ο καθένας το βιωνει διαφορετικά…εμενα πχ μου προκαλει δυσφορία το να μην αισθάνομαι ελευθερος να βγω οποτε γουστάρω απο το σπίτι μου…ακομα και τα ιδια πραγματα να έκανα πριν την καραντίνα, δεν ειναι το ιδιο…ειναι κατασταση που παιζει εντονα με την ψυχολογια και δεν εχουν ολοι την απαιτουμενη αντοχη…
1 Like
Επίτρεψέ μου να σου απαντήσω.
Νομίζω ήταν ξεκάθαρο εξαρχής. Θα ήταν άδικο και φυσικά κοντόφθαλμο. Εξαρχής σημειώσα πως θα σε αδικούσε όποιος το έθετε ως επιχείρημα. Και επ’ ουδενί δεν υποστήριξα πως κάνεις ντε και καλά ζωάρα επειδή είσαι εκεί. Φαντάζομαι έχεις τις δικές σου δυσκολίες, για τις οποίες ουδεμία γνώση μπορεί να έχει κανείς εδώ μέσα. Και προφανώς, με αυτή τη λογική επιχειρημάτων, ο όλος διάλογος θα γινόταν αλυσιτελής, ατελέσφορος, αδιέξοδος, διάλεξε επίθετο και πάρε.
Αυτό που μου χτύπησε άσχημα όμως είναι πως εμμέσως, το παράδειγμα σου -ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ- ισοδυναμεί με σχολιασμό της ζωής του άλλου, πράγμα εξίσου άδικο και περιοριστικό. Γιατί όταν φέρνεις το παράδειγμα του φίλου σου, γιατί όταν λες “α να ο τάδε όμως τι θα πρεπε να πει που έχει περάσει αυτά”, αυτομάτως αυτό ισοδυναμεί με “εσύ δεν έχεις περάσει αυτά, άρα μιλάς εκ του ασφαλούς, άρα στην τελική τι μιλάς”. Και μπορεί να θεωρηθεί, όπως σου έγραψα, ο ορισμός του whataboutism, με το φτωχό μου το μυαλό. Για το οποίο όμως δε σου χρέωσα καμία πρόθεση, δεν πιστεύω ότι το εννοούσες έτσι, όσο άσχημο και αν φάνηκε όταν το διάβασα (και με κανε να σχολιάσω).
Απο κεί και πέρα, σου έδωσα κρεντιτ γιατί έχεις απόλυτο δίκιο στην ουσία του επιχειρήματός σου (όπως την αντιλήφθηκα εγώ και τελικά επιβεβαίωσες). Όχι λίγο, άπειρο perspective θα πρεπε να χουμε και δε θα έπρεπε να μεσολαβήσει μια πανδημία για να αντιληφθούμε πως όλοι οι πολίτες του πρώτου κόσμου, λιγότερο ή περισσότερο ζούμε σε βάρος του υπόλοιπου, αποκομίζοντας τα οφέλη/ψίχουλα που μας πετάνε οι ελίτ. Ψίχουλα των οποίων ενδεχομένως αγνοούν καν την ύπαρξή οι πολίτες του δεύτερου ή τρίτου κόσμου.
Και για να σου απαντήσω στο μήνυμα θετικότητας που στέλνεις και τόσο βαθιά εκτιμώ. Πώς να μη γίνει κανείς κυνικός, όταν ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες αδυνατεί να φυτρώσει και να αναπτυχθεί ένα κύμα perspective και στην τελική ενσυναίσθησης αλλά το μόνο που βλέπεις γύρω σου είναι να θεριεύει ενα the blob απομονωτισμού και εχθρότητας; Πώς συνεχίζει κανείς αν τολμήσει να κοιτάξει κατάματα το σκότος που καθρεπτίζεται ως αποτύπωση της σημερινής πραγματικότητας; Από την άλλη όμως, πώς να μη σε συγκινήσει όμως μια neon πινακίδα αισιοδοξίας σαν το ποστ σου; Ή άλλες μικρές τέτοιες φράσεις και πράξεις θετικότητας. Στην τελική, αυτό που θέλω να πω είναι ξεκάθαρα μην πέσεις από καμια γέφυρα και καλά κάνεις και αγωνίζεσαι υποθέτω να διατηρήσεις τη θετικότητά σου. Είπαμε, γαμημένες καρδούλες για όλους.
4 Likes
Δε μπορω να πω κατι, με καλυψες ολοκληρωτικα και συμφωνω με καθε σου λεξη, και το μονο που θα σου προσαψω ειναι το οτι δεν πηγες να γραψεις Εκθεση για μενα το 1999 στις Πανελλαδικες, και ενω ειχα απο εξαιρετικες εως αριστες επιδοσεις σε Φυσικη Χημεια και Μαθηματικα, εκεινο το 12 στα 20 στην Εκθεση μου στερησε το να περασω σε σχολη Βιολογιας. Κατα τα αλλα υποκλιση και standing ovation στο ποστ σου. Και χαιρομαι που εστω και καθυστερημενα νομιζω εγινε καπως πιο κατανοητο το παραδειγμα μου για τον Συριο, που επ ουδενι δεν ειχε το νοημα “μην γκρινιαζεις επειδη αλλοι περνανε πιο σκατα”.
Ισα ισα που στηριζω γκρινια 100% σε αυτα τα τοπικς ε. Γουσταρω βασικα να διαβαζω γκρινια ειδικα οταν ειναι εντελως δικαιολογημενη και κατανοητη απο ολους. Αυτο με το οποιο τιλταρω ειναι οταν διαβαζω πραγματα που με κανουν να νιωθω μια “παραιτηση” , και επειδη στεναχωριεμαι γενικα οταν αλλοι στεναχωριουνται, θελω να γραψω πραγματα με τα οποια ο αλλος να εμπνευστει ισως λιγο. Ασχετα αν δεν το καταφερνω και ιδιαιτερα.
Αλλα οσον αφορα την εκθεση και το οτι δεν πηγες να γραψεις για μενα (το βαζω ξεκαθαρα για να νομιζει οποιος διαβαζει την απαντηση μου σε σενα οτι σε κραζω, για το plot twist οταν διαβασει οντως το ποστ μου που ειναι οτι σε εξαιρω):
3 Likes
Θα γράψω τελείως απλοϊκά…εγώ μπήκα στη δεύτερη καραντίνα με ένα mindset παρόμοιο με αυτό που περιγράφει ο @QuintomScenario , με αισιοδοξία και με διάθεση όλα όσα μου αρεσουν-και είναι ταυτόχρονα και εφικτά - να τα ψάξω ακόμα περισσότερο, γυμναστική, μουσική, βιβλία, σειρές, τα πάντα. Εννοείται μου λείπει να βλέπω τους φίλους μου (πρακτικά βλέπω 2-3 μόνο και αυτούς σπάνια και σε ανοιχτούς χώρους) και πολλά άλλα όπως οι συναυλίες και το θέατρο αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι αυτά που δεν μπορώ να έχω αλλά αυτά που εχω. Την έχω περάσει πολύ καλύτερα ως τώρα σε σχέση με την πρώτη καραντίνα που όντας πιο απροετοίμαστος μου έπεσε πολύ βαρια (συνέπεσε βέβαια και με σοβαρά προβλήματα υγείας πολύ δικού μου ανθρώπου και αυτό την έκανε ακόμα πιο δύσκολη)
Βέβαια είναι πιο εύκολο για όσους δεν έχει επηρεαστει η δουλειά μας μισθολογικά τουλάχιστον, πραγματικά συμπονω τους ανθρώπους που έχουν ένα μικρό ή μεγάλο κατάστημα που είναι κλειστό τώρα και κινδύνευουν οίκονομικα. Ή όσους όντας εργαζόμενοι σε αναστολή έχουν δάνεια, πολλές υποχρεώσεις κτλ και τα επιδόματα δεν φτάνουν ούτε για ζητω.
Σε γενικές γραμμές η αισιοδοξία είναι πάντως ο τρόπος να ξεπεραστούν όλες οι καταστάσεις, και οι λίγο και οι πολύ δύσκολες. Κάποιες φορές short term είναι ανέφικτο, αλλά μακροχρόνια ειναι η καλύτερη λύση. Αρκεί κάποιος να μπορεί να την αντλήσει από καπου και να είναι ειλικρινής αισιοδοξία αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
6 Likes
Beauty is in the eye of the beholder 
2 Likes
Μου αρέσουν και εμένα πολύ , τα τιμώ και τα θαυμάζω τα γραπτά σας που εμπνέουν και εκπέμπουν αισιοδοξία
Είμαι και εγώ σχετικά αισιόδοξος , φτάνω όμως δυστυχώς κι εγώ σιγά σιγά λόγω κούρασης από την κατάσταση σε μια φάση κυνισμού και ίσως και εγωκεντρισμού , υπό την έννοια και συνδυαστικά με την όλη επικαιρότητα όπου βλεπω ότι ως άλλος " Κεμάλ" ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει οπότε άρα ίσως ήρθε η ώρα να κοιτάξω τον εαυτό μου
Είναι κάποια επικίνδυνα μονοπάτια που η εσωτερική πάλη είναι μεγαλύτερη από ποτέ
Εμάς οικογενειακά η πρώτη καραντίνα όντας κάτι άγνωστο μας ήρθε πιο εύπεπτη . Η μάνα έχει ένα μικρό μαγαζάκι με ρούχα , το δουλεύει αποκλειστικά μόνη και δεν ήταν και το τέλος του κόσμου ενάμιση μήνας κλεισίματος γιατί συνεπαγόταν και υπεραπαραιτητης ξεκούρασης συν της απαλλαγής από ενοίκιο και το επίδομα της πλάκας που έδωσαν , που είπαμε οκ δε γαμιέται ας κάτσουμε όλοι για το κοινό καλό
Ε, παιδιά , όταν δεν βλέπεις φως στο τούνελ ένα χρόνο μετά και με ευθύ και υπαρκτό κίνδυνο για τους εμπόρους και τους εστιατορες πλέον με τα αλλεπάλληλα ανοιγοκλεισιματα , τα ακούμε πλέον όλα βερεσε και μόνο αισιόδοξα δεν μπορώ να τα δω
Όσοι με ξέρουν και μιλάμε εδώ μέσα και με πμ ή κινητά , ξέρουν ότι τους έλεγα ότι τρέφω αισιοδοξία ότι έλεγα του χρόνου καλοκαίρι όλα καλά , θα ακούσουμε και τις μουσικές μας και όλα κλπ αλλά πάω πολύ κουβά σε προβλέψεις και αντιλήψεις τελευταία οπότε το χάνω σιγά σιγά
Πλέον λέω θα δούμε
5 Likes
Θυμάμαι να λες και σε προηγούμενο post για τη μητέρα σου και την επιχείρηση με τα ρούχα. Ήθελα να σου πω ότι από τη στιγμή που διάβασα την αγωνία της μάνας σου, έγινε μέσα στο μυαλό μου η εικόνα όλης της καταπίεσης που βιώνουν οι μικρομεσαίοι στην Ελλάδα έναν χρόνο τώρα. Κάθε φορά που σκέφτομαι το ‘‘ο κόσμος εκεί έξω’’ σκέφτομαι το post σου.
Κουράγιο σε εσένα και στην μητέρα σου. Οι φωνές πληθαίνουν και λένε όλες το ίδιο ‘‘δεν είμαστε μόνοι’’.
7 Likes
Το προβλημα με την καραντινα δεν ειναι τι χανουμε και τι θυσιαζουμε. Ειναι τι χανουμε και τι θυσιαζουμε χωρις κανεναν πρακτικο λογο. Αμα βγεις εξω βλεπεις τον απειρο κοσμο στις πλατειες χωρις μασκα πουτσα τους ολοι, στριμωγμα στα ΜΜΜ, χαμος στα παρκα κοκ. Και καθεσαι και σκεφτεσαι μετα εχω να δω τους φιλους μου να πιουμε εναν γαμωκαφε 5 μηνες και τρεχω να κλειστω σπιτι απο τις 6 και ακουω για εξτρα μετρα γιατι για καποιον “μυστηριο” λογο τα κρουσματα δεν πεφτουν, ε αει γαμηθειτε ολοι.
Και δεν ειμαι απο αυτους που θεωρουν τον τελευταιο χρονο “χαμενο”, επ’ουδενει. Μια ζωη μοναχικο ατομο ημουν και προτιμουσα να καθομαι σπιτι απο το να βγαινω, μην σου πω οτι με το προπονητηριο η φυσικη μου κατασταση οταν βγω θα ειναι πολυ καλυτερη (θα αναστεναξουν τα segments στο Strava), αυτο που μου την βαραει ειναι η ματαιοτητα ολου αυτου, προσχηματικες μαλακιες χωρις τον παραμικρο ελεγχο μονο και μονο για να εχουν να λενε “εμεις πηραμε μετρα τι αλλο να κανουμε” και αυτα εχουν ως αποτελεσμα οι ελαχιστοι ΜΑΛΑΚΕΣ που εχουμε απομεινει να προσπαθουμε να τα ακολουθησουμε να εχουμε μηνες να δουμε αγαπημενα και κοντινα μας προσωπα. Αυτο με σκοτωνει προσωπικα. Κατα τα αλλα με τον Κουιντομ ειμαι και μενω θετικος.
8 Likes
με τον covid πρόσεχε, με τον Quintom κάνε ό,τι θες 
2 Likes
Ναι και ενας τομεας που η θετικοτητα δεν ειναι και τοσο καλη 
3 Likes
Δε νομιζω οτι ειμαστε ελαχιστοι.
2 Likes
Εγώ πέρσι το Γενάρη μετακόμισα Λονδίνο, πέρασα 7 μήνες κλεισμένος σε ένα δωμάτιο, κάτι έτυχε που δεν γινόταν να μην επιστρέψω Ελλάδα και το πήρα απόφαση να το κάνω οριστικό (με πολύ προσεκτικούς υπολογισμούς είχα άλλους 2.5-3 μήνες πριν αναγκαστώ να βγω στο πεζοδρόμιο ) Όλα καλά μωρέ 
Στα άλλα που αναφέρονται, κι εμένα με τρελαίνει το ότι δεν υπάρχει καμία έγνοια και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, αλλά έπαψα να ασχολούμαι, προσωπικά περιμένω να “ομαλοποιηθεί” η κατάσταση για να φύγω οριστικά ξανά, αλλά να έχω βρει δουλειά προηγουμένως μη με πιάσει ο covid-24
2 Likes
Βλέπω μία τάση διαχωρισμού θετικού-αρνητικού, κάτι που ελπίζω απλώς να “το φέρνει η κουβέντα” και να μην έχει να κάνει με τις 2-3 αναφορές που έγιναν από τον Q κι εμένα. Για εμένα θετικά είναι, χώρια που έκανα φυσική κατάσταση με τα χλμ που τρέχω κάθε εβδομάδα. Καλή η αισιοδοξία, αλλά ας ακούσουμε τι λένε οι έξω, όπως η μαμά του Rebel…
Κάπως έτσι είμαι κι εγώ. Πάω στο ΚΠΙΣΝ για τρέξιμο (δλδ, ξέρω τι παίζει από κίνηση) και σήμερα σκέφτηκα να πάρω ένα βιβλίο, να καθίσω σε ένα παγκάκι, να μαζέψω λίγο ήλιο. Έφτασα με το αυτοκίνητο, αλήθεια σας λέω, πρέπει να είχε πάνω από 2-3Κ κόσμο. Αδιανόητο. Δεν σταμάτησα καν, γύρισα σπίτι.
Το “έλα μωρέ, ποιος κόβιντ” έχει μπει στο κεφάλι πολλών, δικαίως ή αδίκως. Απλώς δεν το λένε φωναχτά για ευνόητους λόγους. “Κάνω ότι φοράω μάσκα, κάνεις ότι ελέγχεις, κάνουμε ότι λαμβάνουμε μέτρα” και η ζωή συνεχίζεται. Τελευταία βλέπω στο δρόμο κόσμο χωρίς μάσκα.
Έπειτα θέλουμε να δούμε συναυλίες και φίλους. Ναι, πώς… @pantelis79 δεν είμαστε ελάχιστοι, αλλά είμαστε πολλοί λίγοι συγκριτικά με την πλειοψηφία του κόσμου.
1 Like
Παιδιά, συγγνώμη, με την ημέρα που είχε σήμερα είναι δυνατό να μην ήθελε κάποιος να βγει μια βόλτα σε ένα πάρκο; Εντάξει, υπάρχει και η ψυχική μας υγεία εκτός από τη σωματική (τον κορονοϊό δηλαδή). Προσωπικά προσπαθώ και προσέχω όσο μπορώ, κυκλοφορώ σχεδόν παντού με μάσκα, έχω να δω τα ανήψια μου 5 μήνες, βλέπω μόνο έναν φίλο που πηγαίνω σχεδόν κάθε Σάββατο σπίτι του και αράζουμε (και αυτός βλέπει μόνο εμένα), βλέπω λίγο τη μάνα μου και that’s it. Από εκεί και πέρα, μόνο συναδέλφους σε χώρο εργασίας και τους ανθρώπους που δουλεύουν στα σούπερ μάρκετ, καφέ κλπ που πηγαίνω. Ε, με μια βόλτα στο πάρκο δεν πρόκειται να κολλήσουμε κορονοϊό, ας μην είμαστε τόσο υπερβολικοί. Ούτε αν εγώ πάω στον φίλο μου 2-4 το μεσημέρι δε θα κινδυνεύσω ενώ αν πάω 6-8 το βράδυ θα κινδυνεύσω.
Δε θέλω να πιστέψω ότι οι περισσότεροι είναι ανεύθυνοι, απρόσεκτοι κλπ, πιστεύω το αντίθετο. Όμως, σίγουρα υπάρχει μια κόπωση από τους συνεχείς περιορισμούς, οι οποίοι πολλές φορές φαίνονται σαν ντουφεκιές στον αέρα (όπως η ηλιθιότητα του να μαζευόμαστε στις 6 στα σπίτια μας το ΣΚ), σίγουρα δε δίνεται το καλό παράδειγμα από τους κυβερνώντες (βόλτες Μητσοτάκη, εμβολιασμοί λαμόγιων εκτός σειράς), σίγουρα η οικονομία πάει πολύ χάλια, με άμεση επίπτωση σε πολλές τσέπες. Δε γίνεται να μην ξεσκάμε κιόλας. Αν δεν ξεσκάσουμε, θα σκάσουμε.
Παρεμπιπτόντως, έχω έναν γνωστό μου στο νοσοκομείο με covid, άλλους δύο (πολύ) εμπύρετους στα σπίτια τους κι άλλη μία που το περνάει πιο ελαφρά. Οι τρεις πρώτοι είναι 40-45 χρονών, όχι 80 και 90. Ο κορονοϊός είναι μια χαρά σοβαρή απειλή και χρειάζεται να προσέχουμε, απλώς με τον σωστό τρόπο.
17 Likes
Καλα αυτο που λες ειναι το ζουμι της ελληνικης αποτυχιας (ή και σε αλλες χωρες, δεν ξερω) και εν τελει, εδω που εχουμε μετρα και τηρουνται αυστηρα οσον αφορα τις μασκες σε εσωτερικους χωρους, και κλεισμενα εστιατορια και μπαρ για παμπολλους μηνες στην αρχη, και μετα ανοιχτα μονο σε εξωτερικους χωρου, η ολη φαση λειτουργησε θετικα.
Ποτε δεν απαγορευτηκε η κυκλοφορια στον δρομο ή στο παρκο. Γιατι πολυ απλα, δεν εχει κανενα νοημα. Δε θα κολλησει ΚΑΝΕΝΑΣ αν ειναι στο παρκο και δεν πλησιαζει κανεναν σε αποσταση μικροτερη των 2-3 μετρων. Απλα δε θα γινει. Οποιος νομιζει οτι ο ιος ειναι απλα εξω στην ατμοσφαιρα ξερω γω ή κατι τετοιο (δεν ξερω καν τι φοβουνται μερικοι) ε ζει μια πλανη.
Οποτε ναι, μαζι 100% στο κραξιμο στα μετρα, που δεν βγαζει κανενα νοημα.
Και ευτυχως εγω παω καθε μερα για περπατημα και ενιοτε για καμια ποδηλαταδα, αλλιως θα ειχα φρικαρει κι εγω σε ενα δωματιο αποκλειστικα, και θεωρω οτι δε θα επρεπε κανενας να περιοριζεται τοσο πολυ.
5 Likes
Καλά, αυτό με το ωράριο είναι γελοιότητα. Ξεκίνησε βέβαια επειδή μαζευόταν κόσμος το βράδυ στις πλατείες, αλλά πλέον είναι μία μλκ και μισή. Καταπάτηση βασικών ελευθεριών, έλεγχος των κόκκινων γραμμών της ανοχής του κόσμου και άλλες ομορφιές δοκιμάζονται κάθε μέρα, τόσο στην Ελλάδα όσο κι έξω.
Εννοείται ότι δεν έχω αντίρρηση να βγει ο κόσμος έξω, αντίθετα το επικροτώ και μου αρέσει πολύ. Τα έχουμε πει κι αλλού, νομίζω ότι ένας χρόνος καραντίνας θα αφήσει μία καλή συνήθεια σε πολλούς: περπάτημα/τρέξιμο.
Επειδή πρόλαβα και διάβασα το ποστ του Q, όπου έχει σωστό point για τις αποστάσεις: “αν δεν πλησιάζει κανέναν σε απόσταση 2-3 μέτρων”. Σωστός. Ε, σήμερα είχε 2Κ σε ένα πάρκο, ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. Κυριολεκτικά. Σόρι, δεν το διευκρίνισα πριν. Με την εικόνα που είδα, όχι κοβιντάκο αλλά και χολέρα κολλάς. Εναλλακτικά, ας ανοίξουν τα γαμωγήπεδα, να δούμε/παίξουμε και κανένα ματσάκι.
Κάθε δεύτερη-τρίτη μέρα είμαι στο ΚΠΙΣΝ, είναι τεράστια η διαφορά του ΣΚ με τις καθημερινές. Αλλά δεν γ@μείς, όταν έχει κόσμο εγώ γυρίζω σπίτι και όλα καλά. Απλώς αύριο δεν θα μπορώ να τρέξω με τόσο κόσμο…
Ασχετο-σχετικό: έχω περίπτωση γνωστού που αρρώστησε ο πατέρας του με κόβιντ στην πρώτη καραντίνα, ήταν στο νοσοκομείο για πόσες εβδομάδες, το ξεπέρασε ο άνθρωπος -καλά να είναι- και ο δικός μου έχει πλακωθεί στα ποστ στο ΦΒ πως μας κοροϊδεύουν με τον ιό. Έχουμε λαλήσει πλέον νομίζω.
8 Likes
Νομίζω αξίζει να διαβαστεί.
4 Likes
Έχουν βγάλει κι άλλη φορά, νομίζω τότε που είχε αναλάβει την υπεράσπιση Κορκονέα και έλεγε ότι η σφαίρα είχε την πορεία μπάλας από φλιπεράκι μέχρι να καταλήξει να σκοτώσει τον Γρηγορόπουλο.
4 Likes