Για να μην παρεξηγηθω δεν εκανα συγκριση αναθεμα-λοστ, απλα τους αναφερα σαν μπαντα που ημουν φανμποης αλλα με απογοητευσε.
Επισης το Χοστ το αγαπω οπως και καποια κομματια απο το BiN, το οτι θα ακουγα οτι ειναι καλυτερα απο το Ντρακονιαν η το Αηκον ομως δεν το περιμενα.
Στάλθηκε από το LG-D405 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Χμ, το BIN μ αρεσει πιο πολυ απ το Shades of God, το Host καλυτερο απο Draconian/Icon οχι, ισαξιο ομως ναι. Και Symbol θα εβαζα στην ιδια κλιμακα αν και δε μου αρεσει το Perfect Mask, μου ακουγεται λιγο χαζο κομματι.
Μα να μη συμφωνω σε τίποτα ακόμη και το Perfect Mask το θεωρώ κομματάρα 
Το Shades δεν εχει ‘‘γερασει’’ καλα, ακουγεται λιγο ‘‘outdated’’. Δε μπορω να πω το ιδιο για τα υπολοιπα 90ς Λοστ. Το Perfect Mask γενικα ειναι ωραιο κομματι απλα μου τη σπαει αφανταστα εκει που λεει αη ληβ μπιχαηντ δε περφεκτ μασκ, ακουγεται ανεμπνευστο σε καθυστερημενο βαθμο.
πωπω το beneath broken earth σκιζει τη γη στα 2!
το πιο solid κομματι του δισκου!
Βαρυ, αργο και μαυρο.
Χωρις μελωδιες, χωρις καθαρα φωνητικα, χωρις χορωδιες και ενορχηστρωσεις.
Σε πιανει απο το λαιμο και σε σερνει μεχρι το τελος!
Hail to nothingness!!!
Αντε μπάς και ακούσουν επιτέλους My Dying Bride μερικοί lostάδες και γνωρίσουν την μαύρη αλήθεια.
νομιζω οτι οσοι ακουνε λοστ απο παλια ακουνε και μπραιντ!
και μιας και το αναφεραμε
υπαρχουν μερικα σημεια στο plague που μου θυμιζουν bride παρα πολυ!
Και εγω με το συγκεκριμενο εχω φαει το μεγαλυτερο σκαλωμα Σιγκναλ.
Πολυ ωραιο το An Eternity Of Lies ! Αυτο με εκανε να ξαναεπανελθω παλι σε αυτο το σκληρο ηχο αν και νομιζω ειναι το πιο “απαλο” κομματι σε αυτο το αλμπουμ! Αυτο το κομματι με ξαναγυριζει στην ατμοσφαιρα των παλιων κομματιων!
Τα An Eternity of Lies και Return to the Sun είναι οι κομματάρες του δίσκου, με όλα τα υπόλοιπα σχεδόν να είναι πολύ καλά. Μόνο το Cry Out δεν μου κολλάει εκεί μέσα.
Ευχαριστώ πολύ όλα τα παιδιά για την συμπαράσταση! Να είστε καλά!
Στα του δίσκου, επιμένω πως το In Requiem είναι ο κορυφαίος δίσκος της “στροφής” που κάνανε. Αυτό σημαίνει πως το Plague λογικά δεν πιάνει ούτε καν πεντάδα στα αγαπημένα μου παρόλα αυτά είναι ένας δυνατός δίσκος και ειδικά το Beneath… πρέπει να είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους ever ή τουλάχιστον ένα από αυτά που μου μιλάνε περισσότερο στην καρδιά αυτή τη στιγμή.
Απο το in requiem μετα βιας θυμαμαι τα μισα κομματια του δισκου.
Πολυ μετριο για μενα. Μεσα στα πληκτρα, πολυ μοντερνα παραγωγη, πολλα πληκτρα, πολυ εμφαση να ακουστουνε μεταλ δινοντας ογκο στις κιθαρες και οχι στο παιξιμο, πολλα πληκτρα, τα κομματια επι το πλειστον μικρα και πολλα πληκτρα!
Το ομονυμο κοματαρα ομως. Το καλυτερο της στροφης μαλλον το Tragic Idol για εμενα.
Στάλθηκε από το LG-D405 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Never For The Damned, Ash and Debris, Praise Lamented Shade,Requiem, Unreachable, Beneath Black Skies, Sedative God, Your Own Reality…κάτσε καλά!
Για να μην πω και Silent In Heart!!!
tragic idol και για μενα το καλυτερο της στροφης!
και μετα μαλλον beneath broken earth!
παντως το tragic idol σαν κομματι γενικα εχει αρεσει σε παρα πολυ κοσμο,
και μιας και δεν ειναι το πιο μεταλ κομματι που γραψανε απο οταν αρχισαν το πισωγυρισμα
αυτο δειχνει οτι δεν τρελαινομαστε ακομα μαζι τους επειδη απλως παιζουν παλι σκληρα…
Αυτό …από τραγούδια ίσως το tragic idol να είναι η κορυφή από τότε που εβγήκε το requiem και μετά … Σε ότι αφορά το plague μάλλον δεν έχει ενα τόσο πιασάρικο και κλασικό θα έλεγα 90s heavy rock κομμάτι αλλά έχει άλλα πράγματα παρά πολύ ενδιαφέροντα συνεχίζονται οι μετ’εμποδίων ακροάσεις και θα δούμε
Συμφωνώ πως το Tragic Idol είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους γενικά. Κι αυτό επίσης είναι μεγάλο κατόρθωμα.
Για μένα για το καλύτερο κομμάτι της (επι-)στροφής υπάρχει μάλλον ισοπαλία ανάμεσα σε Tragic Idol (ομώνυμο), FDUDUU (πάλι ομώνυμο - ίσως και As Horizons End) και Your Own Reality :!:
Α! Και Ash and Debris! Και Ash and Debris! :bounce:
Σημείωση: το καινούριο ακόμα δεν το χω ακούσει ουσιαστικά, ίσως στο μέλλον να μπει κι από κει κανένα κομμάτι στα καλύτερά μου.
Χαλαρά Tragic Idol το καλύτερό τους κομμάτι εδώ και 10+ χρόνια. Χαλαρά από εποχή Draconian Times προς One Second.
Ash and Debris κομματάρα ναι, από εναν κατα τα άλλα άνισο δίσκο, το οποίο περιέχει και το χειρότερό τους κομμάτι ε. Οπως λέει και ο Signal, πολλά πλήκτρα…πάρα πολλά πλήκτρα και ψευτοατμόσφαιρες.
Από Faith… μόνο As Horizons End, μετά η απόλυτη βαρεμάρα. Κάπως έτσι και με το Tragic Idol, με την εξαίρεση του ομώνυμου.
To καινούριο ε-πι-τέ-λους ξυπνάει το θηρίο (λολ), όχι αλήθεια πραγματικά καλός δίσκος, αλλά οκ τα είπαμε τους πήρε μια δεκαετία. Δε βαριέσαι. Flesh from Bone η κομματάρα του δίσκου. Εχει και 2-3 fillers μέσα, αυτά μωρέ με τα πολλά πλήκτρα…
Ποιο ποιο ποιο; :bounce: