Σωστός, απλά το Basel III δεν έχει τεθεί σε υποχρεωτική εφαρμογή νομίζω, είμαστε στην περίοδο μετάβασης γι’ αυτό λέω για 8% της Βασιλείας ΙΙ που είναι ακόμη σε υποχρεωτική εφαρμογή.
Προφανώς και δε μπορεί και μάλλον το σενάριο της “αριστερής παρένθεσης” θα πάρει σάρκα και οστά από την Κυριακή. Είμαι πολύ απαισιόδοξος πλέον.
Εντελώς οφφτοπικ, αλλά με τούτα και με κείνα έχουμε αναγκαστεί να διαβάζουμε για τα πάντα. Από 1/1/2015, το Liquidity Coverage Ratio ισχύει στο 60% του, γιαυτό είπα 18 μέρες.
Οντόπικ, κι εγώ αρκετά απαισιόδοξος - αυτός ο λαός πάντα ραγιάς ήτανε, δε θα αλλάξει τώρα.
για να αναπτυχθείς χρειάζεσαι δάνεια - νόμος- άρα θα πρέπει να ξαναβγείς στην αγορά ακόμα και αν πας σε εθνικό νόμισμα…χρεοκοπημένος δεν μπορείς να το κάνεις, άρα με κάποιον τρόπο πρέπει να ρυθμίσεις τα δάνεια
2.τα δάνεια ποτέ δεν σβήνουν αν δεν συναινέσουν και οι δυο πλευρές. με λίγα λόγια θα σε κυνηγήσουν για να στα πάρουν…κάτι πολύ εύκολο πλέον όταν διέπονται και υπό το αγγλικό δίκαιο.
για την περίπτωση που δεν το κατάλαβες. τα δάνεια δεν σβήνονται μονομερώς._ κουρέματα βέβαια πάντα γίνονται
από το πρώτο ευρώ.
και μην λες πως μόνο επιχειρήσεις έχουν μείνει. είχα γνωρίσει πολλούς, πάρα πολλούς με πάνω από ?100.000 κατάθεσεις που θα έφευγαν για ?20 παραπάνω τον μήνα (για προθεσμιακές καταθέσεις μιλάω)
Υπάρχει κάτι νεότερο; Γιατί με νόμο της Ε.Ε. είχαν μετατραπεί οι καταθέτες σε μετόχους.
Και κάτι ακόμη για τις σημερινές εξελίξεις:
1)Secret documents show creditors? baseline estimate puts debt at 118% of GDP in 2030, even if it signs up to all tax and spending reforms demanded by troika
Σε ανάρτηση του στο Twitter ο υπουργός Οικονομικών της Φινλανδίας Alexander Stubb σημειώνει ότι η επιστολή του Έλληνα πρωθυπουργού περιλαμβάνει τρία αιτήματα: παράταση του προγράμματος ή κούρεμα δεν είναι δυνατά
εδιτ: τα σχόλια στον Guardian έχουν την αξία τους.
Ας μην μπούμε στη λογική του ‘μαζί τα φάγαμε’. Ο κόσμος κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί μέσα στα όρια που του επιτρέπουν. Το δημοψήφισμα της Κυριακής δεν είναι ούτε καν στρατηγικής σημασίας αλλά τακτική ενέργεια των κυβερνώντων οι οποίοι ακολουθούν μια στρατηγική άγνωστη στο εκλογικό σώμα.
Ακόμη και τώρα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεχθεί το να ξεσκιστεί από όλους σε Ελλάδα και Ευρώπη υπογράφοντας μια νέα συμφωνία/μνημόνιο, μπορεί να ψηφίσει έναν πιο δίκαιο εκλογικό νόμο και να προετοιμάσει το έδαφος για μια αναθεωρητική Βουλή πιο αντιπροσωπευτική της ελληνικής κοινωνίας και που θα μελετήσει σοβαρά τα αίτια της κρίσης και πιθανές λύσεις και μακριά από λαϊκισμούς (Άδωνις/Ραχήλ/Zωή). Η όποια συμφωνία θα κάνει την οικονομία να κινείται, δε θα βαθύνει την φτώχια τόσο απότομα και στο μεταξύ θα μπορεί να δώσει την ηρεμία στον λαό να αποφασίσει με μια σειρά δημοψηφισμάτων την εθνική στρατηγική. Πρέπει να δοθεί στον λαό η ευκαιρία να αποφασίσει το πώς θέλει την ελληνική οικονομία σε 5, σε 10 και σε 25 χρόνια. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν το έκαναν τόσα χρόνια, οπότε δεν θα το κάνουν ούτε τώρα αν αναλάβουν.
Κι επειδή ο Βενιζέλος ‘ειρωνεύτηκε’ τη ελβετική δημοκρατία στο ΣΚΑΙ και υπερασπίστηκε το ελληνικό σύστημα έναντι του ελβετικού με τα πολλά δημοψηφίσματα:
[spoiler]
Οι Ελβετοί το 2008 αποφάσισαν πως θα σώσουν τις συστηματικές τους τράπεζες από τις οποίες κινδύνευαν με κατάρρευση αν δεν τις έσωζαν. Αλλά μετά έγινε μια σειρά δημοψηφισμάτων και στρατηγικές αποφάσεις πάρθηκαν από τον λαό τους. Όλες οι τράπεζες εντός Ελβετίας έχουν μικρύνει πάρα πολύ, οι συστημικές είναι πολύ λιγότερες και ξεσκίζονται καθημερινώς για να μικρύνουν κι άλλο μέχρι να μην είναι κίνδυνος για την ελβετική οικονομία, τα μπόνους των στελεχών δεν ανήκουν στα έξοδα των τραπεζών αλλά στα κέρδη τους (=no profit <-> no bonus), έχει μπει τρομερός έλεγχος στην πελατεία των τραπεζών και στο πού βρίσκουν το χρήμα, έχουν προσεγγίσει όλες τις χώρες για να ξεκαθαρίσει το status όλων των λογαριασμών που ανήκουν σε μη κατοίκους Ελβετίας και να σταματήσει η φοροδιαφυγή από κατοίκους άλλων χωρών. Τίποτα από αυτά δεν ήταν μια τυχαία απόφαση της ελβετικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Όλα ήταν κομμάτι της εθνικής στρατηγικής που αποφασίστηκε με δημοψηφίσματα κι ακόμη γίνονται σχετικά δημοψηφίσματα.
Και επειδή όλα έγιναν ήρεμα και με πλάνο, στο τέλος η Ελβετική Κεντρική Τράπεζα έβγαλε κέρδος από το Bail Out της UBS, αφού τα τοξικά δάνεια που είχε αγοράσει από την UBS, έπαψαν να είναι τοξικά και τα πούλησε για ακόμη περισσότερα από όσα είχε δώσει για να τα αγοράσει.
Και σαφώς οι Ελβετοί έχουν βγάλει και προβληματικά δημοψηφίσματα που είναι ρατσιστικά/συντηρητικά/μισογύνικα/κ.α… Αλλά ό,τι είναι κόντρα στο σύνταγμα τους δεν εφαρμόζεται έτσι απλά. Και το σύνταγμα τους λέει μέσα πως κανένας πολίτης σε κανένα καντόνι δεν πρέπει να είναι κάτω από το απόλυτο όριο της φτώχειας και αυτό ισχύει και για τους παράνομους μετανάστες και εφαρμόζεται σε τεράστιο ποσοστό.
Αμαρτία να θέλει ο Βενιζέλος να συγκρίνει την δημοκρατία στην Ελβετία με την δημοκρατία στην Ελλάδα [/spoiler]
To παράδειγμα του Leukerbad συγκεκριμένα, το συζητούσα προχθές. Ακριβώς όπως τα λέει το άρθρο ισχύουν τα πράγματα και υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πάρουμε ως παράδειγμα. Έτσι δουλεύει η ομοσπονδία της Ελβετίας και παρόμοια ίσχυσαν και στις ΗΠΑ, όταν πτώχευσε η Καλιφόρνια (=μεγαλύτερη οικονομία από εμάς) και ο Ομπάμα αρνήθηκε να τους βοηθήσει. Γενικώς, όσοι αναφέρουν την Αργεντινή (που ακόμη της κατάσχουν περιουσία από την κατά τα άλλα “μονομερή” διαγραφή του χρέους που έκανε το 2001) και την Ισλανδία ως παράδειγμα προς μίμηση, δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Το Leukerbad (Wallis) και η Καλιφόρνια είναι καλύτερα παραδείγματα, γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να εκτυπώσουν χρήμα και έπρεπε να βρουν τη λύση μέσα σε ένα σκληρό νόμισμα. Το κείμενο λέει τι έγινε με το Wallis. Στην Καλιφόρνια οι δ.υ. δούλευαν και πληρώνονταν μόνο 3 μέρες την εβδομάδα και αυξήθηκαν τα δίδακτρα και οι φόροι μέχρι να επανέλθει η οικονομία τους. Και από τις 2 περιπτώσεις υπάρχουν μαθήματα που μπορεί να μάθει κάποιος. Είτε για να τα αποφύγει είτε για να τα υιοθετήσει.
Οι βασικές διαφορές ανάμεσα στη δική μας περίπτωση και στις άλλες 2, είναι πως η Ε.Ε. αποφάσισε να μας στηρίξει οικονομικά αντί να αφήσει τις συστημικές μας και τις συστημικές της τράπεζες να καταρρεύσουν μαζί με εμάς. Δε μπορώ και δε θέλω να πω πως αυτό ήταν λάθος, γιατί η συστημική τράπεζα είναι μεγάλο πρόβλημα. Είναι σαν να έχεις χτίσει το χωριό σου στην άλλη άκρη ενός μεγάλου φράγματος. Αλλά τώρα που δεν κινδυνεύουν οι τράπεζες τους, μου φαίνεται ουτοπία να περιμένουμε να δεχτούν τους ελλειματικούς προϋπολογισμούς που ζητάμε/ζητούσαμε εμείς.
^^…Πλησιάζει η Κυριακή, όμως, που θα ψηφίσουμε υπερ του ΝΑΙ και κατ’επέκταση ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ…! Κυριακή κοντή γιορτή…
(μη διανοηθεί όμως μετά κανείς να κλαφτεί για τα νέα απάνθρωπα μέτρα και τα ολοένα αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας και λοιπά και λοιπά, θα πάρουμε αυτό που μας αξίζει…)
βασικά karvou τις δικές τους συστημικές τράπεζες δεν άφησαν να καταρρεύσουν, διότι είχαν μεγάλη έκθεση σε Ελληνικά ομόλογα. Οι δικές μας απλά ήταν “κοντά στο βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα”.
Φαίνεται άλλωστε απ τα δικά τους απόρρητα έγγραφα πόσο μας υπολογίζουν και πόσο ορθολογικά μέτρα προτείνουν ή απορρίπτουν.
Σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι φήμες για συμφωνία για νέο μνημόνιο (με πανω κατω τους ιδιους ορους με προηγουμενες προτασεις) και ανάκληση του δημοψηφίσματος, θα μιλαμε για τεράστια ξεφτίλα.
Δε μπορεί να γίνει αναστολή του δημοψηφίσματος νομίζω, οπότε και να συμφωνηθεί νέο μνημόνιο, μπορούμε κάλλιστα να και πάλι να ψηφίσουμε το ΟΧΙ.
@ alejandro, nameless:
To 8% των Basel II/CRD IV είναι φάκτορας που προσδιορίζει την κεφαλαιακή κάλυψη που επιβάλλεται να έχει η τράπεζα με βάση τα risk weighted assets της, ώστε να καλύψει πιθανά defaults.
Το LCR του Basel III είναι δείκτης ρευστότητας με αριθμητή την αξία των high liquid assets και παρονομαστή τα net outflows (αναλήψεις μείον καταθέσεις) οπότε όταν έχουμε bank run μειώνεται δραματικά.
Παρολαυτά τα δύο επάνω μεγέθη, δεν έχουν να κάνουν με τα κλασματικά αποθεματικά που πρέπει να κρατούν οι τράπεζες επί των καταθέσεων.
Επίσης, δεν είναι δόκιμο να λέμε ότι είμαστε σε default επειδή δεν πληρώσαμε μια δόση που έληξε χτες. Στις τράπεζες για παράδειγμα, για να θεωρηθεί default ο δανειολήπτης, πρέπει να περάσουν 90 μέρες από την προθεσμία πληρωμής (χοντρικά πλέον ο ορισμός έχει γίνει λίγο πιο σύνθετος).
Το αν έπρεπε να σωθούν οι τράπεζες της Ελλάδας και της Ε.Ε. είναι ένα ζήτημα (αν έπρεπε ή δεν έπρεπε). Μια θεωρία λέει ότι κάτι τοξικό δεν το διαιωνίζεις, αφήνεις να καταρρεύσει και να επέλθει μια νέα ισορροπία μετά.
Το δεύτερο ζήτημα είναι το πώς “σώζεις” τις τράπεζες. Για μένα απείρως πιο δίκαιο από μια φορολόγηση των πάντων (που οδηγεί σε συρρίκνωση της αγοράς και των θέσεων εργασίας, άρα και σε συρρίκνωση τελικά των φορολογικών εσόδων που απαιτεί νέα φορολόγηση για καλυφθεί το έλλειμμα) θα ήταν ένα εξαρχής κούρεμα καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ όπως έγινε και στην Κύπρο. Πάντα σε συνδυασμό με κάποια δημοσιονομικά μέτρα και πακέτο για επενδύσεις.
Αυτό όμως που βλέπουμε εδώ και 5 χρόνια από τρόικες, θεσμούς, ελληνικές κυβερνήσεις (όλες) είναι ένα πινγκ πονγκ φορολογικών μέτρων, μειώσεων μισθών και συντάξεων και ανούσιων προτάσεων για ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις σε τομείς όπως τα ταξί.
Αν κάποιοι αναρωτιούνται τι σημαίνει η επικράτηση του “όχι” στο δημοφήφισμα, εγώ αναρωτιέμαι πραγματικά τι σημαίνει η επικράτηση του “ναι”.