unreachable
1 Like
Το Forsaken είναι τίγκα Icon, και τα άλλα θα μπορούσαν να είναι σε παλιότερους δίσκους, αντίθετα επιρροές από Fields δεν είχαν, τόσο ξεκάθαρες τουλάχιστον. Γενικά το Obsidian δεν είναι ο δίσκος που ανακαλύπτουν νέα πράγματα ωστόσο. Πιο πολύ θα έλεγα ότι επαναφέρουν-επιτυχημένα- πτυχές τις καριέρας τους που για λίγο είχαν “ξεχάσει”.
1 Like
Το forsaken μου φαίνεται ένα straight heavy goth κομμάτι (στη λογική του track tragic idol) . H Ισοροπία μεταξύ μελωδίας και καφρίλας κάνει το δίσκο πιο “πικάντικο” . Υπάρχουν τραγούδια για το plague και τραγούδια που θα έμπαιναν ακόμη και στο symbol/plx Η αντίθεση αυτή φαίνεται να δίνει πόντους στο δίσκο και κάνει πιο δύσκολο να τον βαρεθείς παρά τις συνεχείς ακροάσεις. Δεν έχω ακούσει τίποτα άλλο όλη μέρα εννοείται.
EDIT το serenity συνθετικά είναι ένα άριστο κομμάτι, ίσως όμως θα του πήγαιναν καλυτερα τα βραχνά/γρεζι φωνητικά . Στο ravenghast όμως πάνε “γάντι”
4 Likes
Τις τελευταιες 2-3 μερες με επιασε να ακουσω λιγο περισσοτερο το Obsidian, και η αποψη μου ανεβηκε αρκετα για το συνολο του δισκου (ισως οχι για συγκεριμενα τραγουδια βεβαια).
Δεν θελω να μπω στην παγιδα της συγκρισης με το ενδοξο παρελθον τους (που εχω μπει αρκετες φορες) γιατι σε συγκριση με την συντριπτικη πλειοψηφεια των δισκων τους για μενα θα χασει, αλλα αυτο δεν τον κανει εναν κακο δισκο σε καμια περιπτωση, ουτε καν μετριο μαλλον.
Απο τα 9 τραγουδια προσωπικα αν εξαντλησω την ελλειψη αυστηροτητας μου (!) τοτε μπορω να πω πως ειμαι ειτε αρκετα ειτε πληρως ικανοποιημενος απο 7 τραγουδια, το οποιο ως ποσοστο δεν ειναι καθολου ασχημο.
-
Τα Ghosts, Darker Thoughts, Forsaken, Hope Dies Young ειναι για μενα τα 4 που ακουω πιο συχνα και τα οποια μπορω να πω πως λατρευω. Στο Darker Thoughts υπαρχει ο αστερισκος που λεγεται καφροφωνητικα, τα οποια βρισκω πληρως αταιριαστα και παραταιρα στο συγκεκριμενο τραγουδι, αλλα ευτυχως δεν ειναι πολλα.
-
Τα Fall From Grace, Ending Days, The Devil Embraced ειναι 3 τραγουδια τα οποια βαζω ενα σκαλι πιο κατω, και να πω την αληθεια το πρωτο απο αυτα τα τρια μαλλον μονο επειδη εχει βγει 2 μηνες τωρα και δεν εχω τον ιδιο ενθουσιασμο, αλλα σε βαθος χρονου μαλλον και αυτο και το Ending Days θα ανεβουν στο ανωτατο σκαλι.
-
Το Serenity εχει ενδιαφεροντα σημεια παντου, αλλα τα φωνητικα με βγαζουν πληρως απο το κλιμα, αυτην την θεωρω πολυ λανθασμενη επιλογη. Το Ravenghast ειναι το μονο τραγουδι του δισκου για το οποιο δεν εχω να πω τιποτα θετικο παρα μονο το οτι εχει ωραια εισαγωγη… και μετα το χαος (με την κακη εννοια).
Τα δυο μπονους τραγουδια τα βρισκω παραδοξως πολυ ενδιαφεροντα. Θα ηθελα παρα πολυ να τα ακουσω επισης χωρις καφρο-φωνητικα. Το ρεφρεν του Hear The Night ειναι εκπληκτικα καλο, ενω το Defiler ειναι ενα πολυ πολυ ενδιαφερον τραγουδι, το οποιο μου αρεσει παρα πολυ ακριβως οπως ειναι, αλλα μπορουσε να ειναι και καλυτερο με γκοθια στην φωνη. Να ενα τραγουδι που δεν εχουμε ξανακουσει ποτε απο τους Paradise Lost βασικα.
Μια πιο θετικη αποψη.
4 Likes
Είναι γεγονός ότι το serenity με γρέζι φωνητικά θα απογειωνόταν . Προφανώς υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που δεν έγινε έτσι και έχουν να κάνουν με την αδυναμία του holmes να τραγουδάει έτσι (εάν είχε γρέζι φωνητικά άνετα θα χώραγε στο tragic idol).Για το defiler τα έχω πει από τη πρώτη στιγμή , αλλά δεν βλέπω κάποια πρωτοτυπία σε αυτό…
Στην πρώτη 4άδα θα προσέθετα και το devil. Σε γενιικές γραμμές μιλάμε για πολύ καλό δίσκο. Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι είναι πολύ πρόωρο να τον κατατάξουμε κάπου σε σχέση με τα υπόλοιπα ίσως αργότερα…άσε που δεν είναι και έυκολο, όπως έχω πει πολλάκις, λόγω μεγάλης ηχητικής ανομοιογένειας των δίσκων
1 Like
Εγώ νομίζω πως και το Ravenghast ανεβαίνει με κάθε ακρόαση, παραμένει όμως και για μένα το λιγότερο καλό του δίσκου, κυρίως επειδή προτιμώ τα υπόλοιπα όμως, όχι επειδή είναι κακό. Για το Serenity τα έχω πει και παλιότερα, είναι λίγο δύσκολο κομμάτι αλλά κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό.
1 Like
Hear The Night με καθαρα φωνητικα θα ηταν 10 στα 10 τραγουδι
Πάντως το ghost προβλέπω να γίνεται κλασσικό όχι των λοστ αλλά γενικά. Και στις συναυλίες τους εάν και όποτε γίνουν , δεν βλέπω χορό που λένε αλλά moshpit που δεν θα έχει ξαναγίνει…τα moshpit δεν είναι πάντοτε ανάλογα με το πόσο βαρύ είναι ένα κομμάτι (βλ. ramones)
2 Likes
Το Ghosts παει για τρελο χιτακι ισχυει.
Το μεγαλυτερο σκαλωμα μαλλον συνεχιζω να το τρωω με το Hope Dies Young, με τρελαινει αυτη η γκοθιλα, με εχει πιασει και ενα darkwave/post punk σκαλωμα τον τελευταιο καιρο, επισης παντα ερωτευομουν τα τραγουδια Λοστ στα οποια ο Γρηγορης παιζει ενα χαλι απο lead καθ’ολη την διαρκεια του κομματιου, ο,τι πρεπει.
Παντως και εγω θα συμφωνησω οτι ο δισκος παιζει να με εχει σκαλωσει περισσοτερο απο οτιδηποτε εχουν γραψει μετα το In Requiem, αυτο δεν σημαινει ντε και καλα οτι ειναι καλυτερο απο το Tragic Idol πχ, αλλα εχω κολλησει περισσοτερο, σιγουρα το βαζω στο ιδιο επιπεδο με εκεινη την τριαδα.
3 Likes
Στην ίδια φάση είμαι κι εγώ, προχθές άκουγα Suspiria για παράδειγμα…
κομματάρα που παίζει σε Rebound, Dark Sun κτλ
σε όποιον αρέσουν οι Sisters δεν γίνεται να μην του αρέσει αυτό το έπος
3 Likes
Πάντως έχω πάρα πολλά χρόνια να πάω darksun ξέρει κανείς εάν υπάρχει ακόμη ??
Μια και το θέσατε secrets of the moon ίσως και dool για κάτι πιο καινούργιο…
Ον τοπικ : το serenity θα μπορούσε να ήταν στο tragic idol να κάνει παρέα με in this we dwell/theories/to the darkness. Η μονή διαφορά είναι τα μπρουταλ φωνητικά . Εννοείται πως το θεωρώ ισάξιο με αυτές τις κομματάρες. Θεωρώ αυτου του τύπου τα τραγούδια μία πιο κλασσικομεταλική -uptempo shades of god- πτυχή των λοστ. Απόδειξη των εντελώς διαφορετικών μουσικών τύπων που μπορούν να παίξουν
1 Like
Κι εγώ έχω πολλά χρόνια να πάω, με ένα πρόχειρο ψάξιμο πρέπει να υπάρχει ακόμα.
1 Like
No 2 στη γκοθομεταλλομάνα γερμανία !
1 Like
Αν σας φαίνεται χαμηλό το # 32 στο UK να πούμε ότι η τελευταία φορά που μπήκαν στο top 40 της αμερικανόπληκτης νήσου ήταν στο μακρινό '97 όταν βγήκε το one second (στη θέση 31)
1 Like
Το νο.31 του '97 ειχε λιγοτερες πωλησεις απο το νο.1 του '20 αραγε;
2 Likes
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό που λες καθότι πλέον είναι γενικά κάτω οι πωλήσεις όλων των καλλιτεχνών ανεξαρτήτως είδους. Οπότε η επιτυχία του 20 θα μπορούσε να θεωρηθεί ανάλογη με αυτή του 97 και μη ξεχνάς ότι τότε είχαν τη φορά ενός DTIMES με νο 16 στη γηραιά αλβιώνα.
1 Like
Ρε τα τσαρτς δε λενε κατι τωρα πια. Γι’ αυτο το ειπα.
1 Like
Καλύτερος δίσκος εδώ και 23 χρόνια, διαδωσται!!!
1 Like
Αφιερωμένο
6 Likes