Γιατί ρε το ομώνυμο, το Wilde Flowers, το Will o the Wisp, οι Περσεφόνες, το Chrysalis, δε σου άρεσαν? Γενικά εγώ την ευχαριστήθηκα πολύ τη μάγισσα πάντως, κι ακόμα τη βάζω δηλαδή.
Προχθές που βγήκε το σινγκλ πήρα χαμπάρι ότι είχαν κυκλοφορήσει 4 δίσκους σε προγκ ύφος… ,νόμιζα ήταν κανά 2. Άκουσα το Sorceress κ μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ. Έβαλα τα Pale Communion και το ICV κ ψιλοβαρέθηκα. Το Heritage δεν το άκουσα ακόμα.
Το Sorceress είναι πολύ ευχάριστο, αλλά και ο δίσκος με τον οποίο έχω τη λιγότερη σύνδεση. Το “Wilde Flowers” ήταν το πρώτο που με τράβηξε με το που άκουσα το δίσκο, αλλά μετά ξέπεσε γρήγορα μέσα μου. To “Will O the Wisp” ένιωσα πολύ ότι άκουγα Jethro Tull, και γενικώς ως ιδέα δεν με τρέλανε (όπως και το “Elysian Woes” πριν απ’ αυτό ως ακουστικό κομμάτι). Περσεφόνες πολύ όμορφες. “Chrysalis” και “Era” επίσης , άψογα.
@nikosPL Το ICV θέλει χρόνο, αλλά για μένα είναι πολύ ολοκληρωμένος δίσκος σκανδιναβόφιλου prog, με πολύ λυρισμό, και δυνατό songwriting, καλύτερο απ’ τό Sorceress, αυτόφωτο.
Heritage εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου μακράν απ’ την ύστερη εποχή τους
Θα το ξανα ακούσω. Χθες είδα σε μια συνέντευξη του Μίκαελ ότι έχει βγει σε δυο εκδόσεις? Μια αγγλική κ μια σκανδιναβική? Τραγουδάει δλδ στις 2 αυτές γλώσσες σε κάθε 'εκδοση?
Τώρα έβαλα το Heritage.
Ναι, έβγαλε δύο εκδοχές, η ορίτζιναλ είναι η Σουηδική
Τώρα ξανακουω το Sorceress 2, που ήταν ο λόγος που χαζολογωντας στην ακουστική γεννήθηκε ένα ολιγόμηνο πάθος για αρπισματα. Τόσο ντελικάτη μελωδία
Το ICV δεν το αντέχω, δεν μου αρέσουν καθόλου οι φωνητικές γραμμές και ο τρόπος συνολικά που τραγουδάει ο Akerfeldt.
Το Heritage είναι φοβερός δίσκος με πολύ ποιότητα, και δεν είναι τόσο μακριά από το παρελθόν των Opeth όσο φαίνεται με τις πρώτες ακροάσεις λόγω της απουσίας ακραίων φωνητικών, και του πιο ελαφρύ ήχου.
Το Sorcerer μάλλον μου αρέσει πολύ ακριβώς για το λόγο που δεν αρέσει σε σένα τόσο, είναι ο δίσκος των Opeth που ξεφεύγει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, είναι σκοτεινός αλλά με μια πιο φολκ διάθεση (ναι φυσικά και το will o the wisp έχει jethro tull χαρακτήρα), ευχάριστο όμως δε θα τον έλεγα σε καμία περίπτωση, έντονα εκφραστικός με μια μελαγχολική πίκρα μου ακούγεται. Με τον Μιχαλάκη τόσο συναισθηματικό και εξαιρετικό ερμηνευτικά όσο σε κανέναν άλλο δίσκο της μετά περιόδου του.
Συμφωνώ με τον @ManosOrff για το heritage και το θεωρώ με διάφορα τον καλύτερο δίσκο της non-metal εποχής.
Το sorceress το χαντακωνει ο ήχος κατά τη γνώμη μου, αυτό το ταμπούρο είναι μαχαιριά στην καρδιά.
Ναι, είναι και θέμα οπτικής. Εμένα μου ακούγεται τόσο tribute δίσκος, που περισσότερο σπάει πλάκα ο Μάικλ με τις επιρροές του ώστε να συνθέσει κάτι παρά για να εκφράσει κάτι (κι ας είναι από τους πιο προσωπικούς του στιχουργικά).
Για τον ήχο του δίσκου συμφωνώ κι εγώ, το ταμπούρο είναι πολύ μουντό και ψεύτικο. Και ο ήχος της παραμόρφωσης της κιθάρας με χαλάει, αυτό το in a gada da vida στυλ που έχει δε μου δουλεύει. Αλλά αυτό είναι το μόνο παράπονο που έχω, συνθετικά, στιχουργικά και ερμηνευτικά μου αρέσει πάρα πολύ.
Τι συγκλονιστικό κομμάτι είναι το Faith in Others ρε σεις…
Μα ναι!
Ενδιαφέρουσα συνέντευξη, έχει δύο βδομάδες που έχει βγει, και λέει κάποια πράγματα για το νέο άλμπουμ που δίνουν κάποιες πληροφορίες για το τι παίζει μουσικά και θεματικά
To 3 ομολογουμένως έχει ενδιαφέρουσες στιγμές, κι είναι μία φυσική συνέχεια του ICV και του Pale Communion, σίγουρα έχει τις χάρες του (ωραίο το “when I bro-khe” που κάνει η φωνή σαν εφέ). Δεν είναι απ’ τα αγαπημένα μου στο δίσκο, όμως έχει όμορφα ορχηστρικά μέρη, και φυσικά ένα ενδιαφέρον solo - το οποίο δεν τρελαίνεται να είναι κάτι πρωτότυπο ή να απαρτίζεται από διακριτές ιδέες, αλλά είναι μεταλλιά, οπότε οκ, κουλ
Κομματάρα!
Πάμε για μεγάλο δίσκο.
Πήρε αναβολή η κυκλοφορία του δίσκου, θα περιμένουμε μέχρι τις 22 Νοεμβριου.
Για όσους ενδιαφέρονται έχουμε σήμερα παρουσίαση του νέου άλμπουμ:
και πολύ αναλυτική συνέντευξη με τον Akesson
Ό,τι περαιτέρω μπορούμε να διευκρινήσουμε, στη διάθεσή σας…
Αν μας επιτρεπετε ενα σχολιο κε Outshined ειναι μια απο τις πιο καλογραμμενες σας δισκοκριτικες . Η ανυπομονησια ειναι μεγαλη γιαυτο το αλμπουμ παντως. Γελασα πολυ με το σχολιο για το paragraph 5 που δεν θυμασαι πως παει, και να ομολογησω οτι το εχω νιωσει αρκετες φορες για το paragraph 3, το οποιο παρα τα ωραια τεχνικα του μερη, βρισκω κατωτερο του εναρκτηριου paragraph 1. Καλα τετοιο χνερ’ (χουνερι) με τιτλους τραγουδιων ειχαμε να παθουμε απο το A Pleasant Shade.
Πάντα μου την έσπαγε σε δίσκους να έχουν αριθμούς αντί για κανονικα ονόματα τραγουδιών. Αλλά αν είναι καλός ο δίσκος θα paragraph-ει
Για εμένα η περίοδος heritage ως cauda ξεκίνησε με πολύ καλό δίσκο και μετά ελεύθερη πτώση, μικρό καλάθι, αλλά σίγουρα χαίρομαι με το reset και τη θετική κριτική, 22/11 λοιπόν, σε αναμονή.