Οι Lost πολύ κακούς δίσκους δεν βγάζουνε…
Ακόμη και τα χειρότερα τους δηλαδή, ασχέτως προσωπικού γούστου, αξίζουν…
Όσοι είχαν εκνευριστεί με τη στροφή του Medusa, έχουν λόγους να χαίρονται…
Απλά, μην περιμένετε στροφή 180 μοιρών.
Δίσκος σε καλή κατεύθυνση.
Προσωπικά, περίμενα περισσότερα…
2 Likes
Ποιός έγραψε για χάλια δίσκο;
Υπάρχει μόνο τέλειο ή χάλια;
Εμένα δεν με χαλάει η συνοχή του δίσκου. Αλλά να το θέσω λίγο διαφορετικά. Σήμερα έβαλα να ακούσω το FDUDUU το οποίο δεν έχω και τρομερά ψηλά στο προσωπικό μου ranking της δισκογραφίας της μπάντας και μου φάνηκε πολύ καλύτερο άλμπουμ. Πιο μεστό, πιο εμπνευσμένο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το Obsidian κακό άλμπουμ. Κάθε άλλο. Είναι ένα οκ άλμπουμ που όσοι θέλουν τους Lost πιο μελωδικούς από ότι στα 2 προηγούμενα άλμπουμ (όπως εγώ) θα ικανοποιηθούν περισσότερο.
Αν είναι να ξεκινάμε με αξίωμα πως όλα τα άλμπουμ της κάθε αγαπημένης μας μπάντας είναι τέλεια και να συζητάμε πόσο τέλειο είναι το καθένα γι αυτό που είναι κλπ fanboyσμους δεν ξέρω τι νόημα έχει.
7 Likes
Ωστόσο, θεωρώ πως το νέο άλμπουμ των Paradise Lost ενδεχομένως να αξιολογηθεί με μεγαλύτερη επιείκεια από όσο του αρμόζει, αφού πολλοί «καταπιεσμένοι» οπαδοί βρήκαν σε αυτόν τη λύτρωση από την back-to-the-roots προσέγγισή των τελευταίων ετών. Όπως, λοιπόν, προσωπικά, εκτίμησα το “Medusa” για αυτό που ήταν, έτσι, μπορώ να πω με ασφάλεια πως το “Obsidian” είναι πιο κοντά στους Lost που αγαπήσαμε όλα αυτά τα χρόνια από ότι οι τελευταίες δυο κυκλοφορίες τους, αλλά δεν είναι άτρωτο. Στο στυλ αυτό έχουν να επιδείξουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα, ενώ όπως ανέφερα και νωρίτερα, τα brutal του Holmes λειτουργούν ως τροχοπέδη στις μελωδικές συνθέσεις, όπως έδρασαν αντίστοιχα καταλυτικά σε αυτές του “Medusa”.
Ειμαι σχεδον σιγουρος πως καπου εδω θα κινηθω κι εγω για το Obsidian οταν ακουσω τον δισκο. Φυσικα θα αφησω την οποιαδηποτε κριτικη για τοτε, αλλα μιας και με τον Outshined τα βρισκουμε σε παρα πολλα πραγματα, και μιας και για μενα προσωπικα μια στροφη προς πιο προσιτες φορμες ΔΕΝ θα αντιμετωπιστει αμεσα και χωρις καμια κριτικη με “αααα παιζουν μελωδικα, ο δισκος γαμαει”, θα δουμε. Θα ειμαι σιγουρα αυστηρος παντως μετα τα δυο προηγουμενα, γιατι το ποσο πλεον μπορω να ακολουθω αυτην την μπαντα εχει μειωθει παρα πολυ μετα το 2013 δυστυχως.
4 Likes
Πώς φτάσαμε στο χάλια δίσκος ρε έχασα κάτι; Νομίζω κανείς μας δεν είπε κάτι τέτοιο.
Εγώ αυτό που είπα είναι πως το βρίσκω καλό, αλλά όχι αριστούργημα. Έχει μερικά πολύ δυνατά κομμάτια, αλλά σαν σύνολο δεν θεωρώ πως είναι ένας δίσκος που θα θυμάσαι και θα θες να ακούσεις στην ολότητά του μετά από 2-3 χρόνια.
6 Likes
Καλα ρε παιδια ο καθενας εχει την αποψη του, επισης ανθρωποι που ερχονται σε επαφη τεινουν να επηρεαζουν ο ενας τον αλλον. Αυτο το λεω γιατι σας φανηκε παραξενο που απο το Ροκινγκ πχ οι περισσοτεροι συντακτες εχουν παρομοια αποψη, λογικο ειναι, οι αποψεις μας δεν ειναι ποτε in vaccum (δεν το λεω για κακο αυτο).
Πχ το Medusa για καποιον που διαβαζει αποκλειστικα αυτο το φορουμ παιζει να νομιζει οτι ο κοσμος τον θεωρει τον χειροτερο δισκο της δεκαετιας. Η πλειοψηφεια του κοσμου που γνωριζω εχει παρα πολυ διαφορετικη αποψη. Εχουν αυτο το κακο τα φορα σε σχεση με τα σοσιαλ πχ, δημιουργειται πολυ πιο ευκολα ενα echo chamber.
(Πλιζ μην μου αρχισετε για το Medusa, δεν μιλαω καθολου για την ποιοτητα του, για το πως το εχει δεχτει ο κοσμος μιλαω)
Οπως και να εχει θα ακουσουμε και θα δουμε. Στο κατω κατω η δουλεια του κριτικου ειναι να κρινει κατι με βαση τις γνωσεις και το προσωπικο του γουστο, να ζητας τον λογο στον αλλον γιατι του εβαλε “τοσο” ειναι λιγο χαζο.
7 Likes
Και τα σοσιαλ echo chamber ειναι παντως. Καμια διαφορα με τα φορουμς.
τελικα το forsaken φερνει σε draconian times η σε paradise lost?, γιατι εχω μπερδευτει με τα reviews ;p
Σε In Requiem 
1 Like
Με γαμησες τωρα, χαχαχαχ
παντως ρε παιδια τι δισκαρα ειναι αυτο το draconian…περα απο οτι ειναι ο δισκος που με εβαλε στη μεταλ, δεν βρισκω ψεγαδι σε κομματι, καθε νοτα , καθε σημειο, αλλαγη ειναι εμπνευσμενη, και κανει τρομερη δουλεια και ο Αaron , με κοντρα αρμονιες που παιζει, επισης το σολο του forever failure ειναι απο τα καλυτερα που εχω ακουσει εβερ.
ο Χολμς εχει την χροια του στα καλυτερα της, ολοι αψογοι… τι να πω…θα μπορουσε αυτη η μπαντα να εκτιναχθει μετα απο αυτο, οχι βεβαια οτι βγαλαν ασχημα πραγματα μετα, αλλα τα ειχε ολα στο μαξιμουμ αυτη η δουλεια…και δεν βαριεμαι να το ακουω 20 χρονια μετα!
6 Likes
25 χρόνια…
3 Likes
Μπορεί να το άκουσε αργότερα ο άνθρωπος ρε γέρο! 
2 Likes
ακόμα μία καλή κριτική
2 Likes
χαχα αυτο εγινε…το ακουσα το 1999 σε ηλικια 16 ετων
4 Likes
αυτο ακριβως! Θεωρώ ότι καμια κυκλοφορία των Lost δεν ειναι κακή (εως τωρα…), απλα καποιοι δισκοι ειναι καλυτεροι απο καποιοιυς άλλους.
Θα μπορουσε αυτο να το ισχυριστει καθε πιστός οπαδός του αλλά πιστεψτε με, υπαρχουν μπαντες που μουτζωσα μετεπειτα ενω ημουν αρρωστάκι. Ενα παραδειγμα οι Metallica που για πολλα χρονια ακολουθουσα πιστα, εως και το black album (ειχα πεσει σε καταθλιψη οταν για λιγο ειχα πιστεψει οτι διαλυθηκαν σε μια πρωταπριλιατικη φαρσα του Μetal hammer πριν 26-27 χρόνια…).Μεχρι πρόσφατα και το αρκετα καλό HARDWIRE τους ειχα ξεγράψει δισκογραφικά.
Με τους Lost ειναι αλλιως τα πραγματα. Καθε δουλεια τους εχει κατι να πει. Χρησιμοποιοιυν αλλους ηχους, εστω και παλιους, διαλεγουν διαφορετικά μονοπάτια συνεχως. Σου δινουν την εντυπωση ακούγοντας καθε νεο τους δίσκο ότι προσπαθουν να παραξουν μουσική. Καποιες φορες δεν ειναι σε οιστρο, κατι δεν τους βγαινει, κατι δεν πετυχαν πολυ καλά, ΟΚ. Παρολα αυτα κάθε δίσκος έχει κάποια αξία, αποτελεί κατ’ελαχιστο ενα μικρο λιθαράκι στην αγαπημενη μας μουσική.
Ειλικρινά κατ’εμε ειναι απο τα πολυ λιγά γκρουπ όπου μπορεις αβίαστα να βαλεις οποιοδήποτε δίσκο τους και να ακουσεις ευχαριστα εστω 1-2 κομμάτια, ακομη και απο τους ελάχιστα επιτυχημένους.
Με ποιο άλλο γκρουπ 30ετιας μπορεις να το κάνεις αυτο ? Δεν μου ρχεται κάτι…
6 Likes
Enslaved.
2 Likes
Είχες προβάρει την απάντηση ώστε να την έχεις έτοιμη σε περίπτωση που κάποιος ρωτήσει ε; 
3 Likes
Ακριβώς οτι πιστεύω για τους Lost. 
Η αλήθεια είναι πως δεν μπήκα καν στον κόπο να το σκεφτώ, ήταν αβίαστο.
Δεν σε χάλασε
3 Likes
Συμφωνώ σε κάποιο βαθμό . Για πολλούς ο πάτος της δισκογραφίας τους είναι είτε το ΒΙΝ είτε το Lost paradise είτε ξερογω το Medusa (το οποίο κατά τη γνώμη μου σκοτώνει αλλά μην αρχίσουμε πάλι) . Ωστόσο και στα 3 αυτά υπάρχουν τουλάχιστον 4 κομματάρες. Επίσης αυτό που μου αρέσει στον ήχο τους είναι ουδέποτε ανέμειξαν στον κάποια πιο progressive κατεύθυνση ότι έχουν να πούνε είναι σε - κατά κύριο λόγο 4λεπτα κομμάτια (άντε μέχρι 5 και). Κατά κύριο λόγο Τέτοια τράγουδια έχουν αντοχή στο χρόνο , τέτοια κομμάτια μένουν κλασσικά.
Εξάλλου, σε σχέση με λοιπούς συνοδιπόρους της ευρύτερης γκοθμεταλ σκηνής είναι ότι τα τραγούδια τους επιτυγχάνουν να έχουν μία “ευεξία” και ένα ροκ χαρακτήρα που απουσιάζει από άλλους. Σε αυτό βοηθάνε και τα φωνητικά του νικολάκη πολύ. Δεν ξέρω εάν έγινα κατανοητός , μπορεί και όχι
Α και αυτό :
https://www.loudersound.com/features/the-10-best-sisters-of-mercy-songs-by-paradise-losts-gregor-mackintosh
δεν συμφωνώ ιδιαίτερα με τη λίστα. Στο νο1 όμως συμφωνώ και επ’αυξάνω !
1 Like