τώρα που το σκέφτομαι η συζήτηση αυτή μπορεί να άρχισε και το 1991 στους τότε underground κύκλους
Lead Γρηγορη στο προσκηνιο ακουω οποτε εγω καλυμμενος ειμαι 
2 Likes
Καλα δεν ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα… Απο το 1997 εως το 2010 περιπου αυτη η συζητηση εκανε και λιγο ή πολυ την τριχα μας να σηκωνεται και η προσμονη ηταν σε επιπεδα πολλαπλων διαστασεων, ενω τωρα ειναι μια φιλολογια πιο πολυ λογω νοσταλγιας και χρονιας ενασχολησης με μια καποτε αγαπημενη μπαντα, για καποιους απο εμας. Αν το 1999 ή το 2005 ξερω γω ειχαν βγαλει δισκο οι Λοστ με τον οποιον ετρωγα απογοητευση, θα μου ειχε καψει λιγο το μυαλο. Τωρα αν βγαλουν δισκο “πατατα” απλα δε θα το ακουσω και θα βαλω κατι αλλο να ακουσω.
Ειλικρινα, και δεν θελω να ξεκινησω τσακωμο ρε συ Κουιντομ, αλλα ειλικρινα δεν καταλαβαινω αυτο το σκαλωμα. Ναι δεν σου αρεσουν πλεον. Ναι εχεις απογοητευτει. Ναι το εμπεδωσαμε. Υπαρχει καποιος λογος που πρεπει να μας το επαναλαμβανεις καθε μερα, το ποσο απογοητευμενος και ποσο δεν σου αρεσουν και και?
Ρε φιλε και εγω δεν αντεχω πλεον τους Αναθεμα αλλα ξερω γω εχω σταματησει να ασχολουμαι, δεν κανω σαν απατημενη γκομενα να μπαινω στο θρεντ καθε τρεις και λιγο να πρηζω αυτους που γουσταρουν με το ποσο απογοητευμενος ειμαι.
Τεσπα, παλι shitstorm θα ξεκινησει αλλα δεν καταλαβαινω ειλικρινα…
“Κάθε μέρα”
Οκ. Ακούστηκες. Δεν έκραξα καν εντωμεταξύ. Κάνε κάτι με το φανμποηλικι σου με Λοστ.
ΟΚ οχι καθε μερα, καθε φορα που εχουμε καποια σχετικη ειδηση και τολμαμε να μπουμε να σχολιασουμε. Δεν μπαινω να γραψω κατι εδω μεσα γιατι ξερω οτι θα μπει ο Κουνιτομ απο κατω κατευθειαν (εχεις βαλει καποιον συναγερμο?) να γραψει ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΔΟΥΣΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΛΕΟΝ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΤΕ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΟΣΤΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ.
Με το φανμποηλικι μου θα ασχοληθω οταν επιλυσεις το χεητεριλικι σου.
Άσε τον άνθρωπο ρε να πει τον πόνο του, 2 απανωτά ξενερώματα έφαγε, έχει προτεραιότητα 
Το snippet αδιάφορο, 100 φορές My Dying Bride για τέτοιο ήχο πραγματικά δλδ.
1 Like
Το οποιο νεο Bride παρεπιμπτοντως ειναι καταπληκτικο και για καποιον λογο δεν βλεπω θρεντ…
2 ακούσματα πρόλαβα και δεν κατάφερα να το ακούσω, ήμουν εντελώς εκτός κλίματος. Όταν το πιάσω πάλι τα λέμε.
Παρεπιπτόντως εγώ θα το είχα στοιχειώσει το thread των Metallica αν υπήρχε τότε που βγήκαν τα λοαντς, i know the feeling 
Όχι το Black;
3 Likes
Τι να σου πω, εγω δεν λειτουργω ετσι, με Αναθεμα και Ιν Φλεημς πχ, που ειναι χαρακτηριστικα δειγματα απο μπαντες που λατρευα και πλεον δεν τους αντεχω οκ τον πρωτο καιρο με ειχε χαλασει αλλα οκ παμε παρακατω καποια στιγμη, τοσες μπαντες υπαρχουν, δεν βλεπω κανα λογο να προσπαθω να χαλιεμαι. Υποθετω ειναι στον ανθρωπο.
1 Like
Τελικά η ζωή συνεχίζεται…δεν συμφωνώ για αυτό με τους bride (καλά για το snipet ούτως ή άλλως δεν παίζει αφού με 23 δευτερα από τα οποία μόνο τα 15 έχουν μουσική δεν μπορεί να βγάλεις κανένα συμπέρασμα).
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι στα δύο τελευταία υπάρχουν κομματάρες που κάποιοι θεωρούν ότι αποτελούν αντιγραφή ή έστω επιρροή από bride (beneath broken earth, fearless skies κ.α.) πλην όμως θα μπορούσαν να υπάρχουν στα gothic/shades.
Όπως και να έχει χαίρομαι που μία τέτοια συζήτηση - μετα όλα τα κλισέ της - γίνεται και πάλι, ακόμη και σε τέτοιους καιρούς , όπως είπα και πριν η ζωή συνεχίζεται.
Υ.Γ.Το παράδειγμα για αναθεμα το προσυπογράφω, εννοείται μου άρεσαν πολύ πάρα πολύ, εννοείται δεν ασχολούμαι ούτε στο ελάχιστο …μακριά και αγαπημένοι
Μετά το blak υπήρχε μια ελπίδα, μετά τα λοαντς καμία
2 Likes
Επανήλθαν δριμύτεροι όμως με το St. Anger !!
Πάω λίγο πίσω τη συζήτηση, με αφορμή αυτά που λέγατε πριν για το “Paradise Lost” του 2005, κάθισα κι άκουσα το album μετά από τόσα χρόνια. Νομίζω ότι δεν έχω μετακινηθεί ιδιαίτερα απ’ ό,τι πίστευα πάντα για αυτόν το δίσκο. Αν και θεωρώ το “Symbol of life” τελευταίο δίσκο μίας συγκεκριμένης, πειραματικής περιόδου των Lost, το “Paradise Lost” είναι ένα πολύ καλό album κι ας μη χαρακτηρίζεται από την ίδια πειραματική διάθεση που αγάπησα στο συγκρότημα αυτό. Βρίσκεται ακριβώς στο μεταίχμιο, είναι ο ορισμός του μεταβατικού δίσκου: της μετάβασης στα “In requiem” και όλα τα με-το-στανιό metal album που ακολούθησαν. Είναι ιδιαίτερος, μπερδεμένος θα έλεγα, δίσκος, γιατί πολύ διστακτικά βαραίνει τον ήχο, κρατάει ακόμα κάποια samples/πλήκτρα και πιο μελωδικά στοιχεία, σε άσχετα σημεία χώνει ακόμα και κοφτά riffs, γενικά από άποψη συνοχής μάλλον δεν είναι 100% πετυχημένος. Ωστόσο οι συνθέσεις είναι όλες (άντε, με εξαίρεση του “Forever after”) σε πολύ υψηλό επίπεδο. Κι αν όλοι ψαρώσαμε (δικαίως) με το “Over the madness” (του οποίου το solo πόσο dejavu το solo του “Forever failure” είναι;), τελικά το πιο “Icon”-ικό κομμάτι του δίσκο είναι το “Sun fading” νομίζω. Όχι μόνο η κραυγαλέα εισαγωγή, αλλά όλο το κομμάτι (σκεφτείτε το με άλλα φωνητικά στο couplet).
Anyway, θυμάμαι σαν τώρα που μου είχαν κάνει δώρο το CD στη γιορτή μου, είχαμε όλοι ήδη διαβάσει ότι αποτελούσε στροφή των Lost προς το metal, οπότε όλη η παρέα το βάζουμε στο στερεοφωνικό. Ε, με το που μπαίνει αυτό το γαμημένο το “need a little understanding…”, κοκκάλωσα, ήταν σαν μου έπεσε αμόνι στο κεφάλι, τόσο βαρύ κι αναπάντεχο μου φάνηκε.
Επίσης τρέφω μία ιδιαίτερη προτίμηση σ’ αυτό το album (παρ’ όλο που δεν είναι καν στα 6-7 πιο αγαπημένα μου Lost albums) για ένα συγκεκριμένο λόγο: χειμώνας 2006, εγώ είμαι Β’ Λυκείου και είναι να πάμε 3-ήμερη Θεσσαλονίκη. Βλέπω ότι παίζουν οι Lost στο Μύλο, εκείνο το Σ/Κ, οπότε παρακαλάω τους γονείς μου και όντως: όταν το λεωφορείο ετοιμάζει να μας γυρίσει Γιάννενα, κάνει μία special στάση στα ΙΚΕΑ μόνο για 'μένα ώστε να με παραλάβει η αδελφή μου (φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη), και το βράδυ να πάω να δω τους Lost στην περιοδεία για το συγκεκριμένο album! Νομίζω ήταν από τις πιο ευτυχείς συγκυρίες της ζωής μου. 3-ήμερη και καπάκια live το αγαπημένο σου συγκρότημα. Και έπαιξαν και το “Sweetness”!
Υ.Γ. Στο οποίο “Sweetness” (φυσικά!) ξελαρυγγιάστηκα να τραγουδάω όλους τους στίχους, και παίρνει το αυτί μου δυο μεταλάδες δίπλα να λένε δείχνοντας με “δες εδώ, αν τους ρωτήσεις να σου πούνε το Πάτερ Ημών δεν το ξέρουν, αλλά το “Sweetness” το ξέρουν όλο”, κι εγώ είχα φουσκώσει σαν παγόνι από περηφάνια.
6 Likes
Και Sweetness και Widow αν θυμαμαι καλα, τι λαηβαρα ηταν εκεινη (στην Αθηνα του ειχα δει εγω) και τα κομματια του Paradise Lost εξαιρετικα live. Εχω και πενα Γρηγορη απο εκεινη την ημερα που μου την εδωσε στο χεριο κιολας αφου ημουνα καγκελο, αααχ…
1 Like
Μονο που δεν εγραψα τιποτα απο τα παραπανω. Το μονο που εγραψα ειναι πως λογω των τελευταιων κυκλοφοριων των PL απλως δεν υπαρχει πλεον καμια ανυπομονησια οπως υπηρχε παλιοτερα. Αν θιγεσαι απο κατι τετοιο ισως καλυτερα να με κανεις ignore και να μην βλεπεις αυτα που γραφω, δε θα προσβληθω. Εχεις αντιδρασει απιστευτα υπερβολικα σε κατι εντελως μετριοπαθες που εγραψα. Δεν εχω βαλει κανεναν συναγερμο, το τοπικ ειναι active αυτες τις μερες λογω της επερχομενης κυκλοφοριας κι ετσι το τσεκαρω συχνα.
σαν σήμερα εντωμεταξύ κυκλοφόρησε αυτό το αριστούργημα
6 Likes
Ο καλύτερος δίσκος τους 
Για μένα σίγουρα στα κορυφαία τους