Paradise Lost

Groups & Artists
#3807

Όχι, φυσικά και δεν αποδυναμώνει την αξία μιας άλλης οπτικής. Η άλλη οπτική, ευτυχώς που υπήρχε και με την βοηθεια αυτής γεννήθηκε κάτι καινούργιο.
Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβήτησα ότι είπες. Δεν έχω κανέναν λόγο να το κάνω.

Στο μοναδικό που διαφώνησα είναι στην ποσόστωση και στο πόσο ρόλο έπαιζε εκείνη την στιγμή στα μεταλλικά τεκταινόμενα της χώρας. Κατά πάσα πιθανότητα, τέτοιες φωλιές δημιούργησαν την βάση για να έχουμε μπάντες πιο πειραματικές και κοινό που να υποστηρίζει τέτοιες προσπάθειες, αλλά εκείνη την στιγμή,δεν ήταν η κινητήρια δύναμη του κοινού. Το κοινό τότε ήταν thrashαδες και επικάδες, maidenάκηδες vs metallicaκηδες, κλασσικοί μεταλλάδες, 15χρονα, οι είναι πουτάνες των ρειβάδων οι μάνες και φυσικά οι ομάδες που παρουσιάζεις παραπάνω.
Αν τα βάλεις κάτω, οι πάνω των 30 ήταν λίγοι(και συνήθως κάποιοι από αυτούς είχαν τις μπάντες που ακούμε σήμερα) και η συντριπτική πλειοψηφία ήταν ανάμεσα σε ηλικίες 15-25. Τότε αναπτυσσόταν το κοινό για αυτή την μουσική στην ελλάδα. Και που βρέθηκαν 20.000 το 88’ στους Maiden? Ε δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί τόσος κόσμος από όλη την ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση και για να μην ασχολούμαστε με ποσοστώσεις και λοιπά ασήμαντα πράγματα, η προβληματική ήταν ότι ο κόσμος στην πλειοψηφία του, δεν ήταν ώριμος ακροατής, για πολλούς λόγους. Είτε λόγω ηλικίας (δεν θα σταθώ μόνο στους 15 χρονους, και οι μεγαλύτερες ηλικίες έχουν τα θέματα τους), είτε λόγω μικρού αριθμού ερεθισμάτων, είτε λόγο ότι πάντα υπάρχουν οι περαστικοί οι οποίοι έχουν μεγάλο αριθμό. Και αυτό δεν πάει μόνο σε αυτά τα μουσικά είδη, αλλά και στα υπόλοιπα. Βέβαια το να βρείς έναν 15χρονο να ακούει τζαζ, το λες και σπάνιο γεγονός.
Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε επίσης για μια μουσική συνώνυμο της αντιδραστικότητας, την οποία “όφειλες” να “προστατέψεις” πάση θυσία. Όχι, για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί ήταν η μουσική που σε στήριζε, η μουσική που σε ξεχώριζε και όταν κάποιος την έθιγε, έθιγε και εσένα. Γιατί τόσο ώριμος ήταν και ο υπόλοιπος κόσμος, που έβγαζε συμπέρασμα για το τι εισαι, μόνο από την μουσική(πράγμα που γίνεται ακόμα και σήμερα) που άκουγες.

Εννοείται. Δεν το συζητάω αυτό. Ούτε μένα με είχαν ψήσει τόσο πολύ τα Host/Load/Relaod η μόνη διαφορά όμως είναι, ότι ποτέ δεν είπα κουβέντα για αυτούς τους δίσκους και τους άφησα στην ησυχία τους, όπως άφησα στην ησυχία τους και τους ακροατές των αυτών των δίσκων.
Για πιο λόγο να θάψεις έναν δίσκο(δεν το λέω σε σενα ε)? Να πείς ότι δεν αγγίζει, να πείς ότι δεν βρίσκεις λόγο για τον ντόρο που γίνεται, να πείς ότι είναι ανέμπνευστο, να πω οκ.
Αλλά για ποιόν λόγο να θάψεις ένα μουσικό έργο? Ποιός βγαίνει κερδισμένος από έναν τέτοιο αρνητισμό? Οι ακροατές? Το συγκρότημα? Όχι, ο μόνος που βγαίνει κερδισμένος, είναι ο τοξικός εγώ, ο οποίος τρέφεται από την ανωτερότητα που δείχνω απέναντι στους άλλους. Και ο άλλος, που δεν θα έπρεπε να θίγεται για το τι γούστο έχει, θίγεται τελικά, γιατί δεν έχειτην ωριμότητα να δεί ότι σε κάποιον απλά δεν αρέσει ένας δίσκος που του αρέσει αυτουνού και το οποίο επειδή τείνει να γίνει μια προέκταση του εαυτού του, νιώθει ότι είναι ο ίδιος θιγόμενος.

Αυτό που θίξαμε πάλι, δεν ήταν αυτό το παραπάνω γεγονός (ύπαρξη ή όχι κολλημένων κλπ), αλλά το κατά πόσο αυτή η ομάδα ανθρώπων, μπορεί να επηρέασε πορείες συγκροτημάτων. Πιστεύω ότι σε ένα μικρό ποσοστό τουλάχιστον, βάλανε το χεράκι τους. Προφανώς οι Maiden χεστήκανε αν τότε στην ελλάδα δεν μας άρεσε ο Μπέιλι(δεν το λες τυχαίο βέβαια ότι επέστρεψε ο Bruce και o Smith μετά από λίγο…όχι λόγο ελλάδας φυσικά), αλλά συγκρότηματα μεγέθους Paradise Lost, μπορεί να τους επηρέασε. Τώρα αν θα έπρεπε να μείνουν ανεπηρέαστοι από τέτοια ζητήματα, είναι άλλο θέμα, αλλά το θέμα είναι πως όταν έχεις μια βάση οπαδών και ξαφνικά ένα ποσοστό(δεν εξετάζω αν είναι περισστόεροι ή λιγότεροι) που ακούγεται , δεν σε στηρίζει, τότε ίσως ξανασκέφτεσαι το που πας.

Τέσπα, you get the point πιστεύω - σε περισσότερα συμφωνούμε απ ότι διαφωνούμε.

4 Likes
#3808

Φυσικά και τους επηρέασε ρε παιδιά, για παράδειγμα στην Ελλάδα ήρθαν το 1997 και μετά το 2002, ενώ μέχρι τότε ερχόντουσαν πολύ συχνότερα, το 1996 τρεις φορές μάλιστα. Αυτό κάτι δείχνει.

Μάλιστα έχω ξαναπεί την ιστορία με τη συναυλία του 1997, που αν και πρώτη μου, οι μεγαλύτεροι που ήταν εκεί μου έλεγαν πόσο πιο κρύα ήταν τα πράγματα σε σχέση με την τελευταία φορά, σε ένα Ρόδον που δεν ήταν καν γεμάτο.

3 Likes
#3809

Φοβάμαι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις “αναψηλάφησης” παλιών κυκλοφοριών το θέμα ξεκινάει όχι απο αυτούς που θάβουν αλλά πολύ περισσότερο από εκείνους που δεν τους αρκεί απλώς να αποθεώσουν έναν δίσκο αλλά έχουν την αδήριτη ανάγκη να νιώσουν και αυτοδικαίωση επισημαίνοντας ότι η αποθέωση αυτή συμβάινει σε αντίθεση με την τότε περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τους “κολλημένους μεταλλάδες” π.χ.

Το να κάνει κάποιος βέβαια απολογισμό της πορείας του (σαν ακροατής έν προκειμένω) και να πασχίζει να δικαιώσει εαυτόν για τις επιλογές του είναι χαρακτηριστικό των μεγαλύτερων ηλικιών, οπότε η γεροντίστικη νοοτροπία ταιριάζει εκεί -και η τοξικότητα, πολύ φοβάμαι!

3 Likes
#3810

Λογικά θα έστρωσαν πάντως τα πράγματα με τον “μέσο τοξικό μεταλλά” στις αρχές των '00ς αφού ήρθαν σε Ρόδον (2002) και Gagarin (2003) με 12/19 και 14/19 κομμάτια από “One Second”/“Host”/“Believe…”/“Symbol…”.

Ίσως να βοήθησε η είσοδος στο ευρώ και γίναμε άνθρωποι :exclamation:

4 Likes
#3811

Φυσικά και μια σοβαρή συζήτηση δεν θα την ξεκινήσει κάποιος που έθαβε έναν δίσκο, δεν μου φαίνεται ότι έχει καν την ικανότητα να το κάνει. Απλά θα το ξαναθάψει και αυτό δεν το λες συζήτηση. Το να είσαι ο τύπος που του άρεσε αυτός ο δίσκος και να πείς “εγω τα ελεγα μαλάκες κολλημένοι” ή whatever, είναι εντελώς διαφορετικό, όπως και εντελώς διαφορετικό είναι να πείς πως η μαλακία όσων έθαψαν το δίσκο, μπορεί να μας στέρησαν μια διαφορετική πορεία ενός συγκροτήματος. Το αν είναι ουσιαστικό ή όχι, μπορεί να το κρίνει ο καθένας μας ξεχωριστά, σίγουρα πάντως έχει μια ιστορική αξία, να γνωρίζεις τι έχει γίνει στο παρελθόν και με ποιό τρόπο.

Δεν το βρίσκω σαν απολογισμό, ούτε δικαίωση εαυτού. Πως θα μπορούσε το γούστο να είναι δικαίωση εαυτού? Να πείς ότι ήταν μια underground μπάντα, που άκουγε ο τάδε και ελεγε “στον επόμενο δίσκο όλοι θα προσκυνάτε” και να γίνει τελικά, το λες και “δικαίωση”. Αλλά δικαίωση για τι? Για το ότι όταν οι άλλοι έθαβαν, εγώ είχα διαφορετικό γούστο και υποστήριζα?
Το βλέπω σαν “κοίτα τα μαλακισμένα δεν τους άφησαν να παίξουν αυτό που θέλουν”.
Που μεν ισχύει σε ένα ποσοστό, σε ένα αλλο ποσοστό, αξιοσέβαστο, είναι αστεία σαν πρόταση ← γιατί ο καλλιτέχνης δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται από τέτοιες καταστάσεις. Πικρία μου βγάζει πάντως, αυτοδικαίωση όχι.

Δεν είπα για μέσο τοξικό μεταλλά ποτε, συνδυάζεις 2 διαφορετικά ποστ. Το ένα λέει για τον μέσο μεταλλά και το άλλο για τον τοξικό άνθρωπο που πάει θα θάψει έναν δίσκο, το οποίο σαν κίνηση δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα.

2 Likes
#3812

Εντωμεταξύ μιλάμε για μια μπάντα που ποτέ δεν άρεσε στους true μετσολ έτσι?

6 Likes
#3813

Με σένα κ τον τρόπο προσέγγισης σου, φυσικά, κατά βάση, συμφωνώ.

Αλλά, όσο κ να μη θέλω να συνεχιστεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση/ διαφωνία ( κ μάλιστα σε πλαισιο του να πρεπει να πεισει ο ένας τον άλλον για κάτι), δεν μπορω να μην σταθω σε κάποια σημεία, στα όσα λες:

  1. Όπως είδες κ από το προηγουμενο ποστ που έκανα, εχω όλη την καλή διάθεση να ξεκολλήσει η συζήτηση από το τι γινόταν τότε, κ να προχωρησει, αλλά, όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, η αλήθεια είναι πως αναλώνεσαι, σε ένα μεγάλο μέρος του δικου σου ποστ, στο ίδιο θέμα κ παλι.

Δεν μπορώ λοιπόν, παρά να διαφωνήσω με την σειρά μου, ξανά, με την περιγραφή του τοπίου που κανεις, μιλώντας παντα για εκείνα τα χρόνια.
Φυσικά, κ δεν έχει νόημα να επαναλαμβανομαστε, κ θεωρώ πως η συζήτηση έχει πολυ μεγαλυτερο ενδιαφερον όταν γίνεται συνθετικά ,οπως έγραψα κ παραπανω,
κ οχι σε πλαισια αντιπαράθεσης, αλλά ρε συ, ειναι δυνατον να κάθεσαι να μου λες οτι εν έτει 99 έπαιζε αντιπαράθεση επικαδων/ θρασαδων ?!!
Αυτά που λες συνέβαιναν ΑΚΡΙΒΩΣ δέκα χρόνια πριν από την εποχή που περιγραφεις.

Ναι, δεν έχω κανένα απολυτως πρόβλημα ( από την στιγμή που είναι κάπως πιο ορθά κ ευγενικά διατυπωμένο απ ότι συνήθως) να κρατήσω το επιχείρημα που ειπώθηκε παραπανω κ για τον μεταλοπατερισμο των παλαιοτερων, κ ουτε θέλω να σκαλωσουμε ντε κ καλα σε ηλικιακές ομάδες κ ποσοστα.
Αλλά ειλικρινά, κάποια παιδια, λίγο νεότερα, νομιζω οτι έχουν μπλεγμενα λίγο στο κεφαλι τους τα mindsets ( ή το Zeitgeist αν θες) της καθε εποχής.

Οχι, αυτό, όπως έγραψα κ παραπανω, είναι ένα πισωγυρισμα που τελέστηκε σταδιακά από τα 00ς κ περα.
Οι ενεργοι μεταλλαδες ( ο, τι κι αν σημαίνει αυτό κ όσοι κι αν είμαστε) όταν μιλουσαμε το 2000 για thrash των τελευταίων χρονων, μια χαρά τους the Haunted κ το the Gathering μνημονευαμε ( το οποίο the gathering είχε ΑΠΟΘΕΩΘΕΙ τότε - οι γκρίνιες για το αν είναι τρου θρας άρχισαν , σταδιακά, 5- 10 χρόνια μετά).
Κ όταν μιλουσαμε για επικους metal δίσκους τότε, καλώς ή κακώς, το At the Heart of the Winter των Immortal μνημονευαμε ( ενδεικτικο της ανταπόκρισης που είχε, ήταν η συμμετοχή του συγκροτήματος στο billing του Rockwave του 99) , κ το ντεμπούτο των Amon Amarth ( που μια χαρά είχε ξεπουλήσει στο Rock City τότε), κ λιγο μετά, το Spirit the Earth Aflame των Primordial. Οι περισσοτεροι εξ ημων, τότε, δεν αναφέραμε ουτε τους Doomsword, ουτε τους Wotan πχ

Το thrash, στην vintage, τέρμα οπισθοδρομική - imo- εκδοχή που το συναντάμε ξανά τα τελευταία χρόνια, όπως αυτη των Exarsis πχ (που για τα δικά μου γουστα ειναι απλα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ κ τέρμα δηθεν), κ το επικ όπως εκδηλώνεται μέσα από την αισθητική του Up the Hammers κλπ ( προσωπικα τον Καρατζερη τον θεωρώ περιπου 3 εκατομμύρια φορές πιο γραφικό κι από τους ίδιους τους Manowar) ειναι φαινόμενα μεταγενέστερα κ απόρροια ενός ευρύτερου regression που το βρίσκω πολυ προβληματικο.
Κ οποίος αρνείται ότι στο συνολο της η εποχή γυρω στο Millenium, ήταν πολυ πιο προοδευτικη ως προς τον σκληρό ήχο, απο την τωρινή, είτε δεν την έζησε, είτε έχει ανεπαρκείς πηγες προσληψης των τότε δεδομένων.

  1. Ειλικρινά, φίλε Sevek, το θέμα του τι είναι τοξικό κ τι δεν είναι, κ τι έχει νόημα να ειπωθεί για τον καθε δίσκο, κ με τι τρόπο, ας μην το πιασουμε ξανά. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα οδηγηθουμε στα ίδια συμπεράσματα,
    κ δεν ξέρω αν έχει κ νόημα, από ένα σημείο κ περα, ποσο μαλλον από την στιγμή που δεν το ψήνουν όλοι να συνομιλήσουν με τον τρόπο που το κάνεις εσύ.

Επίσης, ρε συ μόλις πιο πάνω εχω γραψει αυτο:

Κ λίγο πιο κατω εσυ γραφεις αυτό:

Ε σε τι βαση μιλαμε λοιπόν;
Γιατί δεν ειμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω.
Τι επιμονή είναι αυτή που εχουν κάποιοι άνθρωποι να ταυτίζουν την κριτική με το θαψιμο;

Βαρεθηκαμε να συζηταμε συνεχεια γι’αυτους που θαβουν ακριτα εναν δισκο,κ είναι κολλημενοι κλπ. Δεν με αφορούν προσωπικά, κ δεν μιλαμε γι αυτους.

Είναι λες κ απο ενα σημειο κ περα χρησιμεύουν σαν ανάχωμα για να παρεμποδιστεί η ουσιωδης κριτική σε συγκεκριμένη κατηγορία δίσκων.
Ε κ ,ναι, η αντιληψη που θελει τον ανοιχτο διάλογο να ταυτίζεται με το ακριτο θαψιμο, με αντιπροταση το " Αν δεν σου αρεσει ο δίσκος, μη μιλας γι αυτον γιατί θα γινεις τοξικος" είναι τερμα φοβικη, κ προβληματικη, imo, κ αλλη μια απόδειξη του συντηρητισμου κ της οπισθοδρόμησης που ανέφερα πιο πανω.

( κ προφανως δεν αναφέρομαι προσωπικα σε σενα. Ισα ισα που εκτιμω τον τρόπο που εκφράζεσαι. Το mindset της συγκεκριμένης αποψης κρινω.)

1 Like
#3814

Μια χαρά συνομιλεί ο @Sevek, εσύ από την άλλη φίλε μου βγάζεις έναν διδακτισμό που δε θα έλεγα ότι είναι και τόσο θελκτικός για την πραγματοποίηση διαλόγου. Φιλικά και ευγενικά πάντα :grinning:

2 Likes
#3815

Δεν απάντησα όμως σε σένα, ήταν ένα αντεπιχείρημα στο ότι το κράξιμο των μεταλλάδων στο “Host” το '99 ώθησε τους PL στο να κάνουν πισωγύρισμα στο safe metal (8 χρόνια μετά με το “In Requiem”).

Με το δεύτερο σκέλος σου για το θάψιμο συμφωνώ γενικά, αν και κατά βάση ανάγεται στην οπαδική σχέση που αναπτύσσεται με το όποιο συγκρότημα. Ούτε κι εγώ βρίσκω κάποιο νόημα σε αυτό, έστω από ένα σημείο και μετά, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει.

Στην περίπτωση των PL μάλιστα συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμό κιόλας για όποια εποχή τους και αν μιλάμε.

2 Likes
#3816

1/3 προς 1/4 περίπου του ποστ, δεν το λες και το μεγαλύτερο μέρος. Ας το ξεπεράσουμε όμως, το έχουμε καλύψει επαρκώς.

Ένα λάθος έκανα ο άνθρωπος, πως κάνεις έτσι :smiling_face:
Ναι έχεις δίκιο, αυτό είναι πιο πίσω, λάθος αναφορά, my mistake και τα σχετικά.

Είπαμε, ένα λάθος έκανα, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι μπλεγμένα τα πράγματα στο μυαλό μου.
Παρουσίασα την πραγματικότητα που έζησα, όπως ακριβώς έκανες και συ. Επειδή όμως δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να έχει κάποιος από τους 2 μας περισσότερη εγκυρότητα από τον άλλον, ας αποδεχτούμε και τις 2 πραγματικότητες ως υπάρχουσες (γιατί όντως υπήρχαν!). Η μόνη μας διαφωνία είναι στο πόσο κινούσε τα νήματα η μια ή η άλλη(και δεν εννοώ στο πως κινούνταν τα συγκροτήματα, αλλά στο πως κινούνταν οι ακροατές ).

Δεν θα μπορούσε να μην είναι, 10 χρόνια πριν γεννήθηκε το progressive και απέκτησε κοινό και στην Ελλάδα από το 95 και μετά. Δεν μου φαίνεται όμως ότι μιλάμε για οπαδούς Theater/Fates Warning/Shadow Gallery. Ούτε για αυτούς που αποθέωναν το Sound of Perseverance. Oύτε αυτούς που ακουγαν το Still Life.

#3817

Η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι μία. Καθένας από εμάς κατέχει και παρουσιάζει ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο μέρος αυτών και με αυτόν τον τρόπο συνεισφέρει στην όποια συζήτηση.

3 Likes
#3818

Οκ, αν ο τρόπος γραφής μου εκπέμπει διδακτισμο, μαλακία, γιατί δεν είναι αυτη η πρόθεσή μου.

Απο την άλλη, χωρίς να σε ξερω προσωπικα, κ μονο απο την παρουσια σου εδω στο φορουμ, τυχαινει να σε θεωρώ απο τους πλέον οξυδερκείς εδω μεσα.

Οπότε, ακομα κι αν εγω απετυχα να κανω σαφες οτι φυσικα κ ΔΕΝ αναφέρομαι αρνητικά στον φιλο Σεβεκ, στο σχόλιό μου περι του τροπου συνομιλίας, είσαι σε πληρη θεση να το καταλαβεις κι απο μονος σου.

Ρε παιδια, μεταξυ μας κοροϊδευομαστε;

Ο φίλος @shadowking69 αναρωτιόταν πιο πανω με γνησια απορία, πού βοηθαει την συζήτηση το να πω πως θεώρησα ενα κομματι τοσο βαρετό, που δεν κατάφερα να το ακουσω ολόκληρο (σε μια συζήτηση που αφορά ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ) , την ιδια στιγμη που λιγο παραπανω, εντελώς απο το πουθενα, έρχεται ενας αλλος φίλος, που γράφει μια φορά στα 800 χρόνια ( χειρότερα κι απο μενα) , χωρίς να πει τίποτα για το κομμάτι, για να πεταξει ατακες του τυπου ΤΟ ΜΕΤΑΛ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ.

Σορρυ κιολας, αλλά κατι τετοια ξεμπουρδελευουν την φαση, κ γω απο την μερια μου, προσπαθω να μη μεινω εκεί, αλλά να εστιασω σε καποια πραγματα που αξίζει, νομίζω, να ειπωθουν. Αν αυτο " βγαίνει" διδακτικα, οπως είπα κ πιο πανω, μαλακια.

Αλλά μήπως καποια στιγμή να μαζέψουμε κ την μαλακια των άλλων, ειδικα οταν, κατά τραγικη ειρωνεία, καταλήγει ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΗ με την κολλημένη γραφικη συμπεριφορά που οι ίδιοι κράζουν;

Κ ενα τελευταίο disclaimer, απο μενα:

Ολα οσα σχολιαζω κ κρίνω, αφορούν αποκλειστικά κ μονο αυτα που εχουν γραφτει εδω μεσα. Προτάσεις, θεσεις, συμπεριφορες κ τροπους εκφρασης κ γραφης κρινω. Οχι προσωπα.

4 Likes
#3819

μάλλον ήταν το ύφος που συνολικά ήταν κάπως, αν και πραγματικά το συμπέρασμα που βγήκε από το ¨βαρέθηκα να το ακούσω" είναι το “μπλιμπλίκια παίζουν δεν με αφορά το κομμάτι” άρα και κατ επέκταση το “δεν ήταν τόσο καλό το Host” μήπως τελικά δεν σου άρεσε λόγω του ότι δεν ήταν μεταλ και δεν ασχολήθηκες να το ακούσεις; Δεν κρίνω, κι εγώ πέρασα από την φάση της άρνησης με τον συγκεκριμένο δίσκο, όχι όμως γιατί δεν μου άρεσαν στην πραγματικότητα τα κομμάτια, αλλά επειδή με επηρέασε η περιρρέουσα άποψη των φίλων μεταλλάδων

2 Likes
#3820

;;;

Οκ, επειδη προφανως για να με ρωτας κατι τετοιο μετα απο τις τοποθετήσεις που έκανα, ή τρολλαρεις, ή βαρεθηκες να τις διαβασεις, θα σου απαντησω εδω πολυ απλα κ καλοπροαίρετα:

Οχι. Καθε αλλο. Ειχα ηδη κ τετοια ακουσματα. Την ιδια χρονια βιωνε το trip hop μια πολυ δημιουργικη εκρηξη που με ειχε συναρπασει.

Προσπερνωντας λοιπόν την φόρμα του δίσκου ( τα μπλιμπλικια δηλαδή), θεωρώ το περιεχομενο (δηλαδή τα τραγουδια)εντελώς safe, unexciting κ inoffensive χωρίς τις δυναμικες εμβυθισης ( το λεγόμενο immersion) , που αποζητω προσωπικα απο τετοιες μουσικες προτασεις.

#3821

Δεν τρολλάρω, σου λέω πως μου φάνηκαν κάποια από τα ποστ σου και ειλικρινά κάποια δεν τα διάβασα γιατί όντως το ύφος ήταν όπως το λέει ο Παντελής.
ΟΚ δεκτό αυτό που λες και απόλυτα σεβαστό.

#3822

@pantelis79

Εν τω μεταξύ, επειδή μόλις τώρα συνειδητοποιησα τι μπορεί να κατάλαβες στο σχόλιο που έκανα απευθυνομενος στον Σεβεκ,

λεγοντας αυτο

εννοουσα το ακριβώς αντίθετο απο αυτο που ισως να συμπερανες!

Μακάρι να μιλουσαν ολοι με τον τρόπο κ την προσέγγιση του Σεβεκ.

Πιστευα οτι ηταν προφανες ρε συ.

#3823

Kάτσε, κάτσε, διαφωνούμε πέρα για πέρα. Άλλο κριτική (αρνητική ή θετική), άλλο θάψιμο. Μιλάμε ως ενηλικοι πλέον, δεν μπορώ να βρω πουθενά ένα θετικό σημείο στο να θάψει κάποιος ένα έργο τέχνης, είτε μιλάμε για μουσική, είτε για οτιδήποτε. Τοξικός γίνεται κάποιος όταν διαχέει τον αρνητισμό του στους υπόλοιπους, όχι όταν κάνει μια αρνητική κριτική. Τοξικότητα είναι να πείς ότι το Host είναι για τον πούτσο, επειδή κουρεύτηκαν ή επειδή έχει ηλεκτρονικά στοιχεία, όχι γιατί πιστεύεις ότι το υλοποιήσαν με βαρετό τρόπο.
Τώρα αν πιστεύεις ότι ο διάλογος είναι ότι κατεβάζει ο καθένας στην κούτρα του, χωρίς να λαμβάνει υπόψην του ότι αυτά που μπορεί να ειπωθούν, να θίγουν τον απέναντι του, ε ναι, διαφωνούμε σε όλες τις διαστάσεις (ακόμα και αν είναι “παιδιάστικο” να θιχτεί κάποιος για το θαψιμο ενός δίσκου - ας εξετάσουμε πρώτα το θαψιμο σαν κίνηση και μετά την αντίδραση σε αυτό). Και δεν μιλάω για polical correctness, μιλάω για σεβασμό στον απεναντί σου (εκτός αν είναι φασίστας) και για σεβασμό στο κόπο του άλλου.
Αν δείς ότι είναι αρπαχτή, χτύπα στο ψαχνό, αλλά δεν μου φαίνεται ότι μιλάμε για τέτοιες περιπτώσεις.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι θέμα φοβικού, είναι ότι αν θες να λάβω σοβαρά υπόψη μου μια άποψη, τότε είναι μονόδρομος να ειπωθεί με σοβαρό τρόπο.

edit: Δεν αναφέρομαι ότι συγκεκριμένα εσύ δεν εκφράζεις σοβαρά την άποψη σου ε, δεν θα μιλάγαμε τόση ώρα :scream:

Γιαπ, το είπες καλυτερα από μένα.
Από την άλλη βέβαια “αλήθεια” δεν υπάρχει μόνο μια, εκτός από τους θετικούς κλάδους, γιατί μπορεί να υπάρχουν πολλές διαφορετικές οπτικές και απόψεις σε ένα θέμα.

2 Likes
#3824

@Sevek

Δεν βλεπω που διαφωνουμε, πανω σ αυτο.

Κάθε άλλο.

Απλα το να θίγεις ξανα στα πλαισια της συζήτησης που κανουμε εδω μεσα το ζήτημα του θαψιματος, νομίζω πως είναι εκτος θεματος κ αποπροσανατολιστικο.

Φυσικά κ δεν μιλαμε για κατι τέτοιο.

Το αντίθετο.

Οπως θα δεις κ απο την απάντηση που εδωσα πιο πανω στον @shadowking69, κανενα θαψιμο.

Ωστόσο, προκειμένου να μπορεσει να ανοίξει ο δρόμος ώστε να γίνεται συζήτηση κ κριτικη κ με αρνητικο προσιμο κ για δισκους αλλης μουσικης κατευθυνσης, θα πρεπει πρωτα να δεχτουμε οτι αυτή η συζήτηση/κριτικη μπορει να μην είναι θαψιμο.

Οπισθοδρόμηση κ φοβικοτητα χαρακτήρισα την αντίληψη που θελει καθε αρνητική κριτική να είναι τοξικη κ περιττη.
Εφόσον εσυ ΔΕΝ εννοεις κατι τετοιο, οπως έγραψα κ πιο πανω, δεν έχουμε καποια διαφωνία πανω σ αυτό το θέμα.

1 Like
#3825

Μια χαρά κατάλαβα ρε, μην τρελλαίνεσαι, εννοείται ότι ήταν προφανές. Εγώ σου είπα τι μου έβγαλες εσύ κάποιες φορές στα τελευταία ποσταρίσματά σου εδώ μέσα. Και πάλι μην τρελλαίνεσαι, κουβέντα κάνουμε. Ό,τι περισσότερο μαθαίνουμε, καλό είναι, απλώς δε μου αρέσει να μαθαίνω με το ζόρι :stuck_out_tongue: και κάπως έτσι αισθάνθηκα ότι πας να κάνεις.

Παρεμπιπτόντως, έχω έναν φίλο που μεγάλωσε στην επαρχία. Σε μικρό μέρος, όχι σε πόλη, έτσι; Ε, αυτός ο άνθρωπος πραγματικά ΑΠΟΡΩ πώς κατάφερνε να ενημερώνεται και να μαθαίνει και να βρίσκει και να ακούει και να αγαπάει όλα αυτά τα ακούσματα που είχε τότε και που διατηρεί ακόμα. Μιλάμε για μηδενική αλληλεπίδραση με άλλο κόσμο και με όσα περιέγραψες γλαφυρά στο post σου. Είναι κι αυτός ένα κομμάτι της αλήθειας, προφανώς ανήκει σε μικρή μειοψηφία, αλλά υπάρχει. Ε κι εγώ νομίζω ότι αυτό που περιέγραψες εσύ δεν ήταν η πλειοψηφία. Προφανώς υπήρχε και ήταν πολύ ωραίο που υπήρχε και μας το μετέφερες όμορφα, αλλά δε νομίζω ότι ήταν ο κανόνας.

3 Likes
#3826

Μία υπάρχει ρε, το αν τη γνωρίζουμε ή όχι, είναι άλλο θέμα :stuck_out_tongue:, ας μην αναλωθώ σε άλλες ψευτοσοφιστείες όμως :grinning:

1 Like