το παίξεις κάτι ενώ επί της ουσίας είσαι τα ίδια και χειρότερα. Αν συνδυάσουμε τις πανέμορφες εικόνες με όλο το κράξιμο που μόλις έγραψα προκύπτει μια συμπαθητική ταινία.
The Lives Of Others: Εξαιρετική ταινία. Απίθανη. Αψεγάδιαστη.
V For Vendetta: Να ποια είναι η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας (το The Fountain δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία φυσικά. Είναι κάτι παραπάνω). Χαρακτήρες-καρικατούρες επιβλητικές σκηνές και σωστότατη απόδοση του πνεύματος του κόμιξ. Φοβερό…
The Hangover: Δεν μπορώ να την κρίνω αντικειμενικά γιατί το όλο πνεύμα της ταινίας τυχαίνει να το γουστάρω απίστευτα ούτως ή άλλως. Αν κάνω μια απόπειρα να είμαι αντικειμενικός θα έλεγα ότι είναι απολαυστική κωμωδία, βέβαια δεν ξέρω αν είναι τόσο καλή ώστε να αξίζει να μπει στα καλύτερα… Εγώ τη γουστάρω παααρα πολύ όμως.