Νομίζω είναι η δεύτερη φορα που το αναφέρει (εγώ το θυμάμαι μια ακόμη σίγουρα) ο αγαπητός Παργαλατσος πως με τη γυναίκα του περιμένουν παιδί και είμαστε όλοι γαϊδούρια.
Με το καλό να έρθει, γερό κι ευτυχισμένο να είναι, και με ένα πόνο! 
13 Likes
Θενκς παιχταρα μου, ειμαστε αρκετά χαρούμενοι και το περιμένουμε σε περίπου 4 μήνες 
17 Likes
Παιδί ή κορίτσι??? 
4 Likes
6 Likes
Μάλλον κορίτσι είναι*, αλλά η περιέργη στάση που είχε στον τελευταίο υπέρηχο δεν επέτρεπε την σαφή και επιστημονικη παρατηρήση ύπαρξης ή μη παργαλατσου.
*και με βλέπω να χάνω το μυαλό μου
5 Likes
Με το καλο ρε παργαλατσε!!
2 Likes
Ε ρε, μια κοράκλα μεταλλού!!
3 Likes
Μακάρι να πάνε όλα καλά και να έχετε σε λίγους μήνες ένα υγιέστατο και αξιολάτρευτο κοριτσάκι
4 Likes
Μην το βριζεις το κοριτσι!
2 Likes
Χαχαχα, εγώ τα αγαπώ τα κορίτσια, δεν τα βρίζω ποτέ!! Επίσης, η μικρή -μελλοντική μασκότ του φόρουμ- ροζοσκουφίτσα πρέπει να γαλουχηθεί από νωρίς με τις σωστές αρχές! 
2 Likes
Με nickname MadeFromPargalatsos
9 Likes
Κλαιω απλα…
2 Likes
Στην δική μου περίπτωση έτσι ακριβώς έγινε… μέχρι τον 5ο μήνα συνέχεια μας έλεγαν για κορίτσι… όταν σε ένα τυπικό έλεγχο ρωτάω τη γυναικολόγο “όλα καλά με την κούκλα;” και η απάντηση που πήρα ήταν “μια χαρά είναι αλλά έχει και τσουτσούνι” 
… η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν βοηθούσε η στάση του σώματος του μωρού… αλλά όταν για τόσο καιρό ακούς για κορίτσι, μετά σκάει σαν βόμβα το νέο.
Τον επόμενο μήνα κλείνει ένα χρόνο ο πίτσι (από το πιτσιρίκος)… και ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να μην έχω καταλάβει τι έχει γίνει. Μπαίνω σπίτι μετά τη δουλειά και η γυναίκα λέει στον μικρό “ήρθε ο μπαμπάς” … και εγώ ψάχνομαι για να δω ποιον λέει μπαμπά 
Με το καλό λοιπόν, να βγει γερό και να είναι τυχερό! Να κοιτάξεις να το ευχαριστηθείς γιατί δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πόσο γρήγορα μεγαλώνουν. Σαν χτες μου φαίνεται που ήταν τόσο μικροσκοπικός και αδύναμος που φοβόμουν να τον πιάσω και τώρα μου γεμίζει όλη την αγκαλιά γιατί κοντεύει τα 10 κιλά.
Και αυτά στα λέει ένας που είναι τρομερά παρτάκιας, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του όταν φτάνει η στιγμή να κάνει το δικό του και έπιανα πολλές φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται “μπα, εγώ δεν είμαι για παιδιά”
αυτά και από μένα…
ps: εννοείται ότι ο πίτσι δεν κοιμάται αν δεν ακούσει τα ριφ του \m/
13 Likes
Όσο γι αυτό να είσαι σίγουρος. Που να δεις εγώ τι παθαίνω όταν η 2,5χρονη κορούλα μου σκάει τρέχοντας στο σαλόνι φωνάζοντας ΜΠΑΑΜΠΑΑΑΑΑ ΒΑΛΕ ΓΚΟΤΖΙΡΡΡΡΑΑΑΑΑΑΑΑ
Με το καλό φίλε μου.
8 Likes
Διαβάζοντας αυτά, προσπαθώ να ανασύρω από την μνήμη μου τις δικές μου στιγμές με το δικό μου παλικάρι. Και όσο σκέφτομαι ότι από Δευτέρα ξεκινά το πανηγύρι των εξετάσεων και ότι είμαι περισσότερο αγχωμένος απ’ότι εκείνος, τόσο μου γυρίζει το μάτι και οι παιδικές στιγμές μου φαίνονται αιώνες μακριά!!
Ο μικρός (τρόπος του λέγειν!) ενώ διαβάζει μεν, βρίσκεται σε μία αφασία! Τόσο που με εκνευρίζει και θέλω να τον βουτήξω από την φράτζα! Η γυναίκα μου που έχει περάσει τη φάση Πανελληνίων, μου λέει διαχειρίζεται το άγχος έτσι. Είναι φυσιολογικό να είμαι τόσο στην τσίτα?
Πάντως η κάθε ηλικία μέχρι τα 14-15 θα σας αφήσει τρελές αναμνήσεις που δεν συνειδητοποιείς ότι είναι μοναδικές και δεν θα τις ξαναζήσεις. Μετά (δυστυχώς) η εφηβική φάση έχει μετατραπεί (άθελα μας πιστεύω) σε μία ανελέητη μάχη διαβάσματος και ψυχολογικής πίεσης για “επιτυχία”. Γι’αυτό χαρείτε και γευτείτε την κάθε στιγμή boys.
5 Likes
Το καλοκαιρι του 1999 στο οποιο εδινα Πανελληνιες, ειναι για μενα, σε αντιθεση με την συντριπτικη πλειονοτητα των φιλων μου, ενα απο τα λιγοτερο αγχωτικα καλοκαιρια της ζωης μου. Ειχα διαβασει ολη την χρονια εξωφρενικα πολυ, πηγαινα σε καλο φροντιστηριο το οποιο ειχε κυριολεκτικα καθε Κυριακη mock exams για τις Πανελληνιες, και δεν ειχα καθολου αγχος γιατι πολυ απλα δεν υπηρχε κανενα θεμα σε Μαθηματικα, Χημεια, Φυσικη το οποιο να μην ειχα διαβασει οσο γινοταν. Μπορει ο μικρος να ειναι το ιδιο.
Σε Μαθηματικα Δεσμων εγραψα 20 στα 20, σε Χημεια 17.75 στα 20 γιατι σιχαινομουν οξειδοαναγωγη και δεν μπορουσα με τιποτα να την καταλαβω, και σε Φυσικη εγραψα 15.5 στα 20 γιατι επεσε γαμημενο σωματιδιο που μπαινει πρωτα σε ηλεκτρικο και μετα σε μαγνητικο πεδιο (ή το αντιθετο). Τωρα το ιδιο προβλημα οχι μονο θα το ελυνα αλλα το διδασκω κιολας, αλλα για Γ Λυκειου Φυσικη οποιος αποφασισε να βαλει αυτο το προβλημα ειναι ΑΡΡΩΣΤΟΣ.
Αστο το παλικαρι να εχει το συστημα του. Το αγχος ειναι ΚΑΚΟΣ συμβουλος. Φυσικα πρεπει να εχει μια αισθηση urgency ο καθενας μας και να μην ειναι κοσμαρα εντελως, αλλα αν εχει διαβασει και ξερει τι πρεπει να κανει, τοτε καλο ειναι να μην εχει αγχος.
ΥΓ. Disclaimer - Δεν ειμαι γονιος, δεν εχω καμια εμπειρια στο να μεγαλωνω παιδια, δεν εχω ιδεα πως ειναι να μεγαλωνεις παιδι ακομα, και οποιαδηποτε συμβουλη απο πανω ειναι προσωπικη αποψη που μπορει να ειναι και εντελως ακυρη και ηλιθια, αλλα την δινω γιατι ενα μικρο μου κομματι ταυτιστηκε με το πως λειτουργει ο μικρος, και δινω απλα την πιθανοτητα να ειναι γεματος αυτοπεποιθηση οποτε και ολα θα πανε καλα.
6 Likes
Το άγχος στο παιδί έρχεται σχεδόν κατ’αποκλειστικότητα απ’την οικογένεια, που μεταφέρει τη “σημαντικότητα” των εξετάσεων προς αυτό. Αν τόσα χρόνια που είναι σχολείο ασχολείται και τώρα στην 3η λυκείου διαβάζει όλη μέρα, τότε είναι σε καλό δρόμο. Δυστυχώς στη 3η λυκείου, αν θες να γράψεις πολύ καλά-άριστα πρέπει ένα χρόνο να κάνεις pause, γιατί απλά είναι μεγάλη η ύλη και είναι διαγωνισμός στην ουσία, όπου κάθε μικρό πραγματάκι μετράει. Με ένα νορμάλ διάβασμα δηλαδή, τα 15-16 χιλιάδες μόρια είναι απολύτως εφικτά, ΑΝ δεν υπάρχει άγχος, γιατί μπορεί ένα μάθημα να πάει στραβά (γιατί δε σου έκατσε εκείνη η μέρα ρε παιδί μου) και να πάρει μπάλα και τα υπόλοιπα. Αν οι καθηγητές του φροντιστηρίου σας λένε ότι θα γράψει κάπου τόσο, οι ικανότητες του παιδιού είναι για εκεί με πολύ μεγάλη βεβαιότητα, παραπάνω ή παρακάτω θα πάει αν του κάτσει κάτι καλά ή κακά αντίστοιχα.
Για την περίοδο που έρχεται, επειδή και για τον πιο χαλαρό τύπο (που έχει στόχο να γράψει, έτσι?) είναι κρίσιμη περίοδος και μπορεί να αγχωθεί απ’το οτιδήποτε (με πιο συνηθισμένο triggering, να καταλάβει ότι έκανε μια τρελή μαλακία σε ένα ερώτημα και να τον πάρει από κάτω), η συμβουλή μου είναι να μην τον ενοχλείτε ΠΟΤΕ, να τον ρωτάτε μόνο μετά το κάθε διαγώνισμα πως πήγε (για να πάρεις πληρωμένη απάντηση “καλά” και εκεί το σταματάς) και να μην ξεκινάτε ποτέ συζητήσεις για τις πανελλήνιες. Επίσης να υπάρχει ησυχία μες στο σπίτι ώστε να έχει στο μυαλό του, μόνο στο πως θα αποδώσει καλύτερα με τον τρόπο του (μπορεί να θέλει να παίξει lol για 3 ώρες μια μέρα για να ξελαμπικάρει πχ).
Καλή του επιτυχία και να μην ξεχνάτε ότι οι εξετάσεις αυτές είναι πολύ σημαντικές, όχι για το αποτέλεσμα (αυτό δεν πρέπει να απασχολεί απολύτως κανέναν παρά μόνο το παιδί που παίρνει για πρώτη φορά σχεδόν αξιοκρατικό feedback), αλλά γιατί είναι η πρώτη φορά που το κάθε παιδί θα καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του και πως λειτουργεί.
3 Likes
