Obscure διαμάντια

Διάφορα
#232

Ξεθάβω με σύγχρονη ομπσκιουρίλα για όσους γνωρίζουν το μυστικό του ατσαλιού.

Οι Avalon Steel, προφάνως από Αμερική, παίζουν αυτό που θέλει να ακούσει κάθε φίλος του epic metal που σέβεται τον εαυτό του και αγαπάει αυτή την μουσική. Κοινώς, ακατέργαστη και αφιλτράριστη καύλα. Η μπάντα είναι σαφές πως δεν είχε δέσει 100% και είναι κρίμα που δεν προχώρησαν μετά το EP. Εδώ θα ακούσετε κάτι σαν να αποφάσιζαν οι Eternal Champion να παίξουν πιο κοντά σε Cirith Ungol ή και Brocas Helm. Εντελως παλιομοδίτικη προσέγγιση στο έπικ, κατά κύριο λόγο mid paced περιπετειώδη κομμάτια και μια φωνή ιδιότροπη που κολλάει γάντι στο υλικό. Ψυχωμένο heavy metal, χωρίς ίχνος πλαστικού, από παιδιά που το αγαπάνε και είναι τυπάρες (κάπου/κάποτε είχα ψαρέψει κάτι σχόλια του τραγουδιστή, εντελώς down to earth και ακομπλεξάριστος).

Ειδική μνεία στο πρώτο κομμάτι που βγάζει μαγεία και ανατριχίλες αβίαστα, αυτή την συγκινητική μεγαλοπρέπεια που μόνο σε αυτή την μουσική συναντώ προσωπικά. Κομμάτι που υπό άλλες συνθήκες θα είχε γίνει χιτάρα, αλλά το έγραψαν κάτι άγνωστα παλικάρια από την Β.Καρολίνα. Προσωπικό highlight, το μπάσιμο του main riff του Curse of the Doomwraiths σε συνδυασμό με το σκάσιμο των drums. Μυρίζει κλασικούρα απο χιλιόμετρα και το κεφάλι κουνιέται θες δεν θες.

In the age of lords as war raged ever on
As the heathen host harried the lonely isle
Came the time of Pendragon’s only son

Born in the black month, hail the winter king
Glorious new kingdom, dawn of the new spring
All hail the winter king
All hail the winter king

With old Uther dead time called for a new lord
Seasons of endless winter of cold and death
War rages on for the wolf, dragon, and boar

Son of kings, veins flow with Aurelian blood
Born of the dragon but heir to the eagle
Power within to fight the Saxon flood

To unite the kingdom all under one crown
Lord of the Britons in stone is his fate
The one and rightful heir, all bow down

9 Likes
#233

Ενδιαφέρον , θα ήθελα να τους ψαξω αλλα απο οτι καταλαβα δεν εχουν τιποτα άλλο :laughing:

#234

Έχουν ένα demo πριν το EP, αλλά δεν βρίσκεται (αν και νομίζω πως κάποτε κάπου υπήρχε στα ίντερνετς). Δυστυχώς το διέλυσαν σύντομα.

#235

Θα πω τον πονο μου εδω.

Οποτε βλεπω ποστ εδώ στο ντουμ κ στο επικ τοπικ μπαινω με αγωνια να ακουσω κατι σε στυλ με τους Lord Vigo (που δεν καταλαβαίνω κιολας τι σημαίνει το obscure σορρυ κιολας αν δεν ταιριαζουν εδω ) αλλα μάταια.

Οποτε δώστε μου ω γλυκοι μου συμφορουμιτες καποια πρόταση.

Θενξ

#236

Οι Lord Vigo είναι μοναδικοί, ειδικά στους δύο τελευταίους δίσκους. Οπότε τσάμπα ψάχνεις κάτι αντίστοιχο.
Obscure για μένα έχει να κάνει με αξιόλογες δημιουργίες που δεν ακούστηκαν από πολλούς και ενίοτε έχει σχέση και με τη χώρα προέλευσης. Όχι δηλαδή παραδοσιακές metal δυνάμεις.
Σε epic doom πρόσφατο, προτείνω τους Φινλανδούς Gargantuan Blade, σε doom τους Γάλλους Carcolh και σε λίγο απ’όλα τους Byron που σε λίγο καιρό βγάζουν νέο δίσκο.

2 Likes
#237

τους Iron Cross δεν τους εχουμε αναφερει εδω;

US underground heavy metal Δ Ι Α Μ Α Ν Τ Ι, ειχαν ερθει και το 16 στην Ελλαδα για live, ηταν να ερθουν και στο φεστιβαλ της Eat Metal Records το 20 αλλα λογο περιορισμων δεν εγινε ποτε.

7 Likes
#238

Συμπληρωματικά, θα προσθέσω αυτή την έκδοση (έτσι το έμαθα):

Έχει και εξτραδάκια (νομίζω τα 2 EPs τους είναι) και πρακτικά περιέχει όλα όσα έχουν γράψει οι IC και έχει διαμαντάκια (Believer Deceiver βαρύ λαϊκό, όχι αστεία).

Mistress of the Dark ύμνος, ωραία και παρεϊστικη συναυλία το 16.

3 Likes
#239

Και γαμώ τα λάιβ το 16. Τους είδα και την επόμενη στο ΚΙΤ, καθίσαμε τα είπαμε και γυρίσαμε μαζί Αθήνα όπου το βράδυ σε τσιπουράδικο χορεύαμε vic.
Στα του τόπικ τώρα. Ομολογώ πως οι μόνοι morgoth που γνώριζα ήταν οι γερμανοί deathsters να που όμως τους είχαν ήδη προλάβει οι Ολλανδοί μύστες λίγο πριν. Μπορώ να μυρίσω την αλητεία που ζέχνουν σχεδόν όλες οι κυκλοφορίες των κάτω χωρών εκείνης της εποχής

#240

Τις προάλλες λοιπόν, είχα πάει στη μάνα μου να δουλέψω από εκεί. Τελειώνω τη δουλειά, ‘άντε μαζευτείτε να φεύγουμε’ λέω στις μικρές, εκείνες άρχισαν να ετοιμάζονται σε ρυθμούς Τσιάρτα, δε γαμιέται λέω, ας πάω να ξεθάψω καμιά κασέτα μην περιμένω σαν τον μαλάκα όρθιος. Και έκανα ΕΠΙΚΟ ξέθαμα φίλοι μου!

IMG_20230414_110351
IMG_20230414_1103511920×2560 275 KB

Το καλύτερο prog/power metal που δεν έχεις ακούσει! 3 τραγουδάρες, η μία καλύτερη από την άλλη, από αυτούς τους αμερικανούς που δυστυχώς έμειναν μόνο σε αυτό το demo και δεν έβγαλαν ποτέ ολοκληρωμένο άλμπουμ. Κυκλοφόρησε κατά σύμπτωση ‘φέτος’ (το 1994 εννοώ!), αλλά ακούγεται ακόμα φρέσκο και εξαιρετικά ενδιαφέρον - τι ενδιαφέρον, γαμάει και δέρνει! Πάρτε τζούρα: Last Vision Black - Left In The Hands - YouTube

Και μιας και πιάσαμε τα progressive/power και τα 90’s… εχθές βραδάκι κατηφόριζα προς την Αρχιτεκτονική (Ούλωφ Πάλμε) να πιω κανα-δυο κανάτες μπύρα, και από ένα μπαλκόνι στην Μπισκίνη έπαιζε το Roll the Fire! Επειδή είναι πρόσφατη η αναφορά (και η αποθέωση) του κομματιού και του δίσκου από το εν λόγω φόρουμ, μήπως είσαι ένας από εμάς; Φανερώσου!

11 Likes
#241

Necranastasis που θα έλεγαν και οι varathron.
Πορωτικό επικό ντουμ μέταλ από τη μεταλομάνα curitiba. Κυκλοφόρησε το 2011. Τότε είχαμε πάθει ψιλοπλάκα μετά ψιλοχαθήκανε αυτοί. Τέλος πάντων, αυτό το ντεμπούτο ματώνει αυτάκια

5 Likes
#242

how about this?

AOR/hard της “νοσταλγικης” (pre-86) εποχής,
before the slick production values and all

6 Likes
#243

Είναι φοβερό το Paragon, το πομπώδες, ριφφάτο hard rock που πάντα φλέρταρε με το AOR και ήταν από τότε ταγμένο στο underground.

Το Archityrants του φίλτατου @Primordial_hordes δεν το γνωρίζω, θα τσεκαριστεί άμεσα.

2 Likes
#244

Επιστρέφω και ανασταίνω το θέμα με κάτι λίγο διαφορετικό.

To Oneiricon - The White Hypnotic είναι το μοναδικό άλμπουμ των Ιταλών Ras Algethi και κυκλοφόρησε το 1995. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία άκρως ατμοσφαιρική δημιουργία, έναν doom δίσκο που ζητάει την προσήλωση και την υπομονή του ακροατή, καθώς το σχεδόν funeral τέμπο θα δοκιμάσει τον περαστικό ή τον αμύητο στον ήχο. Αστρονομία και μυθολογία μπαίνουν στο καζάνι συνοδευόμενες από έντονη συναισθηματική φόρτιση και το τελικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με αυτή την παραγωγή, μας ταξιδεύει σε ηχοτοπία συγκινητικού μεγαλείου.

Σκοτεινό, δυσπρόσιτο και βραδύκαυστο, το Oneiricon είναι ταμάμ για τις μικρές ώρες και αξίζει την προσοχή σας. Το αποτύπωμα των Skepticism είναι φρέσκο και σχετικά ευκρινές, ενώ ο αντίλαλος των πρώιμων My Dying Bride, αν και αχνός, μπορεί να εντοπιστεί σε κάποια διάσπαρτα σήμεια του δίσκου (ή έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ).

9 Likes
#245

Γεια σας και πάλι. Σα να χαθήκαμε λίγο. Όσοι έχετε χρόνο καθίστε και ακούστε από κάτω προς τα πάνω τις κυκλοφορίες της πορτογαλικής underground σκηνής. Είμαι ακόμα στα πρώτα 10 αλλά μιλάμε για πολύ καλό πράμα
Music | Portuguese Rarities Archives (bandcamp.com)

8 Likes
#246

Story time:

Ήμουν Πόρτο νομίζω το 2015 με την κοπέλα μου. Επειδή έχω λόξα και με ιντριγκάρει να βλέπω πως επιβιώνει η μέταλ κουλτούρα σε άλλες χώρες (έχουν δισκάδικα; κλαμπάκια; υπάρχει τοπική σκηνή;), πάντα κάνω μια μικρή έρευνα και ψάχνομαι. Στο Πόρτο, ωστόσο, βρήκα λίγα πράγματα. Έχουν ένα δισκάδικο, αλλά όταν πήγα ήταν κλειστό. Βλέπω κάτι σαν “μπαρ” στον χάρτη όμως και λέω να το δοκιμάσουμε. Ξεκινάμε, λοιπόν, ένα βράδυ κατά εκεί, σε ένα μέρος της πόλης που δεν το είχαμε δει. Λίγο ερημικά, αλλά δεν λες πως είναι και του ξεφαντώματος οι ντόπιοι, τίποτα πολύ ασυνήθιστο.

Σε κάποια φάση, εκεί που πρέπει να ήταν το “μπαρ”, βλέπουμε μια μισανοιχτη πόρτα. Ρίχνουμε μια ματιά και οδηγεί ουσιαστικά σε μια στοά ή mall πείτε το. Σκεφτείτε κάπως σαν τις παλιές στοές που έχουμε στην Αθήνα, που έχουν μέσα καταστήματα και μπορεί να είναι και πολυόροφες. Ερημιά μέσα, ήταν περασμένη η ώρα για τα καταστήματα και όλα ήταν κλειστά. Φώτα είχε. Ακούμε, ωστόσο, έναν ακαθόριστο θόρυβο από κάπου ψηλά, σαν ζωντανή μουσική. Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε κάτι σκάλες προσπαθώντας να εντοπίσουμε τον ήχο. Μετά από σκάλες και σκαλίτσες, βλέπουμε μια βαριά πόρτα, πίσω από την οποία ήταν φανερό πως κάποιοι έπαιζαν μουσική. Δεν το σκέφτομαι πολύ, ανοίγω την πόρτα και βρίσκομαι σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο (θα γέμιζε με 40-50 άτομα, αν έπρεπε να μαντέψω) και βλέπω μια μπάντα να παίζει death metal (προς το brutal). Μόνοι τους. Δεν σταματάνε το κομμάτι, εμείς έχουμε μείνει να χαζέυουμε, υπάρχει μια εμφανής απορία στο βλέμμα όλων μας. Αφού τελειώσουν, έρχεται το ένα παλικάρι, τα λέμε (Greece, yeees, Dead Congregation, Rotting Christ, you have great bands bro!), μας ανοίγουν μπύρα, πιάνουμε κουβέντα και τελικά αυτό το μέρος είναι (ήταν? δεν ξέρω αν υπάρχει) ενός τύπου από την μπάντα, ο οποίος εν πολλοίς κινούσε τα όποια μέταλ νήματα της πόλης. Ο χώρος λειτουργούσε σαν προβάδικο/λαηβάδικο/περιστασιακά σαν μπαρ-χώρος συνάντησης της τοπικής μέταλ κοινότητας. Αφού ανταλλάξαμε γνώσεις και πιάσαμε όμορφη, ζεστή συζήτηση, το ρίξαμε στα μπυράκια και παρακολουθήσαμε την υπόλοιπη πρόβα με οπαδικό ενδιαφέρον (και χειροκροτήματα και όλα).

Fun times!

ΥΓ. Πολύ πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή αυτή στο Bandcamp, θα πέσει μελέτη! Δεν ξέρω τίποτα με ένα γρήγορο πέρασμα.

15 Likes
#247

Το λες και άγνοια κινδύνου αυτο… ωραίος όμως.

5 Likes
#248

@nikosPL Για να μην σπαμάρουμε πολύ το άλλο τόπικ, γράφω εδώ.

Νομίζω πως αν ψαχτεί λίγο κάποιος, θα ανακαλύψει λίγο ως πολύ τα περισσότερα LPs του NWOBHM σχετικά σύντομα, όλα τα βαριά ονόματα κατάφεραν να βγάλουν δίσκο έστω και στα χασομέρια του ρεύματος.

Από κάτω από τους Maiden, τους Satan και τους Demon όμως, γίνεται ένας πραγματικός χαμός. Πολλά έχουν συγκεντρωθεί και έχουν βγει σε τακτοποιημένα compilations, άλλα παραμένουν στην αφάνεια, να’ναι καλά το ίντερνετ που μας δίνει περιθώριο να τα σκαλίζουμε όλα αυτά. Στάνταρ θα έχεις ακούσει πολλά, εφόσον την ψάχνεις την φάση γενικά, πάμε με μερικά αγαπημένα όμως:

Υπάρχουν πολλοί Legend αλλά εγώ θα πάω στους αγαπημένους αλητήριους από το Kent που έχουν γράψει αυτό το αγαπημένο:

Οι Geddes Axe έχουν ένα ωραιότατο EP (Escape From New York και σινεφίλ :Ρ) που κλείνει με αυτό το έπος:

Μετά το πρόγραμμα έχει τους Brands Hatch, που αν δεν είχαμε ένα περσινό compilation, τότε θα μέναμε μόνο με τα δύο τραγούδια τους από την συλλογή Roxcalibur (η οποία είχε πολλά καλούδια):

Τέλος, και αυτό compilation είναι μεν, ακούγεται νεράκι σαν κανονικός δίσκος δε. “Αλμπουμάρα” λοιπόν, ως επί το πλείστον αρκετά “επιθετικό/μεταλλάδικο” NWOBHM, στο οποίο δε λείπουν και τα πιο ροκάδικα κομμάτια φυσικά, τα οποία αποτελούν φυσικά την μειονότητα στο δίσκο. Διαμάντι ασυζητητί, εδώ σε playlist:

Θα ρίξω τελικά άλλη μια πρόταση, επειδή το ακούω πολύ αυτόν το καιρό. Νομίζω μπαίνει ξώφαλτσα στο ρεύμα του NWOBHM, καθώς οι πιο σκληρές του στιγμές άνετα στέκονται στον ήχο. Από την άλλη, στα πιο μελένια του προσφέρει πολύ ωραία AOR κομμάτια :stuck_out_tongue: Σε γενικές γραμμές οι Bronze εδώ παίζουν μελωδικό hard rock που χαντακώνεται γάμα τα από την παραγωγή, καθώς έχουν όλο το πακέτο. Φωνάρα, συνθέσεις που ξεχωρίζουν και ιδιαίτερη ικανότητα να γράφουν αξιομνημόνευτα κομμάτια. Εδώ δείγματα:

Περιμένω αντιπρόταση με recommendations!

7 Likes
#249

…αλλά…

6 Likes
#250


Μιας και ανέβηκε και στο bandcamp έπρεπε να πέσουν μερικές αυτιές ακόμα. US power στα καλύτερα του

4 Likes
#251

Με ενοχλεί αρκετά όταν στα reissues αλλάζουν το tracklist. Δεν μπορώ να ακούσω τον δίσκο χωρίς να μπαίνει το Strangers (στο οποίο κλαίνε και οι τοίχοι).

Δισκάρα κατά τ’άλλα, ατόφιο heavy metal.

2 Likes