Από τα πιο απαράδεκτα εξώφυλλα ever, έτσι; Αν δεν κάνω λάθος αποτελεί μεγέθυνση ενός σημείου από τη φωτογραφία της μπάντας που είναι μέσα στο booklet.
Ποτέ δεν τρελάθηκα ιδιαίτερα με το “Gothic” -αναγνωρίζω, ωστόσο, την ιστορική του αξία. Μου άρεσαν πάντα το ομώνυμο, το “Eternal”, το “Shattered” και το “Silent” με την ΤΡΟΜΕΡΗ ερμηνεία του Holmes, όλα τ’ άλλα όχι και τόσο. Κι επίσης τα φωνητικά του Holmes σε όλο το album είναι αδιαμφισβήτητα από τις πιο έντονες και πορωτικές death metal ερμηνείες, ο κόσμος συνηθίζει να το ξεχνά αυτό! Πάντα όλοι θα κάνουν αναφορά σε Tardy, Benton, Barnes ή Vincent και ποτέ στο Holmes, πράγμα που το θεωρώ φοβερά άδικο.
Gothic και Eternal απλα τεραστιες κομματαρες. Κανα 2-3 τραγουδια ακομα με αρκετο ενδιαφερον. Το Falling Forever μεσα στα 10 χειροτερα τραγουδια των PL (και δια στοματος Holmes πριν πολλα χρονια). Τα υπολοιπα για μενα αρκετα αδιαφορα. Πολυ σημαντικος δισκος για την μπαντα, της εδωσε το hype να συνεχισει και να κερδισει το ενδιαφερον καθε metalhead στα 90ς.
Kαλά μεταξύ μας τώρα, συγκρίνεις έναν από τους κορυφαίους στο είδος με κάποιον που χρησιμοποίησε για 2 δίσκους (τότε) brutal φωνητικά με εχμ, μέτριες παραγωγές. Ο Vincent είχε και έχει κορυφαία άρθρωση (πολύ σπάνιο αυτό - μόνο ο Duplantier το εχει καταφέρει από πρόσφατους που έχω ακούσει εγώ τουλάχιστον), όπως επίσης και επιβλητική χροιά. Ναι μεν οι παραγωγές των Morbid Angel δεν είναι και για σεμινάριο, αλλά τον βοηθούσαν στο πως ακούγεται η φωνή του. Στο Gothic, δεν συμβαίνει αυτό, πολύ ξερή παραγωγή και ειδικά η φωνή, είναι λες και την έχουν πετάξει από πάνω και περισσεύει.
Θεωρώ ότι τα φωνητικά του holmes στο shades βρίσκονται σε άλλο επιπεδο. Βαθεια, βορβωρώδη, ακραία και εντελώς δραμματικά . Καταλαβαίνεις κάθε λέξη. Όταν τότε 1993 ξεκίνησα να ακούω death δυσκολευόμουν πάρα πολύ να τα χωνέψω …
Το shades να πω την αλήθεια μου, δεν το έχω ακούσει
Τώρα που το έβαλα ελάχιστα για να ακούσω δείγμα, δεν τα λες brutal αυτά, ειδικά αν θελουμε να τον πούμε για brutal τραγουδιστή. Είναι άδικο και για αυτόν (αφού είναι κάτι ενδιάμεσο) , αλλά και για τους “κανονικούς” κάφρους.
Τα φωνητικα στο Shades ειναι ουσιαστικα το μεταβατικο σταδιο μεταξυ των μπρουταλ των πρωτων 2 δισκων και του χαρακτηριστικου γρεζιου απο Draconian και μετα, ουτε μπρουταλ τα λες ουτε ακριβως καθαρα.
Ναι, δεν τα ανέφερα τόσο για σύγκριση τα ονόματα, όσο το ότι αυτοί συνήθως σου έρχονται στο μυαλό όταν αναφερόμαστε σε growlers. Κι εγώ π.χ. προτιμώ Barnes και Tardy (ίσως και Vincent), απλά νομίζω ότι και ο Holmes είχε και γαμώ τα γρυλλίσματα και δεν παίρνει το credit που του αξίζει. Ακριβώς γιατί, όπως λες κι εσύ, ουσιαστικά τα χρησιμοποίησε μόνο για δύο albums.
Και για να επεκτείνω το off-topic (άραγε υπάρχει topic για growlers κάπου;), άλλος ένας παραγνωρισμένος είναι ο Tomi των Amorphis. Προσοχή! Δεν εννοώ τον τζιβάτο, αλλά τον κιθαρίστα και τα φωνητικά του που έκανε πριν την έλευση του Pasi. Πραγματικός βόθρος, απίστευτα χαμηλές συχνότητες!
Επίσης, ας κάνουμε όλοι ενός λεπτού σιγή για τα ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ φωνητικά του Nicke Andersson στο “Clandestine” των Entombed, που επαναπροσδιόρισαν τη χρησιμότητα των “aaaahhh”, “ohhhh” κλπ. κλπ.Τι ερμηνειάρα (και τι drumming…) έκανε ο άνθρωπος, ρε παιδιά, σ’ αυτό το album.
Λίγο πιο on topic . Πολύ καλά τα growls και του γρηγόρη σε vallenfyre/strigoi
ες αύριον τα σπουδαία λοιπόν …1μμ να αρχίσουν τα κλασσικά θαψίματα και αντίστοιχως οι θριαμβολογίες. pop corn κλπ.
Δεν συμφωνω, τιγκα στην μελωδια και στις leads ειναι, εξαιροντας τα μπρουταλ στις στροφες δεν μου θυμιζει Μεδουσα που σε ηχο εφερνε πολυ περισσοτερο σε Gothic, αυτο ειναι πολυ πιο κοντα στο Draconian και το Icon.
Πρωτο βιολι ο Γρηγορης εμενα ειναι αυτο που ζηταω, μια χαρα και τα μελωδικα περασματα με τα καθαρα φωνητικα, παρα πολυ καλο πρωτο δειγμα.
Το βάζω στην ίδια κατηγορία/φάση no hope insight και as horizons end (ένα κλικ πιο πολυπλοκο όμως). Σε πιάνει από τα μούτρα και σταδιακά γίνεται πιο μελωδικο/μελαγχολικό στο κλείσιμο. Εκτιμώ ότι το προτιμήσανε ως κάτι πιο safe για αρχή. Όπως και να έχει φοβερό ωραίο τραγούδι τι να λέμε …
Θα συμφωνησω οτι μου εδωσε λιγα vibes απο Shades Of God, το οποιο ειναι ενα αλμπουμ που δεν μπορω να ακουσω και λογω ηχου και λογω κακιστης φωνης Χολμς.
Σε γενικες γραμμες ομως μιλαμε που θα μπορουσε καλλιστα να ανηκει στο Plague Within σε οποιοδηποτε σημειο μεσα στο αλμπουμ. Κατι σαν No Hope Insight δευτερης διαλογης ή As Horizons End τριτης διαλογης ακουγεται σε μενα, οπως ειπε κι ο φιλτατος αποπανω οσον αφορα μονο τις ομοιοτητες στο στυλ και οχι την αξια.
Περιμενω πολλα περισσοτερα και καλυτερα απο τον δισκο, και ελπιζω αυτο να ειναι το 1 απο τα 2-3 τραγουδια που ειπαν πως συνεχιζουν απο εκει που σταματησε το Medusa.
Το σημειο στο οποιο επαναλαμβανει ο Χολμς we’re all alone ειναι και το μονο που με εκανε να νιωσω πως ακουω κλασικους γαματους Paradise Lost προσωπικα. Παντως ειναι τραγουδι που με την παροδο του χρονου μπορει να εξελιχθει σε grower για μενα, οπως εχει εξελιχθει και το No Hope In Sight που πλεον το αγαπω. Νταξει για τα μπρουταλ του Νικ Χολμς και την κραυγη στην μεση τι να πω… μου προκαλουν νευρικο γελιο
Ωραίο κομμάτι, πρώτο δείγμα θετικό. Κλασικος PL ήχος, μελωδιες, leads, ο Greg κάνει τα δικά του πάλι.
Το “παράπονο” μου είναι ο Holmes. Προσπάθησε λίγο παραπάνω ρε μεγάλε στα καθαρα, λίγο πάθος παραπάνω…επίσης αυτά τα μακρόσυρτα ουρλιαχτά θα τα έχουμε και εδω;
