Νομίζω ειρωνικά το γράφει ο φίλος…
1 Like
το ξέρω μωρέ, γι αυτό ο γέλωτας
1 Like
Ποτε κυκλοφορει το host?
Νομίζω 24 του μηνός.
Thanks, εψαχνα και δεν εβρισκα κατι
Πώς γίνεται το Χοστ να απέτυχε λόγω ποιότητας όταν η ποιότητά του είναι στο ύψιστο επίπεδο?
Αυτό που με ιντρίγκαρε πιο πολύ από την συνέντευξη είναι αυτό :
Eχω ολοκληρώσει δυο νέα τραγούδια για τους Paradise Lost προς το παρόν και αμφότερα είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Και κανένα δεν μοιάζει σε τίποτα με τον τελευταίο δίσκο
Αν σκεφτεί κανείς ότι ο τελευταίος δίσκος είχε σχεδόν ΤΑ ΠΑΝΤΑ από pl (από medusa μεχρι και one second) δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω τι εννοεί όταν λέει ότι δεν μοιάζει σε τίποτα από αυτό τον δίσκο …
Πάντως, εγώ καταλαβαίνω ότι δεν έχει και τόση σημασία εν τέλει, γιατί στο πρώτο στάδιο όπως λέει γράφει ό,τι θέλει και μετά τα τραγούδια διαμορφώνονται διαφορετικά όταν μαζεύονται όλοι μαζί ως συγκρότημα.
Βγήκε…
Πρωτα 2 ακούσματα και η εντύπωση που έχω είναι ότι θα το ακούσω αρκετά στη συνέχεια και στο μελλον…και αυτό σίγουρα είναι πολύ θετικό.
Μου αρέσει αρκετά αυτό που ακούω, Wretched Soul, Divine Emorion , Inquisition και Instinct ειναι τα κομμάτια που εχω ξεχωρίσει.
1 Like
No shit Sherlock (!)
ΥΓ1. Hey Rocking, σας ξεπέρασαν στο Μέτσαλ Ιντζεξον σε click bait τίτλο για συνέντευξη του Greg 
ΥΓ2. Για μια φορά ακόμα άψογος ο Greg.
2 Likes
θα έχουμε και βιντεο για το Divine Emotion σήμερα, ίσως το πιο One Second κομμάτι που έχουν βγάλει από τότε, ήδη το αγαπώ.
Πολύ καλός δίσκος μέχρι στιγμής!
ιδού
2 Likes
Ενας καλός gothic rock δίσκος με κοματια που θα τα εχω το ριπιτ για πολυ καιρο και αλλα που δε θα τα αξανακουωσω (ισως ) και ποτε ξανα. 6.5/10 (με δυο ακροάσεις)
3 Likes
Τι κομματάρα 
1 Like
Το έχω ακούσει 4 φορές μέχρι τώρα κ το βρίσκω πολύ βαρετό, ανέμπνευστο. Μου φαίνεται ότι προσπάθησαν να ικανοποιήσουν κ τους οπαδούς του σκληρού ήχου κ του synthwave/darkwave/gothic αλλά δεν γίνεται έτσι. Τραγούδια που πολλές φορές δεν οδηγούν πουθενά.
Δλδ, στο Troubled Mind, η εισαγωγή είναι τόσο βαρετή κ μετά μπαίνει το πολύ ωραίο lead για να σώσει την κατάσταση κ πάλι γυρνάει σε ένα εντελώς ξενέρωτο μοτίβο. Ενώ κάποια κομμάτια κάνουν ένα build up και χτίζουν κάτι, εκεί που περιμένω το κάτι παραπάνω, μια ένταση, κάτι να με κρατήσει, συνεχίζουν σε πολύ ανεμικό τέμπο, χωρίς ουσία.
Μπορεί κ στο Host να είχαμε ένα πιο μελαγχολικό ύφος αλλά εκεί υπήρχαν τα leads του Mackintosh, να χρωματίζουν τα κομμάτια κ να δίνουν αυτό το Paradise Lost ύφος. Εδώ έχει βγει αυτό το χαρακτηριστικό στοιχείο αλλά έχει μείνει ένα ροκ υπόστρωμα που δεν βγάζει πουθενά.
Ή κράτα μελαγχολικό αυτό στυλ, που φωνάζει Paradise Lost από μακρυά, με τις υπέροχες μελωδίες ή άλλαξε τελείως το στυλ, άσε στην άκρη ότι στοιχείο θυμίζει το παρελθόν, χωρίς να σε νοιάζει την θα πουν οι οπαδοί των Lost. Παίξε μπάλα αλλού.
Δεν περίμενα να ανακαλύψουν τον τροχό οι Paradise Lost ξαφνικά, οπότε οι απαιτήσεις μου για το IX των Host ήταν απλώς να είναι καλύτερο από τις τελευταίες 3 κυκλοφορίες της μπάντας και τα διάφορα άθλια side projects που δεν ακούγονται, αλλά αυτό δεν βάζει και πολύ ψηλά τον πήχη.
Ευτυχώς με το ΙΧ ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μου, και έβγαλαν έναν δίσκο που είναι όχι απλά αστρονομικά καλύτερος από την τριάδα του χασμουρητου (Plague Within, Medusa, Obsidian), αλλά είναι για μένα σίγουρα καλύτερο και από τα Tragic Idol, Faith Divides Us, In Requiem, και μάλλον κοντραρει στα ίσα δισκαρες όπως Symbol Of Life και Paradise Lost.
Πιο αναλυτικά:
- Wretched Soul 10/10
- Tomorrow’s Sky 10/10
- Divine Emotion 11/10
- Hiding From Tomorrow 11/10
- A Troubled Mind 10/10
- My Only Escape 11/10
- Years Of Suspicion 10/10
- Inquisition 10/10
- Instinct 10/10
- I Ran 11/10
Μακάρι να έχει τρελή επιτυχία και καλό προμοσιον, και να βγάλουν κι άλλους δίσκους στο μέλλον. Το πιο ιδανικό σενάριο βέβαια, αν και δεν έχει καμία πιθανότητα να συμβεί, είναι να γίνει ότι έγινε και με τους Savatage και τους Trans Siberian Orchestra. Να προσλάβουν οι Νικ και Γκρεγκ τους Άαρον και Στήβεν στους Χοστ, και να βγάζουν μόνο με αυτούς άλμπουμ. Αλλά δεν πειράζει, έστω κι ένας μόνο άψογος δίσκος μια εποχή που δεν περίμενα ποτέ να ακούσω πραγματικά καλή μουσική από Γκρεγκ και Νικ, είναι ήδη τεράστιο δώρο.
Έχω κολλήσει απίστευτα με όλα τα τραγούδια, ο δίσκος έχει χιλιάδες τόνους συναίσθημα και φοβερή ενορχήστρωση. Δεν φτάνει το Host του 1999 αλλά το ότι το συναγωνίζεται για καλύτερη κυκλοφορία των Greg και Nick είναι από μόνο του τεράστιο κατόρθωμα.
2 Likes
σορυ για την παρέμβαση , απλά μην το κρίνεις με το στυλ των Λοστ απλά επειδή οι συνθέτες είναι μέλη τους . Αν ήθελαν να μοιάζει θα το έβγαζαν με το όνομα της μπάντας
( που ό,τι έχω ακούσει μοιάζει γιατί δεν μπορείς έτσι απλά να αλλάξεις 360 μοίρες, κάποια στοιχεία σου παντα θα τα κρατάς ίδια ακόμα και τραπ να βγάλει ο Γκρεγκ )
Δεν το έχω ακούσει , θα τοποθετηθώ αν το ακούσω . Ακούω το Divine Emotion που ποσταρε και @shadowking69 και ,μου αρέσει πάρα πολυ
βασικά αυτή η χροιά το Χολμς ρε πστ μου . Πόσο του ταιριάζει αυτό …
3 Likes
Αυτά που γράφεις ταιριάζουν πολύ περισσότερο με τα όσα αναφέρει ο QuintomScenario που συγκρίνει medusa με IX
προσωπικά years of suspicion
φοβερό κομμάτι.
επίσης, δεν τον θεωρώ ποπ δίσκο (ούτε κατά διάνοια)
Δεν εκανα ποτε καμια μουσικη συγκριση μεταξυ των δυο, ουτε αναφερθηκα σε συνθεσεις, δεν ξερω τι διαβασες εσυ.
Ο δισκος σπερνει, τον ακουω συνεχομενα στο repeat σημερα. Εχω ηδη διακρινει στοιχεια που θυμιζουν πολλους παλιους τους δισκους, και οχι απαραιτητα στους πιο ηλεκτρονικους τους. Το Years Of Suspicion ας πουμε, ειναι οτι πιο κοντινο εχουν γραψει στο Worth Fighting For (κομματαρα που λατρευω απο το Tragic Idol), ενω το Wretched Soul με τις ακουστικες κιθαρες θα μπορουσε να εχει μπει στο Obsidian (και να ξεφτιλιζει τα μισα τραγουδια εκει μεσα).