Έχει πάρει πολλά πράγματα πάνω του ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός υπό το θεσμό του πρωθυπουργού για να μη γίνεται μανούρα που είναι διακοπές συνέχεια.
2 Likes
Υπαρχει παντα μια κοινη λογικη σε αυτα τα θεματα κι ενα μετρο, κι ας μην ειναι τοσο κοινα πια.
Αυτο ειναι το προβλημα.
Βασικα, ναι.
Θα μπορουσε απλα να μην γιολαρει λες και ειναι στα 20 του ξανα, υπαρχει μια μεγαλη αποσταση μεταξυ των δυο.
Μπορουν να εστιαζουν και στα δυο.
3 Likes
Μα αυτο ειναι το σοκαριστικο. Το γεγονος οτι ειναι μια βιτρινα και παρ’ολα αυτα η εικονα που περναει προς τα εξω ειναι του χαπυ τραβελερ που στα παπαρια του ολα. Δεν ειναι το επι της ουσιας το προβλημα, εινια οτι ειναι στα παπαρια του ολα και μας τα τριβει και στην μουρη.
Δηλάδη οκ ρε φιλε, ποιος επικοινωνιολογος και για ποιον λογο του ειπε οτι ΚΑΘΕ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΦΟΡΑ που θα ανεβει Θασσαλονικη πρεπει να παει στον Τερκενλη με ολα τα καναλια απο πισω? Τι σκατα εικονα και attitude προσπαθει να μας περασει? Αυτο με ανησυχει εμενα προσωπικα.
3 Likes
Πιστεύω ότι δεν είμαι υπερβολικός αν πω ότι για κάθε πρωθυπουργό που προσωπικά εγώ έχω ζήσει και θυμάμαι στην ενήλικη ζωή μου, έχει ειπωθεί κάτι αντίστοιχο κάθε φορά που έβγαιναν δημοσιεύματα για κάποια dolce vita σε νησιά ή σε σπίτια εφοπλιστών ή σε μπουζουκτσίδικα κλπ. Επίσης γενικά να πω ότι δε συμμερίζομαι καθόλου τα συνήθη posts τύπου “ο χειρότερος πρωθυπουργός των τελευταίων [τυχαίος] χρόνων” ή “η χειρότερη Υπουργός Παιδείας με διαφορά” κλπ., από την άποψη ότι τα ίδια λέγονταν/γράφονταν για ΚΑΘΕ πρωθυπουργό και υπουργό των τελευταίων [τυχαίος αριθμός] χρόνων (άρα μία τέτοια διαπίστωση χάνει την αξία της), αλλά κυρίως γιατί επιμένει να αντιμετωπίζει τα όποια κοινωνικά προβλήματα σ’ ένα επίπεδο κυβερνητικής διαχείρισης και προσώπων, δηλαδή ότι η λύση είναι απλά να βρεθούν τα σωστά άτομα στην κυβέρνηση. Μία λογική που, περιττό να το πω, στρώνει απλά το έδαφος στην κάθε εναλλακτική ελπίδα που πλασάρεται κάθε φορά, και μετά από 4 χρόνια ο κόσμος αναφωνεί “ααααχ, μία από τα ίδια κι αυτοί, μας πρόδωσαν”. Γι’ αυτό και, σ’ αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται ο Quintom πιο πάνω, εγώ δε θεωρώ ότι αυτές οι δύο λογικές συμπορεύονται και μπορούν να εστιάζουν και στα δύο, αλλά είναι δύο λογικές διαμετρικά αντίθετες που συγκρούονται. Η μία απαιτεί από το κυβερνητικό επιτελείο ν’ ανταποκριθεί σε κάποια συγκεκριμένα standards κι αν δεν ικανοποιηθεί με αυτό τότε απλά θέλει να δει άλλους στη θέση τους, και η άλλη λέει ότι η λογική της καταγγελίας συγκεκριμένων προσώπων απλά συνεχίζει να διαμορφώνει μία διαχωρισμένη προσέγγιση της πολιτικής, των κοινών κλπ., δηλαδή ως ένα ζήτημα “ειδικών”, ένα ζήτημα ανάθεσης κλπ.
Εγώ εδώ κάπως είμαι σύμφωνος, δηλαδή ότι η ουσία δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή που συζητάμε τόση ώρα. Και (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανένα), θα έλεγα ότι οι λέξεις που επέλεξες είναι αρκετά ειλικρινείς μιας και πιστεύω ότι κάπως έτσι ερμήνευσα κι εγώ αυτό το πράγμα: μία “αγανάκτηση” που, όμως, εγώ τη θεωρώ ένα σύμπτωμα του λαϊκισμού ως κυρίαρχης μορφής πολιτικές ιδεολογίας και δεν μπορεί να πάει παραπέρα.
4 Likes
Βασικά, να πω ότι όταν οι πολιτικοί δεν ακολουθούν έστω μία σειρά κοινωνικών επιταγών, και είναι πρόθυμοι να είναι φόρα παρτίδα και δεν συμμαζεύονται, σημαίνει ότι πραγματικά έχει ήδη γίνει η ζημιά. Όπως αντίστοιχα με τον Trump, το πρόβλημα δεν είναι το politically incorrectness, αλλά ότι από εκείνη τη θέση δήλωνε πως το πεδίο ήταν ελεύθερο, και δεν χρειάζεται κανείς πια να βάζει χαλινάρι σε τίποτα. To image εν τέλει, και τα επικοινωνιακά κόλπα δείχνουν καμιά φορά ότι πρέπει να κρατάμε χαμηλό προφίλ γιατί καραδοκεί μία ανηλεής κριτική που μια μικρή πράξη μπορεί να ισοδυναμεί με πολιτική δολοφονία/αυτοκτονία. Ο Κλίντον παραιτήθηκε για την υπόθεση Λεβίνσκι, κι ο Τραμπ έλεγε ‘‘grab them by the p*ssy’’ κι ήταν Τρίτη.
Όταν ο Μητσοτάκης πηγαίνει διακοπές και φωτογραφίζεται ενώ έχει δηλώσει πως ‘‘δεν θα πάει διακοπές’’, δεν αποδομείται η λογική του ‘‘ο αρχηγός στην σκηνή του’’, αποδεικνύεται ότι δεν λογαριάζει κανένα επικοινωνιακό κόστος, δεν του αποδίδει κανένας ευθύνες, δεν τον ενδιαφέρει να εκφράζεται - και καλεί και τους υποστηρικτές του να κάνουν το ίδιο - όπως γουστάρει. Το ‘‘πλεμπαίοι’’ τώρα το λέμε για πλάκα, μέχρι να αντικαταστήσει στ’ αλήθεια το άτομα που εξαρτώνται από το μισθό τους. Edit/Συμπλήρωση: Κι εκείνη η λογική συμπορεύεται με άλλες πρακτικές του ‘‘σας έχω όλους γραμμένους’’, όπως αποδεικνύεται τώρα με το πόθεν έσχες.
3 Likes
Φυσικά και έχει βάση να πεις για κάποιον ότι είναι ο χειρότερος υπουργός όλων των εποχών στον τομέα του. Για παράδειγμα στο Υπουργείο Παιδείας αυτοί που άφησαν εποχή, εδώ και 30 φεύγα χρόνια, ως οι χειρότεροι και πιο τρισάθλιοι υπουργοί ήταν οι Κοντογιαννόπουλος και Διαμαντοπούλου.
Ε λοιπόν, ήρθε πριν 2 χρόνια η Κεραμέως και ξεπέρασε σε αχρηστίλα αυτούς τους δύο. Και σε αυταρχικότητα και σε πολλά. Οπότε ναι, δικαιωματικά παίρνει τον τίτλο της χειρότερης Υπουργού Παιδείας που γνώρισε ο τόπος.
Με τη συλλογιστική του “πρωθυπουργού βιτρίνα” αναπτύσσεται ο κίνδυνος ότι “έλα μωρέ όλοι βιτρίνα είναι, όλοι ίδιοι είναι”. Άρα τι ΝΔ, τι Σύριζα, τι Μέρα 25, τι Κινάλ το ίδιο και το αυτό. Αράξτε στις παραλίες στις εκλογές, όποιος και να βγει δεν έχει διαφορά.
3 Likes
Δεν είπα αν είναι ο καλύτερος ή ο χειρότερος αυτή τη φορά. Μάλιστα είπα αυτό που αναφέρεις κι εσύ, ας κάνει όσα μπάνια θέλει όταν η κυβέρνηση όπου είναι πρωθυπουργός έχει συγκεκριμένες ευθύνες και λειτουργία. Ο συγκεκριμένος έχει κάνει την κεντρική διαχείριση σχεδόν σε όλα τα ζητήματα νόρμα όμως. Πόσες φορές έχουμε ακούσει το “Με εντολή Μητσοτάκη” ή να λέει ο ίδιος “Ήταν απόφαση μου”, χώρια που έχει φέρει πράγματα που δεν ήταν υπό τον πρωθυπουργό να είναι πια σε απευθείας αναφορά προς αυτόν. Ας μη μιλήσουμε για τα ΜΜΕ, αλλά ξεκάθαρα για τη διακυβέρνηση, όταν 2 χρόνια τώρα (έστω και μόνο επικοινωνιακά) τα έχει πάρει σχεδόν όλα πάνω του, είναι αναμενόμενο πως θα φάει κράξιμο όταν πάει για μπάνιο.
Ειδικα για την Κεραμεως μιλησαμε παντως. Τον τιτλο τον διεκδικει με τρομερες αξιωσεις. Μετα απο δυο κουτσες χρονιες, με απειρες ωρες μαθηματων χαμενες, με προβληματικες τηλεκπαιδευσεις, πεταει εξω απο τα Πανεπιστημια εναν σωρο παιδια. Αυτα τα πραγματα δε γινονται ετσι, γινονται με διαβουλευση, σχεδιασμο, συνεννοηση κλπ. Και αυτο ειναι μονο ενα απο τα τραγικα που εχει κανει. Παρεμπιπτοντως, ολοι αυτοι που μενουν εκτος τριτοβαθμιας λογω ΕΒΕ, μπορουν να γραφτουν σε οποιο ιδιωτικο ιδρυμα επιθυμουν. Για εκει ειναι καλοι, για τη Δημοσια εκπαιδευση δεν ειναι.
Μιλαμε για τη χειροτερη μαλλον που θυμαμαι εγω προσωπικα, δηλαδη εδω και 30+ χρονια.
9 Likes
Να συμφωνήσουμε όμως ότι τα ίδια θα γίνονταν οποίος και να ήταν υπουργός, γιατί εν τέλει είναι πολιτική του κυβερνώντος κόμματος? Ναι?
8 Likes
Πολυ πιθανον. Παρ’ ολα αυτα, και η ιδια φαινεται παραπανω απο προθυμη να την υπηρετησει αυτη την πολιτικη, οποτε κρινεται και γι’ αυτο.
5 Likes
Ναι σίγουρα. Απλά οι αποφάσεις δεν είναι δικές της ουσιαστικά - απ’ ότι έχω καταλάβει ειναι ανίκανη να κάνει τόσο συνδυαστική σκέψη.
Το ότι είναι γιεσμαστερ, φυσικά και κρίνεται.
Πάντως ότι και να λέτε με τόσες πυρκαγιές σήμερα, λογικά όπου να είναι θα βγει τίτλος στις ειδήσεις, ανησυχίες με τις πυρκαγιές, εσπευσμένα ο Κυριάκος στο Μαξίμου. Τώρα εάν όντως θα έρθει η θα συνεχίσει τα μπάνια του είναι μια άλλη κουβέντα.
Η μεγάλη μας διαφορά, Παντελή, είναι σ’ αυτό το «η Κεραμέως έκανε…». Εσύ μπορεί να χρησιμοποιείς τη συγκεκριμένη έκφραση τυχαία (ή και όχι, δεν ξέρω), ωστόσο στο μεδούλι της κρύβει μία πολύ συγκεκριμένη προσέγγιση της πραγματικότητας: ότι η επιχειρούμενη αναδιάρθρωση στην παιδεία είναι προσωπική επιλογή μιας αποτυχημένης υπουργού. Αν, για παράδειγμα, αύριο- μεθαύριο ξεπήδαγε ένα κίνημα με κύριο αίτημα το «να παραιτηθεί η υπουργός που πετάει τη νεολαία έξω από τα πανεπιστήμια» κι έπαιρνε διαστάσεις, ο (κάθε) Μητσοτάκης θα είχε έτοιμη τη λύση: αντικατάσταση της συγκεκριμένης υπουργού, άνοιγμα «διαλόγου» με τους φορείς και την κοινωνία, γενικά ό,τι μέσα έχουν συστρατευθεί διαχρονικά από τις κυβερνήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις π.χ. χρηματισμού κυβερνητικών υπαλλήλων, μεγαλοσκανδάλων κλπ., η δημοκρατία (όχι η Νέα, η κανονική) έχει βρει τον τρόπο να ανταπεξέρχεται και να μένει αλώβητη: «κάθαρση» των θεσμών κλπ. Ό,τι χρειαστεί ώστε να μην τεθεί υπό αμφισβήτηση η ίδια η ουσία της: η λογική της ανάθεσης, της πολιτικής ως διαχωρισμένης σφαίρας από την κοινωνία, η ύπαρξη των πολιτικών ως μίας «ανώτερης», ειδικευμένης κάστας, η αρχή της πλειοψηφίας κλπ. Οτιδήποτε ώστε να μη διανοηθούμε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να έχουμε περισσότερο λόγο πάνω στις ζωές μας ή ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να πάρει διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Κι εγώ ρωτάω το εξής απλό: μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η λογική καταγγελίας των αποτυχημένων πολιτικών; Το πολύ-πολύ μέχρι τις κάλπες, παραπέρα δεν μπορεί, κι ούτε θέλει. Γι’ αυτό μπορεί κάποιοι π.χ. ακόμα και να την παίζουνε βλέποντας τον Βαρουφάκη «να την λέει» από τα έδρανα της βουλής και να νομίζουν ότι έβαλε την υπουργό στη θέση της και συγκίνησε τα πλήθη ώστε την επόμενη φορά αυτά να κάνουν τη σωστή (; ) επιλογή, χωρίς καν να συνειδητοποιούνε ότι είναι κι αυτό ένας μέρος του show που πρέπει από κάποιον να παιχτεί. Τα δίπολα «εκλογές ή παραλία», by the way, που μπήκανε πιο πάνω, δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να τα σχολιάσω -ή μάλλον θα το κάνω: παραλία με τα χίλια. Να φτιάξουμε, λέω εγώ, ο καθένας τα δικά του δίπολα, π.χ. για τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου, «καναπές ή δρόμος», να δούμε, ρε παιδάκι μου, ποιανού το δίπολο είναι πιο μακρύ ή ποιος αράζει κι έχει κάνει το κανάλι της βουλής Υouporn. Που να ήθελα να σχολιάσω, δηλαδή, αλλά είναι άτιμο το χέρι, κινείται μόνο του πάνω στο πληκτρολόγιο.
Αλλά για ‘μένα η όλη συζήτηση έχει δύο στρώσεις που καλό είναι να τις διακρίνουμε μεταξύ τους: η μία αφορά αυτό που θίχτηκε στα τελευταία posts, δηλαδή τα +/- μιας αντιπολιτευτικής πολιτικής γενικά πάνω στην πρακτική ενός κυβερνώντος κόμματος, και η άλλη αφορά τα ειδικά χαρακτηριστικά του αντιπολιτευτικού λόγου που στήνεται (και αναδεικνύει ως κεντρικά ζητήματα) πάνω στην «προκλητικότητα», τα ζητήματα «ηθικής», την «ορθή συμπεριφορά», τα «προσχήματα», γενικά τη θεαματική αναπαράσταση αυτού που λέμε «πολιτική». Ε για ‘μένα αν η πρώτη συζήτηση (κομβικής σημασίας, ωστόσο, με πολύ ουσία) διακατέχεται από συγκεκριμένα όρια, η δεύτερη είναι απλά ένα σύμπτωμα της προσέγγισης του «πολιτικού» με τη χειρότερη δυνατή έννοια που υπάρχει. Το ξαναλέω: είναι προϊόν μιας απλής «αγανάκτησης» (που μπορεί να εκπορεύεται από διάφορα πράγματα που εμένα σε καμία περίπτωση δε με καλύπτουν, π.χ. μία κατάδειξη της «πολυτέλειας» γενικά κι αόριστα, μία κατάφαση στην ηθική της εργασίας κλπ.) που συχνά μάλιστα παραγνωρίζει άλλα, σημαντικότερα ζητήματα, ή, τέλος πάντων, δεν εκφράζεται ούτε με την ίδια ένταση ούτε στην ίδια έκταση για αυτά (χωρίς εδώ ν’ αναφέρομαι συγκεκριμένα σε users του forum που μπορεί κάλλιστα να μην πράττουν έτσι). Και είναι λογικό αυτό, γιατί μία τέτοιου είδους «αντιπολίτευση» είναι λαϊκίστικη, ευρείας αποδοχής κι εύπεπτη ακριβώς γιατί επιδρά στ’ αντανακλαστικά του «απλού λαού» που ικανοποιείται και εκτονώνεται με μία καταγγελτική πολιτική που χτίζεται πάνω στο θεαθήναι.
(Αυτά που έγραψε ο ManosOrff μου φάνηκαν ενδιαφέροντα και τα δέχομαι μέσες-άκρες, δηλαδή για το τι σημαίνουν τέτοιες συμπεριφορές όσον αφορά τα πολιτικά κόστη. Ωστόσο, θα έλεγα, και πάλι εμένα δε θα με έκαναν να βγω σε καμία περίπτωση από τα ρούχα μου -ασχέτως του νοήματος που παράγουν για την αποδοχή των συγκεκριμένων πολιτικών κλπ.
Κι αυτά που έγραψε ο nnnkkk που συγκεκριμενοποιεί την όλη συζήτηση στην περίπτωση του Μητσοτάκη και του «προσωποκεντρικού» στυλ που περνάει εδώ και δύο χρόνια, τα θεωρώ σωστά. Αμφιβάλλω, ωστόσο, αν όλα τ’ αγανακτισμένα post (όχι εδώ μέσα, γενικά) έκαναν το δικό σου συλλογισμό ή δε θα υπήρχανε σε οποιαδήποτε περίπτωση πρωθυπουργού, ασχέτως προσωπικών κυβερνητικών επιλογών).
5 Likes
Πάω να φάω σουβλάκια τώρα και δε τα διάβασα πολύ συγκεντρωμένα τα όσα αναφέρεις, αλλά το φόρουμ έχει λειτουργία που όταν γράψεις κολλητά “+” και “-”, στο βγάζει απευθείας ±
Οι αποφάσεις έχουν από κάτω την υπογραφή της, όχι την υπογραφή του Μητσοτάκη. Το να την έχουν επειδή πιστεύει αυτά που νομοθετεί ή επειδή είναι η χρήσιμη ηλίθια, δεν την απαλλάσσει από ευθύνες.
1 Like
Ναι, δεν είναι για να βγεις από τα ρούχα σου. Συμφωνώ εν πολλοίς με όσα γράφεις, και αν θέλουμε να είμαστε προσεκτικοί ούτε την ρώγα του Μητσοτάκη θα μας ένοιαζε να σχολιάσουμε, ούτε τα μπάνια, ούτε να ενισχύουμε το κλίμα διαλόγου ‘‘Εσείς στο Μάτι…’’, ‘‘No, u…’’. Στα πλαίσια της κριτικής, όμως, δεν ξέρω αν υπάρχει ένας σωστός τρόπος κριτικής, διότι διαφορετικοί άνθρωποι πείθονται από διαφορετικά πράγματα. Το να μένουμε στο επιχείρημα του ‘‘ανέμελου happy traveller’’ από μόνο του είναι από απλουστευτικό μέχρι επικίνδυνο, αλλά μπορούμε να το χρησιμοποιούμε ως πάτημα για να ξεκινήσει μια συζήτηση, με άτομα που αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους επικοινωνιακούς, και κάτι τέτοιο μπορεί να τα εξοργίσει.
1 Like
Καλά τα λες.
Τσεκ. Σόρι για το σπαμ, συνεχίστε.
±
1 Like
χμμμ. Κάτσε καλά Γεράσιμε;