Ειδησεις απο την Ελλαδα (Part 1)

Έξω από την Ε.Ε., δε νομίζω να γίνεται αλλιώς.

Όσο για το “παζάρεμα” διαφωνώ. Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις ξεπούλησαν τον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων στο κινέζικο μονοπώλιο, διαλύοντας κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος, αυτό έχει να κάνει με την εξαρχής διάθεσή τους. Εάν ο απέναντι διαπραγματευτής δεν δει καμία προσπάθεια από τη δική σου πλευρά, λογικό είναι να πραγματοποιήσει φουλ επίθεση.

Όπως και νάχει, ανεξαρτήτως με το ποιες μπορεί να είναι οι διεθνείς μας συνεργασίες, η κατάσταση με τίποτα δεν μπορεί να συνεχιστεί ως έχει. Το χρέος που υπάρχει δεν μπορεί να πληρωθεί (γελάω με όσους ζητάνε να “φέρουν πίσω τα κλεμμένα”) και θα υπάρχει μόνιμα ως μπαμπούλας που θα οδηγεί σε συνεχή νέα μέτρα λιτότητας και σταδιακής εκχώρησης του όποιου εγχώριου πλούτου.

Καταρχήν προσυπογράφω απόλυτα για το ΣΕΜΠΟ. Λόγω δουλειάς, το ξέρω καλά.

Κατά τα άλλα, επιμένω ότι η κυβέρνηση έχει πέσει. Θα δείξει το ποιος θα δικαιωθεί. Και ναι εννοώ ότι την εγκατέλειψαν και ο Καρατζαφύρερ, και η Μητσοτάκη και ο Σαμαράς (σύμμαχο τον βάζω και αυτόν). Και όχι μόνο. Θεωρώ ότι ούτε στον επιχειρηματικό κόσμο θα βρει πλέον η συγκεκριμένη κυβέρνηση συμμαχίες ούτε η Ευρώπη θα τους στηρίξει. Εσύ το θεωρείς παιχνίδι εντυπώσεων, εγώ το θεωρώ πραγματική αδυναμία. Αν θεωρούσα ότι οι αγώνες δε δημιουργούν αδυναμίες θα ήμουν σε άλλη πολιτική πλευρά από αυτή που είμαι.

εντιτ: Διαφωνώ και για την ποσότητα του κόσμου.

Με τη λογική σου νίκη δε θα είναι ούτε η ακύρωση του μνημονίου. Θα είναι η εγκαθίδρυση κομμουνιστικής λαικής δημοκρατίας. Στους κοινωνικούς αγώνες υπάρχουν προσωρινές νίκες και προσωρινές ήττες και πολύ συχνά υπάρχουν και γκρίζες περιχές. Η χθεσινή είναι μία νίκη που θα πρέπει ΦΥΣΙΚΑ να μας δώσει κουράγιο για περισσότερες κινητοποιήσεις και όχι για εφησυχασμό.

αααα.,ειχε και απεργία χθες?? ευχαριστώ για την ενημέρωση…γιατι σε ολα τα βραδινά δελτία έλεγαν για κουκουλοφόρους και για τον μεγάλο αριθμό των αγανακτισμένων,…! για απεργία δεν άκουσα κάτι

[B]Επικοινωνιακή πολιτική και συναίνεση[/B]

Σήμερα έφθασε στο κολοφώνα της η πολιτική με όρους επικοινωνίας, δηλαδή ο τρόπος άσκησης πολιτικής στη χώρα εδώ και δέκα χρόνια και βάλε. Σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο το πολιτικό σύστημα έκανε κάτι σαν τούμπα 360 μοιρών για να σταθεί απολύτως απαράλλαχτο στα πόδια του.

Εντυπωσιακή χορευτική κίνηση: Χθες αργά η αποχώρηση Λιάνη και οι δηλώσεις Αθανασιάδη. Σήμερα το πρωί η έκτακτη συνάντηση με τον Παπούλια (ενώ ούτως ή άλλως υπήρχε προγραμματισμένο ραντεβού για αργότερα)

Με αφορμή αυτό, η αναστολή της απεργίας των ΜΜΕ. Ελάχιστη ώρα μετά την αναστολή της, το ξέσπασμα των επεισοδίων.

Για πρώτη φορά τέτοια εμμονική αναφορά σε αυτά στις ζωντανές συνδέσεις των καναλιών. Στη μετάδοση του Mega, ο παρουσιαστής διέκοπτε τη ροή του λόγου του και των παρεμβάσεων ανά δυο λεπτά για να αναφερθεί στους “μπαχαλάκηδες” και στα “μπάχαλα” ενώ η οθόνη δεν έδειχνε και τίποτα ιδιαίτερο - θα έλεγα πως από άποψη έντασης επεισοδίων, η σημερινή πορεία στην Αθήνα δεν ήταν κάτι ακραίο. Μάλλον χαμηλής έντασης ήταν.

Επιπλέον, να πλανάται στον αέρα η “απόφαση” των “αγανακτισμένων” για περικύκλωση της βουλής το βράδυ (ενώ η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου είχε ήδη αναβληθεί για τέλη του μήνα), σε στυλ “το βράδυ έρχεται το τέλος του κόσμου, η λύση θα πρέπει να βρεθεί πριν νυχτώσει”

Υπέροχα τεχνητή δημιουργία κλίματος έκτακτης ανάγκης, ώστε να δικαιολογείται η συζήτηση περί κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και έπειτα, όσο είναι σε εξέλιξη η συνάντηση Παπανδρέου - Σαμαρά, διαρροές στο δελτίο του Mega από βουλευτή της ΝΔ που είναι αποκλεισμένος λόγω επεισοδίων και συνομιλεί στο κινητό με το κανάλι και τον Σαμαρά, διαρροές για το τι πρόκειται να απαιτήσει ο Σαμαράς για να συναινέσει. (Άραγε, με τέτοια χαλαρότητα διεξάγονται οι διαβουλεύσεις για μια συγκυβέρνηση;)

Και ύστερα φήμες - το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να αποδεχθεί τους όρους της ΝΔ. Να προτείνει η ΝΔ πρωθυπουργό (φημολογία μάλιστα για τον αντιπρόεδρό της Δήμα), να αποσυρθεί ό,τι νόμος (ιθαγένεια) δεν αρέσει στη ΝΔ. (Άραγε, είναι συνηθισμένο το κυβερνών κόμμα να γίνεται αυτοβούλως το δουλικό του μείζονος αντιπολιτευτικού του σχηματισμού;)

Ένα γουστόζικο σκετσάκι που κραυγάζει πως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση για συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Όπως και επιβεβαιώνεται με τα βραδινά διαγγέλματα Παπανδρέου και Σαμαρά.

Αυτό που κατά τη γνώμη μου διεμείφθη σήμερα ήταν μια πρόβα ώστε να μετρηθεί - σε όρους αποδοχής από την κοινή γνώμη - η δυναμική του χαρτιού της συγκυβέρνησης.

Το ευνοϊκό έδαφος για αυτό διαμορφώνεται εδώ και ένα μήνα με τους αγανακτισμένους: Εθνική ενότητα, καταδίκη των κομμάτων (και άρα σε δεύτερο επίπεδο, της ύπαρξης διαχωριστικών γραμμών που καθιστούν ανίερες κάποιες πολιτικές συμπράξεις), ανάγκη για αλλαγή (αίτημα που παρά τις πολλές εκατοντάδες ώρες αμεσοδημοκρατικών συνελεύσεων [sic] παραμένει τόσο κενό περιεχομένου και στόχευσης όσο και την πρώτη στιγμή)

Κανείς δε θέλει εκλογές. (Ο Σαμαράς ψέλλισε κάτι γιατί έπρεπε να ψελλίσει - το απαιτούσε η αληθοφάνεια του σεναρίου). Κανείς δε θέλει εκλογές γιατί εφόσον είναι πλέον δεδομένη η χρεωκοπία (δεν μπορεί να μην είναι δεδομένη στη χώρα με τη μικρότερη πλέον πιστοληπτική αξιοπιστία παγκοσμίως), η σύντομη πορεία που έχει περισσέψει προς αυτήν δεν έχει πλέον σημασία.

Αυτό που τώρα και ήδη έχει τη μέγιστη σημασία είναι η επόμενη μέρα της και η διαχείρισή της. Η σημερινή πρόβα εκεί αποσκοπεί - στο να ψηλαφιστούν τα όρια για το κατά πόσο το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο, τα δυο αστικά κόμματα (και με όσους “ηλίθιους” προθυμοποιηθούν - σήμερα δήλωσε παρούσα η Δημ. Αριστερά, [οι φασίστες εννοείται είναι εγγυημένοι]), θα μπορέσουν να ηγηθούν και την ημέρα της καταστροφής και την επόμενη.

Με αυτό τον τρόπο η καταστροφή δε θα μπορεί να νοηθεί ως απόρροια των πολιτικών επιλογών. Θα γίνει μοίρα, εξωγενές γεγονός, που έτυχε να μας συμβεί και που με καρτερία ο κατεστημένος δικομματισμός αντιμετώπισε πριν, τώρα και μετά.

Σήμερα τα αστικά κόμματα προλείαναν το έδαφος για την οσονούπω ένωσή τους. Χάρη σε αυτή θα αυξήσουν την επιφάνειά τους και τη δύναμη της άνωσης τους, ώστε το τεράστιο κύμμα που θα έρθει, να τα ανασηκώσει και έπειτα, όταν φύγει για να χτυπήσει αλλού, να τα αφήσει και πάλι κάτω, ήρεμα.

Αυτό βέβαια είναι η μία διάσταση - η αυτοσυντήρηση και διάσωση του υπάρχοντος και κατεστημένου πολιτικού προσωπικού.

Η άλλη είναι, πως μετά τη χρεωκοπία θα χρειαστεί πραγματική και σκληρή καταστολή. Η αστική τάξη θα πρέπει να χαράξει και περιφρουρήσει τα συμφέροντα της στο νέο σκηνικό. Και τότε δε θα ναι καιρός για παιχνιδάκια με τους πληγωμένους μικροαστούς.

Ιδίως αν αυτοί έχουν στο εντωμεταξύ αγανακτήσει πραγματικά, καθότι το πρωί της καταστροφής θα διαπιστώσουν πως δεν είναι πλέον μικροαστοί αλλά έχουν γίνει αυτό που τόσο φοβούνται και ξορκίζουν τώρα στις πλατείες, δηλαδή πρώην μικροαστοί και ούτε καν προλετάριοι. Νεόπτωχοι και περιττοί…

Σήμερα όλοι κοιτάξαμε την τελευταία παράσταση στην αρένα της πολιτικής επικοινωνίας. Αύριο αρχίζουν οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας…

[COLOR=“Red”]radical desire[/COLOR]

Κρισπ, για τη δεύτερη παράγραφο δεν έχω κάποια ένσταση, στην πρώτη όμως καιι πάλι θα έχουμε τα μονοπώλια και το κεφάλαιο, το κέρδος να υπαγορεύουν τις όποιες διαπραγματεύσεις. Εκτός και αν θεωρείς πως μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση μπορεί να αποσπάσει κατακτήσεις για τους εργαζόμενους με το κεφάλαιο να ελέγχει τα πάντα.

Μαντρέηκ, όταν οι 2 που ανάφερες συμφωνούν επί της ουσίας πως πρέπει να περάσει το μεσοπρόθεσμο, δεν την έχουν εγκαταλείψει. Όσο για το Σαμαρά, δεν τα βρήκαν λόγω επαναδιαπραγμάτευσης, καθόλου όμως δεν την έχει εγκαταλείψει, γιατί όταν η νδ λέει επαναδιαπραγμάτευση εννοεί με καλύτερους όρους για το κεφάλαιο, και την κυρήσσει από θέση ισχύος λόγω αντιπολίτευσης. Βασική επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να περάσει με κάθε κόστος το μεσοπρόθεσμο, είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΝΔ, είτε και με τους 2 μαζί, είτε πριν, είτε μετά τις εκλογές, είτε πριν είτε μετά τη χρεοκοπία, και θα αξιοποιήσει με κάθε τρόπο όλες τις πλευρές για να υποτάξει το λαό και τους εργαζόμενους. Για αυτό να μην εκπλαγούμε αν η κυβέρνηση ενότητας που απέριψαν χτες έρθει αύριο ή σε μια βδομάδα.

Η ποσότητα του κόσμου ήταν 5000 βαριά. Αναφέρομαι μόνο για τους αγανακτισμένους και όχι εξωκοινοβ. ή γσεεαδεδυ, γύρισα όλη την πλατεία όσο το ΠΑΜΕ ήταν στο σύνταγμα και τους έκοψα με το μάτι (το επιβεβαιώνει και ο επόμενος χρήστης άλλωστε).

Μπράβο ρε Ισις, αυτό που πόσταρες θέλω να πω τόση ώρα.

Σήμερα έφθασε στο κολοφώνα της η πολιτική με όρους επικοινωνίας, δηλαδή ο τρόπος άσκησης πολιτικής στη χώρα εδώ και δέκα χρόνια και βάλε. Σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο το πολιτικό σύστημα έκανε κάτι σαν τούμπα 360 μοιρών για να σταθεί απολύτως απαράλλαχτο στα πόδια του.

Παντως το μεγαλυτερο ψεμα ηταν το 250000 αγανκατισμενοι vs. 150 “κουκουλοφορων”. Φυσικα και δεν εξεταζω το αν επρεπε να γινει μπαχαλο στο συνταγμα, δε διαφωνω για τις προβοκατσιες / μαλακιες (επιλεξτε ο,τι θελετε). Απλα εκτος απο τη συγκεντρωση στην πανω μερια του συνταγματος μπροστα απο τη βουλη - που ποσο κοσμο να χε 5000 κι ουτε, σε ολη την αλλη εκταση της πλατειας συνταγματος και τους γυρω δρομους, εβλεπες τους random ανθρωπους που κατεβαινουν στις απεργιες, εβλεπες ανθρωπους με μασκες (ολους σχεδον) που σημαινει οτι δεν ειχαν καμια αυταπατη για ειρηνικη συγκεντρωση - πανηγυρι και περιμεναν την αντιδραση του κρατους.
Δε λεω οτι σωστα εγιναν οι συγκρουσεις, η καλυτερα δεν ειναι αυτο το θεμα μας. Το κρατος αν δεν ηθελε τις συγκρουσεις δε θα εστελνε τα ΜΑΤ υστερα απο 2 ωρες συγκεντρωσης στο συνταγμα. Απλα, ΔΕ γινεται 3000 να τρεχει εναντιον δυο διμοιριων ΜΑΤ στη φιλελληνων ολοι να ναι κουκουλοφοροι- αναρχικοι - προβοκατορες.
Οσο για το ξυλο με “αγανακτισμενους”, πρωτον τεραστια μαλακια που ασχοληθηκαν καποιοι με ηλιθιους και δευτερον, να πανε να γαμηθουνε οσοι δεν εχουν προβλημα να διαμαρτυρονται με τους ηλιθιους…

Kαταλαβαινω τι λες …μιλας για τον κοσμο που στη x πορεις/απεργια του ιδιου ετους δεν ειχε παρει χαμπαρι.

Απλα, δεν ξερω αν θα 'πρεπε να υπαρχει διαχωρισμος, απο τη στιγμη που στις οποιες συγκεντρωσεις υπαρχουν κι οι δυο που αναφερεις.

Μα δεν μίλησα για αλλαγή πολιτικής αλλά για αλλαγή συμμαχιών. Μην ξεχνάμε ότι όποια πολιτική και να πρέπει να περάσει, κάποιος πρέπει να βγει μπροστά και να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά. Η συγκεκριμένη κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί να το κάνει για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω. “Κυβέρνηση ενότητας” είναι προφανές ότι θέλουν όλοι να υπάρξει. Και οι ΔΝΤήδες για να είναι σίγουροι ότι δε θα υπάρξει αντίδραση εντός συστήματος και οι δικοί μας πολιτικοί για να μοιράσουν τις ευθύνες και την εξουσία. Επιμένω όμως ότι αυτό το εγχείρημα δεν το βλέπω πριν τις εκλογές. Θεωρώ τις εκλογές ως το μεγάλο αλλοθι του κοινοβουλετισμού για να ισχυρίζεται ότι έχει “λαική εντολή” και πιστεύω ότι αυτή τη κολυμβύθρα του Σιλωάμ θα χρησιμοποιήσουν και πάλι.

Εκτίμηση είναι, δε χρειάζεται να συμφωνήσεις ούτε και είναι σίγουρο ότι θα δικαιωθώ. Τολμάω να προβλέψω όμως αντί να λέω μετά “το ήξερα εγώ”.

Όσο για το κείμενο του Isis, συμφωνώ κι εγώ σε αρκετά πράγματα. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι για να μπει μπροστά όλος ο μηχανισμός και να γίνει η τούμπα (η οποία αν και μόνη διέξοδος είχε και κόστος στην εικόνα της κυβέρνησης), κάτι ενήργησε. Αυτό το κάτι δεν είναι το σύνολο των κινητοποιήσεων, από τον αραιωμένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ μέχρι τη συστράτευση του ΠΑΜΕ και απο τους απολίτικους “αγανακτισμένους” μέχρι τις παρμεβάσεις της εξωκοινοβουλετικής αριστεράς; Μόνο εγώ βλέπω ότι αν δεν είχε γίνει η “κατάληψη του Συντάγματος” τώρα θα ήμασταν πολύ χειρότερα; Δεν είναι αυτό μία νίκη;

παντως οι αγανακτισμενοι πετυχαν κατι ρε παιδι μου…εστω αυτο που εγινε χθες…δηλαδη ολες αυτες οι συγκεντρωσεις των τελευταιων 20 ημερων προκαλεσαν το χθεσινο πολιτικο σκηνικο που συνεχιζετε και σημερα…μηπως δουμε κατι αλλο…

η χθεσινη απεργεια μονη της δεν θα μπορουσε να πετυχει τιποτα χωρις τις συγκεντρωσεις των προηγουμενων ημερων…

γραφικοι ξεγραφικοι αυτη ειναι η αληθεια…

Αυτό το κάτι που πέτυχε το “κίνημα των αγανακτισμένων” είναι ο κλυδωνισμός αποκλειστικά εντός ΠΑΣΟΚ, γιατί τα στελέχη του δεν θέλουν να χάσουν οριστικά τους περισσότερους πελάτες τους. Εάν αύριο προκύψει η κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” (στο πλαίσιο που πολύ πολύ εύστοχα αναλύει το radical desire) ποιος εγγυάται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των αγανακτισμένων δεν θα επιστρέψει στα σπίτια του ανακουφισμένο που διαλύθηκαν τα σύνορα μεταξύ των κομμάτων και “όλοι μαζί πλέον προσπαθούν για το κοινό καλό”?

Όταν μετά από 20 μέρες για μεγάλο μέρος του κόσμου ακόμα υφίσταται πρόβλημα διαχείρισης της κρίσης και όχι πρόβλημα δομικό του οικονομικού συστήματος τότε ο αναβρασμός που πέτυχαν οι αγανακτισμένοι, κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα οδηγήσει σε κάτι καλύτερο ή χειρότερο από πλευράς διακυβέρνησης.

Κανείς. Γι αυτό μόλις περιέγραψες το ρόλο (και το στοίχημα) της αριστεράς στο κίνημα.

Άποψη μου, δεκτές οι διαφωνίες, αλλά η χθεσινή πορεία, σε ότι αφορά τα πολιτικά γεγονότα των επόμενων 3 μηνών, δεν άλλαξε ουσιαστικά τα πράγματα. Ολοι κινούνται με βάση τα συμφέροντα τους ως τώρα. Διόρθωσε με σε ό,τι κάνω λάθος.

  1. Ο ΓΑΠ αν ήθελε να βγάλει ολόκληρη τη θητεία του, έπρεπε να προτείνει συνεργασία στη ΝΔ, αλλιώς λεφτά από ΔΝΤ δεν έπαιρνε.
  2. Ο Σαμαράς αν έλεγε “ναι”, φορτωνόταν και τη μουρμούρα του κόσμου για τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 2 χρόνια. Ναι, αν ήταν αυτός κυβέρνηση θα έκανε τα ίδια, αλλά γιατί να πει το “ναι” τώρα κι όχι μετά από εκλογές που θα τις έχει κερδίσει (όπως έκανε ο ΓΑΠ που έτσι εξασφάλισε ισχυρή πλειοψηφία); Επομένως, ο Σαμαράς είπε όχι για να αναγκάσει τον ΓΑΠ να πάει σε εκλογές, όπου η ΝΔ και ο Σαμαράς ελπίζουν να βγουν σε καλύτερη μοίρα.
  3. Ο ΓΑΠ δε θέλει να πάει τώρα σε εκλογές γιατί τα νούμερα του είναι στο ναδίρ. Ανακοινώνει ανασχηματισμό για να κερδίσει χρόνο
  4. Πριν λίγες ώρες διάβασα στο TVXS πως το ΔΝΤ σκέφτεται να μας δώσει την 5η δόση, μετά τις χθεσινές εξελίξεις. Αυτό όντως είναι αποτέλεσμα και της χθεσινής πορείας αλλά είναι και υπέρ του ΓΑΠ που κερδίζει χρόνο για να αντιστρέψει το κλίμα πριν πάει σε εκλογές (πλέον δε θα πρέπει να ανακοινώσει εκλογές τις επόμενες μέρες, αλλά σε 2-3 μήνες)

Πιθανότατα:
5) Θα πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης, γιατί κανένας από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (προσθέτω κι όσους έφυγαν) δε τον συμφέρει να πάνε τώρα σε εκλογές, αλλά προτιμούν να πάνε σε 4 μήνες με τα ψέμματα και να σώσουν επικοινωνιακά ό,τι σώζεται.

Με λίγα λόγια, η πορεία/συγκέντρωση δε νομίζω πως οδήγησε στις πρόωρες εκλογές. Απλά πέρασε στους ξένους το μήνυμα “δεν πάει άλλο”. Και αυτό ίσως τους χαλαρώσει στα “παζάρια” για να μη χάσουν τα συμφέροντα τους τελείως. (Και μακάρι να κάνει πιο αδύναμη την επικοινωνιακή πολιτική των μεγάλων παρατάξεων)

Καταρχήν το μύνημα δεν πέρασε μόο στους ξένους αλλά και στους οικείους.

Κατά δεύτερον όλα υποθετικά είναι. Αν δεν είχαν γίνει οι κινητοποιήσεις μπορεί να βρισκόμασταν στην ίδια θέση μπορεί όμως και η σιωπή του κόσμου να εκλαμβανόταν (και ουσιαστικά θα ήταν) συγκατάβαση και άρα το ΠΑΣΟΚ να έπαιζε και τα χαρτιά του μέχρι τέλους.

Παρ’το ανάποδα. Αν είχαν γίνει τα ίδια όταν ακόμα παιζόταν το αν θα μπούμε στο ΔΝΤ θα έλεγες τώρα ακριβώς τα ίδια. Τα σημεία σου από το 1-4 θα ίσχυαν ακριβώς ίδια. Δεν έγινε όμως τίποτα και η κυβέρνηση συνέχισε ακάθεκτη για πάνω από έναν χρόνο.

Τα “αν” δεν γράφουν την Ιστορία.

Σε έχασα. Οι διαμαρτυρίες πριν ψηφιστεί το μνημόνιο ήταν τεράστιες (τότε δεν κάηκε και η Μαρφίν;). Αλλά μπήκαμε στο μνημόνιο. Αυτό συνέφερε το ΠΑΣΟΚ τότε και αυτό έγινε… Οι διαμαρτυρίες δεν άλλαξαν κάτι άμεσα. Αλλά σε βάθος χρόνου (και πρόσεξε πως από πάνω μιλάω για τους επόμενους 3-4 μήνες, όχι για τα επόμενα 3-4 χρόνια)

Πάντως οι εφοπλιστές βαρέθηκαν να περιμένουν τον ΓΑΠ και ζητάνε εθνική ενότητα :slight_smile:

(από την καθημερινή)

Είναι σαφές πως ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να κυβερνήσει πλέον. Η μοναδική λύση είναι η άμεση, χωρίς καμία καθυστέρηση, συγκρότηση [B]κυβέρνησης εθνικής ενότητας με πολιτικούς και τεχνοκράτες όλων των αποχρώσεων[/B], η οποία θα επαναδιαπραγματευθεί μια συμφωνία με την τρόικα και θα αναλάβει να την εφαρμόσει. Κάθε καθυστέρηση είναι άκρως επικίνδυνη, θα μας φέρει πιο κοντά στη χρεοκοπία και θα βαρύνει κυρίως τον κ. Παπανδρέου και λιγότερο τον κ. Σαμαρά.

Eνω στη θεωρια συμφωνω απολυτα με οσα γραφεις, νομιζω ομως πως δεν εφικτα στην πραξη.

  1. Ποιες οικονομιες ,περα απο της Σκανδιναβιας και της Ελβετιας, μπορουν να σταθουν ορθιες εκτος Ευρωζωνης; (δε μιλαω για ειδικες περιπτωσεις οπως Λιχτενσταιν, Μονακο, Κυπρος κτλ)
  2. Ολες οι αλλες χωρες που ειναι εκτος ευρωζωνης ( πχ Τσεχια, Ουγγαρια, Πολωνια, Μολδαβια) σημερα εχουν αρκετα ως πολυ τραγικοτερους μισθους απο εμας.
    Μπορεις να δωσεις καποια χωρα ως παραδειγμα που μπορουμε να ακολουθησουμε;
    Η προσωπικη μου αποψη ειναι να παραμεινουμε ως εχουμε (εντος Ευρω), να προσπαθησουν οσο γινεται λιγοτερο να μειωσουν τις δουλειες/μισθους, να καταργησουμε ολες τις περιττες σπαταλες, να τοποθετηθουν οσο το δυνατον σωστοτεροι υπαλληλοι στα σωστα ποστα, να σηκωσουμε τα μανικια για αποδοτικοτερη δουλεια, να σταματησουμε να σκεφτομαστε μονο το ευκολο και γρηγορο κερδος και αλλα πολλα και αφου κανουμε υπομονη για καποια χρονια να δουμε τι και αν πετυχαμε.

Όχι, οι διαμρτυρίες για το Μνημόνιο ούτε τεράστιες ήταν, ούτε διάρκεια είχαν, ούτε είχαν γενικευτεί πέρα των γνωστών “κακών αριστερών που όλο προβλήματα δημιουργούν.” Τουλάχιστον όχι στο μέγεθος που έπρεπε για αυτό που πήγαινε να γίνει. Τότε λίγο πολυ ο περισσότερος κόσμος πίστευε ότι θα πάρουμε ένα ακόμα δάνειο και αυτό ήταν όλο. Θυμάσαι εσύ κατάληψη στην πλατεία Συντάγματος;

Novitski έχε στο μυαλό σου όμως πως αν ένας λαός σηκώσει κεφάλι , τότε ακολουθούν και άλλοι. Και αυτήν την παράμετρο πρέπει να την δούμε. Μπορούμε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να δούμε μετά πόσο σταθερός είναι ο καπιταλισμός ή η ΕΕ. Και να δούμε μετά τι θα κάνουν οι πορτογάλλοι, οι ισπανοί και οι λοιποί εργάτες…Γενικά η κατάσταση είναι ρευστή και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Αλλιώς απλά θα ζήσουμε χειρότερες μέρες…

Πραγματικά, μια μέρα πρέπει να δούμε πως έχουν συμπεριφερθεί ως τώρα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Διάβαζα σήμερα την είδηση για την “δολοφονία” του Καραμανλή στο contra και τώρα αυτό στην καθημερινή και παλεύω να καταλάβω τους συσχετισμούς από πίσω. Η καθημερινή του Σκάι, των Τέλλογλου, Αλαφούζου και Παπαχελά, που φιμώνει τόσα και τόσα, αλλά στηρίζει από την αρχή τους αγανακτισμένους, ζητάει κυβερνήσεις εθνικής ενότητας. Το contra που (βολικά) ασχολείται μόνο με τον Πάγκαλο και τα τηλέφωνα του, σήμερα ανακαλύπτει εξωτερικούς εχθρούς της χώρας.

Δεν ήμουν παρών, αλλά θυμάμαι πως ήταν μεγάλες. Ειδικά αυτή με τη Μαρφίν. Όχι σαν τη χθεσινή, αλλά δεν ήταν αμελητέα. Αλλά δεν ήμουν εκεί, άρα σε πιστεύω…

:bye::bye::bye: