αλλο ενα συγκροτημα καθαρου αγνου αμερικανικου μεταλ που εμελε να κυκλοφορησει μοναχα ενα δισκο.
Oliver Magnum - Oliver Magnum (1989)
ναι, το ονομα και και το εξωφυλλο ειναι παραξενα,αλλα ο δισκος ειναι ενα χαμενο διαμαντακι us power metal!!
αλλη ακομα μια χαμενη μπαντα αμερικανικου μεταλ.αυτη τη φορα πιο τεχνικη και πιο thrash.
οι Arcane απο το τεξας (ευλογημενο να ναι!!!).
με το φοβερο Destination Uknown του 1990
δυσευρετο και αυτο δυστυχως!!
αλλο ενα διαμαντακι του αγαπημενου αμερικανικου ηχου.
Lord Bane - Age Of Elegance
παλι οσοι ξερουν ξερουν,οι υπολοιποι φανταστειτε μια σκοτεινη μιξη crimson glory,παλιων queensryche,heir apparent και savatage.υπαρχουν αρκετα πληκτρα,αλλα δεν ειναι keyboard driven.επισης τα περισσοτερα κομματια ειναι μεγαλης διαρκειας.το μοναδικο μειωνεκτημα του δισκου ειναι η αδυναμη παραγωγη του.
δυσευρετο και αυτο,δεν χρειαζεται να το πω.
απο τι εχω ψαξει,κατι κανανε καποια μελη τους και ξαναβρεθηκανε και βγαλανε ενα αλμπουμ.αλλα το κυκλοφορησανε με αλλο ονομα,οπωτε δεν βγηκα οφ τοπικ! 
οι lord bane δυο δίσκους έχουν νομίζω. δεν παίρνω κι όρκο όμως. επίσης, οι oliver magnum έχουν και το “drive by” (δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται ep ή demo). Από 'κει και πέρα και μιας που πιάσαμε τις αμερικανίλες…
Γελοίο εξώφυλλο μεν, σπουδαίο περιεχόμενο δε. Μελωδικό αμερικάνικο μέταλ, απ’ αυτά που αγαπούν τους 'ryche.
Μικρή ζαβολιά εδώ, αφού το γκρουπ ναι μεν άλλαξε όνομα μετά από αυτόν το δίσκο (σκέτο maraya μετέπειτα), αλλά πρόκειται για την ίδια μπάντα. Άλλαξαν και τον ήχο τους ως ένα βαθμό, βέβαια, οπότε, it’s ok. Εδώ έχουμε αμερικάνικο prog/heavy των 90’s, εξαιρετικά παιγμένο, groovατο, μελωδικό, με σπουδαίες συνθέσεις, συναίσθημα και εκπληκτικό τραγουδιστή.
Αυτό βγήκε το 2005 και είναι ουσιαστικά το ντέμο της μπάντας από το 1990 + 4 νέα κομμάτια. Καλό δείγμα αμερικάνικου μέταλ, κοντά σε fates & ryche.
Και πάμε στα καλύτερα (μαζί με το “cycles” των wicked maraya). Κατά τη γνώμη μου, από τους σπουδαιότερους δίσκους του (παλιομοδίτικου) τεχνικού μεταλ. Κυκλοφόρησε στα μέσα των 90’s και πρόκειται για έναν εκπληκτικό συνδυασμό psychotic waltz (του πρώτου δίσκου) και fates (στο πιο τεχνικό). Σπουδαίες μελωδίες, τρομερό παίξιμο σε όλα τα όργανα, η απόκοσμη ατμόσφαιρα που βγάζουν κάτι τέτοιες μπάντες με cult status και, σε γενικές γραμμές, τελειότητες.
για lord bane νομιζω ο δευτερος δισκος ειναι με αλλο ονομα.morpheus καπως ετσι!
oliver magnum εχουν διαφορα demo και ep.αλλα δισκο μοναχα ενα.οπωτε ειμαστε ον τοπικ! 
ωραιος για τα υπολοιπα.ηξερα μονο τους screamer!!
υποθετω ολα δυσευρετα ε??
το wicked maraya βρίσκεται σε εξευτελιστικές τιμές στο ebay. σχεδόν λυπάσαι που δίνεις τόσα λίγα για μια τέτοια δισκάρα. το damien steele το πήρα από εδώ, ενώ το catharsis είναι όντως δύσκολο να βρεθεί.
αλλη μια δισκαρα εξ αμερικης.παλι στο αγαπημενο ειδος του αμερικανικου power metal.
oracle - as darkness reigns
Ολα τα κομματια εδω ειναι ενα και ενα.με τρομερα σολιδια.και μια μεγιστη φωνη του william wren που συνεχισε μετα στους αλλους θεους mystic force!!
σημερα εβαλα να το ακουσω και συνειδητοποιησα οτι και αυτο ανηκει εδω
Temple Of The Dog - Temple Of The Dog (1991)
τεραστια δισκαρα,φορος τιμης προς τον andrew wood των mother love bone που πεθανε απο overdose.
για οσους δεν γνωριζουν το συγκροτημα,το απαρτιζουν ο chris cornel,matt cameron,mike mccready και 2 μελη των Mother love bone οι stone gossard και jeff ament, + τον eddie vedder σε καποια δευτερα φωνητικα!
οι συνθεσεις ειναι ολες καταπληκτικες,πλημμυριζουν απο συναισθημα και τα φωνητικα του cornell ειναι απλα τελεια.προσωπικα τις θεωρω απο τις καλυτερες ερμηνειες που χει κανει στην καριερα του!!!
bump!!!
Ωραιο θρεντ.Και επειδη ακουω τον u.s. power δισκαρο και μοναδικη κυκλοφορια των Wicked Maraya
για το αποπάνω ήθελα να αναφερθώ κάποια στιγμή ότι το είχα ακούσει τότε που είχε προταθεί σε αυτό το θρεντ. Και ναι όντως γαμεί και δέρνει!
Για να λέει ο panagiotis τέτοια λόγια για power metal δίσκο, σκεφτείτε πόσο ΔΙΣΚΑΡΑ είναι!!!
Φοβερό thread. Τα συγκροτήματα με ένα album που αξίζουν αναφορά είναι πάρα μα πάρα πολλά, ειδικά από τα 70s. Προσθέτω στις σημαντικές αναφορές που έχουν ήδη γίνει ένα αγαπημένο prog metal group-album:
[B]VAUXDVIHL - To Dimension Logic [1994][/B]
Είναι απορίας άξιο πώς αυτοί οι Αυστραλοί δεν τα κατάφεραν να γίνουν δημοφιλείς σε μία εποχή που το είδος που έπαιζαν ήταν στην ακμή του. Ο δίσκος έχει τιμηθεί δεόντως παλιότερα στο φόρουμ και νομίζω πως η διαχρονική του αξία οφείλεται κυρίως στο μοναδικό παίξιμο της μπάντας που καταφέρνει να μη θυμίζει τίποτα άμεσα (ειδικά της εποχής) και να επιτυγχάνει μία μοναδική ατμόσφαιρα από την αρχή μέχρι το τέλος του δίσκου.
πόσο δισκάρα να είναι το granicus;;;πολύ κρίμα που δεν κυκλοφόρησαν άλλο δίσκο…
Thank you thank you thank you thank you!!!
Καλύτερη νέα κυκλοφορία για το 2011, για όσους το άκουσαν πρώτη φορά φέτος:p
emerald-iron on iron.δισκαρος
καποια που εμαθα εδω στο forum
απιστευτη δισκαρα!!! (αν και ακομα κλαιω με το κακο τυπωμα του βινυλιου!!:()
δεν ξερω αν πιανεται για full length αυτο, αλλα γαμαει και το βαζω!!!
επισης
Dan Rock, Norm Leggio τα σχολια ειναι περιττα!!!
τωρα εριξα πρωτη ακροαση.gamay
Μπράβο στον αποπάνω για την αναφορά στο τεράστιο Iron on Iron των Emerald. Εγώ θα αναφέρω έναν από τους αγαπημένους μου power δίσκους όλων των εποχών.
To '88 βγήκε τούτο δω. Κλασσικό λατρεμένο us power, φωνάρα ο Tim Lachman (ενώ από το group έχει περάσει και ο αδερφός του ο Pat, μετέπειτα κιθαρίστας στη μπάντα του Rob Halford και τραγουδιστής στους Damageplan των αδερφών Darell) και πολλά riffs και μελωδίες που θα έκαναν τους Priest περήφανους.
Ενδεικτικά,
[B]The Burning[/B]
[B]Out From The Shadows[/B]
[B]Final Victory[/B]
σωστότατος ο γράκχος :thumbup:
πω ετσι ρε γρακχε γαμω! BLIIIIIND FAAAAAAIIITH.LEAAADING US AAAAAAALL
και μου θυμησες και αλλο δισκαρο τωρα και τρελαινομαι.
στους τοπ 3 αγαπημενους underground δισκους