Αναμενομενα θες να πεις,οχι δικιολογημενα.Εχει καταντησει γραφικο σε καθε μπαντα που διαφοροποιει το υφος απο δισκο σε δισκο να ακολουθει ΣΤΑΝΤΑΡ κραξιμο.Ο μουσικος θα γραψει ο,τι τον εκφραζει τη καθε περιοδο,θα εξελιχτει…δεν ειναι υοχρεωμενος να διατηρει το υφος του πιο πετυχημενου του δισκου για να μη σκουζουν τα φανμποιζ.
Nαι μάλλον το έθεσες καλύτερα, αναμενόμενα. Η αξία του δίσκου όμως βουλώνει στόματα 
Θεωρώ ότι αυτό ακριβώς συνεχίζουν να κάνουν. Το καινούριο είναι εμπνευσμένο και “δύστροπο” με την καλή έννοια. Ας θυμίζει τα παλιότερα. Το “Paradise Lost” ας πούμε, αν και έχει κομματάρες μέσα ή το “In Requiem”, δεν είναι τόσο απαιτητικοί δίσκοι. Αυτό το ύφος θέλανε προφανώς μετά το “Symbol Of Life” και πήρε 2 δίσκους για να το καταφέρουν. Τώρα αν ξανακάνουν στροφή ανάλογη με του “One Second”, μόνο αυτοί ξέρουν. Αν και η επιτυχία που φαίνεται να γνωρίζουν με τα δύο τελευταία, δύσκολο να τους ξαναλλάξει τόσο δραστικά.
Draconian Times…Αν και θα συμφονίσω οτι τα 2 τελευταία album ήταν πολυ καλά το Draconian Times μαζί με το One Second είναι τα αγαπημένα μου απο Paradise Lost!!
το draconian times ξεπερασε το 1.000.000 σε πωλησεις… απαρνηθηκαν την εμπορικη σιγουρια ενος ομοιου δισκου και εβγαλαν το One Second. Αγγιξε κ αυτο το 1 εκ.
Δεν τσιμπησαν και το γυρισαν στο Host. Εμπορικη αποτυχια. Δεν πτοηθηκαν Believe in Nothing/ Symbol of life.
Με το In Requiem ξαναγυρισαν οι πωλησεις, με το καινουριο θα αυξηθουν, και καλως να γινει. Aν ομως δεκα+ χρονια μετα κινουνται και με το κριτηριο της σιγουρης εμπορικης επιτυχιας - δεν μπορω να το ξερω - μονο λυπη προσωπικα θα μου προκαλεσει. Ακριβως γιατι στο παρελθον εχουν δειξει το αντιθετο.
Ok. Είναι οι paradise lost, ξεκινούν ως ατμοσφαιρικό death, φτιάχνουν κανα δυο είδη, βγάζουν το “One Second”, μετά το “Host” και το πάνε στα άκρα. Symbol Of Life και βάζουν industrial πινελιές.
Από κει και πέρα, όταν έχεις 12 δίσκους εκ των οποίων ας πούμε οι 9-10 είναι τελείως διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, πόσο ακόμα να το παίξεις σε άλλα πεδία; Τι άλλο να παίξουν δλδ; Οπότε φαίνεται να κατασταλλάζουν σε αυτό που τους καθιέρωσε και τους απογείωσε και καλά κάνουν. Αν τους έρθει να ξανακάνουν μεγάλη στροφή, παρόμοια του “One Second” καλώς, αν όχι, να συνεχίσουν να βγάζουν αξιοπρεπέστατους δίσκους.
Αυτό βασικά. Και εάν μου βρείτε 5 ακόμη τέτοια συγκροτήματα σε όλο το φάσμα του μεταλ με τόσες αλλαγές ύφους να με φτύσετε !
Και στο κάτω κάτω της γραφής είναι άνθρωποι που μεγαλώνουν με οικογένειες που πρέπει να ζήσουν. Έχουν πάρει τα ρίσκα τους και τώρα πλησιάζουν στα 40, κακά τα ψέμματα το οικονομικό παίζει σπουδαίο ρόλο απλά δείτε γιατί τα παράτησε ο Jeff Singer. Άρα ας βγάζουν αξιοπρεπείς δίσκους ώστε να βγαίνουν σε περιοδείες να γεμίζουν κλαμπάκια, γιατί δυστυχώς δεν μπορούν να γεμίσουν αρένες. Το ξέρω ακούγεται πολύ πεζό αλλά είναι μεγάλο μέρος της αλήθειας.
Τώρα δεν είναι λιγο οξύμωρο να λέμε εμπορικούς δίσκους τους δύο τελευταίους σε σχέση με το Symbol Of Life που θα μπορούσε να έχει ξερωγώ 5 με 6 singles για πλάκα ! Και δεν το εννοώ με την κακή έννοια
Ναι απλα καποιοι κραζουν τα δυο τελευταια μονο και μονο επειδη ειναι μεταλ.
Ειπαμε για να ικανοποιηθουν καποιοι στο επομενο πρεπει να “ανοιξουν δρομους” παιζοντας Gangsta Rap, ετσι ανοιχτομυαλια για την ανοιχτομυαλια, το μετσαλ ειναι για καθυστερημενους.
Εγω κραζω τα 3 τελευταια επειδη ειμαι απαιτητικος φαν και δεν με ικανοποιουν σαν δισκοι.Μεταλ - ξεμεταλ
:lol::lol::lol::lol::lol::lol:
εισαι αστειος… ποιος αγορι μου κραζει τα δυο τελευταια για την μεταλλικοτητα τους???
Διαβαζεις αυτα που θες να διαβασεις… και καταλαβαινεις αυτα που θες να καταλαβεις…
Ειπε κανενας αγορινα μου εδω μέσα ότι το “μετσαλ ειναι για καθυστερημενους”??? Βρες μου ποστ που έχει ειπωθει οτι οι λοστ δεν πρεπει να παιζουν μεταλ ή περι της διανοητικης καθυστερησης οσων ακουν αυτη τη μουσικη…
Μιλωντας καθαρα υποκειμενικα το ξαναλεω για 53172673η φορα, και αμα θες παρτο χαμπαρι, ο δισκος ειναι καλος, πολυ καλυτερος μαλιστα απο το προηγουμενο, εχει τις κομματαρες του μεσα αλλα και τις μετριες στιγμες του. Και σε σχεση με τους προ δεκαετιας δισκους υστερει στο θεμα της εμπνευσης… και αυτο δεν εχει να κανει με το υφος καθεαυτο αλλα με το κομματι της συνθεσης (μουσικα και στιχουργικα) …
Για πες μου και εγώ που κράζω τα ΒΙΝ και Host επειδή κατά τη γνώμη μου είναι τίγκα στα fillers, ανεξαρτήτως μουσικής κατεύθυνσης . Ενώ τα δύο τελευταία τα θεωρώ πάρα πολύ άλμπουμ και ειδικά το τελευαταίο χωρίς το παραμικρό ψεγάδι, τι είμαι κολλημένος μεταλάς ή με κατευθύνει το Hammer ?
Και εάν δεν σας κάνει γνώμη μου για ρωτήστε και το νικολάκη να σας πει για το BIN , ο οποίος ούτε να το θυμάται δεν θέλει !
Το ΒΙΝ ο Γκρεγκ δε θελει να το θυμαται, κυριως λογω παραγωγης & ξενερας, γιατι η εταιρια το περασε απο 2 μιξεις χωρις να το θελει το συγκρότημα.
Επισης, δεν ειπα κανεναν κολλημενο μεταλα, ουτε ανεφερα κανενα Χαμερ.Ελεος ρε παιδια οτι θελετε καταλαβαινετε.
Τελος παντων, την γνωμη μου την εχω ποσταρει απειρες φορες και στο θρεντ των Λοστ και στο θρεντ του δισκου, δε θα κατσω να ξαναγραφω τα ιδια.
Fair enough ! Το έχουμε κουράσει είναι αλήθεια .
Aσχετο με την ενδιαφέρουσα κουβέντα σας, αλλά το συζητούσαμε με Μεταλ_Λοζ στο λαιβ.
Βγήκανε 4 + 1 τύποι (ο Ερλαντσον δεν μετράει) που κάποτε ξεκίνησαν ως κάφροι, έγραψαν το Icon & Draconian.
Δηλαδή τους φανταζόμουν στο στούντιο τότε, με έπιασε ένα περίεργο φίλιγκ, που με άλλες μπάντες ενώ είναι αγαπημένες, δεν το έχω νοιώσει.
Να λέω δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι κάποτε πρόβαραν το Pity the Sadness ή το Embers Fire, δίνανε λαιβ σαν αυτό και τώρα είναι μπροστά μου.
Το ίδιο θα ένιωθα με τους My Dying Bride, ενώ με Iron Maiden δεν το έχω νοιώσει στο παραμικρό ποτέ (ανέφερα 2 τυχαία παραδείγματα από αγαπημένες μπάντες)
Τρομερές εποχές τα 90΄ς.
Πολύ τυχερός όποιος τα έζησε και τον ζηλεύω.
Edit
ολα τα παραπάνω σε μια εικόνα - αλμπουμ.
Ωραια λοιπον. Λες οτι για καθαρα δικους σου υποκειμενικους λογους θεωρεις οτι τα 2 τελευταια αλμπουμ ειναι ανεμπνευστα.(φωτια να πεσει να σε καψει βλασφημε ιεροσυλε) Μπορεις να εξηγησεις που το βλεπεις αυτο?? Ανεμπνευστος ενα δισκος που εχει τραγουδια σαν το living with scars?? Που εχει τοσες διαφορετικες συνθεσεις και διαφορετικους τροπους αναπτυξης τραγουδιων?? που εχει τετοια κιθαριστικη δουλεια και ηχο πορωση?που εχει στιχους γνησια μελαγχολικους(εστω και αν πια δεν ειναι αλληγορικοι)? Που πειραματιστηκαν με εφταχορδες κιθαρες για να αλλαξουν ηχο σε σχεση με προηγουμενες δουλειες? που εχει φωνητικα δυνατα σθεναρα που τραγουδιουνται με παθος?? που εχει μελαγχολικες μελωδιες και θρηνητικα lead που στολιζουν τον δισκο?? μεχρι και η συσκευασια της limited edition ειναι και γαμω σε αυτο τον δισκο!Τι απο ολα αυτα σου φαινεται ανεμπνευστο γαμω το κερατο μου???
Όλα εκτός από 3 τραγούδια.
Λείπει το feeling, τι να κάνουμε…
Το feeling δεν λειπει καθολου!!! Ενας απο τους λογους που ειναι αριστουργημα ειναι οτι εχει την γνησια ταυτοτητα των λοστ χωρις να αντιγραφει. Και οι συνθεσεις και η ερμηνεια ειναι γεματες δυναμη. Απλα μιλαμε για μια μπαντα που ειναι η προσωποποιηση της εμπνευσης
- 10000