Μια που μαγκεψάμεν, βάλτε άλλον ένα που δεν ψάρωσε ούτε λεπτό με το (not to) Be… 
[SIZE=“1”]Μάλιστα το Scarsick μ’ άρεσε απείρως περισσότερο, μάλλον ανήκω στη μειοψηφία εν σχέσει μ’ αυτό…[/SIZE]
Άντε ρε γαμημένο κατέβα καμιά φορά. Τί 21 mins left γαμώ το ξεσταύρι μου;
Τι έγινε, δεν έχουμε ράπιδσερ πρήμιουμ? 8)
:evil:
ΟΧΙ. ΕΝΤΑΞΕΙ;
:evil:
Ούτως ή άλλως όμως δεν κατεβάζω από ράπιδ. Στους Ρώσους το βρήκα και κατεβάζω από ένα περίεργο από κει πέρα. rghost.ru λέει. 
17 mins. ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΩΡΗ ΚΟΥΦΑΛΑ!
Σε 17 mins έχω κατεβάσει 3 δίσκους, πφ… 
Παιδιά δεν ξέρω τι λέτε,μου φαίνεται πως κόλλησα ήδη…
λοιπόν προσπάθησα πραγματικά να ξανακούσω το δίσκο, καταβάλλοντας υπέρτατη ψυχική ενέργεια και η άποψή μου παραμένει : ο δίσκος είναι η νύστα η ίδια και οι καλές του στιγμές είναι τόσο λίγες που χάνονται μέσα σε αυτόν τον αχταρμά από κακές ιδέες.
καταρχάς ο δίσκος ξεκινάει με 2 τραγούδια που ανάθεμα αν μπορεί να πει κάποιος ότι γουστάρει να ακούει και δεν νιώθει την ανάγκη να πάει κατευθείαν στο sisters, το οποίο ίσως είναι και η μοναδική πραγματικά καλή στιγμή του δίσκου. από εκεί και πέρα η μπάλα χάνεται με ένα σωρό αδιάφορα τραγούδια που δεν διαθέτουν δείγμα χαρακτήρα αλλά αναμασούν ιδέες πεπερασμένες που έχουν χιλιοπαιχτεί από άλλους στο παρελθόν και με καλύτερο τρόπο. μέχρι να λήξει λοιπόν αυτό το ψυχαναγκαστικό ηχητικό μαρτύριο σου κάνουν εντύπωση άλλα δύο τραγούδια, το linoleum και το road salt. εντάξει, θρίαμβος, 3 τραγούδια συνολικά που έχουν κάτι να πουν.
ίσως να μην μπορώ να νιώσω την φάση που περνάνε με αυτή την προσέγγιση στα 70s (αν αυτό είναι που πραγματικά στοχεύουν και δεν τους έχει πάρει η κάτω βόλτα), ίσως πάλι να μην τρελάθηκα ποτέ πραγματικά με τους pos και να τους θεωρούσα μια χαζοχαρούμενη progressive μπάντα που πρωτοτύπησε με το να εισάγει στον χώρο τα κλαψομούνικα φωνητικά, αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι το road salt one παραμένει μια μετριότητα στην καλύτερη των περιπτώσεων και άμα όντως θέλουν να παίζουν 70ίλες από δω και πέρα, ας ξανακούσουν μια φορά το in rock των deep purple και το larks tongues in aspic των king crimson μπας και συνέλθουν, γιατί με το να τζαμάρουν ασυναρτησίες σε ένα studio και να βάζουν τις μάπες τους σε στυλ rainbow στα εξώφυλλα, καταντάνε γραφικοί.
με αυτά που γράφεις όμως, μάλλον εσύ γίνεσαι γραφικός και δε μπορούμε να πάρουμε πολύ στα σοβαρά τα λεγόμενα σου, ακόμα κι αν (εν μέρει) σφωνάμε.
Πολύ ερμηνεία από το Daniel και ας μην ακούω πολύ τέτοιου είδους μουσικής. Του βγάζω το καπέλο!
:respect:
Το εχω ακουσει 2 φορες και δεν μπορω οτι με ενθουσιασε…θα του δωσω και αλλες ευκαιριες πάντως…δεν μου αρεσει η κατευθυνση που πηραν…ναι μεν μαγκια τους που για αλλη μια φορα αλλαξαν υφος και δεν κινουνται στα τετριμμενα αλλα το ποταμι μετα το remedy lane δεν γυριζει πισω…
Βασικά οι Pain θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κάνουν πάλι κάτι νέο(γι’αυτούς έστω).Απλοποιούν τις δομές των κομματιών τους,και κοιτάνε προς τα 70s,πιο πολύ από ποτέ.Το θέμα για μένα είναι τι ζητάς από αυτούς πλέον ή καλύτερα αν ζητάς κάτι συγκεκριμένο.Εγώ που δεν περίμενα κάτι από αυτούς πέρα από πολύ συναίσθημα (το Sisters με έψησε να το ακούσω) το λιώνω πάαααααααααααρα πολύ ευχάριστα.Ίσως να φταίει βέβαια κι αυτό που είπα για τα 70s και ότι τα γουστάρω πολύ και να με κάνει να το βλέπω διαφορετικά το θέμα,δεν ξέρω.
Μόλις ανέβηκε και στο Youtube παιδιά.Μετά από 10 ακροάσεις νομίζω ότι όσο πιο πολύ το ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει.Βέβαια οφείλω να ομολογήσω πως είμαι καμμένος P.O.S-άκιας οπότε ίσως η άποψη μου να μην είναι ιδιαίτερα αντικειμενική.Sisters (έπος) -Innocence- Sleeping under the stars (απίστευτο κομμάτι!)- Of Dust- Where it hurts τα πρώτα που ξεχώρισα.Σίγουρα πολύ ιδιαίτερος δίσκος και μακριά από τα metal δεδομένα, αλλά όποιος το προσεγγίσει ανοιχτόμυαλα πιστεύω ότι θα γουστάρει. Πάντως ο DG πρέπει να είναι ο μοναδικός μουσικός που ξέρω που δεν “πατάει” πάνω σε παλαιότερς επιτυχίες του.Διαλέγει το δύσκολο δρόμο πάντα.
Αν μπορουσε καποιος να μου στειλει ενα λινκακι!
Ήδη τον αγαπώ αυτό το δίσκο. Sisters, Of Dust, Sleeping under the stars κομματάρες. Το curiosity με χαλάει λίγο μόνο…
Νομίζω ότι ο Leo στα drums έχει κάνει φοβερή δουλειά! Ήχος,feeling και παίξιμο! =D>
Ο δίσκος έχει ανέβει ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μου και τη δεδομένη χρονική στιγμή φαντάζει ως ένα από τα επικρατέστερα στα καλύτερα της χρονιάς.
Οι διαφοροποιήσεις στη limited edition είναι μικρές αλλά ουσιώδεις.
αν μπορεις πες λιγο ποιες ειναι…
LIMITED EDITION
Fold-out digipack with 24 page booklet.
Total playing time ca 56 min.
:!:
α,ωραια…
Thanx Storm
Μετα απο σχεδον 2 ακροάσεις νομιζω οτι ο δισκος ειναι πολυ καλος!Ειναι διαφορετικος απο το Scarsick χωρις να σημαινει οτι ειναι πολυ κατωτερος του και ακουγεται πολυ ευχαριστα!Τα Νο way,sisters,tell me you don’t know,sleeping under the stars απο την πρωτη ακροαση μου αρεσαν πολυ!Πρεπει ομως να το ακουσω 3-4 φορες ακομα για να εχω πληρη αποψη!
Πολύ δελεαστική η LMT, μάλλον θα ενδώσω:):!: