Κι εμάς μας άρεσε 
και εγώ παιδιά το βλέπω να αντέχει στο χρόνο …φοβερός δίσκος και πιστεύω αδικημένος ως ενα βαθμό
προτιμώ τους παλαιότερους Draconian Times,Icon,Host αλλά το Faith Divides Us, Death Unites Us είναι καλός δίσκος…δεν κόλλησα όμως…ίσως πρέπει να τον ακούσω περισσότερες φορές…
Δημιουργεί ένα “divided” κιθαριστικό ήχο ο δίσκος… 
Δεν είναι να τον ακους συνέχεια. Είναι για συγκεκρίμενες στιγμές ή καταστάσεις.
Το Draconian Times είναι το πιο ωριμο άλμπουμ τους και στιχουρχικα και μουσικά! Επισης σου προτείνω να ακουσεις πάλι το In Requiem …
είναι όντως για συγκεκριμένες στιγμές…
για το In Requiem δεν τρελαίνομαι…αλλά θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου:D
Έπος!!!
απλα ΘΕΟΙ!!!ενα απο τα αγαπημενα μου συγκροτηματα μακραν με ενα σερι συγκλονηστικων αλμπουμ εως και το host…τα τελευταια ειναι πολυ ποιοτικα αλλα χανουν στην “ψυχη” και στο συναισθημα που ειχαν τα παλαιοτερα…προσκυνω ταπεινα:bow:
παντως το shades of god ειναι πολυ παραγκωνισμενο(ισως επειδη βγηκε αναμεσα σε gothic και icon?:-k)και ειναι κριμα γιατι ειναι δισκαρα ατελειωτη…
Ναι. Ενώ τα Gothic και Icon άνοιγαν ορίζοντες, το Shades of God βρίσκω οτι είναι περισσότερο “συμβατικό”, όχι για τα δεδομένα των Λοστ (για τα δικά τους δεδομένα υπήρξε εντελώς ξεχωριστό άλμπουμ), αλλά για τα δεδομένα του metal των 90ς…
εχεις δικιο!απλα ειναι λιγο κριμα να εχει παρει πχ το ιν ρεκβιεμ 19 ψηφους και το shades μονο 5…βασικα οι ατμοσφαιρες του requiem δεν φτανουν σε καμια περιπτωση τις θεοσκοτεινες ατμοσφαιρες του sog…αυτο ως παρατηρηση απλα…βεβαια παραπονιεμαι για τις λιγες ψηφους ενω και εγω ψηφισα icon…
με βαρια καρδια βεβαια…ας οψεται αυτο το true belief:roll:
Kαλα τα 2 τελευταια τους αλμπουμ ειναι εντελως ανευρα και αψυχα για μενα.
Αν και οπως εχω ξαναπει πολλες φορες μ’αρεσουν μεχρι και το Believe In Nothing.
Ε όπως έχουμε ξαναπεί, οι νεότεροι οπαδοί τους ψήφισαν ουσιαστικά τα 2 τελευταία τους άλμπουμ, το θεωρώ εξαιρετικά παράδοξο κάποιος με καθαρό μυαλό να θεωρεί το In Requiem ως το κορυφαίο άλμπουμ που έβγαλαν ποτέ… ήταν ο ενθουσιασμός της “επιστροφής στις ρίζες” που έπαιξε ρόλο…
(αν και εμένα δώστε μου πειραματισμούς, όχι επιστροφή στις ρίζες, αυτούς τους Lost θέλω)
πιστευω δεν ειναι απολυτο αυτο…και εγω καινουργιος ειμαι(σχετικα)και τους γνωρισα απο το paradise lost(το οποιο και λατρευω ε)αλλα ενταξει οχι να το βαλω και πρωτο επειδη το ακουσα και πρωτο…ειδικα το ιν ρεκβιεμ ξεφουσκωσε σαν μπαλονι μετα απο λιγο καιρο.τεσπα κουβεντα να γινεται απλα:p
ως καινουργιος στο φορουμ δεν ξερω αν εχει ξαναγινει τετοια συζητηση(βαριεμαι να ψαξω 100τοσες σελιδες!)
Δύσκολο να διαλέξεις ποιο είναι πραγματικά το κορυφαίο τους :-k
βαλε shades of god για να ανεβει:p
το λυπαμαι να το βλεπω εκει κατω…:lol:
Όλα τα άλμπουμς των λοστ έχουν κάτι να δώσουν…ακόμα και το χόστ,που το είχαν θάψει περιέχει τις χαρακτηριστικές τους μελωδίες.κάποιος που τους παρακολουθεί απο παλιά μπορεί να το διακρίνει άνετα.αν κ τους γνώρισα από το άικον θα ψηφίσω το δρακόνιαν το οποίο το θεωρώ ως το αριστούργημά τους κ ένα απο τα καλύτερα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει γενικά στην χέβι μέταλ μουσική.
αυτό έκανα :lol:
δεν ξερω ποσο χρονων εισαι φιλος, αλλα την 3τια 94-96 οι paradise lost ήταν το απολυτα hot ονομα στην ευρωπη, και παρομοιαζοταν η πορεια τους με αυτη των μεταλλικα το 84-86
συμφωνω φυσικα ότι ηταν εντελως αστοχο αυτο το νεοι μεταλλικα για πολλους λογους, αλλα ηταν ακομα μια υπερβολη των μεντια,
και ως ενα βαθμο ειχε πιασει
βασικα αυτο το σχολιο σου ειναι απο τα καλυτερα ανεκδοτα. απο αποψη σταθεροτητας, συνολικης δισκογραφιας αλλα ακομη και επι μερους συγκρισης της ποιοτητας των αλμπουμ (που βεβαια δεν γινεται με μεγαλη ευκολια λογω και διαφορετικου στυλ μουσικης) οι PL στο ειδος τους ειναι καλυτεροι απο τους μεταλικα κατ εμε. δεν εβγαλαν πατατες, πειραματιστηκαν εξισου πολυ και ακομη περισσοτερο, διαμορφωσαν και αυτοι ηχους του μεταλ. μονο στα λαιβ υστερουν και αυτο απο επιλογη τους…
εντιτ: εαν το λες με αλλη εννοια τοτε οτι σ ειπα θεωρησε το μη γενομενο…
Ωραίος ο φίλος. Συμφώνω απόλυτα…
Μπούχτισαν τόσο πολύ την περίοδο 1993-1996 που εντάξει… ενώ ήταν πολύ εύκολο να βγάλουν ένα νέο και καλύτερο Draconian Times ήταν και εξίσου βαρετό γι αυτούς…