Να πούμε και για τις εκπληκτικές δημοσιοϋπαλληλίστικες χειρίστου είδους συναυλίες τους.
Καταλαβαίνω τι λες… απλά ποσό μαζικός ψυχαναγκασμός μπορεί να παίξει πια ρε συ ? Όλοι οι κριτικοί φαν των λοστ είναι που δεν βλέπουν μπροστά τους και δεν ξέρουν τι ακούνε ?
razor μόνος σου το λες ότι κάποια κομμάτια τους δεν σου έκαναν κλικ από την αρχή και μετά τα γουσταρες. κάνε υπομονή μπορεί να είναι κι αυτό grower 
από το ύφος σου όμως καταλαβαίνω ότι είχες αποφασίσει από πριν ότι δεν θα σου αρέσει. γνώμη μου. Εγώ περιμένω να το ακούσω αύριο που έχω άδεια με την ησυχία μου
Σορρυ ο γραπτος λόγος φταει.Ετσι το εξελαβα.
Για το seven sins κανε μια την καλη αν μπορεις (εχω pm στειλε)
Μολις γυρισα απο το γραφειο (ζωαρα), οποτε ανοιγω μπυρα και παταω play.
Κατά τη γνώμη μου; Μεγάλος. Όπως και με κάθε μπάντα γιατί κανείς δε θέλει να χαλάει τη ζαχαρένια του και να λέει πως κάποια μπάντα που υπεραγαπάει έβγαλε κακό δίσκο οπότε σαν άτυπη συνεννόηση λέμε πως γαμάει για να συνεχίσει να γυρνάει ο κόσμος. Όχι πως δε θα γύρναγε αλλιώς, απλά το πλήγμα σε κάτι που αγαπάς είναι πολύ ισχυρό.
Για τους κριτικούς τώρα, δε μου διασφαλίζει κάτι το επάγγελμα ως επάγγελμα, γιατί πάμε σε άλλα χωράφια που, εφόσον δεν είναι αδέσμευτα και ανεξάρτητα από κάποιο έντυπο, άνετα μιλάμε και για όρους όπως σπρώξιμο (το οποίο ακόμα και σήμερα κάποια μπάντα που δεν είναι τιτάνιου βεληνεκούς/μεγαθήριο χρειάζεται, και οι Λοστ μαζί, που αν και μεγάλοι στο χώρο τους δεν είναι Μετάλλικα φερ’ ειπείν), ζήτηση και παροχή υπηρεσιών που διαμορφώνεται με βάση το τι περνάει (η στροφή στο ακραίο και σε οτιδήποτε retro, old school κλππου προείπα που ξαφνικά δεν ακούγεται σαν “απλός θόρυβος” σε όσους ακουγόταν παλιότερα), οπότε μόνο το “κριτικός” δε μου λέει ότι είναι αυθεντία αδιαμφισβήτητη, ακόμα και αν μιλάει συγκεντρωτικά η πλειοψηφία. Επαναλαμβάνω: στη συγκεκριμένη περίπτωση συμφωνούν και ενδεχομένως έχουν και δίκιο. Στα δικά μου αυτιά, όμως, δεν κάθεται καλά και μου φαίνεται έτσι. Δεν είναι πλήγμα να μην αρέσει σε έναν-δύο, δεν ανοίγει ρουθούνι. Αρέσει στους υπόλοιπους; Λιώστε τον άφοβα,. Big deal.
@Shadow: σύμφωνοι, εγώ του δίνω χρόνο. Αλλά όχι, δεν ήμουν προκατειλημμένος, έχω εκφράσει γνώμη ντεμί στο παρελθόν και περίμενα να δω τα κομμάτια στα πλαίσια του δίσκου. Και μόλις είδα ότι λίκαρε, μπήκε αυτόματα για πλέι γιατί με έτρωγε η απορία. Του δίνω όσο χρόνο χρειαστεί. ΔΝΤ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.
@midnight: ναι άλλα κάνε και λίγο χώρο βρε πασάκαμ.
Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα…8) Σε καποιους θα αρεσει, σε καποιους αλλους οχι. Για τους δικους του λογους ο καθενας, ετσι ειναι παντα.
Στο ριπιτ συνεχεια ο δισκος. Το return to the sun ειναι υπερτατη κομματαρα…
Να το βάζουμε σε κάθε ρηβιού αυτό και να το κλειδώνουμε μετά να μην κουραζόμαστε
Ον τόπικ, είμαι με razoreater σε ό,τι είπε στο ποστ του (εκτός από το “μέτριο” για το tragic idol στην πρώτη σειρά =Ρ )
Καλησπερα!
Ειμαι φαν των Paradise Lost απο το 1996 περιπου, και λατρευω σχεδον καθε τους αλμπουμ μεχρι και το Tragic Idol. Αυτο το γραφω, γιατι οσο και να μη θελω να το παραδεχτω, ειμαι εως ενα βαθμο fanboy της μπαντας, αλλα προσπαθω καθε φορα να κρινω τη μουσικη τους οσο πιο αντικειμενικα γινεται. Εχω κραξει στο πολυ χαλαρο διαφορους δισκους τους στο παρελθον οταν βγηκαν, αλλα εκανα κωλοτουμπα μετα, γιατι συνειδητοποιησα οτι εχουν καποια μαγεια.
Ακουσα το Plague Within περιπου 0.7 φορες, αναγκαστικα λογω του skip που επρεπε να πατησω σε πολλα τραγουδια. Γενικα εχω ενα προβλημα με τα brutal φωνητικα, οταν αυτα χρησιμοποιουνται επιτηδευμενα και αναχρονιστικα. Ας πουμε, ενω θεωρω κομματαρα το Beneath Broken Earth, οποιαδηποτε αλλη χρηση brutal φωνητικων στο δισκο αυτο, ειναι απλα περιττη και αχρειαστη. Και μου χαλαει τα τραγουδια στην τελικη.
Δυστυχως αυτος θα ειναι ο πρωτος δισκος Paradise Lost που δε θα μπορω να λιωσω στο παιξιμο. Terminal, Εternity Of Lies, Punishment Through Time, Flesh From Bone, Cry Out ειναι και τα πεντε για ΠΕΤΑΜΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, παρολο που κανα δυο απο αυτα εχουν πολυ ωραια κιθαριστικα ριφφς και με ωραιο ηχο. Ολα τα υπολοιπα στοιχεια τους ειναι σκατα ομως.
No Hope In Sight, Victim Of The Past, Return To The Sun μαρεσαν αλλα θα ηταν καλυτερα αν ελειπαν τα brutal φωνητικα, δε βαριεσαι, ακουγονται ευχαριστα κι ετσι.
Beneath Broken Earth ωραιο τραγουδι, δε με χαλαει καθολου. Sacrifice The Flame επισης μαρεσε, χωρις να τρελαθω κιολας. Μαλλον το Return To The Sun ειναι το καλυτερο τραγουδι του δισκου.
Συνολικα του βαζω ενα 4/10 οπως ειχε βαλει ο ανιδεος Κωστας Χρονοπουλος του Metal Hammer στο Host πριν 16 χρονια. Δισκος που τον ακους σημερα και κλαις με το ποσο ξεπεσαν, να παιζουν αηδιουλες για το μεσο 17χρονο μεταλλα που εντυπωσιαζεται ακομα με τετοια πραγματα.
Αναφερθηκα στα ποστ του razoreater, με καλη διαθεση νομιζω, μαλλον δεν το καταλαβες και εσπευσες να γραψεις την παπαριτσα σου
Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα το ποστ μου… Σε καποιους θα αρεσει, σε καποιους αλλους οχι. Για τους δικους του λογους ο καθενας, ετσι ειναι παντα.
Χαιρομαι που συμφωνεις, ερχεσαι στα λογια μου
Ποιο Lost, βγήκε Armored Saint.
Εννοείς δλδ πριν το Draconian δεν σου έκαναν κούκου?
Επίσης εφόσον θεωρείς το Beneath Broken Earth κομματάρα, που για Paradise Lost δεν είναι, τότε άσε το Plague Within στην άκρη και άκου λίγο My Dying Bride, αν τυχόν δεν έχεις εμβαθύνει δλδ.
Τούτο δώ πάντως φαίνεται συμπαθητικό με τα πρώτα ακούσματα αλλά μουσικά μοιάζει μπερδεμένο πολύ και επαναλαμβάνει αρκετά στοιχεία τους άκομψα, λές και ήθελαν πού και πού να θυμίζουν και λίγο κλασικούς PL.
Αυτο το ‘‘διαβαζω παντου καλες κριτικες αρα ο δισκος ειναι καλος’’ καλυτερα να το κοψετε καποια στιγμη παντως ορισμενοι, γενικα δε διαβαζω sites επειδη πολλα κειμενα ειναι σκουπιδια (κατα τη γνωμη μου) και αρκετα απο τα καλα αντιμετωπιζουν το δισκο επιφανειακα (που ουτε αυτο μου κανει). Γενικα δοξα σοι ο βελζεβουλ υπαρχουν 4-5 ανθρωποι που διαβαζω ανα καιρους και μαθαινω ολο και κατι καινουργιο.
Γενικώς τι διαβάζουμε σε αυτό το φορουμ ρε γαμωτο ??#-o
καλέ μου άνθρωπε!
seriously τώρα, δυο μήνες και δεν έχω καταφέρει να ακούσω τρεις φορές το άλμπουμ ολόκληρο. δεν λέω ότι είναι κακό, απλά ποτέ δεν μου άρεσαν οι πρώιμοι Lost, οπότε κάνω κι ένα pass σε αυτό. Καλώς κάνουν αυτό που γουστάρουν, εγώ δεν το έχω.
Αν και έχω ακούσει μόνο τα 3 τραγούδια που κυκλοφόρησαν, μάλλον προς την άποψη του razor θα πάω. Μόνο το No hope μου είπε κάτι. Ψιλοαπογοητεύτηκα είναι η αλήθεια και αν όπως λέτε είναι χειρότερο από το tragic idol, τότε κλάψτα…To tragic μου φάνηκε απλά καλό.
Τελευταίο τους μεγάλο άλμπουμ το in requiem και μετά άρχισε σταδιακά η πτώση. Και το faith μου άρεσε αρκετά.
Η αλήθεια είναι οτι στις πρώτες αρκετές ακροάσεις η βαρύτητα του ήχου και τα ακραία φωνητικά ήταν παράγοντες που συνηγορούσαν σε απόψεις σαν του Χρήστου παραπάνω και σε συζητήσεις αυτό ειπώθηκε. Αν και οι πρώιμοι Λοστ, όσο και σημαντικοί να είναι για την εξέλιξη του ήχου, ξεπεράστηκαν από τους ίδιους μετά το “Icon”.
Γιατί τόσο μπρούταλ και γιατί να το γυρίσουν τόσο πίσω. Και κακά τα ψέμματα, όταν έχεις μάθει τους PL από τα μέσα των 90’ς να αλλάζουν συνεχώς και να εξελίσσονται με εντυπωσιακές στροφές στον ήχο τους, ε, το να επιστρέφουν στους ήχους της νεότητάς τους και να παίζουν έτσι φαίνεται κάπως. Σίγουρα όχι προδοτικό ή ξεπούλημα ή κάτι τέτοιο. Απλά για πρακτικούς λόγους και φυσικά λόγους εμπορικής επιτυχίας μιας ενδεχόμενης ακραίας μουσικής προσέγγισής τους. Κάτι και η επετειακή περιοδεία που έπιασαν κομμάτια που’χαν να παίξουν 20 χρόνια.
Προφανώς ο Χολμς έκανε τη στροφή στα μπρούταλ γιατί τα φωνητικά του ακόμα και στους δίσκους ακούγονταν καταπονημένα και πολύ πίσω, αναλογικά με τις ιδέες και τις εμπνεύσεις του Γκρεγκ. Οπότε, μετά και τη φάση με τους Bloodbath ήταν βέβαιο αυτό.
Τέλος πάντων, η αρνητική έκπληξη ενός οπαδού του “προοδευτικού” τους ήχου είναι προφανής από την πρώτη ακρόαση. Δε θέλει και πολύ για να αντιληφθεί κανείς οτι ελλείψει εμπορικής ανταπόκρισης και παράλληλης μεταλλικής διαύγειας, οι Λοστ ήδη από το In Requiem και μετά έγιναν ακόμα ένα συγκρότημα που επιστρέφει σε “γνώριμους ήχους” και λοιπά cliche. Επετειακές περιοδείες, συμμετοχές σε προτζεκτ κτλ, οι Λοστ του "One Second"και του “Symbol Of Life” έγιναν οι Λοστ που έβαλαν επιρροές “Icon” και “Shades Of God” και ΞΑΝΑΠΑΙΞΑΝ ΜΕΤΑΛ ! Εκεί ακριβώς χάθηκε η αύρα μεγαλείου και πειραματισμού.
Όμως…
Παρόλες τις υπόνοιες και τις αδυναμίες του , έστω και η επιστροφή σε απαρχές και μπρουταλ φωνητικά (στην αρχή φαίνεται και λίγο αστείο όταν αυτός είναι ο Χολμς!), το αλμπουμ στέκεται αξιοπρεπές, δυνατό και με ορισμένα εξαιρετικά σημεία. Διχαστικό άλμπουμ και αυτό, για διαφορετικούς λόγους, αλλά όπως δεν αρμόζει η άκριτη αποθέωση, έτσι και η ισοπέδωση είναι υπερβολική. Θέλει ακροάσεις και τη συνειδητοποίηση οτι το συγκρότημα των γενναίων αλλαγών ανήκει σε άλλο πεδίο.
Όσον αφορά τους διάφορους “κριτικούς”, είναι γνωστό ότι η αποψή τους δεν είναι πάντα αντικειμενική για διάφορους και θεωρώ ευνόητους λόγους. Πλέον οι κριτικές πρέπει για μένα να διαβάζονται απλά για ψυχαγωγία ας πούμε και όχι ως τρόπο ενημέρωσης για το αν ένα άλμπουμ είναι καλό ή όχι. Πλέον υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να ακούσει ένα άλμπουμ πριν το αγοράσει και να αποφασίσει μόνος του αν του αρέσει ή όχι, δεν υπάρχει λόγος να περιμένει την όποια κριτική που και αυτή υποκειμενική είναι και όχι πάντα γραμμένη καλόπιστα.
Οι κριτικές είναι γνώμες, τίποτα παραπάνω. Απλά ο reviewer συνήθως παρουσιάζει την γνώμη του με ένα μακρυσκελές συνήθως κείμενο και με έτοιμο ακροατήριο, ανάλογα και με το μέσο προφανώς. Βαριά βαριά στα @@ μας η γνώμη του καθένα, καμία ειδική βαρύτητα δεν έχει η γνώμη κάποιων, τα ίδια σκατά με τις υπόλοιπες γνώμες είναι, προσωπικές εκτιμήσεις. Απλά μερικοί έχουν την δυνατότητα [B]αρχικά[/B] να διαμορφώνουν την δική μας γνώμη γιατί γράφουν καλά, τα καθίκια.
Επίσης αυτό που είπε και ο Angmar περί αναφορών στα πολλά reviews κλπ…έλεος μερικοί…δλδ μας φέρνετε την πλειοψηφία “και καλά” σαν δύναμη/δυναμική που πρέπει να μας επηρρεάσει τη γνώμη, χωρίς καλά καλά να έχουμε διαμορφώσει την δική μας? Ρε ούστ.
Επίσης ρε Dyingfreedom τι εννοείς ξεπεράστηκαν από το Icon και μετά? Μόνο χρονολογικά ισχύει αυτό που λές. Το ότι άλλαξαν στύλ μουσικής, φωνητικών κλπ δε σημαίνει κάτι παραπάνω από το ότι απλά άλλαξαν. Θές να βαφτίσεις την αλλαγή μουσικού ύφους πρόοδο οκ, no problem.
Νομίζω είναι πιο σωστό να πείς ότι έφτασαν σε συνθετικό τέλμα όσον αφορά το συγκεκριμένο είδος και προτίμησαν, από το να επαναληφθούν, να αλλάξουν είδος. Αν αυτό το βαφτίζεις πρόοδο τότε μειώνεις χωρίς λόγο την καλλιτεχνική αξία των προηγούμενων κυκλοφοριών που για αρκετούς μένει αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων και δεν θεωρούν ότι ξεπεράστηκε από τις επόμενες κυκλοφορίες.