ήδη τις έφαγες στο τοπικ του Ολυμπιακού όταν αποκάλυψα ότι είσαι βάζελος, θέλεις να τις φας κι εδώ; βίτσιο έχεις αγόρι μου;
3 Likes
10 ωρίτσες ακόμα… 
1 Like
Για όποιον βιάζεται και δεν θέλει να περιμένει, έχει βγει…
1 Like
Τι έπος είναι το salvation ρε…35 χρόνια και τόσοι δίσκοι και ακόμα η θεότητα φτιάχνει τέτοιες συνθέσεις.
Και μέσα σε όλα να και ο φίλος μας ο Alan…
4 Likes
Μόλις γύρισα από metal era 
Πάω να ακούσω λίγα σκουπίδια με γκαρίσματα
5 Likes
1 Like
No it’s not.
Ακουσα…πρωτες εντυπωσεις πολυ πολυ καλο…και απο τις καλυτερες παραγωγες μεταλ δισκου που εχω ακουσει τελευταια, πρωτα αγαπημενα ως τωρα :
-‘‘Salvation’’ ( ωραιες οι πολυφωνιες στις κιθαρες στην αρχη, το σημειο που τραγουδαει μαζι με τον Primordial Alan, και εκεινο το doomy σημειο που ειναι βγαλμενο απο reqviem!),
-‘‘Lay a wreath upon the world…’’ θυμισε ηχο απο 2000’ς era αλλα με πολυ δυνατη παραγωγη, ωραια η εισαγωγη της ακουστικης και το ξεσπασμα με τις ηλεκτρικες και το γυναικειο ambience στις φωνες…και το built up που οδηγει στο σολο στο τελος…απο τα αγαπημενα μου θα ειναι σιγουρα …
-Diluvium’’ : εδω μιλαμε για 90’ς vibe…η φωνη ειναι λες και εχει βγει απο draconian/ icon και χωρις να σφιγγεται οπως σε προηγουμενες προσπαθειας επαναφορας, φοβερη δουλεια στις μελωδιες και στα rhythm sections…η δομη επισης θυμιζει shades of God αρκετα…και αυτο παει για τα top…
- Savage Days Βγαλμενο απο Believe in nothing’ εποχη αλλα με δυνατοτερη παραγωγη, πανεμορφα καθαρα και ισως το αγαπημενο μου ρεφρεν…μετα απο χρονια κιολας…! Και παρ’ολο που δεν γρυλλιζει (a.k.a. ‘γκαριζει’) ο Χολμς, πετυχαινει η δουλεια μεσω του contrast απο καθαρες κιθαρες με πλήκτρα σε φουλ power mode Με distortion…
-θα βαλω και το …“.sirens.”…γιατι σε κατι review ελεγαν οτι ειναι απλο και μπλα μπλα …δεν μπορω να καταλαβω τι επιναν εκεινη τη μερα… ευχαριστη εκπληξη με το πιο "Μetallica PLost’’ Κομματι Που θυμαμαι να εχω ακουσει… φωνη απο καιρους draconian…με αρκετες αλλαγες- αναλογικα- απο αυτο που περιμενα- και εκεινο το φοβερο σημειο με την ανατολιτικη κλιμακα που ερχεται απο το πουθενα…
Φοβερο παντως ποσες εναλλαγες εχει σε φωνητικα και Moods ο δισκος, απιστευτη δουλεια απο τον γερο-μακιντος, απο τη μεση και μετα πολυ λιγα Brutal και μια φοβερη παραγωγη που καταφερνει και δενει στοιχεια που δυσκολα θα εδεναν αλλιως,
ΡΙ-ΣΠ-ΕΚΤ!!
7 Likes
Στην αρχή του Diluvium ο Holmes :
Τι επος είναι αυτό;
Επίσης στο Sirens είναι οι "νέοι Metallica " όντως!
Lay a wreath…βγαλμένο απο το ΙΧ των Host η εισαγωγή τουλάχιστον.
Salvation με Funeral March μέσα είναι το DOOM το ίδιο
5 Likes
Πάντως ρε κερατάδες, σας βγάζω το καπέλο. Το νήμα των PL είναι ότι πιο ζωντανό μέσα στο φόρουμ.
Προτείνω να το αυτονομησουμε, το νήμα των Paradise Lost να γίνει ένα μικρό φόρουμ. Εντός του, να γίνονται κανονικά όλες οι συζητήσεις, μέσα όμως από το πρίσμα των PL. Παράδειγμα, ειδήσεις από όλο τον κόσμο: τι τραγούδι θα έγραφαν για κάποιο νέο οι PL και σε ποιο δίσκο θα ήταν; Τι φωνητικά θα είχε; Η ας πούμε συζήτηση για νέα άλμπουμ, πχ Iron Maiden. Σε ποιο PL άλμπουμ θα αντιστοιχούσε και γιατί;
Το πιάνετε νομίζω.
10 Likes
Ρε σεις ειναι πολυ καλο.
Νομιζω απο τα πιο diverse αλμπουμς τους που θυμαμαι, περνανε ολες οι περιοδοι της μπαντας απο μεσα. Επισης κραχτε τον οσο θελετε, αλλα το γεγονος οτι ο Νικολακης πλεον περναει απο μπρουταλ, σε γρεζι, σε καθαρα (χαμηλα/γκοθαδικα εως πιο ψηλα εποχης Paradise Lost) και χρωματιζει το καθε κομματι οπως θελει ειναι μεγαλο συν. Ειμαι απο τους περιεργους που βρισκουν μια χαρα τα μπρουταλ του, οποτε μου αρεσει συνολικα.
Τι ομορφο σερι τα Wreath, Diluvium, Savage Days. Πολυ ωραιες και οι πιο uptempo Draconian-ικες στιγμες τυπου Life Unknown.
Εν ολιγοις, στο πρωτο ολοκληρωμενο ακουσμα, απολυτα θετικη εντυπωση. μπραβο στα παιδια, που μετα απο 35 χρονια δισκογραφια βγαζουν τετοια διαμαντακια.
7 Likes
Είδες τι κάνει η περιοδεία με King Diamond? 
Ειλικρινά ο Holmes είναι εκπληκτικός σε αυτά που ακούω.
Savage Days πανέμορφο όπως και τα 2 bonus.
Το μοναδικό που με δυσκόλεψε είναι το Precipice, αλλά έχει πολυ όμορφο σόλο στο τέλος
2 Likes
Ρε μαλάκες, τα τελευταία 10 χρόνια όλο τέτοια σχόλια κάνετε σε κάθε νέα κυκλοφορία τους, κι όλο απογοητεύομαι (εγώ προσωπικά), το καλό που σας θέλω αυτήν τη φορά πέστε έστω και λίγο μέσα.
1 Like
Καλα ρε, μπορει απλα να μην ειναι η φαση σου πλεον.
Εμενα οι Γκαρντιαν ειναι μια απο τις αγαπημενες μου μπαντες αλλα εχω να γουσταρω καινουριο τους δισκο καμια 20αρια χρονια. Απο καποιο σημειο και μετα συνειδητοποιησα οτι δεν μου αρεσει ο ηχος των Γκαρντιαν πλεον, γουσταρω τα παλια τους γιατι πολυ απλα εχω συνδεθει απειρα συναισθηματικα μαζι τους. Αλλα αν σημερα βγαζανε ενα Tales #2 αμφιβαλλω πολυ αν θα γουσταρα.
Δίκιο έχεις, απλά ξεγελιέμαι πάντα με περιγραφές για Metallica, 15 διαφορετικές χροιές του Holmes, αναφορές βλέπω σε “Believe in nothing”, πόσο ν’ αντέξω ο άνθρωπος, θα το βάλω να το ακούσω πάλι.
Εγώ πάντως τείνω προς την πλευρά του Λέπερ σχετικά μ’ αυτό, θεωρώ ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να αποθεώνουμε δίσκους, λίγες ώρες αφότου έσκασαν μύτη και με μία, άντε δύο σκάρτες ακροάσεις. Μακάρι να επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις σας προφανώς, αλλά δεν θα μου κάνει εντύπωση και να “ξεφουσκώσει” ο δίσκος στις συνειδήσεις πολλών μετά από κάποιο διάστημα.
1 Like
Συμβαίνει με ολες τις αγαπημένες μπάντες αυτό. Λογικό οταν τα καλύτερα τους χρόνια είναι εκ των πραγμάτων περασμένα.
Ωστόσο είναι λογικό καθε νεα τους δουλειά να φέρνει έναν ενθουσιασμό ειδικά σε κατι φανμποηδες σαν και του λόγου μου.
Τρελή γκοθιά το Life Unknown ε
2 Likes
Μπορώ κι εγώ ως μη φανμποης εδώ και πάρα πολλά χρόνια, να επιβεβαιώσω όλα τα παραπάνω.
Χωρίς πολλά πολλά, αυτό που γίνεται από το 5ο έως και το 8ο τραγούδι είναι απλά πανέμορφο. Όπως είπαν και άλλοι, τα Wreath, Diluvium, Savage Days και Sirens είναι 4 κομματαρες ολκής, οι οποίες δεν έχουν να ζηλέψουν για μένα τίποτα από το ένδοξο τους παρελθόν. Μάλιστα αν αυτά τα 4 είχαν πλαισιωθεί με 6 τραγούδια σε περίπου παρεμφερές ύφος, θα μιλούσαμε για Draconian Times III.
Το Savage Days θα μπορούσε να είναι όντως βγαλμένο από το Believe In Nothing και είναι φανταστικό τραγούδι. Τα Diluvium και Sirens είναι λες και ακούς την μπάντα να κάνει την καλύτερη Metallica impression της όπως το έκανε το 1993 και το 1995, διατηρώντας πάντα τον χαρακτήρα της. Το Wreath είναι ένα αριστουργηματικά ενορχηστρωμένο έπος, το οποίο επιτέλους μας επιστρέφει σε εποχές που ήξεραν να γράφουν και μελωδικά τραγούδια για να υπάρχει ισορροπία στον δίσκο.
Το ένα από τα δύο μπόνους τραγούδια πέφτει επίσης για μένα στην ίδια κατηγορία, και είναι αυτό που ξεχώρισα παραπάνω από οποιαδήποτε άλλο στο πρώτο άκουσμα. Μιλάω φυσικά για το One Secondάδικο A Life Unknown.
Από κει και πέρα , για τα τρία singles δεν έχω να πω τίποτα άλλο, τα βρίσκω δυστυχώς απογοητευτικά λόγω της επιλογής του Χολμς να τα καταστρέψει με τα μπρουταλ του. Ομολογώ ότι αν άκουγα τα ίδια τρία κομμάτια από άλλη μπάντα θα τα γουσταρα πολύ περισσότερο ίσως, αλλά από τους PL έχω ακόμα και μετά από 3 μάπα δίσκους υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες.
Το Salvation από την άλλη… Εκνευριστικα κακό τραγούδι. Η δήλωση του Χολμς για τραγούδια που θα μπορούσαν να είναι στο Shades Of God ίσως χαρακτηρίζει αυτό και το Precipice. Οι αλλαγές σε ριφφς και ύφος (και κυρίως τα φωνητικά του Χολμς) παίρνουν κάποιες πραγματικά φανταστικές ιδέες και τις χαλάνε ανεπιστρεπτί. Επίσης εκπλήσσομαι που δεν το είπε κανείς ακόμα, αλλά το Salvation είναι σαν b-side του Medusa. Μέχρι και τον ίδιο σκατενιο ήχο έχει στις κιθάρες. Το Precipice από την άλλη, έχει στην αρχή 90 δευτερόλεπτα από τα καλύτερα που έχουν γράψει ποτέ. Και κάπου στην μέση και στο τέλος επίσης έχει φοβερά ριφφς και σόλος, αλλά τι να κάνεις όταν η δομή του τραγουδιού είναι ότι ναναι.
ΥΓ1. Deceivers & Stark Town απίστευτα φιλλερ, αδιάφορα πλήρως μου ήταν.
ΥΓ2. Συνολικά ως δίσκος και αν προσμέτρησω και τα αρκετά σημεία που μου αρέσουν στα 3 singles μαζί με τα 5 τραγούδια που βρήκα υπέροχα, μάλλον κινούμαστε για τα δικά μου γούστα κάπου στο “καλύτερος δίσκος από τα προηγούμενα τρία”, αλλά για πιο πριν δεν τίθεται λόγος.
2 Likes
Αυτό που μ’ εξιτάρει, πάντως, δεν είναι ο ενθουσιασμός (τον οποίο κατανοώ, ΟΚ), αλλά τα σχόλια περί τόσης ηχητικής ποικιλίας. Δηλαδή αυτά δεν μπορούν να προέρχονται καθαρά από ενθουσιασμό, ή όντως “ακούς” και “Host” και “Beieve in nothing” και Metallica ή δεν ακούς! ίδωμεν.
1 Like
Δεν απιθεωνω ρε, είπα ότι η πρωτη ακρόαση μου άφησε θετικότατες εντυπώσεις, αυτό.
Ρε το Salvation. Θανατερο ντουμ, καθαρό πέρασμα στην μέση και γκάζια με Άλαν στο τέλος. Τι ωραία σύνθεση.
1 Like