Το sweetness ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα μέσα από μια συλλογή του metal hammer. Η περίοδος του Host με αφήνει αδιάφορο. Στην θέση του θα βάλω να ακούσω το soldier of love από Sade.
Λογικά θα τα πιάσω από την αρχή για να δω και την εξέλιξη που είχαν. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι, ειδικά τα πρώτα LP’s τα θεωρώ ιδανικά για ακρόαση το φθινόπωρο/χειμώνα ( δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό)
1 Like
Και όμως υπάρχει κόσμος (ξέρω 2 ) που θεωρεί τα Icon-DT παρωχημένα 
και θεωρούν τα τελευταία 4-5 καλύτερα
Προφανώς και διαφωνώ αλλά είναι ενδεικτικό για λοστ
Στα της 15ανταδας
- never 4 the damned
- praise lamented shade
- as horizons
- i remain
- t.idol
- honety in death
- last fallen saviour
- beneath broken
- return to the sun
- medusa
- fearless sky
- ghosts
- Darker Thoughts
- No hope in sight
- devil embraced
Bonus : silence like the grave
και αφησα εξω eternity of lies/longest winter/fear of impending hell/forsaken/frailty κ.α.
Το never for the damned (που έβαλε κ πρώτο ο φίλος από πάνω) είναι το αγαπημένο μου κομμάτι απ’ τη σύγχρονη εποχή τους. Μου αρέσει ΠΟΛΥ και το eternity of lies.
Και τελευταίο ΤΕΛΕΙΟ δίσκο τους θεωρώ το symbol.
Εγώ το Icon πάντως το θεωρώ ιδανικό για καλοκαίρι
Δηλαδη κατι εντελως ασχετο με το Χοστ?
Gothic και να μην ακουσεις ποτε μια χαρα εισαι.
Icon - Draconian - One Seconc η κλασικη τριαδα τους για την συντριπτικη πλειοψηφια.
1 Like
Απλά το electro ξέρω γω πως λέγεται και αυτό που παίζουν γενικά στο Host δεν μου αρέσει καθόλου. Εντωμεταξυ θυμάμαι όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος το ελληνικό hammer είχε δώσει το review σε έναν τύπο από ένα άλλο μουσικό έντυπο που ειδικευόταν στον συγκεκριμένο ήχο. Θα το ακούσω κάποια στιγμή πάντως
1 Like
Σύμφωνοι, αλλά είναι ακόμη ωραιότερη η αίσθηση να τα ακούς όλα αυτά όταν ήταν καινούριες κυκλοφορίες, χωρίς να ξέρεις τι ακολουθεί (ειδικά όταν μιλάμε για τους τότε Paradise Lost!) και να συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για κάτι “τέλειο”!
1 Like
Draconian και Icon οι superstars, One second, Symbol of Life και Paradise Lost συμπληρώνουν την πεντάδα.
6ος παίκτης Shades of god με Gothic, In requiem, FDUDUU και Tragic Idol να συμπληρώνουν την δεύτερη πεντάδα
Believe in nothing και Obsidian συμπληρώνουν τη 12αδα, με μικρό χρόνο συμμετοχής.
Lost paradise, Host, Plague within και Medusa εκτός αποστολής 
2 Likes
Εγώ τους έμαθα με το Tragic Idol το ‘12 απ’ το Metal Hammer, ακόμη νέοπας στο μέταλ. Δυσκολευόμουν να το βρω πειρατικά, όμως, οπότε έμεινα σε singles γιατί λεφτά για random αγορές τότε δεν έπαιζαν. Το “Plague Within” το άκουσα το '15 και μου φάνηκε άνευρο, δυστυχώς, κι έτσι ποτέ δεν μπήκα στους Paradise Lost παρά μόνο πολύ πρόσφατα.
Draconian Times, Icon, One Second και στάνιαρα. Τα υπόλοιπα τα ανακαλύπτω βαθμιδόν
1 Like
Και για να φανεί αυτό που έλεγα πιο πάνω για τις παλαβές αποκλίσεις εδώ μέσα 
με εξαίρεση τις δύο σταθερές:
Τα αδιαπραγμάτευτα: Icon, Draconian Times
Λοιπά πολυαγαπημένα: Gothic, Shades of God, Tragic Idol
Αντέχουν σθεναρά στον χρόνο και μπαίνουν να παίξουν frequently enough: In Requiem, Faith Divides Us - Death Unites Us
Έχει πιθανότητες να πλασαριστεί κάποια στιγμή στην παραπάνω κατηγορία (γιατί την τελευταία φορά που το έβαλα μου φάνηκε αρκετά καλύτερο απ’ ό,τι θυμόμουν): Paradise Lost
“Από δω ξεκίνησαν όλα (cool, I guess)” + “ίσως νοσταλγείτε τα νιάτα σας περισσότερο από όσο θα έπρεπε”: Lost Paradise, Plague Within, Medusa, Obsidian
Έχω σταματήσει πια να προσπαθώ να κάνω τον εαυτό μου να τα γουστάρει: One Second, Host, Believe in Nothing, Symbol of Life
2 Likes
Για; μένα από το Gothic ως το One Second είναι η καλύτερη μπάντα του πλανήτη (εντάξει με μια μικρή δόση υπερβολής )
Aπό κει και πέρα, Symbol, Tragiic Idol, Obsidian, In Requiem, Faith…, Host, Plague υπεργαμάτοι δίσκοι με κομματάρες, και κάτω κάτω τα Paradise Lost (ενώ έχει καλά κομμάτια νομίζω η παραγωγή που είναι πιο σύγχρονη ίσως από όσο χρειαζόταν και τα χαντακώνει), Believe In Nothing, Medusa, Lost Paradise είναι οι δίσκοι που ακούω λιγότερο συχνά πλέον.
1 Like
Νομίζω πλέον του το 'χουμε κάψει μια χαρά το μυαλό 
3 Likes
Είναι ωραίο να ανακαλύπτεις μια τέτοια μπάντα πάντως που έχει τόσο διαφορετικά πράγματα αλλά δυνατή ταυτότητα ώστε να καταλαβαίνεις ότι ακούς το ίδιο συγκρότημα σε όλες τις περιόδους του. Πιστεύω θα τον ανταμείψει όλο αυτό το κάψιμο.
3 Likes
Η περιπτωση Shades Of God εχει πολλη πλακα, καθως αρκετοι το βαζουν ψηλα μονο και μονο λογω σεβασμου στο παρελθον και επειδη ετσι πρεπει, ενω μιλαμε ξεκαθαρα για δισκο με αθλιο ηχο, δαιδαλωδεις συνθεσεις χωρις συνοχη, και τα πιο παραφωνα φωνητικα του Χολμς. Σωζεται απο τα δυο τραγουδια που ολοι ξερουμε, το υπολοιπο ειναι τρελος αχταρμας. Διολου περιεργο το οτι η μπαντα με εξαιρεση αυτα τα 2 τραγουδια δεν παιζει σχεδον ποτε τιποτα απο τον δισκο εδω και 30 χρονια.
1 Like
Ο δίσκος είναι ένα σκαλοπάτι κάτω από Icon, που σημαίνει 10αρι καθαρό.
Α, κάτι σαν το reload δηλαδή;
1 Like
Περιπου, απλα το RELOAD ειναι 5398 φορες καλυτερος δισκος
(στο δινω ομως, εξαιρετικη απαντηση)
1 Like
Γαμανε τα φωνγτικα στο shades of god, ωρες ωρες ο holmes βγάζει μια απόγνωση. Επίσης είναι ο πιο heavy metal δίσκος τους, ουτε μισή μέτρια στιγμή. Your hand in mine, crying for eternity, daylight torn, pity the sadness, mortals watch the day…απλα υπενθυμίζω τι κομματάρες έχει.
Προφανώς asi i die… ναι οκ ειπαμε 10αρι
2 Likes
Εκτος απο το Pity The Sadness, για πεταμα στον καδο τα υπολοιπα, ουτε μια ωραια μελωδια, κατι
Δεν μιλάμε για το reload ρε κατσικοποδαρε