Με εκφραζεις απολυτα. Ενα στην αρχη κι ενα στην μεση και απλως κοιτουσα οθονη πισι ετσι
Ψιλοgeneric το κομμάτι μου φάνηκε. Ούτε κακό, ούτε φοβερό. Πάλι καλά δεν έχει εξίσου σάπια παραγωγή με το Medusa.
Ναι τα φωνητικά στα καθαρά θέλανε λιγο πιο πάθος (ίσως) …3 φορές το έχω ακούσει. Σε σχέση με το νο χοουπ είναι πιο πολύκλοπο θα δείξει εάν είναι grower. Πιο κοντα στο plague παρά στο medusa (το οποίο γαμάει παριπτόντως προχθές το άκουγα).
Προφανώς και θα αποτελεί την εξαίρεση από το σύνολο και προφανώς το επέλεξε η Nuclear για single.
Συμφωνω με την προσπαθεια στα καθαρά φωνητικά, δεν είναι χάλια αλλά οι κολοσσοι εχουν το πηχη πολυ ψηλά… Απορω ομως πραγματικά για μερικους που γελανε με τα growl φωνητικα, δεν το καταλαβαινω, εγω δεν γελασα παντως…
Περιμενουμε υπομονετικά να χιονίσει καλοκαιριάτικα μολις βγει ο δισκος…
PL λατρεία…
εξαιρετικό δείγμα των καθαρών του νικόλα αποτελεί και αυτό το guest λικι
https://www.youtube.com/watch?v=OrZKiMlotw8
και γω ψιλοτζενερικ το βρήκα το κομμάτι, όπως για να είμαι ειλικρινής βρίσκω την πλειονότητα των τραγουδιών τους από το believe in nothing και μετά (με λαμπρές εξαιρέσεις). αλλά όπως και να το κάνεις ο γκρεγκ είναι λατρείας. και επίσης δε γελάω με τα φωνητικά του χολμς
Εγώ γελάω επειδή θυμάμαι τις αφοριστικές δηλώσεις του προ 20ετίας σε στυλ “Δεν θα μπορούσα ποτέ να τραγουδήσω ξανά με brutal φωνητικά…Είμαι μεγάλος άνθρωπος πια. Σέβομαι το λαιμό μου”.
Επίσης, τον θυμάμαι να λέει πόσο αδιάφορο τους είναι πια να παίξουν σκληρά “λες και είναι οι Machine Head”, κτλ…
Όπως και να έχει, προσωπικά, παρόλο που τους λατρεύω, όλη τους την πορεία από το “Tragic Idol” και μετά την παρακολουθώ με δυσπιστία και με μια ελαφριά θλίψη λόγω της αποφασής τους να συμβιβαστούν με τις επιθυμίες του κοινού, κάτι που εξαργύρωσαν βέβαια σε πωλήσεις…
Σε αυτό το πλαίσιο, το καινούργια κομμάτι που, όντως είναι κοντά στο “Shades of God” αισθητικά,
νομίζω πως είναι κάτω του μετρίου.
Σίγουρα καλύτερο από οτιδήποτε ακούσαμε στο Medusa πάντως…
δεν έχω κανέναν αντίλογο στο επιχείρημά σου και συμφωνώ απόλυτα στην αναφορά σου στις κωλοτούμπες -κάτι στο οποίο δυστυχώς δεν αποτελούν και καμια τρανή εξαίρεση, μάλλον προς τον κανόνα τείνουν (για να μην αναφέρω πολύ πιο γνωστές μπαντες που βγάλαν θρας τραγούδι το 2016 μετά από αντίστοιχες δηλώσεις και αποθεώθηκαν, off topic εντελώς, σορι).
άλλωστε, όπως έγραψα και παραπάνω, εγώ είμαι δύσπιστος και ψιλοαδιάφορος (παρά το γεγονός πως συμμερίζομαι τη λατρεια σου) εδώ και σχεδόν 20 χρόνια -τελευταίο αλμπουμ που βρήκα ειλικρινές ήταν το believe in nothing, με όλες τις ατέλειες του. μολαταύτα, αυτό δε σημαίνει πως βρίσκω κωμικά τα φωνητικά ή δεν με αγγίζει ο γκρεγκ -ιδιαίτερα αυτός έχει σταθεί πολύ πιο τίμιος από το μέσο όρο του επαγγελματία μουσικού εκεί έξω.
έχουμε και το video
Θα συμφωνήσω με αρκετούς που λένε ότι το κομμάτι είναι πιο κοντά στο Plaque. Το οποίο μου άρεσε και συνεχίζει να μου αρέσει αρκετά, έχει ποικιλία και μερικά πολύ καλά κομμάτια.
Δεν είναι τυχαίο ότι μου έφερε την επιθυμία να το ακούσω μετά από καιρό.
Όχι το believe in nothing?
Απο που κι ως που δεν ειναι ειλικρινες το Believe In Nothing? Ειναι ακριβως αυτο που ηθελαν να παιξουν εκεινη την εποχη, και το μονο προβλημα που εχουν θιξει επανειλημμενα οι ιδιοι οι Paradise Lost ειναι με το οτι τους εβαλε χερι η εταιρια (ΕΜΙ), περισσοτερο σε θεματα οπως εξωφυλλο, promotion, videoclips και τον ηχο στις κιθαρες.
Δεν εχουν θεμα με τις συνθεσεις οι Paradise Lost, και μαλιστα πριν 2-3 χρονια που εβγαλαν το remaster ελεγαν οτι ετσι το ηθελαν, και αν το ακουσει κανεις θα βαλει τα γελια απο το οτι ο ηχος ειναι στο 90% της αρχικης κυκλοφοριας στο πως ακουγεται.
Παρολα αυτα δεν συμμεριζομαι την αποψη του @kbil με τον οποιο βρισκω οτι συμφωνω σε παρα πολλα πραγματα τελικα, αφου για μενα το τελευταιο 100% ειλικρινες τους αλμπουμ ηταν το Symbol Of Life.
Θεωρείς ότι το τελευταίο πολύ καλό τους άλμπουμ είναι το Tragic Idol αλλά το τελευταίο τους ειλικρινές άλμπουμ είναι το Symbol of Life.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ καλού δίσκου και ειλικρινούς δίσκου; By the way, το Death Magnetic είναι ειλικρινής δίσκος;
Οχι ιδιαιτερα.
Ειπα “κατοτακατο” ειλικρινες. Θεωρω πως υπαρχουν δισκοι στους οποιους οι μπαντες βαζουν νερο στο κρασι τους και το παιζουν ειτε λιγο ειτε περισσοτερο εκ τους ασφαλους, και οι δισκοι των PL για μενα τα τελευταια 15 χρονια ειναι λιγο πολυ ετσι. Το Tragic Idol ειναι πραγματικα οτι πιο κοντινο εχουν βγαλει ποτε σε Draconian Times 2, και λογω τεραστιου οιστρου που ειχαν κατα την γνωμη μου ειναι τεραστια δισκαρα, καθως εχει και αρκετους νεωτερισμους για την μπαντα.
Δε με ενοχλει προσωπικα το να βρισκουν μια ταυτοτητα μερικες μπαντες απο ενα σημειο και μετα και να παιζουν αυτο που ξερουν να παιζουν καλυτερα, χωρις να παιρνουν μεγαλα ρισκα. Κατι τετοιο ειναι και το Death Magnetic, το οποιο χαντακωθηκε μερικως απο τον ηχο και απο κανα 2-3 μεγαλες συνθεσεις που κουραζουν. Το FDUDUU και το Tragic Idol για μενα δεν χαντακωνονται απο τιποτα, τα λατρευω απο την αρχη ως το τελος.
By the way, το Death Magnetic είναι ειλικρινής δίσκος;
Μάλλον ο μόνος τους που δεν είναι.
Ο ορισμος του μη ειλικρινους δισκου βασικα. Πιεσμενο, αγχωμενο και ποιοτικα σκουπιδι βασικα.
@QuintomScenario ομολογω πως το symbol of life ποτε δεν ωριμασε καλα μεσα μου, ισως το αδικω, τι να πω. Αντιθετως το believe in nothing το αγαπω, το θεωρω μερος της χρυσης εποχης της μπαντας και ας μην πιανει τα ποιοτικα στανταρτς επομενων κυκλοφοριων.
Ο ορισμος του μη ειλικρινους δισκου βασικα. Πιεσμενο, αγχωμενο και ποιοτικα σκουπιδι βασικα.
Αυστηρός !
Ρε το Symbol Of Life είναι γαμώ τους δίσκους.
Και κατοτακατο ειλικρινής! Είχε μέσα και νέα στοιχεία που δεν είχαν μέχρι τότε. Ο τελευταίος καθαρά πειραματικός. Μετά υπάρχει η τάση για επιστροφή στις ρίζες.
Μεγάλη δισκάρα το Symbol of Life.
Εγώ το θεωρώ το καλύτερο της μεσαίας περιόδο και, προσωπικά, το προτιμώ και απο το One Second…
Βασικά, απο τα πρώτα 11 άλμπουμ, μόνο το ντεμπούτο δεν παλεύω να βάλω να ακούσω…