Πάει τρεκλίζοντας λόγω κατανάλωσης αλκοόλ.
Όχι για να το παίξω έξυπνος ορ σμθ, αλλά πραγματικά πέφτετε από τα σύννεφα; Ποιο αλκοόλ, κάθε μέρα στους δρόμους βλέπεις τέτοιες μαλακισμένες συμπεριφορές, είτε από πεζούς είτε από οδηγούς.
Όταν μάλιστα έχουν και παιδιά μαζί (από το χέρι οι πεζοί, στο μπροστινό κάθισμα αγκαλιά αντί για αερόσακο οι συνοδηγοί) εξοργίζομαι τόσο πολύ που σκέφτομαι διάφορα ξεκινάμε από αφαίρεση κηδεμονίας και βλέπουμε αλλά δεν τα λέω γιατί θα έρθει ο @QuintomScenario να πει ότι έχω anger management issues, πράγμα που δεν μπορώ να καταλάβω αλήθεια από πού πηγάζει.
5 Likes
Σαφως και ο ελληναρας οδηγος/πεζος/γουατεβερ δεν χρειαζεται ουσιες για να ειναι μαλακας, αλλα το περπατημα του συγκεκριμενου μου φανηκε λιγο περιεργο.
Κι εγω δεν την παλευω με αυτα που βλεπω στους δρομους, ενω γενικα ειμαι ενας αρκετα ηρεμος τυπος, στο δρομο συχνα ειμαι ολο νευρα. Και μου φαινεται πως απο το 2010 και μετα η κατασταση εχει γινει ακομα χειροτερη (ή μηπως η ιδια ηταν και παλια αλλα εμεις ασχολιομασταν λιγοτερο σαν νεοτεροι?ερωτηση για τους 35+)
4 Likes
Ναι ρε κατάλαβα πώς το είπες, ο συγκεκριμένος προφανώς κάτι έχει πάρει, αλλά δεν είναι ότι και νηφάλιος να ήταν δε θα μπορούσε κάποιος να κάνει τέτοια μαλακία, δηλαδή να περάσει από εκεί που γουστάρει γιατί βιάζεται και τι είναι, βλάκας να πάει στη διάβαση πιο εκεί και να χάσει ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ?!?!?
Κι εγώ, και δεν εννοώ όταν οδηγάω ε 
7 Likes
Στην Ελλάδα σίγουρα νευρίαζα πολύ πιο συχνά… Ειδικά όταν οδηγούσα, με όλα όσα έβλεπα. Οποτε επισκέπτομαι πλέον, η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το σπίτι με τρομάζει πάρα πολύ. Και συνηθίζω μετά την 3η-4η μέρα.
Καλά όλη η κοινωνία έχει νεύρα, όχι μόνο εσείς.
Κι εγώ νομίζω ότι δεν είναι sober. Όχι τόσο από το περπάτημα αλλά κι από το πόσο γρήγορα περνάει τις διαχωριστικές μπάρες και ορμάει να περάσει και το 2ο ρεύμα. Δηλαδή η λογική λέει ότι, για να το κάνει αυτό τόσο γρήγορα κι αποφασιστικά (ή μάλλον χωρίς ενδοιασμούς), ή μαστουρωμένος (για την ακρίβεια κάποιο διεγερτικό) είσαι ή είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου να διασχίσεις αυτή τη λεωφόρο.
1 Like
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον την κουβέντα και το χιούμορ για το “ΠαΣοΚ εν τάφω”, όμως η αμείλικτη πραγματικότητα είναι ότι το ΠαΣοΚ κυβερνάει την Ελλάδα αδιαλείπτως από το 1981, είτε υπό τον αυθεντικό τίτλο είτε με την μορφή του θλιβερού “αντίπαλου” κακέκτυπου του ή της ακόμα πιο θλιβερής (όσο και επικίνδυνης) μετάλλαξης του.
Επί της ουσίας, όλοι οι Έλληνες κάτω των 50 ετών έχουμε ζήσει μόνο “σύστημα ΠαΣοΚ” κι έχουμε εμποτιστεί με την “νοοτροπία ΠαΣοΚ” σε βαθμό που ακόμα κι αν δεν την ενστερνιζόμαστε, την αποδεχόμαστε σαν μια υπαρκτή και κυρίαρχη κοινωνική νόρμα!
Κι αυτό συμβαίνει διότι το ΠαΣοΚ υπήρξε παραπάνω από ένα απλό κόμμα εξουσίας για την χώρα. Στην ουσία άλλαξε την πολιτική επικοινωνία, ποντάροντας και ενθαρρύνοντας τα χειρότερα ένστικτα, νομιμοποιώντας αντικοινωνικές συμπεριφορές βαφτίζοντας τες “δημοκρατικές κατακτήσεις”.
Κατ’ αρχήν, καθιέρωσε το απύθμενο θράσος (ακόμη και για πολιτικούς) να υπόσχεσαι κάτι και να πράττεις το ακριβώς ανάποδο. Επίσης, δικαιολόγησε, αν δεν επικρότησε την κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν την ιστορία που ένας διευθυντής μεγάλου δημόσιου οργανισμού είχε καταχραστεί 500 εκατομμύρια δραχμές και η αντίδραση του Ανδρέα όταν μαθεύτηκε ήταν “είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του ο κύριος Τάδε αλλά όχι και 500 εκατομμύρια”. Όπερ προερχόμενο από πρωθυπουργικά χείλη σημαίνει “είναι ΟΚ αν εκμεταλλεύεστε τη θέση σας για να κλέβετε, αλλά με μέτρο ρε παιδιά”!
Θα μου πεις αυτά δεν υπήρχαν παλιότερα; Ναι, και ψεύτες πολιτικοί υπήρχαν και λαμόγια. Ήταν όμως κατακριτέοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Το σύστημα ΠαΣοΚ ανέδειξε τον απατεώνα, αυτόν που εκμεταλλεύεται χυδαία καταστάσεις για να πλουτίσει παράνομα ως το συνώνυμο του μάγκα, του έξυπνου, του πετυχημένου, του προτύπου (αντι)κοινωνικής συμπεριφοράς. Και βέβαια αυτό επεκτάθηκε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής από το παρκάρω όπου γουστάρω μέχρι τα πιο χοντρά που όλοι γνωρίζουμε
Επιδιώκοντας ο Ανδρέας να δημιουργήσει ένα σύστημα που θα λειτουργούσε ακόμα κι αν το κόμμα του δεν θα ήταν στην εξουσία, περίπου στα πρότυπα του κράτους της Δεξιάς μεταπολεμικά, επιδίωξε και κατάφερε εν πολλοίς να πλήξει καίρια την ραχοκοκαλιά του κράτους που είναι η στιβαρή δημόσια διοίκηση, διορίζοντας μαζικά, καταργώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας την αξιολόγηση κλπ.
Επίσης, διέγνωσε ότι η εκπαίδευση ήταν το βασικό μέσο της κοινωνικής κινητικότητας στην Ελλάδα, οπότε υποβάθμισε ποικιλοτρόπως την παιδεία, τις σπουδές στα δημόσια πανεπιστήμια κλπ, σε μια διαδικασία που συνεχίζεται έως σήμερα.
Γι αυτό σας λέω, μπορεί το ΠαΣοΚώνυμο ΠαΣοΚ να “πέθανε” αλλά ο ΠαΣοΚισμός ζει και βασιλεύει, το ίδιο και οι ΠαΣοΚοι!
9 Likes
Αυτό που ζούμε τώρα είναι ό,τι χειρότερο έχει υπάρξει από τη μεταπολίτευση και μετά.
Είναι η vεοφιλελέ δικτατορία του Μητσοτακέικου.
Τώρα αν κάποιοι γουστάρουν Κούληδες, Τζήμερους, Στέφανους Μάνους, Σαμαράδες, Μπογδάνους, Πορτοσάλτε και λοιπούς να τους χαίρονται.
Το σχόλιο είναι γενικό, το ξεκαθαρίζω αυτό.
3 Likes
Συγκέντρωση σε πολλές πόλεις της Ελλάδας πραγματοποιείται το απόγευμα της Κυριακής από γονείς και οπαδούς που τάσσονται κατά της χρήσης μάσκας στα σχολεία και είναι ενάντια στην επιβολή μέτρων προστασίας και πρόνοιας στα σχολεία
4 Likes
το αστείο είναι ότι είδα πολλές φάτσες να φοράνε μάσκα στη συγκέντρωση κατά της μάσκας 
Διάφορες απορίες μου δημιουργήθηκαν διαβάζοντας το post του Ian.
Δεν καταλαβαίνω τον παραλληλισμό ακριβώς, με την προϋπόθεση ότι όταν αναφερόμαστε στο «μεταπολεμικό κράτος της δεξιάς» εννοούμε το ίδιο πράγμα: δηλαδή ένα αστυνομικό κράτος που συντηρεί το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, βασίζεται στο στρατό, την μπατσαρία, το χαφιεδισμό και τον αντικομμουνισμό, και αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ως πολίτες β’ κατηγορίας εξαναγκάζοντας το σε δύο επιλογές για την επιβίωση του: είτε τη μετανάστευση, είτε τις δηλώσεις μετανοίας για την είσοδο στο δημόσιο ή την απόκτηση άδειας για μαγαζί. Αυτό είναι ένα κράτος διαρκούς έκτακτης ανάγκης που λέμε, και πραγματικά απορώ με το συσχετισμό.
Αυτό με οδηγεί στη δεύτερη απορία μου:
Αν όντως υπήρχαν ψεύτες και λαμόγια πολιτικοί πριν το ΠΑ.ΣΟ.Κ., από ποιους ήταν κατακριτέοι και δακτυλοδεικτούμενοι; Κι αν κάποιοι τολμούσαν να κρίνουν και να δείξουν που κατέληγαν; Αν το σύστημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέδειξε τον απατεώνα, αυτόν που εκμεταλλεύεται χυδαία καταστάσεις για να πλουτίσει παράνομα ως το συνώνυμο του μάγκα, του έξυπνου, του πετυχημένου, του προτύπου (αντι)κοινωνικής συμπεριφοράς , τότε πριν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και για πολλά χρόνια ο «παράνομος» πλουτισμός γινόταν με το γράμμα του νόμου πάνω σε εγκαταλελειμμένες περιουσίες αυτών που «περίσσευαν» και τα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς ήταν αυτά της εθνικοφροσύνης, των γιορτών μίσους και της εκκαθάρισης του «εσωτερικού εχθρού». Αν το σύστημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λοιπόν, ανέδειξε καθίκια που εκμεταλλεύονταν καταστάσεις, ας έχουμε υπόψη ότι το «προηγούμενο σύστημα» αυτοεπιβεβαιωνόταν το ίδιο συνολικά ως μία εκμεταλλευτική κατάσταση -για ένα κομμάτι του πληθυσμού πάντα, ε! Αν το σύστημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. νομιμοποίησε αντικοινωνικές συμπεριφορές βαφτίζοντας τες «δημοκρατικές κατακτήσεις» , το «προηγούμενο σύστημα» δε χρειαζόταν καν να διακατέχεται από κάποιου είδους τακτ ή σαβουάρ βιβρ ώστε να βαφτίζει το οτιδήποτε: υπήρχε η ωμή γλώσσα των όπλων, της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, του καθεστώτος εξαίρεσης κλπ. κλπ.
Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ ΠΑ.ΣΟΚ.-ος, βέβαια, να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι. Απλά θεωρώ ότι εδώ πέρα γίνεται ένα επικίνδυνος αναγωγισμός που θέλει να τοποθετήσει στην «ΠΑΣ.Ο.Κ.-ική ιδεολογία» τη ρίζα όλης νεοελληνικής, μικροαστικής, μεταπολιτευτικής ιδεολογίας και κουλτούρας, προσδίδοντας σχεδόν θεϊκές ιδιότητες και στο κόμμα γενικά (πώς κατάφερε ένα κόμμα ν’ αλλάξει έναν κοινωνικό σχηματισμό μέσα σε μία τετραετία;), αλλά και στον πρώτο του ηγέτη του συγκεκριμένα (υιοθετώντας δια της αντιστροφής λογικές προσωπολατρείας).
Λοιπόν, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όντως ήταν κάτι παραπάνω από ένα κόμμα εξουσίας για την Ελλάδα, αλλά όχι γιατί γέννησε το διευρυμένο δημόσιο τομέα (αυτός είχε «διευρυνθεί» ήδη μεταπολεμικά), ούτε επειδή κατέστρεψε τη δημόσια εκπαίδευση (εκτός κι αν εννοούμε το «άνοιγμα» των πανεπιστημίων ως de facto αρνητικό γεγονός), ούτε επειδή γέννησε το δημόσιο χρέος (το διόγκωσε, φυσικά) και φυσικά ούτε επειδή εισήγαγε τα ρουσφέτια και την κουλτούρα του κομματόσκυλου στη χώρα (αυτά υπήρχανε και κυριαρχούσανε από χρόνια). Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν μία τομή στην ιστορία της χώρας επιπέδου New Deal στις Η.Π.Α., επειδή για πρώτη φορά ιστορικά συνάπτεται μία μορφή «κοινωνικού συμβολαίου» η οποία καταφέρνει και ενσωματώνει επίσημα κοινωνικές διεκδικήσεις στην πολιτική του αστικού κράτους. Με πιο απλά λόγια, για πρώτη φορά διευρυμένα κοινωνικά στρώματα που βρίσκονταν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής (οι «μη-προνομιούχοι» που έλεγε κι ο Ανδρέας!) θα βρεθούν στο κέντρο της αναδιανομής του πλούτου και της εξουσίας. Αγρότες στα όρια της φτώχειας που ακόμα πλήρωναν τη συμμετοχή τους στον εμφύλιο 35 χρόνια πριν, φοιτητές που ασφυκτιούσαν μέσα στη μιζέρια και τη δεξιά συντηρητικότητα, εργάτες που τα αμέσως προηγούμενα χρόνια είχαν στοχοποιηθεί ως οι «άγριοι απεργοί» στη ΛΑΡΚΟ και το Μαντέμ-Λάκκο, η αριστερή «διανόηση» που λογοκρινόταν κλπ. Μέρος όλων αυτών θα συγκροτήσει τη διοικητική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία που όχι μόνο θα πάρει στα χέρια της τον κρατικό μηχανισμό και τα συνδικάτα, αλλά θα γίνει ο θεματοφύλακας της κυρίαρχης ιδεολογίας και πρακτικής. Προσοχή, όμως: συνδικάτα υπήρχαν και πριν, γραφειοκρατία υπήρχε και πριν, κομματικοί μηχανισμοί υπήρχαν και πριν, «τυχερά» και «κουμπαριές» υπήρχαν και πριν! Ο πολιτικός προσοδισμός (για να το πούμε με μία φράση που περικλείει όλα αυτά μαζί), δε γεννήθηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., απλά εκδημοκρατίστηκε! Φυσικά, όμως, όταν τα προηγούμενα 35 χρόνια ουσιαστικά ένα ολόκληρο κομμάτι του πληθυσμού είναι εκ των προτέρων αποκλεισμένο από αυτές τις διαδικασίες, λογικό είναι κάποιοι να τοποθετούν ως «σημείο 0» το ’81.
Ξαναγυρνώ, όμως, στον αναγωγισμό που έλεγα. Ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που άλλαξε τον Έλληνα και τον έκανε να βγάλει έξω τα χειρότερα ένστικτα του, ή ήταν ένας συγκεκριμένος τύπος Έλληνα που εκείνη τη χρονική στιγμή βρήκε το κατάλληλο όχημα ώστε να εξαπλώσει την πολιτική άποψη κι αισθητική του; Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυριάρχησε και πέτυχε ακριβώς επειδή κατάφερε να ενσωματώσει αυτό το ανερχόμενο υποκείμενο (ο «μικροαστός») που έδινε το στίγμα της εποχής και όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε πάψει να αυξάνεται με ρυθμούς μεγαλύτερους από αυτούς του μισθωτού (παρ’ όλο που ο τελευταίος, λόγω της επέκτασης του τριτογενούς τομέα, ήταν η πλειοψηφία στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό). Μπορεί αυτό το ερώτημα που βάζω να ακούγεται σαν το αντίστοιχο του αυγού και της κότας, αλλά δεν είναι έτσι, είναι κομβικής σημασίας αν θέλουμε να εξηγούμε την ιστορία και τις καταστάσεις που βιώνουμε όχι μόνο σαν αποτελέσματα αποφάσεων μεμονωμένων ηγετών, κομμάτων κλπ., αλλά σαν παράγωγο της ανθρώπινης κίνησης, συμπεριφορών, οικονομικών κ.ά. σχέσεων.
Τέλος, παράγωγο του παραπάνω σκεπτικού είναι και η διαπίστωση ότι ο εκδημοκρατισμός/φιλελευθεροποίηση/«σύντομο καλοκαιρι της σοσιαλδημοκρατίας»/όπως-θέλετε-πείτε-το της Ελλάδας, θα συνέβαινε όπως συνέβη και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, απλά με 30 χρόνια καθυστέρηση. Η κεϋνσιανή οικονομική πολιτική της πρώτης τετραετίας (αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, αναγνώριση των συνδικάτων ως επίσημους «κοινωνικούς εταίρους» και συνομιλητές, υπόσχεση (αν και κουτσή) για δημόσια υγεία, νέα επιδόματα και άδειες μητρότητας, αύξηση του επιδόματος ανεργίας, επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης, δωρεάν συγκοινωνίες για τη μεταφορά στην πρωινή εργασία κ.ά.) δεν ήταν κάποια φαεινή ιδέα ενός ιδιοφυούς, χουβαρντά πολιτικού που βρήκε το σατανικό σχέδιο για να κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα 10, 20, 30 χρόνια. Ήταν η εφαρμογή του διεθνούς μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης στον ελληνικό καπιταλισμό -απλά ιστορικά καθυστερημένα. Ήταν η λύση της ενσωμάτωσης όλων αυτών των εργατικών, φοιτητικών, φεμινιστικών, κ.ά. αρνήσεων που τα προηγούμενα χρόνια αντιμετωπίζονταν με το βούρδουλα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δε μιλάω για καμία νίκη, μιλάω για ενσωμάτωση…
Το γιατί αυτό οδήγησε όπου οδήγησε είναι μία μεγάλη ιστορία που σίγουρα δεν μπορεί να χρεωθεί αποκλειστικά και μόνο στην ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ική κουλτούρα. Πάει πολύ πιο πίσω, στη λογική ανάπτυξης της ελληνικής αστικής τάξης και του «ανορθολογισμού» της, στην κληρονομιά του κοτζαμπασισμού επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην έλλειψη της προτεσταντικής εργασιακής ηθικής που χαρακτηρίζει τις κατεξοχήν δυτικές χώρες κ.ά., αλλά το αφήνω εδώ γιατί θα μπλέξουμε.
Υ.Γ. Επίσης έχω μία ειλικρινή απορία για το τι εννοείς εδώ:
Οι απορίες μου δεν αφορούν τόσο στο πώς εννοείς την υποβάθμιση της παιδείας και των πανεπιστημιακών σπουδών επί Ανδρέα, αλλά στο που διακρίνεις τη συνέχεια αυτής της διαδικασίας μέχρι σήμερα (γιατί πολλοί θα παρατηρούσαν ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε αλλάξει εκπαιδευτική πολιτική ήδη τη δεύτερη τετραετία, δεν αναφέρομαι καν στα 90’s), καθώς και πώς εξηγείς τη λογική ένας πολιτικός που υποτίθεται ευαγγελίζεται την κοινωνική κινητικότητα (και, κατά τους περισσότερους, ήταν ένα από τα πράγματα που όντως συνέβη με την άνοδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία και το “άνοιγμα” των πανεπιστημίων) να θέλει να υποβαθμίσει το συγκεκριμένο θεσμό. Εκτός κι αν εννοείς ότι η ίδια η κοινωνική κινητικότητα συνιστά υποβάθμιση (δηλαδή ότι θα έπρεπε ο συγκεκριμένος να περιοριστεί σε λίγους κι εκλεκτούς), οπότε ΟΚ, εκεί καταλαβαίνω τη θέση σου.
8 Likes
Όσο είναι νεοφιλελέ το Μητσοτακέικο τόσο ήταν ο Hayek μπολσεβίκος. Ό,τι να 'ναι λέμε…
1 Like
Τα παιδιά του Πολάκη ειναι αυτά;…
1 Like
Προφανώς και η ΝΔ του Μητσοτάκη είναι νεοφιλελέ κόμμα. Νομίζω ο καθένας μπορεί να το δει αυτό, τα παραδείγματα είναι πολλά. Το πιο πρόσφατο είναι η απάντηση του Κυρανάκη όταν τον έκραξαν για τις μπαρούφες που είπε.
Δεν χρειαζόταν να διαβάσουμε το άρθρο, αυτά που είπε ο Κυρανάκης για το πώς βλέπει τον άνεργο η αριστερά και πώς η δεξιά έκαναν μπαμ. Είναι νεοφιλελέρας και βρωμάει. Βασικά ζέχνει.
Νομίζω το πιο πετυχημένο για τον νεοφιλελευθερισμό στην Ελλάδα το έχει πει ο @morgoth Ότι οι νεοφιλελέδες στην Ελλάδα εξαντλούν τον νεοφιλελευθερισμό τους στην παρέμβαση στην οικονομία και στο μίσος τους για το Δημόσιο. Κατά τα άλλα είναι ακροδεξιοί οι οποίοι εκφράζουν το τρίπτυχο Μπατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια. Βέβαια ο Τζήμερος, όπως έγραψε ο Morgoth, σου πουλάει τουλάχιστον και έναν αθεισμό. Πάλι καλά.
Προφανώς ένας κανονικός νεοφιλελεύθερος θα είχε κάνει τώρα χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας και οι παπάδες δεν θα πληρώνονταν από τον κρατικό κορβανά. Και δεν θα μιλούσαν για μπαναγίες που σώζουν και λοιπά κουραφέξαλα. Υπό αυτή την έννοια όντως δεν είναι νεοφιλελεύθεροι.
Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι οι παρεμβάσεις στην οικονομία που θέλουν, ονειρεύονται και ενίοτε πραγματοποιούν είναι παρεμβάσεις νεοφιλελέδικες. Τους ενδιαφέρουν οι αριθμοί και όχι οι άνθρωποι. Αρκεί να βγαίνουν τα νούμερα.
4 Likes
Νομίζω ότι το point του @Leviathan ήταν ότι δε νοείται νεοφιλελεύθερο κόμμα όταν δε γίνεται διαχωρισμός εκκλησίας - κράτους, υπάρχει σεξιστικός λόγος, μισαλλοδοξία, διορισμοί για ξεπλήρωμα “γραμματιων”, “τζάκια”, αναξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση κι άλλα τόσα.
Όπως το είπες κι εσύ εδώ.
Νεοφιλελευθερισμό πουλούσαν προεκλογικά για να δώσουν έναν νέο αέρα σ’ ένα παλιό προϊόν καθότι ο Κουλής κατέβαινε για πρώτη φορά επικεφαλής.
Εντούτοις, υπάρχουν πολλά ρεύματα στη ΝΔ (όπως και στα άλλα κόμματα). Το θέμα είναι ποιο υπερισχύει. Υπάρχει η ομάδα Σαμαρά με τους πιο ακραίους (πλασάρονται κι ως αυτοδημιούργητοι απέναντι στα τζάκια όπως πχ με Γεωργιάδη και τον ίδιο τον Σαμαρά), υπάρχει η ομάδα του Κωστάκη του Καραμανλή (νομίζω η πιο μισητή ομάδα εκεί μέσα από τους περισσότερους δεξιούς), υπάρχει η ομάδα του Κούλη, της Ντόρας κτλ. Υπάρχουν και κάποιοι που θα μπορούσαν όντως να φέρουν μια πιο “μοντέρνα” εκδοχή της δεξιάς (πχ Δένδιας) η οποία ίσως να μπορούσε να εξελιχθεί κάποτε σε νεοφιλελεύθερο κόμμα όπως το εννούν στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά δεν το βλέπω ούτε να το επιτρέπουν οι συνθήκες άμεσα (η κοινωνία δεν είναι έτοιμη) ούτε, προφανώς, τα υπόλοιπα ρεύματα που έχουν και μεγαλύτερη ισχύ μες στην παράταξη.
4 Likes