Kάπου τα μπερδεύεις γιατί για την κλοπή υπάρχουν νόμοι που ξεκάθαρα την απαγορεύουν, να απεργήσεις δεν σε υποχρεώνει κανένας νόμος (ή κανόνας καταστατικού σωματείου ή δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου που σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερισχύσει του νόμου).
Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου πάντως και θα ασχοληθώ και εγώ με τη γραμματική στη συνέχεια του θρεντ!
'Ασε με να μαντέψω, ευκολάκι είναι: Θα τους βγάζατε και εσείς για το αν είναι απλήρωτοι “στο κόκκινο”, σωστά; :-k
Eνδιαφέρον ποστ.
Όχι δεν παρανοώ το ποστ σου πως πάει να δώσει άφεση αμαρτιών στο δημόσιο, μάλλον εσύ παρανοείς το πως εγώ βλέπω τον ιδιωτικό τομέα και τον ρόλο του:
Συμφωνώ μαζί σου ως προς το ότι ένα μεγάλο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα ήταν και είναι κρατικοδίαιτο. Αλλά και αυτό το βλέπω σαν μία εκμαυλιστική συνέπεια του μεγέθους του δημοσίου και της κυβέρνησης, που φρόντισαν να γίνουν ο πιό επιθυμητός πελάτης και να καλομάθουν τον ιδιωτικό τομέα στο βόλεμα, στο κυνήγι των δημοσίων έργων/προμηθειών και την εσωστρέφεια. Η αναφορά μου ήταν στο πόσο καθοριστική χρονιά ήταν το 2009 και τι μπορούσε/έπρεπε να είχε γίνει έστω την τελευταία στιγμή. Αν το κράτος περιόριζε τις σπατάλες του (και ως πελάτης όχι μόνο ως εργοδότης) θα ανάγκαζε τον ιδιωτικό τομέα να στραφεί σε άλλους πελάτες, να βρεί νέους τρόπους να τζιράρει χωρίς να περιμένει από το κράτος. Ένα μέρος του δεν θα τα κατάφερνε γιατί είναι στημένο μόνο για να πουλάει στο δημόσιο -θα μπαίναμε αναπόφευκτα σε ύφεση- αλλά πιστεύω πως ένα μεγάλο μέρος του θα προσαρμοζόταν στα νέα δεδομένα και θα εξυγιαινόταν. Βολεμένοι είναι οι περισσότεροι, όχι εντελώς άχρηστοι. Και φυσικά το έτσι και αλλιώς υγιές κομμάτι του (για να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα) θα απελευθερωνόταν και άλλο από το μικρότερο δημόσιο, την απορύθμιση κλπ.
Τώρα, εκεί που διαφωνώ εντελώς με την ανάλυση σου είναι πως ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Γερμανικής έμπνευσης ορθοδοξία που πλασάρεται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια και προσπαθεί να απαξιώσει πλήρως τις υπηρεσίες λες και μόνο η βιομηχανία φέρνει ανάπτυξη, κέρδη και δουλειές!
Μπορείς -και οφείλεις ως Ελλάδα- να έχεις αναπτυγμένες υπηρεσίες που θα φέρνουν χρήμα στη χώρα. Ο τουρισμός και οι υπηρεσίες που μπορούν να αναπτυχθούν γύρω από αυτόν θα έπρεπε να είναι από τους δυναμικότεορυς τομείς της χώρας. Η γεωγραφία, το κλίμα και η ιστορία της χώρας μας δίνουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Έχουμε πολλά περισσότερα κοινά με το Vegas, το Orlando, την Κυανή Ακτή παρά με την κοιλάδα του Ρουρ…
Ποιός εγκληματίας-οπαδός του κεντρικού σχεδιασμού αποφάσισε πως πρέπει να δαιμονοποιήσουμε τις υπηρεσίες και να βουτήξουμε σε μία αποπληθωριστική δίνη μέχρι να αποφασίσει κανέίς να ανοίξει εδώ εργοστάσια με μισθούς Βουλγαρίας και παρακάτω;
Για να αξιοποιηθούν στο έπακρο τα παραπάων συγκριτικά πλεονεκτήματα θα έπρεπε να απελευθερώσουμε όχι μόνο τα αυτονόητα (τζόγο, λιανεμπόρειο, μαρίνες, χώρους ψυχαγωγίας, ιατρικό/αποθεραπευτικό τουρισμό) αλλά και να τολμήσουμε πιό φιλελεύθερες πολιτικές σε τομείς-ταμπού όπως τα ναρκωτικά, η βιομηχανία του σεξ και να μαζέψουμε το μερίδιο που μας αντιστοιχεί και από αυτές τις αγορές.
Και οι υπηρεσίες δεν περιορζονται βέβαια στον τουρισμό, έχουμε ανταγωνιστικά τεχνολογικά ΑΕΙ, το θεσμικό πλαίσιο λείπει για να τραβήξουμε και επενδύσεις στην τεχνολογία και την ανάπτυξη της όπως κάνει το Ισραήλ π.χ.
Το χρηματιστήριο που αναφέρεις, δεν είναι μόνο για να παράγει φούσκες. Με κατάλληλη εποπτεία της τήρησης των κανόνων του και φιλκό φορολογικό πλαίσιο (αντίθετο από το σημερινό δηλαδή), θα μπορούσε να τραβήξει ξανά κεφάλαια και να προσφέρει. Δεν πρέπει να το συνδέουμε μόνο με τις παραστάσεις μας από την νεοπλουτίστικη βαλκανική εκδοχή φούσκας που ζήσαμε πριν 15 χρόνια.
Γενικά, αυτό που εγώ λέω είναι: Aς σταματήσουν οι πολιτικοί τα καραγκιοζιλίκια με την ζητιανιά επενδύσεων από τον κάθε Κινέζο, Άραβα ή Ρώσο πολιτικό ή διαπλεκόμενο. Ας ασχοληθούν με το να υπάρχει το κατάλληλο νομικό/θεσμικό πλαίσιο στη χώρα, ας καταργήσουν εμπόδια και ας απελευθερώσουν αγορές και οι επενδύσεις θα έρθουν μόνες τους, χωρίς να πάει κανένας πολιτικός να τις φέρει από το χεράκι. Το χρήμα πάει εκεί που είναι ευπρόσδεκτο!
Η αγορά μόνη της θα αναδείξει τους τομείς αιχμής της Ελληνικής οικονομίας από την αλληλεπίδραση χιλιάδων παιχτών/επενδυτών. Έτσι γίνεται. Τα σχεδιαστήρια είναι για τους αρχιτέκτονες!
Συνεχίζεις να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις.
Δεν πειράζει όμως, έχω συνηθίσει σε αυτήν την τακτική όταν κάποιος δεν έχει επιχειρήματα.
Προφανώς και κανένας νόμος δεν απαγορεύει σε κάποιον να μην απεργήσει. Γι’ αυτό και όποιος δεν απεργεί δεν πρόκειται ποτέ να πάει στο δικαστήριο και να καταδικαστεί.
Όμως για ένα συνδικαλιστικό σωματείο “νόμοι” είναι οι κανόνες που ορίζει το καταστατικό του επομένως βάσει αυτών θα “δικάσει” τα μέλη του και αν χρειάζεται θα τα απομακρύνει.
Όπως κατ’ αντιστοιχία, αν εγώ ξεκινήσω εδώ, μέσα στο φόρουμ, να σε τρολάρω και να σε ειρωνεύομαι (χωρίς απαραίτητα να σε υβρίζω) κανένας νόμος του κράτους δεν θα με καταδικάσει, όμως οι διαχειριστές βάσει των κανόνων που συμμετέχουμε όλοι εδώ πέρα μπορούν δικαιότατα να απενεργοποιήσουν τον λογαριασμό μου.
Ελπίζω να σε καλύψα, αν και το έχω κάνει ήδη από το πρώτο ποστ μου πιστεύω, απλώς είπαμε, εφαρμόζεις την τακτική του “κάνω πως δεν καταλαβαίνω και λέω τα ίδια ξανά και ξανά” για να καταλήξεις οπωσδήποτε στο συμπέρασμα “ΕΣΗΕΑ-ΣΥΡΙΖΑ-γκούλαγκ-σατανάς”.
Η γραμματική, ή, ορθότερα, γλωσσολογική κουβέντα που έγινε για λίγο εδώ προσωπικά μου φαίνεται απείρως πιο ενδιαφέρουσα απ’ όλο το πανηγύρι που έχετε στήσει για την ΕΡΤ.
Κακώς μου καταλογίζεις τακτική, δεν παίζουν τέτοια με εμένα.
Πάμε λίγο να ορίσουμε αυτό για το οποίο μιλάμε:
A) Δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο: Συμμετέχουν όλα τα σωματεία εργαζομένων σε επιχειρήσεις/οργανισμούς ενός κλάδου.
Β) Σωματείο: Στο επίπεδο της κάθε επιχείρησης
Γ) Συνδικαλιστικές παρατάξεις: Mέσα στο σωματείο (και το δευτεροβάθμιο όργανο) διεκδικούν την πλειοψηφία στις εκλογές του.
Έστω πως εγώ και εσύ είμαστε συνάδελφοι στην εταιρεία Χ, μέλη του σωματείου, εσύ ανήκεις στην παράταξη ΑΧ και εγώ στην ΦΧ. Έστω πως η παράταξη ΦΧ έχει την πλειοψηφία στο σωματείο και κηρύσσει απεργία. Εσύ δεν απεργείς και η προερχόμενη από την παράταξη ΦΧ ηγεσία αποφασίζει να σε διαγράψει από το σωματείο για αυτό. Αυτό είναι πράξη απολυταρχική γιατί ουσιαστικά αγνοεί την ύπαρξη διαφορετικών συνδικλιστικών παρατάξεων και απόψεων μέσα σε ένα σωματείο. Μόνο αν ήσουν μέλος της παράταξης ΦΧ και δεν συμμοφωνόσουν θα δικαιούνταν να σε διαγράψουν από την παράταξη και μόνο (και όχι από το σωματείο!) και πάλι σε συνάρτηση με την αντίληψη περί δημοκρατίας/πολυφωνίας μέσα στην συγκεκριμένη παράταξη (και τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί). Μόνο στην τελευταία περίπτωση ισχύει η αναλογία με τους “κανόνες του φόρουμ” που έγραψες.
Τα ίδια αναλογικα ισχύουν και για τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα και αυτό είναι που έκανε εκεί ο Τρίμης διαγράφοντας τα αλαφουζοπαίδια από την ΕΣΗΕΑ.
[I]Έστω πως εγώ και εσύ είμαστε συμπολίτες στο κράτος Χ, μέλη της κοινωνίας του, εσύ ψηφίζεις το κόμμα ΑΧ και εγώ το ΦΧ. Έστω πως το κόμμα ΦΧ κερδίζει τις εκλογές στο κράτος Χ και ψηφίζει έναν νόμο. Εσύ δεν εφαρμόζεις τον νόμο αυτό και η προερχόμενη από την παράταξη ΦΧ κυβέρνηση αποφασίζει (μέσω της αστυνομίας και της δικαιοσύνης της οποίας είναι επικεφαλής) να σε συλλάβει και να σε καταδικάσει για αυτό. Αυτό είναι πράξη απολυταρχική γιατί ουσιαστικά αγνοεί την ύπαρξη διαφορετικών κομμάτων και απόψεων μέσα σε ένα κράτος. Μόνο αν είχες ψηφίσει το κόμμα ΦΧ και δεν συμμορφωνόσουν θα δικαιούνταν να σε συλλάβουν και να σου απαγορέψουν να ψηφίζεις το κόμμα αυτό και μόνο (και όχι να σε αποκλείσουν από την κοινωνία!) και πάλι σε συνάρτηση με την αντίληψη περί δημοκρατίας/πολυφωνίας μέσα στο συγκεκριμένο κόμμα (και τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί).[/I]
Τα σωματεία δεν είναι για να παίζουμε μπιρίμπα. Έχουν κάπόιους σκοπούς οι οποίοι αντανακλούν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Εάν οι συμμετέχοντες σε αυτά, οι οποίοι φυσικά και μπορούν να έχουν όποια άποψη θέλουν, με τις [U]πράξεις[/U] τους μπαίνουν εμπόδιο και στέκονται απέναντι σε αυτά που αποφάσισε η πλειοψηφία, τότε λογικό είναι να απομακρύνονται.
Έτσι είναι η ζωή σε όλα τα επίπεδα και τις εκφάνσεις τις.
Καλά λέει ο ΚρισΠ ρε παιδιά, μια χαρά τα εξηγεί. Εντάξει, διαγράψανε τους απεργοσπάστες για έξι μήνες, τι περίμεναν κι αυτοί, να πάρουν κάνα βραβείο; Λογικό και επόμενο ήταν.
Ισχύουν όσα λες αλλά είναι η μισή αλήθεια. Διότι το δημόσιο γιγαντώθηκε μέσα σε ένα κοινωνικό συμβόλαιο που απαιτούσε τη γιγάντωση του για να εξυπηρετήσει ιδιωτικά συμφέροντα ζήτησης. Αν δεν υπήρχε στροφή στην κατανάλωση οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ξόδευαν τα λεφτά τους στο ελαιόλαδο και όχι σε εισαγόμενα προϊόντα της πληροφορικής, αυτοκίνητα, γκάτζετ κτλ. Είναι όλα αλληλένδετα με το κράτος να εξυπηρετεί τις ίδιες τις καπιταλιστικές ανάγκες σε αυτήν του την παραμόρφωση. Μπορούμε να διαφωνήσουμε στο τι έκανε αυτό το κράτος για να αποκτήσει μια ισχυρή παραγωγική βάση αλλά αυτό είναι άλλο θέμα με την τροπή που πήρε η οικονομία μας και προφανώς ρίχνει το φταίξιμο σχεδόν ισόποσα σε ιδιωτικό & δημόσιο. Οι σχεδιαστές βέβαια είναι αυτοί με το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης (θα το ξεχάσουμε όπως πάμε).
Η αναφορά μου ήταν στο πόσο καθοριστική χρονιά ήταν το 2009 και τι μπορούσε/έπρεπε να είχε γίνει έστω την τελευταία στιγμή. Αν το κράτος περιόριζε τις σπατάλες του (και ως πελάτης όχι μόνο ως εργοδότης) θα ανάγκαζε τον ιδιωτικό τομέα να στραφεί σε άλλους πελάτες, να βρεί νέους τρόπους να τζιράρει χωρίς να περιμένει από το κράτος. Ένα μέρος του δεν θα τα κατάφερνε γιατί είναι στημένο μόνο για να πουλάει στο δημόσιο -θα μπαίναμε αναπόφευκτα σε ύφεση- αλλά πιστεύω πως ένα μεγάλο μέρος του θα προσαρμοζόταν στα νέα δεδομένα και θα εξυγιαινόταν. Βολεμένοι είναι οι περισσότεροι, όχι εντελώς άχρηστοι. Και φυσικά το έτσι και αλλιώς υγιές κομμάτι του (για να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα) θα απελευθερωνόταν και άλλο από το μικρότερο δημόσιο, την απορύθμιση κλπ.
Αν κρίνω από το που κινείται το υπάρχον ιδιωτικό κεφάλαιο τα τελευταία χρόνια (σίγουρες μη παραγωγικές και μη εξαγώγιμες λύσεις) μάλλον εμπιστεύεσαι την ορθολογικότητα του επιχειρηματία-καταναλωτή-ανθρώπου περισσότερο απ’ όσο πρέπει σε συνθήκες υπαρκτού καπιταλισμού.
Τώρα, εκεί που διαφωνώ εντελώς με την ανάλυση σου είναι πως ευθυγραμμίζεται πλήρως με την Γερμανικής έμπνευσης ορθοδοξία που πλασάρεται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια και προσπαθεί να απαξιώσει πλήρως τις υπηρεσίες λες και μόνο η βιομηχανία φέρνει ανάπτυξη, κέρδη και δουλειές!
Μπορείς -και οφείλεις ως Ελλάδα- να έχεις αναπτυγμένες υπηρεσίες που θα φέρνουν χρήμα στη χώρα. Ο τουρισμός και οι υπηρεσίες που μπορούν να αναπτυχθούν γύρω από αυτόν θα έπρεπε να είναι από τους δυναμικότεορυς τομείς της χώρας. Η γεωγραφία, το κλίμα και η ιστορία της χώρας μας δίνουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Έχουμε πολλά περισσότερα κοινά με το Vegas, το Orlando, την Κυανή Ακτή παρά με την κοιλάδα του Ρουρ…
Ισχύει. Το 15-20% του ΑΕΠ μας έρχεται από τον τουρισμό που αποτελεί κλάδο των υπηρεσιών. Το πρόβλημα είναι πως δεν αρκεί για να σταθείς σε μια ανταγωνιστική οικονομία με βάση το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη βαριά βιομηχανία. Εδώ βέβαια η κουβέντα χοντραίνει διότι το πραγματικό οικονομικό ΑΕΠ (αυτό που έχει παραγωγική βάση σε επίπεδο προϊόντων και μεγάλου μέρους υπηρεσιών) είναι περίπου 14 φορές μικρότερο από το παγκόσμιο ΑΕΠ το οποίο είναι διογκωμένο λόγω του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Με λίγα λόγια όταν βλέπεις πως στην Ινδία το 90% του ρυζιού που συναλλάσσεται δεν υπάρχει (ακόμη) αρχίζεις να προβληματίζεσαι ως προς το που πρέπει να κινηθείς σαν οικονομία σε αυτό το ασταθές και προβληματικό πλαίσιο.
Ποιός εγκληματίας-οπαδός του κεντρικού σχεδιασμού αποφάσισε πως πρέπει να δαιμονοποιήσουμε τις υπηρεσίες και να βουτήξουμε σε μία αποπληθωριστική δίνη μέχρι να αποφασίσει κανέίς να ανοίξει εδώ εργοστάσια με μισθούς Βουλγαρίας και παρακάτω;
Για να αξιοποιηθούν στο έπακρο τα παραπάων συγκριτικά πλεονεκτήματα θα έπρεπε να απελευθερώσουμε όχι μόνο τα αυτονόητα (τζόγο, λιανεμπόρειο, μαρίνες, χώρους ψυχαγωγίας, ιατρικό/αποθεραπευτικό τουρισμό) αλλά και να τολμήσουμε πιό φιλελεύθερες πολιτικές σε τομείς-ταμπού όπως τα ναρκωτικά, η βιομηχανία του σεξ και να μαζέψουμε το μερίδιο που μας αντιστοιχεί και από αυτές τις αγορές.
Δεν ξέρω αν συμφωνώ τουλάχιστον σε ηθικά πλαίσια χωρίς να γίνουμε συγκεκριμένοι. Μπορούμε να συζητήσουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά όμως και να φτάσουμε κάπου, είμαι υπερ της φιλελευθεροποίησης.
[B]Μήπως λέτε ψέματα κ. Κεδίκογλου; Του Γιώργου Κογιάννη
[/B]
Ένας υπουργός όταν τον συκοφαντούν εμφανίζεται, αν μη τι άλλο, και διαψεύδει ευθέως και τεκμηριωμένα τις συκοφαντίες. Όταν είναι εκτεθειμένος ? κοινώς και κατά το λαϊκότερον, όταν έχει λερωμένη τη φωλιά του ? επιστρατεύει μεθόδους «υπογείων» και θολώνει τα νερά.
Ο Σίμος Κεδίκογλου επέλεξε το δεύτερο:
Στις καταγγελίες μας ότι, ελέω πατρός, μονιμοποιήθηκε στην ΕΡΤ, την ώρα που εκατοντάδες δημοσιογράφοι και άλλοι εργαζόμενοι απασχολούντο με δίμηνες συμβάσεις και πληρώνονταν με καθυστέρηση τριών και τεσσάρων μηνών, απάντησε μέσω συνεργατών του.
Οι οποίοι συνεργάτες δήλωσαν, σύμφωνα με το ethnos.gr, ότι «ο κ. Κεδίκογλου ουδέποτε διορίστηκε στην ΕΡΤ». Και υποστήριξαν ότι «ο κ. Κεδίκογλου έχει κολλήσει ένσημα εργαζόμενος επί δύο δεκαετίες» και προσελήφθη ως συμβασιούχος λόγω των ικανοτήτων του. Τόνισαν, μάλιστα, ότι «στην πρώτη του δουλειά στην ΕΡΤ, έκανε γερμανικό νούμερο 12 το βράδυ με 6 το πρωί».
Eπειδή, ενδεχομένως, οι συνεργάτες του κ. Κεδίκογλου δεν γνωρίζουν και ο ίδιος μπορεί να έχει επιλεκτική μνήμη, ιδού η απόφαση του διορισμού του με σύμβαση αορίστου χρόνου ? δηλαδή μονίμου υπαλλήλου ? στην ΕΡΤ (Α.Δ.Σ. 320/12.7.1995)
Για να υπογραφεί αυτή η σύμβαση απασχολήθηκε ολόκληρη διϋπουργική επιτροπή ώστε να βρει «παράθυρο» και να δώσει την έγκρισή της, καθώς απαγορευόταν ρητά η πρόσληψη υπαλλήλων αορίστου χρόνου και δεν υπήρχαν οργανικές θέσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι έως το 2006, όταν και έγιναν οι μονιμοποιήσεις συμβασιούχων με το διάταγμα Παυλόπουλου, υπήρχαν στην ΕΡΤ εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι και τεχνικοί - διοικητικοί, οι οποίοι είχαν συμπληρώσει έως και 25 χρόνια εργασίας ως συμβασιούχοι.
Στην αρχή υπογράφοντας μηνιαίες συμβάσεις, στη συνέχεια διμηνιαίες και στη συνέχεια εξάμηνες. Ήταν όλοι τους όμηροι των διαθέσεων της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Εκτός, φυσικά, από τον κ. Σίμο Κεδίκογλου ο οποίος διέθετε πατέρα - υπουργό της κυβέρνησης.
Η σύμβαση αορίστου χρόνου ήταν το «διαβατήριο» για να εκδράμει ο κ. Κεδίκογλου, με χρήματα της ΕΡΤ, προς το CNN και να μετεκπαιδευτεί, ώστε επιστρέφοντας να σταδιοδρομήσει, με επιπλέον εφόδια, στο BRAVO Ρούλα, της Ρούλας Κορομηλά στο MEGA.
Είναι εύκολο μετά από όλα αυτά να κατακεραυνώνεις τη σημερινή ΕΡΤ και να μιλάς για «ιερές αγελάδες», για «μοναδική περίπτωση σπατάλης και αδιαφάνειας» και για «σκάνδαλο που δεν τόλμησε να αγγίξει κανείς». Είναι εξαιρετικά εύκολο, όταν είσαι η ιερότερη των? αγελάδων και εκ των κορυφαίων του σκανδάλου που ο ίδιος καταγγέλλεις.
Και άσε τα πρόβατάκια, που κουνούσανε το κεφάλι τους επιτιμιτικά για την απόφαση της κυβέρνησης να “εξυγειάνει” την ΕΡΤ, να συνεχίσουν τον βαθύ τους ύπνο. Μπορεί να ονειρεύονται και καμιά θεσούλα…
Ένα κομβικό ζήτημα που ήρθε στο προσκήνιο με αφορμή την κρίση στην ΕΡΤ είναι γιατί δεν περπατάνε οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και αν εν τέλει χρειαζεται εξωθεσμικός αυταρχισμός προκειμένου να επιτευχθούν. Υπάρχουν πολλοί που σε αυτό το ερώτημα απαντούν θετικά, θεωρώντας ότι η θεσμική οδός οδηγεί σε ακινησία και τέλμα.
Πέρα από την αυτονόητη διαφωνία μου σε μια τέτοια προσέγγιση για λόγους που έχω αναλύσει (δημοκρατική νομιμότητα κλπ) θεωρώ εσφαλμένη αυτή την αντίληψη πρώτον διότι αποδεικνύεται και πρακτικά ατελέσφορη (η χώρα 10 μέρες τώρα βρίσκεται σε σφοδρή πολιτική κρίση χωρίς να περπατάει τίποτα), αλλα κυρίως διότι παραγνωρίζει ότι το πρόβλημα στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων δεν είναι οι θεσμοί, αλλά η ατολμία να χρησιμοποιηθούν! Δεν εμποδίζουν οι θεσμοί τις μεταρρυθμίσεις, αλλα αντιθέτως η απαξίωση των θεσμών.
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Όταν η Διαμαντοπούλου έφερε έναν εκσυγχρονιστικό νόμο για τα πανεπιστήμια το βαθύ πρυτανικό κατεστημένο δήλωσε ανερυθρίαστα ότι δεν θα τον εφαρμόσει! Ο νόμος αυτός προέβλεπε ρητά ότι όποια πανεπιστήμια δεν τον υλοποιήσουν δεν θα λάβουν καμία κρατική χρηματοδότηση. Τι έκανε η πολιτική εξουσία όταν είδε ότι δεν εφαρμόζεται ο νόμος; Έκλεισε τις χρηματοδοτικές στρόφιγκες ΜΑΧΑΙΡΙ ή έκανε τα στραβά μάτια στο όνομα της ακαδημαϊκής ειρήνης; Κατέθεσε μηνυτήριες αναφορές εναντίον όσων πρυτάνεων δεν εφάρμοζαν τον νόμο για παράβαση καθήκοντος; Ποιός λογικός άνθρωπος θα αντιδρούσε σε μια τέτοια κίνηση; Νομιμότατη, συνταγματικότατη και με πλήρη πολιτική νομιμοποίηση (ο νομος είχε ψηφιστεί από τα 2/3 της βουλής).
Άλλο παράδειγμα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει νόμο βάσει του οποίου έπρεπε να βγουν σε εργασιακή εφεδρεία κάποιες χιλιάδες υπάλληλοι του δημοσίου. Ζήτησε λοιπόν από τους καθ’ ύλην αρμόδιους διοικητές οργανισμών, δημάρχους κλπ να αποστείλουν λίστες με υπεράριθμους υπαλλήλους κι εκείνοι απάντησαν επίσης ανερυθρίαστα ότι αρνούνται να στείλουν! Τι έκανε η πολιτική εξουσία; Ξήλωσε επι τόπου τους διοικητές αυτούς και τους παρέπεμψε στη δικαιοσύνη; Έκοψε ΜΑΧΑΙΡΙ την κρατική χρηματοδότηση στους αντάρτες δημάρχους ή έκανε και πάλι τα στραβά μάτια;
Τρίτο παράδειγμα. Πολυήμερη απεργία χρυσοπληρωμένων υπαλλήλων σε αστικές συγκοινωνίες επί κυβέρνησης Σαμαρά, η οποία κηρύχτηκε από τα δικαστήρια παρανομη και καταχρηστική. Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τη λύση της επιστράτευσης και δεν απέλυσε ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ τους συνδικαλιστές που συνεχιζαν μια παρανομη απεργία, όπως είχε δικαίωμα βάσει του νόμου;
Δεν είναι οι θεσμοί λοιπόν το πρόβλημα. Δεν είναι το Σύνταγμα το πρόβλημα. Δεν είναι η νομιμότητα το πρόβλημα. Πρόβλημα είναι η μη εφαρμογή τους. Για ποιο λόγο πρέπει να δεχτώ ότι δεν είναι εφικτή η εφαρμογή της νομιμότητας, ενώ είναι εφικτή η παρανομία και η καταστρατηγηση των θεσμών; Όλα ξεκινάνε και όλα τελειώνουν σε αυτή την καταραμένη “πολιτική βούληση”.
Όσοι με ξέρουν από εδώ ξέρουν ότι είναι τα αρχικά από το ονοματεπώνυμο μου.Κατά τα άλλα παραθέτω μια άποψη όπως οι τελευταίοι 100.Που μάλλον δεν διαφωνείς…
