Εννοω οτι τους λατρευω απο τοτε που τους ανακαλυψα
Τα Icon και Draconian Times τα θεωρω προφανως 2 απο τα καλυτερα τους αλμπουμς, ενω και το Gothic το ακουω πολυ ευχαριστα. Το πρωτο ειναι λιγο… ιδιαιτερο ας πουμε, ενω το Shades Of God ποτε δε μπορουσα να το ακουσω ολοκληρο, ουτε καν ολοκληρα κομματια τις περισσοτερες φορες. Πρωτοποριακο για 1993 μεν, πολυ κακο οσον αφορα τον ηχο και τη δομη δε.
Το Beneath Broken Earth το θεωρω κομματαρα συγκρινοντας το με τον υπολοιπο δισκο μονο… σε οποιονδηποτε αλλο δισκο τους θα ηταν καποιο μετριο κομματι νομιζω.
Προσωπικα δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να ειμαστε μετριοπαθεις επειδη λατρευουμε μια μπαντα. Αν αυτη η μπαντα βγαλει κατι το οποιο ειναι κατα τη γνωμη μας εντελως αισχρο και κακιστο, γιατι να μην το πουμε? Για να μην πληγωσουμε τη μπαντα? Ή για να μην “χαλασουμε” την ιστορια της?
Μπα τι εγινε? Νωρις αρχισε το κραξιμο, περιμενα κανα-δυο μερες ακομα, προβλεπε το θρεντ, μεχρι και ο Παντελης ο 1979 ειπε για τις συναυλιες τους, ολα κομπλε.
Στους τελευταίους δίσκους τους υπάρχουν δυο κομμάτια που μου χαλάνε τη μαγεία, στο συγκεκριμένο είναι το αχρείαστο Flesh From Bone και το Cry Out(μα είναι ρεφραιν αυτό; ) Αυτά έτσι για να γκρινιάξω λιγάκι.
Σωστά ! Η μπάντα που κάνουν κάποιοι επάγγελμα να θάβουν. Και δεν κατάλαβα ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα με τις εξαιρετικές κριτικιές που πήρε ο δίσκος ; Ποιες σκοτεινές δυνάμεις συνέβαλαν να μας κάνουν όλους πρόβατα να αγοράσουμε μαζικά το plague ? A ναι ξεχασα ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ των λοστ από άσχετους ρηβιουερ που δεν είναι οπαδοί αλλά επί πληρωμη δημοσιογράφοι της century media.
Και έλεος με το “πειραματισμό” και τη ποιότητα του host . Πειραματισμό κύριοι είχε [B][U]πρωτίστως και κυρίως[/U][/B] το GOTHIC ! Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό σορρυ αλλά έχετε πρόβλημα
Όπα να τη και η ψυχανάλυση ! Εννοείται δεν έχω πρόβλημα με τις αρνητικές απόψεις τι θα ήταν αυτό το thread χωρίς τους “σκοτωμούς” μας ; Αλλά εντάξει ρε μαγκες όχι και σκουπίδια έλεος δηλαδή …
Καμια ανασφαλεια. Απλα αυτο και το θρεντ των Μεταλλικα μετα απο καινουριο δισκο ειναι πιο προβλεψιμο και απο το αποτελεσμα αδιαφορου Λεβαδειακος-ΟΣΦΠ τελευταια αγωνιστικη και οσο να’ναι εχει την πλακα του.
Είναι και άλλα πολλά θρεντ (πχ καινούριο μέηντεν, καινούριο χέλογουην, καινούριο βατέην) που μάλλον αφορούν μπάντες με τις οποίες δεν ασχολείσαι.
Προβλέψιμο, ηλίθιο και άξιο ειρωνείας είναι να πει κάποιος ΛΕΦΤΑΛΙΚΑ ή “για τον πούτσο και το νέο λοστ, αχ και να επέστρεφαν στις λαμπρές εποχές του χωστ”.
Ο razoreater και ο quintom scenario εξέφρασαν αρνητικές γνώμες για το νέο άλμπουμ, κάνοντας μια χαρά μακροσκελή και με επιχειρήματα ποστ.
Δεν μιλησα για τους συγκεκριμενους. Γενικα βλεπω πολλα ποστ που απλα εχουν απιφασισει απο πριν οτι δεν τους αρεσει και μπαινουν μονο για να θαψουν γιατι ειναι λοστ ρε παιδι μου. Μην μου πεις οτι δεν το βλεπεις.
Βαριεμαι αφορητα την κουβεντα γιατι το κανανε. Ναι στο μυαλο του μακιντος δεν ειναι κανεις οποτε ολη η κουβεντα αν το κανανε για τα λεφτα η αν γουσταρουν ειναι ανουσια. Λες και αμα μας αρεσει κατι πρεπει να ψαξουμε να δουμε τον βαθμο ειλικρινειας του μουσικου οταν το εγραφε και αμα σκεφτοταν τα λεφτα η την καταξιωση δεν πρεπει να μας αρεσει.
Λοιπόν δεν ήμουν πολύ θετικός από την αρχή με την στροφή αυτή, όμως πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ό,τι κι αν κάνουν το κάνουν καλά. Κι εδώ για ακόμα μια φορά το αποδεικνύουν περίτρανα! Ο δίσκος είναι πολυδιάστατος δεν είναι είναι δηλαδή το doom/death του Lost Paradise, δεν είναι καν death metal στην ουσία, αν εξαιρέσεις τα brutal φωνητικά και το Beneath Broken Earth που είναι ξεκάθαρα doom, ο υπόλοιπος δίσκος έχει σχεδόν όλα τα στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτό το συγκρότημα. Έχει και πειραματισμό, σε μικρότερο βαθμό αλλά έχει. Όλα τα κομμάτια έχουν λόγο ύπαρξης με μοναδικό πραγματικά ξεκάρφωτο το Flesh From Bone το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με Paradise Lost(όμως είναι ένα δείγμα πειραματισμού που έλεγα πιο πάνω).
Αν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια θα ήταν τα An Eternity Of Lies, Terminal, και Return To The Sun με το Victim Of The Past να μην πηγαίνει πίσω. Γενικά είναι νωρίς για να πω αν είναι καλύτερο από το In Requiem, το οποίο ακόμα πιστεύω ότι ήταν το αποκορύφωμα τις “επιστροφής” τους. Νομίζω όμως ότι είναι καλύτερο σαν σύνολο από το Faith… και ίσως ισάξιο του Tragic Idol.
Y.Γ. στα κομμάτια που ξεχωρίζω εννοείται είναι μέσα και τα No Hope In Sight και Beneath Broken Earth
Αυτο που μου εκανε επισης καλη εντυπωση ειναι πως ο χολμς για πρώτη φορα ειναι τοσο πολυδιάστατος, ενω συνηθως τραγουδαγε ειτε καθαρα ειτε με γρεζι είτε μπρουταλ αυτος ειναι ο πρωτος δισκος που χρησιμοποιει και τα τρια στυλ οπου ταιριαζει το καθενα και αυτο ειναι πολυ θετικο.
Έγω διεκρινα πολλά στοιχεία από ατμόσφαιρες περιόδου symbol of life . Aρκετα διαφοροποιημένος δίσκος από το tragic και αυτό μόνο του είναι πολύ θετικό κοντεύουν και τα 30 χρόνια πορείας. …δεν είναι εύκολο πράγμα να αλλάζεις συνέχεια το στυλ που παιζεις. Δείτε και τον Tom G. Warrior τι μουσική βγάζει αυτή τη περίοδο. .
Σωστά τα λέτε γι αυτό και η πρώτη λέξη που ήρθε στο μυαλό ήταν “πολυδιάστατος”. Είναι ένας δίσκος που σίγουρα θα αγαπηθεί από τους φανς του συγκροτηματος.
με τις πρωτες ακροασεις, μπορω να πω οτι ξεπερασαν τις προσδοκιες μου.
Ειμαι απιστευτα ενθουσιασμενος!
Μ’αρεσουν ολα τα κομματια, ακομα και το flesh from bone. Το forever people των paradise lost?
Οντως πολυδιαστατος ο holmes και ο δισκος γενικα. Απο death metal σε doom death και απο κει σε κλασσικο doom και γκοθικ. Ο Γρηγορακης ειναι σε κεφια, ο Aedy παιζει κανα 2 ριφ περα απο την κλασσικη ρυθμικη και ο ερλαντσον δινει ισως το καλυτερο παιξιμο του απο τοτε που ηρθε στην μπαντα.
Οσο για ειλικρινειες και λοιπες αποριες, δεν νομιζω οτι οι λοστ ειχαν αναγκη να βαρυνουν τοσο πολυ τον ηχο τους για να προσελκυσουν περισσοτερους οπαδους.
Δεν θυμαμαι να σειστηκε κανενα κλαμπ οταν παιξανε το ροτιν μιζερι ωστε να παν, Να!τι θα παιξουμε στο επομενο μας αλμπουμ! Ουτε θυμαμαι την πλεοψηφια των οπαδων στα λαιβ να παθαινουν κοκομπλοκο οταν παιζουν τα παλια.
Περισσοτερο νομιζω οτι απλα κανουν την καυλα τους. Εχουν φτασει σε μια ηλικια οπου πλεον θελουν να παιζουν οτι γουσταρουν. Θυμηθηκαν το ντεθμεταλ παρελθον τους με τους βαλενφαιρ και τους μπλοντμπαθ και το βγαλαν αυτο στο νεο τους δισκο. Απο το κομματι που επιλεξανε για το πρωτο τους βιντεοκλιπ φαινεται πολυ απλα οτι διασκεδαζουν και δεν τους νοιαζει πλεον να εχουν το κλασσικο πιασαρικο χιτακι.
Το λαιβ βιντεο απο πανω δειχνει μια βελτιωση του χολμς και μας κανει να περιμενουμε με αγωνια τα επερχομενα λαιβ τους!
Φανμπόης των PL, είμαι από αυτούς που κράζουν την πορεία τους τα τελευταία 10+. Τελευταίο άλμπουμ που είχε κάτι να πει ήταν το Symbol of Life. Kαι ναι λατρεύω Host, και το One Second είναι το πλέον αγαπημένο μου άλμπουμ. Λοιπόν, το νέο άλμπουμ είναι καλό. Δεν περιμένω να με κολλήσουν στον τοίχο όπως το κατάφεραν πριν 15-20 χρόνια. Ατίθασα νιάτα αυτοί τότε, πιτσιρικάς εγώ. Αλλά επιτέλους καταφέρνουν να βγάλουν κάτι που έχει κάτι να πει. Δε χρειάζεται να είναι πρωτοποριακό, αρκεί που επιτέλους νιώθω έστω και λίγο αυτό που ένιωθα όταν ήταν στην κορυφή της καριέρας τους. Και ναι στο νέο άλμπουμ γουστάρω τα πιο “death” κομμάτια. Φαίνεται οι Bloodbath/Vallenfyre ανανέωσαν το συνθετικό διδυμο των Mackintosh/Holmes. Για τα live δε ξερω, είναι πονεμένη ιστορία.
Δεν υπαρχει καμια ψυχαναλυση. Αν δε μπορεις να διαβαζεις αρνητικες αποψεις για τα αγαπημενα σου συγκροτηματα, καλυτερα να μεινεις μακρια απο φορουμ Ειμαι σε μια ηλικια και εχω μια σχεση αγαπης με τους Paradise Lost τετοιας φυσεως, που θεωρω (ας ειναι και λανθασμενα) πως μπορω να εκφραστω οπως θελω για τη μουσικη τους, χωρις να υποχρεωνομαι να απολογουμαι για αυτο. Ταυτοχρονα αμα δω καποιον που εχει εντελως επιφανειακη σχεση με τη μουσικη της μπαντας ή ακομα και με το genre ολοκληρο, πιστεψε με θα ειμαι ο πρωτος που θα τον κραξω και θα του πω τι ακριβως του κανουν στα ευαισθητα αυτια του οι Paradise Lost, αφου θα με πιασουν τα συναισθηματικα μου 8) Εγραψα για σκουπιδια, γιατι πολυ απλα απο μια μπαντα τετοιας ιστοριας εχω τις ΥΨΗΛΟΤΕΡΕΣ απαιτησεις. Και δυστυχως, τα μισα τραγουδια απο το νεο αλμπουμ μου φαινονται κατωτατου επιπεδου.
Παρεμπιμποντως, μου θυμιζεις την ιστορια με το επισημο φορουμ της μπαντας, το οποιο το εκλεισαν οι ιδιοι οι Paradise Lost πριν 2 χρονια, γιατι δε μπορουσαν να ανταπεξελθουν το γεγονος οτι μπορουσε να υπαρχει η οποιαδηποτε αρνητικη αναφορα στη μουσικη τους. Και δε μιλαμε τωρα για αρνητικες κριτικες, μιλαμε το να μην μπορεις να γραψεις ουτε καν ξερω γω οτι ο ταδε δισκος ειχε 9 εκπληκτικα τραγουδια κι ενα που ηταν “περιττο”… αν το εγραφες αυτο, επεφτε ειρωνεια απο τον ιδιο το Νικ Χολμς και μεθυσμενες ειρωνειες του κωλου απο τον Adrian Erlandsson… ποιον δηλαδη… τον πιο ανυπαρκτο ντραμερ που ειχαν ποτε, μακραν χειροτερο απο τον οποιοδηποτε αλλον, ακομα κι απο τον τιμιοτατο και εντυπωσιακα καλο Peter Damin που επαιξε session στο FDUDU. Καλα για Lee Morris, Matthew Archer, Jeff Singer δεν υπαρχει καν συγκριση…
Προβλεψιμη ειναι επισης μια αναγκη να προβλεψει κανεις το επερχομενο κραξιμο, λες και πρεπει να χαιδευουμε τα αυτια καθε αγαπημενης μπαντας, αλλιως θα επηρεαστει η φημη της ξερω γω ή η αξια της…
Το αλμπουμ περιλαμβανει μεσα υψηλου επιπεδου μουσικης. Θεωρω οτι ειναι καλυτερο απο το tragic idol και πιο συμπαγες. Τοσο αυτο οσο και το tragic idol αδικουνται για την εποχη που τα κυκλοφορησαν. Αν τα εβγαζαν πριν 20 χρονια τωρα θα τα προσκυνουσαμε. Πραγματικα τους παραδεχομαι που μετα απο τοσα χρονια, με “ψαρωσαν”, γυρνωντας μαλιστα στις ριζες τους, χωρις ομως να ακουγονται βαρετοι. Εχω περιεργεια να ακουσω και τα b-sides. Ειμαι σιγουρος οτι θα μας τρολαρουν παλι. Το tragic idol μετα απο 3 χρονια ακομη το λιωνω, ειμαι σιγουρος οτι τι ιδιο θα γινει και με το plague within.
