Κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες στα “πέριξ” μια ζωντανή εμφάνιση τους το 1995 στο Rockpalast. Δεν ξέρω εάν είναι επίσημη κυκλοφορία, αλλά έχει καλό ήχο και πολύ καλή απόδοση της μπάντας.
01 – Enchantment
02 – Widow
03 – Dying Freedom
04 – Forever Failure
05 – Shadowkings
06 – Remembrance
07 – Pity the Sadness
08 – Sweetness
09 – Once Solemn
10 – Hallowed Land
11 – Last Time
12 – Embers Fire
13 – As I Die
14 – True Belief
Είμαι μεγάλος (μαλάκας) φαν του χαμένου παράδεισου από εποχές Icon με αγαπημένο δίσκο το Gothic και αμέσως μετά το Plague within. Γενικά θεωρώ ότι πέρα από το believe in nothing που είναι απλά μέτριο τα υπόλοιπα όλα είναι από αξιοπρεπή και πάνω. Παλιά, εποχές One second είχα γραφτεί και στο φαν κλαμπ the painless το οποίο έκλεισε γτ ο γίγαντας που ήταν υπεύθυνος πήρε τα λεφτά και εξαφανίστηκε και έτσι χάσαμε χριστουγεννιάτικες καρτούλες με αυτόγραφα. Είναι από τις μπάντες που έχω δει (δυστυχώς) τις περισσότερες φορές και λέω δυστυχώς γτ λάιβ (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον είναι πολύ χάλια ελέω χολμς). Βασικά μπήκα εδώ να γράψω για άλλη μπάντα γιατί κυκλοφόρησε τον καλύτερο δίσκο paradise lost εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ακούστε οπωσδήποτε το νέο godthrymm και μεταφερθείτε νοερά πίσω στο 1992-1994 στο βροχερό west Yorkshire . Αλήθεια κάντε αυτή τη χάρη στον εαυτό σας, σας παρακαλώ
The sixteenth PARADISE LOST studio album, “Obsidian” eschews its immediate predecessors’ gruesome, myopic approach in favour of a richer and more dynamic deluge of black shades. From the deceptive elegance and dual atmospheres of opener ‘Darker Thoughts’ through to the crushing, baroque doom of war-torn closer ‘Ravenghast’; “Obsidian” reveals a band in masterful control of a broad array of vital ideas. Most noticeably, the record boasts several songs that draw heavily from the much-loved, Kohl-encrusted days of ‘80s gothic rock: in particular, newly-minted PARADISE LOST anthem ‘Ghosts’ is a guaranteed dancefloor-filler at any discerning goth nightclub.
“It’s one of the most eclectic albums we have done in some time, we have miserable songs, sad songs ,slow songs and faster songs. Did I mention miserable?” - Nick Holmes.
Ελάχιστο δείγμα μουσικής, δεν μπορείς να πείς πολλά εκτός από :
α) Ο holmes ακούγεται όπως σε κάποια bsides των τελευταίων δύο δίσκων , τα οποία ήταν μια χαρά ήταν φυσικά και πολύ έλεγαν ότι άξιζαν θέση στα αλμπουμ
β) βιολιά ακούω;
Ελπίζω να μην αργήσει το πρώτο σινγκλ
Η αλήθεια είναι ότι πέραν του 9ου, όλα τα υπόλοιπα φαίνονται πολύ “ευκολοι” τίτλοι. Αλλά σημασία δεν έχουν τόσο οι τίτλοι, όσο οι στίχοι και εκεί πιστεύω ότι θα έχει κάτι πιο εξεζητημένο.
Στα της μουσικής εννοείται ότι ανυπομονώ να ακούσω το αποτέλεσμα. Υπομονή !ουσιαστικά σε δύο μήνες θα βγεί στα ράφια- αν υπάρχουν ράφια
Κατ’ εμέ, το τελευταίο πραγματικά δυνατό άλμπουμ τους ήταν το Tragic Idol του '12. Τα δύο επόμενα (Plague Within, Medusa) δεν “άντεξαν” μετά από τις καθιερωμένες επανειλημμένες ακροάσεις, αν και υπήρχαν μερικά καλά κομμάτια και εκεί.
Μικρό καλάθι λοιπόν για το Obsidian, που όμως μπορεί να του βγει σε καλό.
Για μενα η ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΑΔΑ θα ειναι παντοτε τα εξης, με χρονολογικη σειρα:
Icon
Draconian
One Second
Host
Symbol Of Life
Τα Paradise Lost, Believe In Nothing, Tragic Idol, In Requiem και FDUDUU παντοτε θα ειναι η δευτερη πενταδα. Μετα τα 3 πρωτα, και στον πατο τα 2 τελευταια.