Ως κομματι δε μ ενθουσιασε να πω την αληθεια. Η συλλογη παντως εχει κομματαρες, ειδικα τα b-sides του In Requiem ειναι ολιγον τι αριστα, ειδικα κατι Missing και Silent In Heart
Γενικά το πάνε πολύ καλά με τις διασκευές. Το Silent In Heart είναι διαμάντι πραγματικά!
Το κομμάτι είναι αρκετά κατώτερο απο ότι περίμενα, προτιμώ απλά να επικεντρωθούν σε b-sides για την ώρα ή διασκευές. Βέβαια θεωρώ ότι έχουν βρεί λίγο τον ήχο που θέλουν να έχουν πάλι και υπάρχει μια σταδιακή βελτίωση του απο το faith και μετά. Ελπίζω όταν έρθει η ώρα για το νέο δίσκο να έχουν κατασταλάξει σε κάτι ικανοποιητικό
Μωρε γραφουν ακομα κομματαρες, απλα πιστευω πως τα μεγαλα κομματια τους ειναι αυτα που θυμιζουν εποχη One Second και μετα, ασχετως αν ακουγονται πιο επιμεταλλωμενα λογω στροφης στο υφος. Το Faith εχει 3-4 μεγαλα κομματια, ομωνυμο, As Horizons End, Last Regret και In Truth και αν εξαιρεσεις το As Horizons End δε διαφερουν και τοσο απ τη δευτερη περιοδο τους.
Για παράδειγμα το Unreachable από το In Requiem ή το Worth Fighting For από το τελευταίο…
Εντάξει προφανώς δεν μπορούν πια να φτιάξουν ένα gothic ή ένα draconian times, αλλά θαρρώ πώς θέλουν να εδραιώσουν ένα πιο βαρύ ήχο και νομίζω πώς κυρίως αυτό είναι επιθυμία του Greg. Τo faith αν και είχε αρκετές κομματάρες μέσα, όπως και το tragic idol, κάπου έχανε γενικά, και πιστεύω πώς έχανε πρώτον σε θέμα παραγωγής και ήχου (κάτι το οποίο πιστεύω πώς θα διορθωθεί) και δεύτερον στο ότι η επιλογή του τι θα κάνουν και που θα πορευτούν δεν ήταν και τόσο καθαρή στο κεφάλι τους.
Αλήθεια τώρα που έχει περάσει αρκετός καιρός, Tragic Idol ή Faith;
Για μένα Tragic Idol ένα σκαλί πάνω από το Faith…σαν σύνολο. Αν και πιστεύω πως η κορυφή τους για τον νέο αιώνα παραμένει το In Requiem, εξαιρετικός δίσκος που θα μπορούσε να είναι η συνέχεια του Draconian Times.
Το Faith υπάρχει στους δίσκους μου. Μια φορά στο τόσο θα τον βάλω να τον ακούσω.
Το T.I. είναι δισκάρα ρε, ότι πιο ολοκληρωμένο μετά το One Second ίσως. Και ας έχει γίνει πολλή επεξεργασία στο studio.
Για μένα πιο πάνω και από το Requiem.
Εγώ το faith το εκτίμησα πρόσφατα που το ξανακουσα. Είχα δύο ή τρία χρόνια να το ακούσω. Αντιλήφθηκα ότι έχει κάποιες πάρα πολύ καλές στιγμές. Αλλά γενικότερα σαν συνθέσεις προτιμώ το Tragic Idol. Βέβαια με χαλάει ώρες ώρες η παραγωγή και ο ήχος του, δεν ξέρω θεωρώ πώς θα μπορούσε να είχε βγεί καλύτερη δουλειά αν προσέχανε αυτό το θέμα.
Εν συγκρισει το Tragic Idol ειναι πολυ καλυτερο ως συνολο, προτιμω κι εγω In Requiem παντως απ τα τρια τελευταια. Παρολο που για πολυ καιρο δε μπορουσα να το χωνεψω ως δισκο, ως αλλαγη, γενικοτερα.
Mέχρι και το 0.45, το νέο κομμάτι με άφησε μαλάκα, southern σλαντζιλα, θα μπορούσε να είναι και ακυκλοφόρητο των Down. Ε εκεί σκάει το ρεφρέν και με ξενερώνει…
Ισχυει αυτο που λεει ο Isis για το ιντρο. Αν και στο συνολο του, μου αρεσε το κομματι.
“Shades of god” είναι το κομμάτι βασικά, απορώ πώς και δεν είπε κανένας ακόμα.
Μέτριο, βέβαια.
Όντως, αν είναι ένας παλιός δίσκος τον ήχο του οποίου πλησιάζει το Loneliness Remains, αυτός είναι το Shades of God. Αλλά και πάλι είναι περίεργο. Τέτοιες αλήτικες πενιές ο Γκρεγκ δεν είχε ρίξει ούτε καν στο Shades. Για μένα πάντως ευτυχώς που μετά γίνεται πιο Paradise Lost το κομμάτι. Γιατί κάτι τέτοιες πιο “αμερικάνικες” στιγμές στο Faith Divides Us ήταν αρκετά δυσάρεστες εκπλήξεις, για μένα. Ενώ τώρα υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτό το σχεδόν χαρντροκάδικο φίλιν του ριφφ και την κλασσική doom/death αισθητική του γκρουπ. Ωραίο κομμάτι με λίγα λόγια.
Για το ερώτημα που τέθηκε πριν: Tragic Idol σταθερά για μένα. Αλλά όπως έχω ξαναγράψει, δε θα με χάλαγε να το πηγαίνανε σε κατευθύνσεις In Requiem στον επόμενο δίσκο! Γενικά αυτοί οι δύο δίσκοι είναι κατ’ εμέ ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει οι Lost τα τελευταία 18 χρόνια.
Silent in Heart κομματαρα, απο τοτε το θυμαμαι!
Απο τα τρια της “επιστροφης” και εγω θα επιμεινω στο Tragic Idol, πραγματικα το θεωρω αψογο, οχι οτι τα αλλα δυο ειναι πολυ χειροτερα αλλα το Idol πραγματικα θα μπορουσε να σταθει επαξια διπλα στην κλασσικη περιοδο τους.
o άλλος το κάνει επίτηδες για να ποσταρω εικόνα απο το One second
Ρε Βάγγο, να χαρείς, μην την αρχίσουμε πάλι αυτή τη μαλακία.
Είναι η άποψή μου και δεν αλλάζει. Τι να κάνουμε τώρα.
ναι μωρεεεεεεεεεεε. σε πειράζω. 
και ναι τα 3 τελευταία είναι πολύ καλά με προτίμηση στο tragic όμως. και ξεκάθαρη κιόλας
Πάντως χωρίς να θέλω να το παίξω οπαδός , είναι αλήθεια ότι η ποιότητα των συνθέσεων εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα υψηλή παρά τη συνεχόμενη δισκογραφική παρουσία εδώ και 25 χρόνια . Δεν το έχουν καταφέρει και πολλοί αυτό …μάλλον ελάχιστοι. Επίσης δεν έβγαλαν ποτέ δίσκο που θα τον χαρακτήριζες σκουπίδι . Άσε δε τα b sides ένα best of bsides από όλη τη δισκογραφία τους με 10 κομμάτια θα προσέγγιζε βαθμολογία κοντά στο 9 για πλάκα …
αν και μολις 14 κομματια
το σετλιστ
ειναι επιτελους διαφοροποιημενο
και με μια σουπερ ντουπερ εκπληξη!!!
happy halloween everybody!!!