Κοίτα εδω επιβιώσαμε στο medusa
οπότε μην ανησυχείς δεν θα πάθουμε κάτι
2 Likes
Η κοιλια του δισκου σταματαει με το που ξεκιναει η τραγουδαρα που εβαλε ο παο1979
Ασχετη ερωτηση:
Τελικα τα δυο τελευταια ειναι μπονους ή οχι? Γιατι η ιδια η μπαντα τα εχει ανεβασει στο Spotify, YouTube και παντου, και συνηθως δεν το κανει αυτο καμια μπαντα, και ειδικα οι Paradise Lost. Θελουν τα εσοδα απο αυτους που θα πανε να τσιμπησουν τα βινυλια και τα σιντια για να εχουν τα μπονους τραγουδια. Τι αλλαξε τωρα? Φαινεται λες και ειναι μερος του δισκου, ενω απο την συνεντευξη του Holmes προκυπτει οτι τα αφησαν “εξω απο τον δισκο” τελικα. Το A Life Unknown βεβαια επρεπε να μπει στον δισκο 100%, ειναι πανεμορφο. Το Stark Town μεχ.
1 Like
Το λες και σεβασμό.
Προτιμώ να παω να γράψω ποσο ύπνος ειναι η τελευταία δουλειά των Dream Theater .
Τωρα βηκε ο δίσκος μωρε .
Γιατί να το παίξω σπασαρχιδας με το καλημέρα;
Δεν μου αρέσουν τα ψευτο επιτηδευμένα ντεθομπρουταλ φωνητικά του Νικολάκη (ωωωω τι έκπληξη!).
Πχ το salvation μου φαίνεται αχταρμάς στα όρια της αστειότητας.
Ο ηχος του Γρήγορη ειναι γλυκός και μελαγχολικός-όπως πρέπει και όπου δεν γκαρίζει ο Νικολάκης νιώθεις οτι ακόμη το εχει και ξενερώνεις με τις ντεθιλες του.
Δεν θα την καταλάβω ποτε αυτη τη στροφή προς τα “ακραία” φωνητικά στα γεράματα αλλα ποιος χεστηκε τι καταλαβαίνω εγώ.
1 Like
Σε ετσουξε επειδη σου ειπαμε οτι εβγαλαν καλυτερο δισκο απο τους Metallica, το φυσας και δεν κρυωνει!
Κατα τα αλλα μου φαινεται ακραιο να μην μπορουμε να κανουμε αρνητικο σχολιο για εναν δισκο επειδη καποιος μαντραχαλος 40 χρονων μπορει να το παρει προσωπικα. Λογοκρισια μονο ο Τραμπ και τα ζωα που εχει προσλαβει, εδω πιστευω και θαρρω πως ειμαστε ολοι ωριμοι αρκετα ωστε να αναγνωριζουμε οτι αν καποιος βρισκει αισχρο εναν δισκο ή ενα τραγουδι που μας αρεσει, θα το ξεπερασουμε 
A Life Uknown βγαλμενο απο το Paradise Lost του 2005 ε. Μπορω να σκεφτω 2-3 τραγουδια που θα μπορουσε να αντικαταστησει ανετα και να γινει καλυτερος ο δισκος.
2 Likes
οχι μπονους είναι , δηλαδή απλά δεν είναι στο cd στην κανονική έκδοση και είναι σε αυτό με το χαρτόνι από τα lidl που είναι και ο μοναδικός λόγος για το αγοράσεις
το stark αλλά το life είναι το καλύτερο δίδυμο bonus εδώ και πολύ καιρό κατ’εμε
Ποσο καιρο? Τα Hear The Night και Defiler τα λατρευω και τα δυο προσωπικα.
Οκ, τα μπονους του Medusa ηταν μαπα, του Plague Within ομως ηταν καλα, ενω στο Tragic Idol ειχες ενα Last Fallen Saviour κι ενα Ending Through Changes, δυο φανταστικα τραγουδια, και στο FDUDUU ειχες τα Back On Disaster και Cardinal Zero, επισης αψογα.
Οποτε ισως οχι και παρα πολυ καιρο για μενα Βασικα το Stark Town εχει τρομερο κουπλε, αλλα το ρεφρεν ειναι αθλιο.
1 Like
Κοίτα σε σχέση με τα του obsidian/medusa θεωρώ ότι είναι καλύτερα, τα του plague έχω καιρό να τα ακούσω (δεν στριμάρουν βλέπεις και βαριέμαι να ψαχνω) to Last Fallen Saviour είναι για εμένα το Νο1 μετά το έπος των b sides που δεν χρειάζεται να πω ποιο είναι , οπότε μέχρι εκεί θα έλεγα
το faith εξαιρετικό σαν δίσκος αλλά όχι τα b side
ασχετό : με αφορμή την εισαγωγή του lay …και κάποια άλλα στοιχεία (πχ το savage days) καταλαβαίνω ότι και το project HOST έβαλε το χεράκι του στο ascension
1 Like
μα και τα δυο Προσφατα που ειπες, ειναι τιγκα στα brutal…εχουν και καθαρα βεβαια…αλλα ετσι ειναι ο τελευταιος δισκος , εκτος απο το πρωτο κομματι…
Εβαλα νερο στο κρασι μου, γιατι το Hear The Night ειναι πραγματικα υπεροχο τραγουδι. Το Defiler το εβαλα να το ακουσω και το θυμομουν καλυτερο ομολογω, ψιλο-ξενερωσα σημερα που το ακουσα. Απο την αλλη κατι Ravenghast και The Devil Embraced αστα να πανε…
Στο Medusa υπήρχε το Shrines που επίσης είναι φανταστικό b side, εδώ και τα 2 σπέρνουν, ειδικά το Life Unknown. Αλλά και το Stark Town δεν με χαλάει πουθενά ίσα ίσα βρίσκω τις περίεργες κιθάρες στο ρεφρεν απίθανες.
Κατά τα άλλα ο δίσκος έχει ακριβώς όση ποσότητα χρειάζεται από brutal φωνητικά, φανταστική ισορροπία και έχει κάτι για όλους τους φανς τους. Win win situation που λένε.
Για μένα ούτε ένα filler, αλλά ακόμα και ένα δύο να είχε πάλι θα ήταν αποκάλυψη το πόση έμπνευση έχουν αυτοί οι δύο τύποι, γιατί για μένα ο Νικόλας κλέβει την παράσταση οριακά, δεν είναι μόνο τα φωνητικά είναι και οι μελωδίες που τραγουδάει, κάποιες λέξεις που χτυπάνε και σου κολλάνε σαν τσίχλα. Άξιος!
1 Like
Τα κομμάτια σε αυτό το δίσκο που στηρίζονται στα μπρούταλ είναι τρία.
Serpent on the Cross, Salvation και The Precipice.
Τα δύο τελευταία έχουν και καθαρά φωνητικά και πολλές εναλλαγές στη δομή τους και θεωρώ ότι τα μπρούταλ ταιριάζουν με την μουσική και την ατμόσφαιρα στα σημεία που ο Nick τα χρησιμοποιεί και καλώς είναι σε αυτά τα κομμάτια.
Τα Tyrants Serenade, Silent like the Grave και Deceivers εχουν κάποια λίγα σαν εναλλαγή στα καθαρά και τα γρεζια. Όσον αφορά τον δίσκο χωρίς τα b-sides.
Έχω γράψει και στο παρελθόν ότι δεν με ενοχλούν τα μπρούταλ γενικά ούτε με χαλάνε τα μπρούταλ του Nick.
Το πρόβλημα που έχω με κάποια κομμάτια στους τελευταίους δίσκους είναι ο τρόπος και τα σημεια που τα χρησιμοποιεί ο Holms, κάποιες φορές θεωρώ ότι δεν ταιριάζουν με το κομμάτι και άλλες ότι το παρακάνει, μιλώντας για το Plaque και το Obsidian, το Medusa οκ είναι αυτό που είναι.
Σε αυτό τον δίσκο δεν έχω κάποιο πρόβλημα, ταιριάζουν και λειτουργούν σε γενικές γραμμες. Ναι θα μπορούσε το Tyrants να μην έχει αλλά οκ δεν σκάω κιόλας… 
Όσον αφορά το Serpent για το οποίο είχα γκρινιάξει αρκετά όταν το άκουσα σαν single, έχοντας ακούσει όλο τον δίσκο τώρα, το εκτιμώ περισσότερο σαν κομμάτι και σαν προσθήκη στο σύνολο.
Και σε αυτό βοηθάει για εμένα ότι είναι το opener, ίσως αν ήταν στη μέση να μην είχα την ίδια άποψη.
Τέλοσπάντων, όπως έγραψα είχα γκρινιάξει όταν άκουσα το Serpent σαν single και με είχε θυμώσει ο Holms.
Τι να πω όμως τώρα…έχει προσπαθήσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά από το Faith και μετά.
Τα κάνει όλα το παλικάρι σε αυτόν τον δίσκο και μπράβο του.
Επίσης διαβάζοντας την συνέντευξη, τουλάχιστον 2-3 φορές αναφέρει τους Vallenfyre και Bloodbath και ότι ο Greg και αυτός “είναι σε αυτή τη φάση τώρα”.
Καλώς κάνουν αν έτσι νιώθουν και αν είναι αυτό που θέλουν τώρα μετά από τόσες δεκαετιες και όλα αυτά που έχουν κάνει και μας έχουν προσφέρει.
Δεν το κάνουν επιτηδευμένα, το κάνουν επειδή αυτό γουστάρουν, αυτό λέει στην συνέντευξη.
Υ.Γ Για τον Greg ότι και να πω είναι λιγο.
35 χρόνια και ένας σκασμός από άλμπουμς και ακόμα συνθέτει κομματάρες. Ειναι μύθος ο άνθρωπος.
Προσκυνώ απλά και τον ευχαριστώ για όλα.
3 Likes
Το filler ψάχνεις να το βρεις είναι αλήθεια.
Το ίδιο συνέβη βέβαια και με το obsidian το οποίο επουδενί δεν θα αδικήσω (έχει 4 τραγουδάρες συν 5 πολύ καλά (έως καλά) τραγούδια- εκεί όντως τα κάπως χειρότερα έμειναν ως μπόνους) και το οποίο - αν και εν μέσω covid - πήγε καλά γενικώς και σάρωσε στις γερμανόφωνες χώρες
εδώ όμως είμαστε άλλο level
To ascension βγάζει μία ενέργεια, ένα τσαμπουκά ενίοτε, ίσως και ένα up lifting (όσο γίνεται δηλαδή) συναίσθημα που γενικά θυμίζει τα δοξασμένα 90s
Πέραν από την όποια ποιότητα των συνθέσεων (οι οποίες ξέρω γω μπορεί και να “ξεφτύσουν” - λέμε τώρα- με την πάροδο του χρόνου , δεν είναι εκεί το point) η μπάντα ακούγεται φρέσκια και ορεξάτη.
Σε αυτό νομίζω συμφωνούν και περισσότερες οι κριτικές που διάβασα
Τα τραγούδια τωρα
Serpent : Στα αφτιά μου είναι ήδη κλασσικό.
Μία undergound gothic death metal χιτάρα που είναι ικανό να ψήσει κόσμο να μπεί στον χώρο του extreme και να ψαχτεί *Such certainty of loss With the Serpent on the cross (ειδικά το τελείωμα του με τα απαντωτα leads σε συνδυασμό με τα πλήκτρα , απλά devastating…)
Tyrants : Οι pl δεν έκρυψαν ποτε την αγάπη τους για Type O negative και όπως και στο παρελθόν (longest winter) τους βγαίνει σε καλό.
accesible up tempo τραγούδι (και φοβερό contrast με το εναρκτήριο) Τα ελάχιστα brutal φωνητικά ασφαλώς δίνουν μία (απαραίτητη) εξτρα διάσταση σε ένα σχετικά συμβατικό τραγούδι.
Salvation : Κλασικό Νο2 καθαρό doom κομμάτι με διακριτικές επιρροές από dead can dance. 7 λεπτα που δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασαν (κίνδυνος για αυχενικό στις συναυλίες - δεν κάνω πολύ γενικώς πια , σε αυτό θα κάνω !)
Μέχρι εδώ …
Αν τα καταφέρω θα γράψω και για τα υπόλοιπα
YΓ : έχει αντιληφθεί κανείς πόσα legacy tour θα μπορούναν να κάνουν οι λοστ ?
H απάντηση είναι πολλά …(περιοδεία από shades έως draconian, gothic στην ολότητα του, από one second έως symbol)
Αυτό το μυρίστηκαν στο management (δεν θέλει και πολύ σκέψη τα sold out του ICON 30 να δεις μόνο)
Το πρότειναν , ο mackintosh είπε όχι. Γιατί όπως είπε απλά γουστάρει γράφει πιο πολύ από όλα τα άλλα εξ’ ου και το αποτέλεσμα (κατά τη γνωμη μου πάντα ε)
3 Likes
Καλο θα ηταν να μην βρισκομαστε σε συννεφακι στο οποιο θεωρουμε οτι ο οποιοσδηποτε Gregor Mackintosh εχει γινει ενα με τον ουρανο και εχει εναν εντελως αμεμπτο ηθικο χαρακτηρα με τον οποιον κανει ακριβως οτι γουσταρει και τιποτα παραπανω, γιατι οι περιοδειες στις οποιες παιζουν ολοκληρο το Draconian Times ισως να γινουν 3 στο οχι τοσο μακρινο μελλον. Δυο αρπαχτες μπορει να μην ειναι αρκετες αν το γαλα λιγοστεψει στο ψυγειο. Και σημειωνω πως δεν εχω κανενα προβλημα με αυτο, απλα μην νομιζουμε οτι δεν τα κανουν κι αυτα.
Δεν βλέπω κανένα συνεφάκι
Αλλα δεν κρίνω κανέναν για κάτι που μπορεί να κάνει στο μελλον (διότι πολύ απλά μπορεί να μην το κάνει). Όχι μόνο ο Mackintosh.οποιοσδήποτε
Εχει ηδη κανει περιοδειες αρπαχτες, δεν χρειαζεται να κανει στο μελλον
Έχεις δίκιο έκανε
Μία το 2011 και αλλά μία το 2023 (από 7-8 άντε 10 dates η κάθεμια)
Αν έκανε και άλλη δεν θυμάμαι αλλά τι σημασία έχει…απάντησα σε αυτό που έγραψες διότι μιλούσες για κάτι που μπορεί να γίνει, αν γίνει στο μέλλον
https://youtube.com/playlist?list=PLTmvkMzoVIsliyIZOu7fb-lTmGRXS3zOi&si=3fRChfKAcJ-L49SJ
Εφτιαξα ενα playlist με ολα τα b-sides των Paradise Lost, χωρις ομως τις διασκευες. Εβαλα το As I Die στην θεση του Rape Of Virtue, πρωτον γιατι μου ειπε πως ειναι bonus ο @shadowking69 , και δευτερον γιατι το δευτερο δεν το βρισκω πουθενα στο YouTube σε πληρη εκδοση. Ενας τυπος το εχει πετσοκομμενο, κι ενας αλλος τυπος (Ελληνας) εχει ολοκληρο το EP μονοκοπανια.
Οπως και να χει:
- As I Die
- Sweetness
- Fear
- Another Desire
- Laid To Waste
- Master Of Misrule
- Last Desire
- I Despair
- Cruel One
- The Hour
- Slave
- Sway
- Gone
- Waiting For God
- Leave This Alone
- I Can Hate You
- Deus
- Through The Silence
- Sanctimonious You
- Let Me Drown
- A Side You’ll Never Know
- Silent In Heart
- Godless
- Sons Of Perdition
- Cardinal Zero
- Back On Disaster
- Ending Through Changes
- The Last Fallen Saviour
- Loneliness Remains
- Fear Of Silence
- Never Look Away
- Shrines
- Symbolic Virtue
- Hear The Night
- Defiler
- The Stark Town
- A Life Unknown
Τα πρωτα 30 ειναι διαμαντια, καποια λιγοτερο καποια περισσοτερο. Το Never Look Away ειναι κριντζια τρελη. Απο κει και κατω χλιαρα πραγματα μεχρι το Life Unknown που τα σπαει. Οι τυποι εχουν βγαλει bonus υλικο για 4 δισκους ακομα ε.
3 Likes
Nice playlist 
Μη ξεχνάμε καί τίς φοβερές διασκευές που είχαν κάνει και αλλάξανε τά φώτα (με τή καλή έννοια σε κόμματια από διαφορετικά είδη)
Όπως στην 70’s dark ροκια των, atomic rooster “death walks behind you”, τα “albino flogged in Black” (most naughty dirty pl cover) - , νομίζω από stillborn,
Walk away (sisters of mercy), , Xavier (Dead can dance), το αγαπημένο "small town boy ’ από bronski beat, "missing " (everything but the girl!) , never take me alive (don’t remember The band) καί μία χαμένη σκατό διασκευή in nomine satanas στους venom
Παίζει και άλλες πού δεν μου έρχονται
2 Likes
Σιγουρα ξεχασες μια απο τις καλυτερες που εχουν κανει ποτε, το How Soon Is Now? απο Smiths
Νομιζω τις αλλες τις βρηκες ολες.
Τα Small Town Boy, Missing, Xavier και Walk Away τα βρισκω απλα υπεροχα. Τα αλλα επισης πολυ καλα ολα. Αν θελουμε να το τραβηξουμε κιολας, εχουν κανει και μια διασκευη στο I Ran των Flock Of Seagulls ως HOST, η οποια μαλιστα ΓΑΜΑΕΙ. Καμια εκπληξη βεβαια, οι καλυτερες τους διασκευες ειναι ξεκαθαρα αυτες σε dance new wave, darkwave και post punk υμνους των 80ς.
ΥΓ. Εβαλα να ακουσω το ΙΧ επι της ευκαιριας… ετη φωτος μπροστα απο κατι πανουκλες, οψιδιανους, αναληψεις και μεδουσες.
Αααα ναι σωστά “How soon is Now” , από τις πολύ καλές τους