Απιστευτο…το άκουγα πριν μια ώρα στο άσχετο γιατί έτσι μου ήρθε…δισκαρα!
Μάλλον το αγαπημένο μου από το Host και μετά, μεγάλη δισκαρα!!
Προσωπικές αδυναμίες τα don’t belong, grey, forever after, red shift, accept the pain και φυσικά το over the madness!
Το 2005 ειναι απο τις χρονιες που θυμαμαι παρα πολυ καλα, δυστυχως ή ευτυχως. Πολλες συναισθηματικες αναμπουμπουλες, οι οποιες εκεινα τα χρονια καπως τυχαινε και συνεπεφταν σχεδον με μαθηματικη ακριβεια με νεα κυκλοφορια απο τους Paradise Lost. Το 1999 ειχαμε κεραυνοβολο ερωτα, το 2001 εκκινηση σχεσης με αυτον τον ερωτα, το 2003 γνωριμια αλλης κοπελιτσας (διχως να συμβει το οτιδηποτε - δεν τα κανουμε αυτα), το 2005 ειχαμε ας πουμε την αρχη του τελους της σχεσης εκεινης, και το 2007 το ουσιαστικο τελος.
Ο δισκος με τιτλο Paradise Lost απο τους Paradise Lost, οι οποιοι να θυμισουμε οτι εχουν και τραγουδι Lost Paradise και τραγουδι Paradise Lost, τα οποια βρισκονται και τα δυο στον δισκο με τιτλο Lost Paradise (!) , βγηκε λοιπον σε μια περιοδο που αρκετες μουσικες με αγγιζαν ισως περισσοτερο απο οτι θα επρεπε, αλλα ταυτοχρονα βγηκε και μετα το εξαιρετικο Symbol Of Life, που για μενα παραμενει ο τελευταιος αριστουργηματικος δισκος των PL, χωρις να εχω κανενα παραπονο κιολας απο καποιους απο τους επομενους απο αυτον.
Το PLX εννοειται πως ειναι ενας δισκος απο τον οποιον δεν εχω κανενα παραπονο. Μαλιστα, ειναι ενας δισκος που οσο περνουσε ο καιρος, τοσο περισσοτερο τον λατρεψα. Οσοι ειχαμε παει στις συναυλιες του Δεκεμβριου του 2004 (τριτο συνεχομενο φθινοπωρο που τους βλεπαμε ζωντανα σε Ελλαδα), ειχαμε ηδη ακουσει 3 απο τα 12 τραγουδια του δισκου, και συγκεκριμενα τα εκπληκτικα Close Your Eyes, Redshift και Grey.
Αυτα τα 3 λοιπον, μαζι με το Forever After, αποτελουν ξεκαθαρα τα μεγαλυτερα χιτακια του δισκου, και μια τετραδα συνεχομενων τραγουδιων που ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Παρολα αυτα, η μαγεια του δισκου βρισκεται στα κρυμμενα διαμαντια, και συγκεκριμενα για μενα τα Sun Fading, Accept The Pain, Shine, και Over The Madness. Το Sun Fading ειναι ενα τραγουδι που το εχω συνδεσει με τεραστια μελαγχολια, και βρισκω το τελευταιο του λεπτο απο τα πιο εντονα πραγματα που εχουν γραψει ποτε οι PL. Κρεσεντο και ηχητικα, και συναισθηματικα. Το Accept The Pain οριακα θυμιζει εως και Tool με τον τροπο που ξεκιναει, αλλα εν τελει εξελισσεται σε κλασικο τραγουδι Mackintosh, με παντοδυναμο ρεφρεν. Το Shine ειναι ισως lowkey η μεγαλυτερη εκπληξη και το τραγουδι το οποιο ισως αγαπησα σε τοσο υψηλο βαθμο, αρκετα χρονια μετα την κυκλοφορια του “Paradise Lost”. Ο συνδυασμος στιχων με τον απιθανο γλυκοπικρο συνδυασμο αισιοδοξιας και απαισιοδοξιας ταυτοχρονα στις μελωδιες του ρεφρεν, με στελνει σε πολυ ομορφα ταξιδια καθε φορα που ακουω αυτην την υπερκομματαρα των 7 ηπειρων. Οσον αφορα το Over The Madness, τα λογια ειναι περιττα, ειναι ενας υμνος που κλεινει μια δισκαρα οπως θα επρεπε, με ενα απο τα καλυτερα σολιδια του Greg, και με την επιβλητικη του ατμοσφαιρα να ειναι ακριβως οπως πρεπει. Το μονο μου παραπονο (που δεν ειναι καν σοβαρο παραπονο) απο το PLX, ειναι πως για μενα ο δισκος κανει μια μικρη κοιλια με τα Laws Of Cause και All You Leave Behind, δυο τραγουδια που ενω ξερω απεξω κι ανακατωτα και θα τα σιγοτραγουδησω αν παιζουν, δε μπορω να πω οτι με τρελαινουν και ιδιαιτερα. Αρκετες φορες τα κανω skip βασικα. Καποτε ισχυε κατι τετοιο και για το Spirit, αλλα πλεον το λατρευω παρα πολυ αφου ειναι πολυ ιδιαιτερο και δεν θυμιζει κανενα αλλο τραγουδι τους κατα την αποψη μου.
Συνολικα, ενας δισκος που για μενα μπορει να μην βρισκεται στην τοπ 5αδα τους, αλλα δεν ειναι και πολυ χαμηλοτερα. Σιγουρα μου αρεσει περισσοτερο απο ολα οσα τον ακολουθησαν, με μονη πιθανη ενσταση το Tragic Idol.
ΥΓ1. 17 χρονια αργοτερα, μπορω πλεον να πω με βεβαιοτητα οτι το καλυτερο τραγουδι του δισκου ειναι για μενα το Redshift. Αυτο το στακατο ριφφ, το αψεγαδιαστο ρεφρεν, και ακομα κι ο τιτλος, ειναι για μενα ολα αριστουργηματικα.
ΥΓ2. Να αναφερουμε λιγακι και τα b-sides? Ισως την καλυτερη συλλογη απο ακυκλοφορητα για καποιον δισκο τους δηλαδη? Το Let Me Drown ειναι απο τις τεραστιες αδυναμιες μου, και θα εβγαζα σχεδον οποιοδηποτε τραγουδι απο τον δισκο για να συμπεριληφθει αυτο. Sanctimonious You τι σχολιο να κανει κανεις, μιλαμε για τραγουδι πεμπτουσια των PL, θα μπορουσε να ειναι σε οποιονδηποτε δισκο τους απο το 1993 και μετα, διχως καμια υπερβολη. A Side You’ll Never Know αλλη τελειοτητα εκει περα, επισης αδυναμια και το βαζω να το ακουσω στο ασχετο πολυ συχνα οταν ειμαι σε φαση Paradise Lost. Και last but not least, Through The Silence, πολυ πολυ δυνατο τραγουδι που επισης θα εβαζα στον δισκο και θα αφαιρουσα καποιο απο τα υπολοιπα. 4 στα 4 εκπληκτικα b-sides.
θυμαμαι οτι στην περιοδεια του δισκου ειχαν παιξει αρκετα τραγουδια του
Καλα θυμασαι, τον Ιανουαριο του 2006 (και 4η συνεχομενη χρονια που η μπαντα επισκεφτηκε την Ελλαδα περιπου την ιδια περιοδο - ηταν ειτε Νοεμβριος ειτε Δεκεμβριος τις 3 προηγουμενες), το σετλιστ ειχε 7 απο τα 12 τραγουδια του δισκου, και μαλιστα μιας και το Close Your Eyes δεν ηταν ενα απο τα 7 αυτα, οσοι πηγαμε και στις δυο συναυλιες (Δεκ. 2004 - Ιαν. 2006) ειχαμε δει 8/12 του PLX ζωντανα.
Με τεραστιο απωθημενο το Sun Fading, που ηταν ενα απο αυτα που δεν επαιξαν (τα αλλα ηταν τα Laws Of Cause, Shine & Spirit)
Ακομα κι ετσι βεβαια, οι καλυτερες στιγμες τον Ιανουαριο του 2006 ηταν το Sweetness και το Enchantment
Πολύ ωραία τα λέτε όλοι κι εύκολες καρδούλες.
Μεγάλη δισκάρα.
Εγώ το συγκεκριμένο μπορεί να το έχω και στο top-3, ας πούμε. Τεράστιο “κόλλημα”. Κι αυτό το λέω, ως αποδεικτικό του πόσο σπουδαίος και πολυποίκιλος είναι ο δίσκος, καθώς ο καθένας μας μπορεί να βρει τα δικά του, διακριτά αγαπημένα.
Πλην του “Over the Madness”, βεβαίως-βεβαίως, στην τελειότητα του οποίου συγκλίνουμε άπαντες.
Νομιζω αυτο ειναι χαρακτηριστικο πολλων δισκων των PL, και συγκεκριμενα ολων των δισκων απο το Icon εως και το Tragic Idol. Για ολους αυτους τους δισκους, εχω ακουσει απο διαφορα ατομα να εχουν και πολλες διαφορετικες τοπ 3αδες αγαπημενων τραγουδιων σε αυτους. Απο και και μετα (Plague, Medusa, Obsidian), ολοι συγκλινουν στα ιδια τραγουδια περιπου ως κορυφες (αλλα και στα χειροτερα )
Ισχύει. Για μένα κονταροχτυπιέται με Οψιδιαν, το οποίο παραμένει ακόμα σταθερά ψηλά στα ακούσματα μου.
Το έχω γράψει στο παρελθόν. Είναι ο καλύτερος τους δίσκος μετά φυσικά από το Draconian Times.
Καλύτερο τραγούδι του δίσκου: Over the Madness (έπος)
Προσωπική αδυναμία: Spirit
Ένα άλμπουμ με τραγουδάρες τη μία πίσω απ’ τη άλλη, συναίσθημα, τα πάντα όλα.
Δίσκος που είχαμε κολλήσει άσχημα με τον αδερφό μου όταν είχε βγει. Ακόμα και τώρα τον ακούς άνετα.
Μεγάλο live εκείνο τον Ιανουάριο στο Club 22, αν θυμάμαι καλά. Με κρύο και ψιλόβροχο και τον Nick Holmes να λέει we brought the weather with us.
Πρώτο μου live Paradise Lost, πρώτη μου live μόνος μου γενικά. Ένα 3-ήμερο που με θυμάμαι πραγματικά ευτυχισμένο. Β’ Λυκείου, 3-ήμερη Θεσσαλονίκη και είχα μάθει από πιο πριν φυσικά ότι την επομένη που θα φεύγαμε παίζανε οι Paradise Lost. Οπότε οι γονείς μου πιάνουν τον διευθυντή και γίνεται η κανονισιά: τελευταία μέρα το λεωφορείο κάνει μία στάση στα ΙΚΕΑ, με παραλαμβάνει η αδελφή μου (φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη) και το βράδυ ουρλιάζω τους στίχους του “Sweetness” και νιώθω περήφανος ΜΕΤΑΛΛΑΣ που ακούω τους διπλανούς μου (που μπορεί να ήταν 20 χρονών ξέρω 'γώ, αλλά αν είσαι μαθητής όλοι 30+ σου φαίνονται) να λένε “για κοίτα το πιτσιρίκι, αν τον ρωτήσεις να σου πει το Πιστεύω σιγά μην το ξέρει τόσο καλά”.
Πιστευω εις Εναν Θεο, Οσιο Γρηγοριον Μακιντοσιο κ.ο.κ.
16 χρονια μετα, το εισιτηριο ειναι …φτηνοτερο. Απο 29 εχει φετος.
Το θέμα είναι θα πάμε ρε;;;
Σου εχω αλλο θεμα πρωτα. Θα ηθελα να μου βρεις:
- που εχει φυσικη προπωληση και
- ποσο θα κανει το εισιτηριο στο ταμειο.
Απάντησέ μου αυτά τα δύο και φύγαμε
Εδώ πετάγομαι σαν την πορδή εγώ και απαντάω:
Οπότε δικαιολογίες τέλος
Με 29 πες μου από πού θα πάρω
Αυτή είναι μία άλλη ερώτηση που δεν είχες διατυπώσει στο προηγούμενο post άρα δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω!! Εγώ απάντησα σε αυτά που ρώτησες!
Πέρα από την πλάκα, το να ανακοινώνεις ότι το εισιτήριο θα είναι 29€ αλλά να μην μπορείς από πουθενά να το προμηθευτείς στα 29, το λες και παράνοια
Ε ας δώσουμε 32 στα Public και πάμε