Paradise Lost-The plague Within

Συγκρατημένη μεν rocking επιλογή δε…Γενικά πάντως οι κριτικές που κυκλοφορούν λένε καλά λόγια, ξέρουμε περίπου τι θα ακούσουμε ωστόσο ανυπομονώ όλο και περισσότερο! Λογικά σε λίγες μέρες όλο και κάπου θα “κυκλοφορήσει”

Αν και το άλμπουμ όντως φαίνεται να ειναι εξαιρετικό, τέτοιες υπερβολικές αναφορές δεν είναι πάντα τυχαίες βέβαια. :wink: Εξάλλου τις κριτικές τις διαβάζουμε κυρίως σαν ψυχαγωγία, δεν περιμένουμε από αυτές πλέον να μάθουμε αν ένα άλμπουμ αξίζει ή όχι, κάτι που είναι τελείως υποκειμενικό εξάλλου.

Κατά τη γνώμη μου δε χρειάζεται να περάσουν μήνες ή και χρόνια για να αποφασίσει κάποιος πιο άλμπουμ μιας μπάντας είναι το αγαπημένο του. Μερικές προσεκτικές ακροάσεις είναι υπεραρκετές και εάν και πάλι η απόφαση είναι δύσκολη αυτό μπορεί απλά να σημαίνει ότι δύο άλμπουμ είναι πολύ κοντά σε αξία.

Λοιπόν, Eternity Of Lies, Cry Out, Return To The Sun θα χωρούσαν σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ μεγάλο κλασικό άλμπουμ τους. Ολόκληρο το άλμπουμ βέβαια, είναι η δισκογραφική επιστροφή σε ακόμα πιο PL φόρμες, ο Greg πετάει, ο Nick μετά από δίσκους και δίσκους πρωταγωνιστεί. Εν αντιθέσει με τις επί σκηνής εμφανίσεις τους, όπου οι ίδιοι αυτοαναιρούν τον χαρακτήρα του μεγάλου γκρουπ, δισκογραφικά προσφέρουν ένα κλασικό PL άλμπουμ.
Έχει στιγμές και στιγμές, αλλά το κόψιμο στη μέση του Cry Out και τα μπάσα αλά One Second φωνητικά του Χολμς προσδιορίζουν και οριοθετούν το Gothic. Τον ήχο τους.

Δεδομένου ότι έχουμε ήδη ακούσει δύο κομματια που σπέρνουν και ένα αρκετά καλό, θεωρώ την ανωτέρω παρατήρηση πολύ σημαντική για τη συνολική ποιότητα του δίσκου , άντε μια βδομάδα (σχεδόν) έμεινε. Εννοείται αγορά ουτε που το σκέφτομαι να το κατεβάσω

‘‘Κυκλοφορησε’’ !!!

Για αυτό κρυφτηκε ο ήλιος !

Χαχα! Δεν μπορω να φανταστω τι θα γινει 1η Ιουνιου που κυκλοφορει επισημα.
Προς το παρον ειμαι στα μισα του δισκου και εξω βρεχει…

πρωτη εντυπωση fan boy ισμου
οπως εστειλα και σε ενα φιλο στο fb

ποτε ειπαμε κυκλοφορησε το icon???
τι χρονια εχουμε ???
τι ειναι το draconian times?? τρωγεται???

ωριμοτερη αποψη later (μετα απο ωρες η μηνες η κανα χρονο)

Όχι, δεν θα μπω στον πειρασμό. Τη Δευτέρα, όπως του πρέπει.

Θα γκρινιάξω, αλλά δεν…

Ήθελα πολύ να μου αρέσει, αλλά αυτό το πισωγύρισμα χωρίς να έχει ΤΑ τραγούδια δεν μου κάνει.
Ναι η ξεραΐλα που θυμίζει Gothic\Icon, ναι τα leads-φαρμάκι του Γρηγόρη, αλλά πέρα τούτου;

2-3 ωραία τραγούδια (An Eternity of Lies, Victim of the Past, Return to the Sun) για τα γούστα μου.
Μακάρι να κάνω κωλοτούμπα :stuck_out_tongue:

Λοιπόν, μια-δύο προσεκτικές ακροάσεις αργότερα:

Αν το Tragic Idol το θεωρώ μέτριο, τούτο δω το θεωρώ αποτυχία. Ξεκινάει συμπαθητικά με το No Hope, μετά καταλήγει σε πληκτικές/αδιάφορες στιγμές (το Eternity of Lies είχε προοπτική αλλά προτίμησαν να το κάνουν όσο πιο ανάλατο και χωρίς αίσθηση κορύφωσης γίνεται). Στη μέση έχουμε το Beneath Broken Earth, το οποίο αν είχε βγει από άλλη μπάντα θα ήταν πολύ καλό δείγμα doom/death αλλά για τους PL μοιάζει σαν να αντιγράφει -αν όχι μόνο τον ίδιο τους τον εαυτό- τους μαθητές τους.
Τα πραγματικά καλά κομμάτια του δίσκου είναι στην αρχή του δεύτερου μισού, το Sacrifice The Flame (το οποίο παίζει και για καλύτερο του δίσκου ιμο) και το κάπως κατώτερο Victim. Ωραία, θλιμμένα, χέβι, με τα -ανούσια- μπρούταλ να δένουν για πρώτη φορά στο δίσκο άρτια σε κομμάτια. Και μετά έχουμε το παράταιρο ξεκαύλωμα του Flesh From Bone που πήγαινε κάπου για Vallenfyre/Bloodbath και δε μπήκε μέσα, και το εντελώς για πέταμα και από τα χειρότερα που έχουν βγάλει έβερ Cry Out. Ντάξει, το μεσαίο μέρος του λέει, αλλά αυτό το death ‘n’ roll στοιχείο δεν πάει ούτε στη συνολική αισθητική του δίσκου, αλλά ούτε και στα μέτρα τους εν γένει. Κλείνουμε με το συμπαθέστατο Return To The Sun. Και εν τέλει θυμάμαι τα μισά κομμάτια (και κάτω) του δίσκου ως στιγμές που κάτι είπαν. Απλά δε χρειαζόταν ένα πισωγύρισμα το οποίο ηχεί μονδέρνο και ψυχαναγκαστικό αλλά στην ουσία του έχει μόνο κάποιες κοινές φόρμες με το παρελθόν. Πλαστικοποιημένο ντουμντέθ για τα br00t4l αμερικανάκια που θα λένε zomg PL returned to their roots s0 broot4l trve death metsol στα φουμπού και τζούτιουμπς.

Α, και αν ξεκινήσει αντίστοιχα κίνημα με ντουμντέθ μπάντες της σειράς που προσπαθούν να ακουστούν σα 90ζ Αγγλία, θα πυρπολήσω το επόμενο στούντιο που θα γράψουν δίσκο.

Βλεπω αρχισε το κραξιμο :lol:

Θα το ακουσω το βραδυ, αν και λογικα θα μ αρεσει λογω φανμποισμου.

[SPOILER]Θα ξεκατινιαστουμε [/SPOILER]

[QUOTE=midnight g;1674015]Βλεπω αρχισε το κραξιμο :lol:

Πίστεψε το μόνο μέρος σε όλο το νετ που θα το θάψουν είναι στο φορουμ αυτό. Στο φορουμ που το θάψιμο άρχισε το Μάρτιο χωρις να εχει ακουσει κανεις τίποτα !:lol:

Πρωτη εντυπωση θετικοτατη!
Πολυποικιλο, σκοτεινο, μελωδικο, ατμοσφαιρα, ωραιες φωνητικες γραμμες.
Το eternity of lies ειναι απο τα καλυτερα κομματια που εχουν γραψει ever, victim of the past, sacrifice the flame, return to the sun κομματαρες ολκης…terminal, flesh from bones ειναι …ξεσηκωμα, και τα τρια κομματια που ειχαν βγει μου αρεσαν αρκετα με κορυφαιο το doom επος beneath broken earth. Το μονο που δεν μου εκανε καποια αισθηση ειναι το cry out, μετριοτατο στην καλυτερη και νομιζω δεν ταιριαζει γενικα με το υφος του δισκου.

Καλα και εγω μικρο καλαθι κραταω.

Οσο περνανε τα χρονια ( :stuck_out_tongue: ), τοσο συνειδητοποιω οτι μπαντες οσο μεγαλες και να ειναι, μετα απο τοσους δισκους δυσκολα θα προσφερουν συγκινησεις.

μεγάλη δισκάρα, ποιο Tragic Idol και ποιο Faith Divides Us…

Το θέμα ρε συ μίντναιτ και λοστπάρανταις είναι ότι κι εγώ φανμπόης είμαι και μέχρι ιν ρέκβιεμ παίζω και ψιλές αν χρειαστεί. Δεν είχα απαιτήσεις άλλες από ένα απλό, κλασικό (πες το και μανιερίστικο) songwriting, δε χρειάζομαι εκπλήξεις για να πω ότι ΝΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΤΟ ΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ. Και όχι, το πισωγύρισμα στην περίπτωσή τους δεν το πολυπιστεύουν και το ψιλοκάνουν για να ακολουθήσουν κάποιες προσταγές, όποιες και να είναι αυτές. Θες πως γενικά υπάρχει μια ωραιοποίηση/επίπλαστη νοσταλγία για τον ακραίο ήχο που όσο πάει και φτάνει σε μεγαλύτερο κοινό πιο εύκολα και ασπάζεται εξίσου εύκολα, οπότε εμπορευματοποιείται (έστω και στα ντάουνλοουντς) πιο εύκολα; Θες ότι έφτασαν σε συνθετικό τέλμα πάνω στην τελευταία φόρμουλά τους και επειδή αποφάσισαν ξεχωριστά να ξεκαυλώσουν ο Γκρεγκ και ο Νικ σε ντεθ μέταλ μονοπάτια να είπαν να το δοκιμάσουν και πάλι εδώ μπας και βγει κάτι; Πάντως αυτός ο δίσκος ούτε εξέλιξη του πρώιμου ήχου τους, ούτε πίστη στις αρχές τους μου δείχνει. Δεν είναι σε φάση “ήρθαμε να σας θυμίσουμε πόσο καλά γράφαμε κάτι” αλλά να το εκσυγχρονίσουν για το σημερινό κοινό και να βάλουν συνθέσεις αργόσυρτες μέσα σε μια κατεξοχήν ψηφιακή, καθαρή παραγωγή που δεν τις αναδεικνύει.

Και όλα αυτά από φανμπόη, όχι από κάποιον που γενικά βγάζει χολή. Και εγώ δεν περιμένω συγκινήσεις αλλά τις ανακαλύπτω στους συγκεκριμένους. Όπως με το ρεφραίν του Your Own Reality που δε μ’ έπιασε στην αρχή αλλά με τον καιρό, όπως με την ανατριχίλα που πέρασα όταν μετά από καιρό ξανάκουσα το Sun Fading και με ισοπέδωσε ενώ παλιά το άκουγα απλά μέσα στη ροή του δίσκου. Εδώ προς το παρόν δε βρίσκω κάτι και εύχομαι να ανατραπεί ο εγκέφαλός μου, αλλά αμφιβάλλω.

Μα δεν χρειαζεται να απολογηθεις:)
Απλα οσο καιρο είμαι στο φορουμ, μονο με τους παρανταιςλοστ γινεται τετοιο τζερτζελο σε καθε κυκλοφορια, οποτε ψιλοτρολαρω (φαινεται και απο το αρχικο ποστ).

συμφωνω με μιντναιτ …, περάσαν τα χρόνια εχουμε και πολυ πιο σοβαρα προβλήματα … απλα μου κανει εντύπωση πως δεν σου κάνει κλικ ότι έχω ακούσει γαμάει και όλος ο τύπος ηλεκτρονικός και έντυπος προσκυνάει …είσαι και φαν όπως λες οπότε με ξενίζει καπως .Τεσπά θα διαμορφωθεί αποψη τεκμηριωμενη από άυριο

Ντουντ, δεν ήταν με διάθεση απολογίας, επιπρόσθετο σχόλιο/σκέψη πάνω στο γιατί δε μου άρεσε ήντουν. Ψυχαναγκαστικά μεν, για λόγους άρθρωσης δε. Να γίνει και κανας διάλογος της προκοπής και όχι οι μεν να λένε γτπ και οι δε να τους αποκαλούν παπαγαλάκια κι ελιτιστές.

(Μια και σε πέτυχα δω, νέο 7’’ Night Sins)

@lost: Σύμφωνοι, προσκυνιέται από σύσσωμο τον Τύπο. Fact.
Σύμφωνοι, η πλειοψηφία των οπαδών, παλιών/νέων έχει προσκυνήσει. Fact [2].
Τα δύο παραπάνω σημαίνει απαραίτητα πως δεν έχουν και μια δόση ψυχαναγκασμού; Σε φάση “είναι πιελ, είναι back to the roots, πρέπει να προσκυνηθεί”, όπως και σε άπειρες άλλες περιπτώσεις δίσκων που αφού κόπασε ο αρχικός ενθουσιασμός και το φανμποϊλίκι άρχισε να κατασταλάζει έγινε κωλοτούμπα και αποκαλύφθηκαν αδύναμοι και άρεσαν μόνο στους “περί ορέξεως”;
Δε λέω πως είναι αδύναμος, απλά δε μου αρέσει. Θέμα προτίμησης στον ήχο τους. Μπορεί να θεωρείται μεγάλος και να αποδειχθεί στην πορεία, απλά εμένα προς το παρόν δε μου είπε τίποτα. Και το fan από το “προσκυνώ ανεξαιρέτως” διαφέρει. Fan και των Swans είμαι, τα δύο τελευταία δε μου είπαν τίποτα.