Η στροφη των ΤοΤ ηταν λιγο gtp βεβαια, με χαλασε παρα πολυ το Musique. Απο την αλλη το Batterfly FX το ΛΑΤΡΕΨΑ!
Είμαι ο μόνος που πιστεύω ότι το δεύτερο μισό του In Requiem δεν υστερεί τόσο, ενώ γενικά είναι ένας δίσκος με σαφή προσανατολισμό και συγκεκριμένο χαρακτήρα;
Όσο για το Οne Second, επειδή λόγω ηλικίας είναι ο πρώτος ‘καινούριος’ δίσκος των PL που άκουσα έχει ιδιαίτερη θέση για μένα, αλλά νομίζω ότι και αντικειμενικά δεν τον λες αδιάφορο, πόσο μάλλον χλιαρό. Είναι λογικό να μην δεχτεί κάποιος την στροφή στον ήχο τους και να το απορρίψει, ειδικά όταν έρχεται μετά το Draconian Times, αλλά αν μπει κάποιος στη λογική του δίσκου μου φαίνεται πολύ δύσκολο να εκφραστεί αρνητικά γι’ αυτόν.
Από την άλλη, οι ηχητικά ‘ενδιάμεσοι’ δίσκοι (το Symbol Of Life και το ομώνυμο) είναι αυτά που δεν με κέρδισαν τόσο πολύ όσο οι υπόλοιποι.
Αυτό με τον παλιό ντράμερ τι φάση είναι; Μια κι έξω; Αφού του κάναμε χιπ χιπ χουρέι στα Χανιά, θέλει κι άλλο; 
Μετά απ’ όλα αυτά περιττό να πω ότι γουστάρω τρελά μ’ αυτήν την αντιστροφή των πραγμάτων: από κει που παλιότερα ήταν “ταμπού” να λέει κάποιος ότι του αρέσουν τα One Second/Host, σήμερα το ταμπού τείνει να γίνει να λέει κάποιος ότι [U]δεν του αρέσουν.[/U] Μια χαρά. :roll:
Εδώ ακριβώς είναι η ουσία βασικά, γιατί εγώ δεν αμφισβήτησα ούτε τη σημασία, ούτε την επιδραστικότητα του One Second (ομολογουμένως είναι ένας πολύ σημαντικός δίσκος των 90’s που έχει περάσει εκατοντάδες μπάντες). Το μόνο που είπα είναι ότι εμένα δε μου κάνει. Καθόλου. Δε μου λέει τίποτα, πώς το λένε.
Έλα τώρα υπερβολές. Κουβέντα κάνουμε, δεν είδα κανέναν να σε κατηγορεί που δεν σου αρέσει (δεν είσαι ο μόνος εξάλλου), απλά εμείς που το καραγουστάρουμε εκθέτουμε τους λόγους για τους οποίους μας αρέσει τόσο και γιατί το θεωρούμε δισκάρα.
(μα να το πεις χλιαρό??? :lol: έλα, σε πειράζω :PP)
edit. Και μια που το ανέφερες, ας κάνω ένα πρόσθετο σχόλιο. Ταμπού γύρω απο το One Second δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικά. Η πλειοψηφία τόσο του κοινού όσο και των κριτικών όταν είχε κυκλοφορήσει το είχαν αποθεώσει. Βέβαια υπήρξαν και αντιδράσεις, και κόσμος που ξενέρωσε, αλλά το μεγάλο μπαμ έγινε με το Host μετά, όταν οι Lost πραγματικά δίχασαν το κοινό τους.
Και το Host χρειάστηκε πάρα πολλά χρόνια για να γίνει αποδεκτό απο την πλειοψηφία των (μεταλλάδων) οπαδών τους, κάτι πολύ σημαντικό αν μη τι άλλο μια που μιλάμε για έναν εξαιρετικά ποιοτικό δίσκο… Ακόμα και έτσι, παραμένει ο πιο αμφιλεγόμενος δίσκος τους, ακόμα και τώρα (δεν είναι τυχαίες οι τόσες λίγες ψήφοι στο poll, λιγότερες απο κάθε άλλο δίσκο τους, ακόμα και απο άλμπουμ που προσωπικά τα θεωρώ σαφώς κατώτερα του).
Αφήστε που έχω την αίσθηση πως το Host κέρδισε την αποδοχή του απο τους μεταλλάδες φανς επειδή ακριβώς οι Lost έμελε να στραφούν ξανά σε μέταλ μονοπάτια. Το Host έμεινε έτσι ως το “διαφορετικό άλμπουμ”, το “αξιοπερίεργο”, και ως τέτοιο κέρδισε τελικά τον κόσμο που κάποτε το έκραζαν.
Πιστεύω αν οι Lost είχαν σημειώσει τεράστια επιτυχία τότε με το Host και άλλαζαν ολικά τον ήχο τους σε electro στυλ, ο μέταλ κόσμος θα συνέχιζε να κράζει το Host και να βλέπει σε αυτό το άλμπουμ που σηματοδότησε την “προδοσία” του συγκροτήματος.
(αν και ακόμα και εκείνη την εποχή το συγκρότημα δήλωνε πως δεν το ενδιαφέρει να στραφεί σε electro μονοπάτια μια για πάντα, κάτι που είναι καλό να το έχουμε κατά νου)
Ναι βασικά δεν έχεις άδικο, απλά έβαλα One Second/Host στο ίδιο τσουβάλι έχοντάς τα στο μυαλό μου ως ενιαία κομμάτια της “στροφής” των Lost.
Για μένα τα πράγματα είναι αρκετά απλά βασικά: σ’ αρέσουν οι Depeche Mode και όλη εκείνη η electro-pop σκηνή της δεκαετίας του ‘80; Δεν υπάρχει λόγος να μη σου αρέσει επίσης η στροφή των Lost. Δεν ακούς Depeche Mode; Ε τότε γιατί ν’ ακούσεις τα αντίστοιχα των Lost; Επειδή είναι οι Lost;
Περιττό να προσθέσω πόσο υποκριτές θεωρώ τους “ανοιχτόμυαλους μεταλλάδες” που αποθεώνουν το Ηost αλλά την ίδια ώρα χλευάζουν την pop των 80’s…
+1
Μάλλον εννοείς την electronica των 80s, γιατί ο όρος pop συμπεριλαμβάνει και πολλά σκατά. Προφανώς αν γουστάρεις Host, είναι παράλογο να μην σου αρέσουν οι Depeche Mode, Tears for Fears και λοιπά σχήματα της σκηνής των 80s.
Προσωπικά, τα One Second/Host με ώθησαν να ψάξω τη προαναφερθείσα σκηνή και όχι μόνο.
Κάπως έτσι ανακάλυψα και γω τους Depeche Mode, μέσω των Lost και του Host…
Οι φαν των DM και του synthpop/electro στυλ εν τω μεταξύ είδαν στο Host απλά ένα συμπαθητικό άλμπουμ που προσπαθεί να μιμηθεί τους πρώτους… ενώ οι μεταλλάδες το είδαν ως την προδοσία του συγκροτήματος… πραγματικά μεγάλο ρίσκο η κυκλοφορία του δίσκου τότε, το οποίο δε νομίζω πως έφερε synth fans στον κόσμο του μέταλ (πχ με το να ερευνούσαν μέσω του Host τα παλιότερα άλμπουμ των Lost), έκανε όμως κόσμο που άκουγε μέταλ (όπως εγώ πχ, ο Isis που το ανέφερε πάνω, και πολλοί άλλοι) να τσεκάρουν και πιο ηλεκτρονικά ακούσματα…
Πέραν της καθαυτής αξίας του δίσκου, πιστεύω αυτό είναι και η μεγαλύτερη του προσφορά.
(κατα τ’ άλλα εννοείται το θεωρώ και γω παράλογο να ενθουσιάζεται κάποιος με το Host αλλά να μην του κάνει τίποτα το Music for the Masses ας πούμε).
Πείτε ό,τι θέλετε για το [B]“Host”[/B], εγώ μόλις ξέθαψα δισκάρα [B]“Believe In Nothing”[/B] και ετοιμάζομαι για Mo Better :!:
ωραιος!οι tears for fears τα σπανε!
Το οποίο believe in nothing είναι για μένα μακράν ο πιο υποτιμημένος δίσκος τους. Δηλαδή εκεί που για τα one second και host μιλούσαν όλοι είτε αρνητικά είτε θετικά όταν βγήκε αυτό το άλμπουμ ξαφνικά οι paradise lost έγιναν yesterday’s news. Πολύ καλό άλμπουμ που δεν πήρε την προσοχή που άξιζε.
Νεκρέ αν θυμάμαι καλά αυτό που λες έγινε επειδή τότε το BiN ήταν ο πρώτος δίσκος των Lost που δεν είχε κάτι καινούριο να παρουσιάσει, κάποια ηχητική έκπληξη or whatever.
συμφωνω ως ενα σημειο,γιατι το bin εχει μεσα κομματαρες αλλα οντως υστερει σε καποια σημεια.κυριως στην παραγωγη.τους πιεζε και η εταιρεια τοτε ε δεν ηθελε και πολυ.για μενα το πιο υποτιμημενο ειναι το shades of god.το χω ξανα πει βεβαια.μονο σκοταδια και μαυριλα μεσα \m/
Το Shades of God είναι τρομερός υπερδίσκαρος, ο καλύτερος Trouble δίσκος που δεν βγήκε από τους ίδιους τους Trouble. Απ’ την άλλη βέβαια είναι ο ένας από τους τέσσερις Lost δίσκους που μ’ αρέσουν πραγματικά.
Δεν θα το ελεγα υποτιμημενο το Shades, μια χαρα αναγνωριση εχει.
Πραγματικα υποτιμημενο ειναι το Paradise Lost. Δεν τον κραζουν, οι περισσοτεροι δεν θυμουνται οτι εχει βγει καν Κι’ομως, για εμενα εχει κομματαρες μεσα.
Υποτιμημενο ειναι το Lost Paradise, εχει μεσα internal torment & frozen illusion & Rotting Misery.
Τελικά μετά από εσωτερική μάχη ψήφισα Gothic και ναι είμαι η 17η ο δίσκος τους που μου είχε κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση την πρώτη φορά που τον άκουσα και ακόμα είναι το ίδιο πορωτικός.
Ε ναι εκεί που τους είχαμε συνηθίσει στους πειραματισμούς ξαφνικά το BiN φάνηκε αναχρονιστικό. Νομίζω πως είναι το άλμπουμ τους με την μικρότερη προβολή (από πωλήσεις δεν ξέρω τι έπαιξε) από όλα. Αλλά έχει πολλές κοματάρες μέσα.
Ανετα ο καλυτερος δισκος των Paradise Lost το One Second.
Φάε σκόνη ρε.
ΜΕΤΑΛ φορουμ κατα βαση ειναι, δεν περιμενα κατι καλυτερο