Τα αγαπημενα μου απο τον αγαπημενο μου Paradise Lost δισκο ειναι τα One Second, Say Just Words, Mercy (το οποιο ειναι grower, απο αυτα τα τελεια τραγουδακια που στις πρωτες ακροασεις δε σου κανει καμια φοβερη εντυπωση και ξαφνικα καποια στιγμη το αγαπας), Lydia, Sane, This Cold Life. Ουτε ενα μετριο τραγουδι σε αυτο το CD βεβαια.
ευχαριστώ για τις προτάσεις χεχε, απ’ότι βλεπω έχουν πολλούς οπαδούς … μιας και δεν ειμαι του πολύ σκληρού θα ακούσω κάποιο από τα πιο πρόσφατα, χωρίς να αποκλείω τα πιο παλιά τους, ίσως όμως όταν θα είναι μου είναι πιο οικείος ο ήχος τους.
Φανατικά Symbol of Life
Αυτός ο δίσκος δίδαξε πως χρησιμοποιούμε τους ηλεκτρονικούς ήχους στη metal…
Αλλά απο την άλλη και το Draconian Times είναι εξαιρετικός δίσκος.
Το πρόβλημα με τους Lost είναι οτι αν συγκρίνεις τις δύο διαφορετικές περιόδους τους είναι σα να συγκρίνεις δύο τελείως διαφορετικά συγκροτήματα…
Aγόρασα το Faith…μετά και το ξανάκουσα μετά από 2 χρόνια.
Η γνώμη μου παραμένει ίδια: Καλά τραγούδια, πραγματικά μου αρέσουν όλα, αλλά τόσο άχρωμο αλμπουμ. Δεν φταίει ο ξερός του ήχος, αλλά οι συνθέσεις. Δεν έχει ούτε ένα τραγούδι που να κάνει την διαφορά, ξεχωρίζω 3-4 (με αγαπημένο το Ιn Truth) αλλά και συγκριτικά να το πάρουμε με τα 00΄ς δεν βρίσκεις τραγούδι επιπέδου “I Am Nothing”, “Pray Nightfall”, “Shine / Over the Madness”, “Fallen Children / Sedative God”.
Ταπεινή και αδιάλλαχτη γνώμη μου.
Αυτό το Sedative God είναι μεγάλη αδυναμία από τότε που βγήκε το In Requiem, πραγματικά εξαιρετικό τραγούδι. Τώρα και στο τελευταίο υπάρχουν φοβερά τραγούδια όπως για παράδειγμα το I Remain αλλά οκ καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Εμένα πάντως μου αρέσει όλος ο δίσκος αλλά είμαι και φανμποϋς
Το Sedative God μαλλον ειναι το χειροτερο μου τραγουδι απο το In Requiem… ειναι και leftover απο το Paradise Lost, το οποιο δε με εκπλησσει καθολου. Αχρωμο δε θα το λεγα σε καμια περιπτωση το FDUDU. Ισα ισα… για μενα πολυ ανωτερο απο το IR.
παιδια για μενα το In Truth ειναι με διαφορα το χειροτερο του τελευταιου. το μονο αταιριαστο κομματι με το υπολοιπο αλμπουμ. απεναντιας, κομματαρες ειναι πχ τα frailty, as horizonds end, living with scars και τα πιο πολλα. συμφωνω ενα κλικ παντως στη λεξη “αχρωμο”. κατι του λειπει. κατι που υπαρχει πιο εντονα πχ στο In Requiem. αλλα κατα αλλα ειναι αλμπουμαρα με κομματαρες. sedative god και για μενα φοβερο κομματι μαζι με τα prelude to descent, fallen children και τα 2 πρωτα.
[B]British gothic metal pioneers PARADISE LOST will release the “Draconian Times MMXI” DVD on November 7 via Century Media Records.[/B]
“Draconian Times MMXI” features the London show at The Forum on April 1, a documentary from the whole tour filmed by the band’s bass player Steve Edmondson, interviews about the history of “Draconian Times” with producer Simon Efemey, Nick Holmes (vocals), Greg Mackintosh (guitar), Aaron Aedy (guitar), Steve Edmondson (bass) and Andy Farrow (manager since 1990) and the two promo videos from PARADISE LOST’s latest album, “Faith Divides Us - Death Unites Us”.