Εχω πιασει πολλες φορες (οχι εδω μεσα αποκλειστικα, γενικα μιλαω) μια ανωτεριλα του τυπου “πφ, ακομα εδω καθεστε?” αλλα τεσπα, δεν το συνεχιζω.
2 Likes
Αγανάκτηση είναι … Όχι ανωτεριλα.
Όλοι θα θέλαμε να ζούμε κοντά στους αγαπημένους μας αν η χώρα μας ήταν λίγο καλύτερη από τριτοκοσμική χώρα …
3 Likes
Πάντως αυτό με τα Μ.Μ.Ε. εγώ το βρίσκω λίγο «φτηνό» σαν δικαιολογία. Όχι ότι δεν ισχύει αυτό που λες περί ελέγχου, προπαγάνδας κλπ., αλλά με αυτήν τη λογική μένει ανεξήγητη π.χ. η επικράτηση του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015, όπου γίνονταν τα ίδια και πολύ-πολύ χειρότερα για όποιον/α θυμάται. Συνεπώς η (πολύ πρόσφατη, μάλιστα) ιστορία έχει δείξει ότι ο «έλεγχος των media» δεν είναι επαρκής παράγοντας για να εξηγήσει τις επιλογές και τις κινήσεις ενός κοινωνικού συνόλου -όταν θέλει, αυτό σπάει τη παντοκρατορία των M.M.E. Πόσο μάλλον όταν, όπως λες κι εσύ ο ίδιος και όλοι γνωρίζουμε, δε ζούμε πλέον στις εποχές της μίας και μοναδικής δημόσιας τηλεόρασης, ή των 3-4 κυρίαρχων εφημερίδων κλπ. κλπ.
Οι αιτίες για τον διπλό θρίαμβο μίας κυβέρνησης που παρακολουθούσε τους μισούς πολιτικούς κι επιχειρηματίες μιας χώρας, που εξόφθαλμα παραβίαζε τις βασικές αρχές ενός κράτος δικαίου μην τηρώντας ούτε καν τα προσχήματα, που η μεταναστευτική της πολιτική συμπεριλάμβανε τη δολοφονική πρακτική των επαναπροωθήσεων, που προκλητικά απειλούσε μειονότητες να μην ψηφίσουν άλλο κόμμα, που αδιαφόρησε για (αν δε χειροτέρεψε κι άλλο) τις δημόσιες δομές υγείας/παιδείας/πολιτισμού, που ο πρωθυπουργός της βαρέθηκε να λέει «συγγνώμη» για τα ψέματα που έχει πει κλπ. κλπ. πρέπει ν’ αναζητηθούν αλλού.
Ακόμα και η καραμέλα της «ανεπαρκούς αντιπολίτευσης», εμένα δε με πείθει. Φυσικά τι έχει ο καθένας μας στο νου του σαν «αντιπολίτευση» διαφέρει, οπότε δεν είμαι σίγουρος αν μιλάμε για το ίδιο πράγμα καταρχήν. Π.χ. αν εννοούμε τη δουλειά βάσης που κάνει το Κ.Κ.Ε. για παράδειγμα με τις συνεχόμενες παρεμβάσεις, με εφημερίδες και προεκλογικό υλικό να μοιράζεται επίμονα τα πρωινά σε διάφορα σημεία της πόλης, με επισκέψεις πόρτα-πόρτα για φυλλάδια κλπ., τότε ναι, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το έχασε όλο αυτό το κομμάτι (ή ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, τέλος πάντων) με τις αποχωρήσεις του ’15 και δεν ενδιαφέρθηκε (ή δεν κατάφερε) να το αναδημιουργήσει ποτέ αποτελεσματικά, ενώ άλλα κόμματα (της βουλής εννοώ) δεν το είχανε και ποτέ. Αλλά υποψιάζομαι όταν μιλάμε για «ελλιπή αντιπολίτευση» ο περισσότερος κόσμος δεν εννοεί αυτές τις «υπόγειες» διεργασίες, αλλά τις κοκορομαχίες και τα νταηλίκια στα τηλεοπτικά πάνελ και τα βουλευτικά έδρανα που χειροκροτά ο bostonflesh και γίνονται υλικό για το Luben. Αμφιβάλλω κατά πόσον αυτοί οι θεατρινισμοί και οι ασκήσεις ύφους μπορούν να καθορίσουν σε μαζικό επίπεδο πολιτικές συνειδήσεις, όχι μόνο γιατί οι εποχές «ρητόρων» τύπου Χίτλερ και Μουσολίνι έχουν περάσει (που και τότε, δηλαδή, άλλα πράγματα έπαιξαν σημαντικότερο ρόλο), αλλά γιατί ένα ολιγόλεπτο στιγμιότυπο από ένα στημένο debate που θα τύχει να παρακολουθήσει κάποιος κάνοντας zapping (και θα το ξεχάσει το ίδιο γρήγορα όπως το είδε), δεν επαρκεί για να καλύψει την απόσταση μεταξύ του «ατομικού»/«κοινωνικού» και του «πολιτικού» που διαμεσολαβείται από χίλιους δυο άλλους παράγοντες (την «τσέπη» που λέει κι ο jonkyr, την οικογένεια και τους μηχανισμούς της, την ιδεολογία, τις κοινωνικές συνήθειες και συμπεριφορές κ.ά.).
Γενικότερα το κύριο πρόβλημά μου και με τις δύο παραπάνω ερμηνείες που έπαιξαν (όχι τυχαία) πάρα πολύ από την αριστερά τον τελευταίο καιρό, είναι ότι καθιστούν τη σχέση των μαζών (των πολιτών, του «λαού», όπως θέλετε πείτε το) με την κυβέρνηση, αλλά και τα αριστερά κόμματα, μια σχέση παθητική. Του τύπου: «οι πολίτες εξαπατήθηκαν λόγω των δόλιων Μ.Μ.Ε. και της χειραγώγησης». «Ο λαός γύρισε την πλάτη στον ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α., γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν τον έπεισε». Λες και όλοι είναι (είμαστε) παθητικοί δέκτες σε φάση αφασίας που επέλεξαν τη συνέχιση της αφασίας τους. Αυτή η επιμονή στην αρνητικότητα, δε μας επιτρέπει να βρούμε ένα παραγωγικό σημείο κατανόησης για το τι συμβαίνει. Αν δε θέλουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να πέφτουμε κάθε φορά απ’ τα σύννεφα, θα πρέπει να δούμε τι έκανε η Ν.Δ. και κέρδισε, πώς κατάφερε να κερδίσει ενώ έκανε ό,τι αναφέρθηκε στην αρχή.
Με κίνδυνο να φανώ απολογητής του Μητσοτάκη, θα πω ότι η κυβέρνησή του κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να επανασυνδέσει τον πληθυσμό με το κράτος, αποκαθιστώντας την απόσχιση/κρίση εμπιστοσύνης που δημιουργήθηκε την περίοδο ’10-’14. Π.χ. πάρτε για παράδειγμα την «εξατομικευμένη εμπειρία» του κράτους. Η Ν.Δ. ανέτρεψε (ή πρόβαλε επιτυχημένα ότι ανατρέπει, τέλος πάντων) την εικόνα για τον αργό χρόνο κίνησης των κρατικών υπηρεσιών, τη «γραφειοκρατία» που λέμε. Εννοώ εδώ, φυσικά, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η οποία με αφορμή τον covid και την πίεση της απαίτησης για συνέχιση της κρατικής λειτουργίας εφαρμόστηκε για πρώτη φορά τόσο διευρυμένα πάνω στον πληθυσμό. Κι «εξατομίκευση» δε σημαίνει μόνο γρήγορες ταχύτητες. Είναι τρομερό ότι μέσω αυτής το κράτος εμφανίζεται στην καθημερινή εμπειρία ως ένα διάσπαρτο σύνολο από URLs και applications. Οι «κλασικοί» μηχανισμοί καταγραφής, ταξινόμησης και ελέγχου αποσύρονται και το κράτος εμφανίζεται ως μια ηλεκτρονική πλατφόρμα. Συνεχίζουν (συνεχίζουμε) κάποιοι να μιλάμε για το «βαθύ κράτος», και το σκότος, και τους δαιδαλώδεις μηχανισμούς του κλπ. κλπ., ενώ την ίδια στιγμή ο μέσος πολίτης το αντιλαμβάνεται ως μια πλατφόρμα προσφερόμενη για οικεία χρήση: myaade, myefka, myθέρμανση κλπ. κλπ.
Όσον αφορά αφεντικά, επιχειρηματίες, νομικά πρόσωπα κλπ., δεν είχα πάρει χαμπάρι (και το έμαθα πρόσφατα) ότι με νόμο του ’19 και υπουργική απόφαση του ’21 διοικητές ή πρόεδροι διάφορων Α.Ε. απαλλάσσονται από την ευθύνη για την πληρωμή των οφειλών του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας που διοικούσαν αν αποδείξουν ότι δεν ήταν υπαίτια για τη μη απόδοση των εισφορών! Εδώ δεν έχουμε την κλασική περίπτωση της αποφυγής πληρωμής χρεών με τη χρήση των κενών που προσφέρει το εταιρικό, φορολογικό και ασφαλιστικό δίκαιο, αλλά εννοώ ότι το ίδιο το κράτος προσφέρει στο άτομο τη δυνατότητα να αποφύγει με καθαρό και τυπικό τρόπο την ευθύνη των οφειλών μιας Α.Ε. Προκύπτει, λοιπόν, ένα κράτος που δείχνει ότι λαμβάνει υπόψη και κατανοεί την προσωπική ιστορία του ατόμου (για τους επιχειρηματίες και τ’ αφεντικά, βέβαια, έτσι; ). Ο επιχειρηματίας (και επιχειρηματίες δεν είναι μόνο οι Μαρινάκηδες, ε!) νιώθει ότι έχει ένα κράτος που τον φροντίζει, τον σκέφτεται, συμπεριλαμβάνει την ατομική του περίπτωση στην κρατική λογική. Τα ίδια με το νόμο περί παραγραφής οφειλών επιχειρήσεων πέραν της δεκαετίας του ΄22. Βγαίνει ο Χατζηδάκης το Μάρτιο και λέει: «τρέξτε άμεσα τη δεκαετή παραγραφή οφειλών» (οφειλών των αφεντικών στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζωμένων, έτσι; Και των ελεύθερων επαγγελματιών στα ταμεία τους). Ανεξάρτητα του πόσο δύσκολη ή εύκολη είναι εν τέλει η παραγραφή, ο Έλληνας βλέπει ότι ένα ολόκληρο Υπουργείο πιέζει έναν δημόσιο φορέα να διαγράψει τα χρέη των οφειλετών του. Η «παρέκκλιση» δεν γίνεται πλέον στα μουλωχτά -εισάγεται και με τον νόμο! Αυτό που παλιότερα θα στηλιτεύονταν ως «πελατειακή σχέση», τώρα παρουσιάζεται ως «κράτος που κατανοεί την ατομική διαφορά». Τα ίδια με τις ρυθμίσεις επί covid για τους ελεύθερους επαγγελματίες, τα ίδια με τα προγράμματα ΔΥΠΑ μέσω των οποίων το κράτος αναλαμβάνει για ένα εξάμηνο να πληρώνει το 100% του μισθολογικού και ασφαλιστικού κόστους ενός εργαζομένου κ.ά. Γενικά αυτό το στρώμα (που είναι μεγάλο στην Ελλάδα) που «εγκαταλείφθηκε»/«προδόθηκε» από τις κυβερνήσεις του το ’10 και καλέστηκε (άκουσον άκουσον!) να συνεισφέρει αναλογικά με το εισόδημά του επί ΣΥ.ΡΙΖ.Α., είδε επιτέλους μία κυβέρνηση που το φροντίζει.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι η Ν.Δ. φρόντισε εξατομικευμένα τις επιχειρήσεις, κι έτσι οικοδόμησε με άμεσο και ευθύ τρόπο μια σχέση εμπιστοσύνης με την επιχειρηματική τάξη κάθε οικοδομικού τετραγώνου. Μια σχέση εξατομικευμένης εμπιστοσύνης η οποία διαχύθηκε στο σύνολο του πληθυσμού μέσω της ταυτόχρονης άσκησης πολεμικής κατά της δημόσιας διοίκησης (τρανό παράδειγμα τα Τέμπη στα οποία η μετακύλιση της ευθύνης στις «χρόνιες παθογένειες» της διοίκησης φάνηκε ν’ απορροφά τα αντικυβερνητικά αισθήματα κάτι που μάλλον επιβεβαιώθηκε και στις κάλπες μετέπειτα). Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο του δεσμού της Ν.Δ. με διευρυμένα κομμάτια του πληθυσμού, κι όχι απλώς μία προνομιακή σχέση με τους «μεγαλοκαρχαρίες». Μπορεί η πολιτική της να ήταν ΚΑΙ μία πολιτική κρατικού αυταρχισμού, αλλά την ίδια στιγμή ήταν προσανατολισμένη στο να μικρύνει την απόσταση ανάμεσα στη διοίκηση και τον πληθυσμό, προσπάθησε να χτίσει σχέσεις εγγύτητας μαζί του. Κι αφήνω εντελώς κατά μέρος (γιατί κουράστηκα βασικά 
) το «ιδεολογικό» κομμάτι στο οποίο προφανώς έπαιξε την μπάλα που ξέρει, επενδύοντας πολιτικά στον ρατσισμό της εθνικής και ατομικής ασφάλειας, στον πολιτικό συντηρητισμό κλπ. Ξέρω ότι όσα έγραψα παραπάνω ενδεχομένως διαβαστούν με στρεβλό τρόπο και παρουσιαστούν ως «υπεράσπιση» των «καλών πεπραγμένων» του Μητσοτάκη, αλλά πιστέψτε με δεν είναι καθόλου έτσι. Απλά τρέφοντας μια βαθιά περιφρόνηση για όλα τα ιδεολογικά πακέτα που μια ζωή ψάχνουν τις εύκολες ερμηνείες και τους ενόχους που είναι πάντα οποιοσδήποτε άλλος πέρα από το δικό μας «μαγαζάκι», προτιμώ να τα βάζω κάτω και να ζορίζομαι κι εγώ ο ίδιος με τα συμπεράσματά μου, όσο κι αν αυτά «δε με βολεύουν». Τουλάχιστον μ’ αυτόν τον τρόπο ξέρω ότι δε λέω μαλακίες σ’ εμένα τον ίδιο.
Και κάτι τελευταίο που το είδα τώρα:
Δεν ξέρω ποιος αστέρας της αριστεράς το είπε αυτό, αλλά η αριστερά ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ (αν και υπήρξαν διαβαθμίσεις, ΟΚ), ας ξεκινήσει από το γεγονός ότι την «δεκαετή αντίσταση στη μνημονιακή καταστροφή» την ερμήνευσε (και την αναπαρήγαγε, την οργάνωσε, την κατεύθυνε) ως εθνική, παλλαϊκή πάλη ενάντια στους ξένους δανειστές, την τρόϊκα και τη Μέρκελ, ότι μιλούσε για «300 προδότες και δοσίλογους» και «πραγματικούς πατριώτες», ότι οι παραλληλισμοί με την κλεφτουριά του ’21 και το Ε.Α.Μ.-Ε.Λ.Α.Σ. πήγαιναν κι έρχονταν, ότι κανένα πρόβλημα δεν είχε να συμπορεύεται με (ή και να κρατάει!) ελληνικές σημαίες και να σταματάει στον Λευκό Πύργο για να λέει τον εθνικό ύμνο, ότι από το μποϋκοτάζ στη «βουλγάρικη Coca-Cola» έφτασε να συμπορεύεται με τους φασίστες στα μακεδονικά συλλαλητήρια, ότι όταν οι μαχαιροβγάλτες σκότωναν ντόπιους και μετανάστες, στελέχη της μιλούσαν για «αποπροσανατολισμένους» που θα πρέπει να τους πείσουμε (άρα να γίνουμε πιο πατριώτες από αυτούς!), και ότι μέχρι και την τελευταία γαμημένη στιγμή, γαμώ την πουτάνα μου δηλαδή, έκλεισαν το μάτι πάλι στους ψηφοφόρους του Κασιδιάρη.
Ας ξεκινήσει από αυτά η ελληνική αριστερά και μετά βλέπουμε.
7 Likes
Ευάγγελος Αποστολάκης (βουλευτής Επικρατείας Σύριζα): Καλή η νέα κυβέρνηση.
Τι είπε ρε αυτός ο ανώμαλος; Ρε μήπως να το κλείσετε το μαγαζί εκεί στο Σύριζα;
1 Like
Το ρωτησες αν θελει 
;
Θα γερασετε περιμενοντας, πιστευω.
ΣΥΡΙΖΑ εκραξε καθολου;
Κανεις δε λεει αυτο. Ουτε αυτοι που το κανουν, πανε σε καποιον Παραδεισο. Κερδιζουν σε πολλους και συγκεκριμενους τομεις, χανουν σε αλλους. Το μονο σιγουρο ειναι οτι η Ελλαδα διωχνει τα παιδια της.
Ειναι μακραν ο νο.1 λογος για οσα συνεβησαν στις δυο τελευταιες εκλογες.
5 Likes
να μπω κι εγώ στη συζήτηση και να πω την αμπελοφιλοσοφία μου
the grass is not greener on the other side
εκτός κι αν έχετε βρει το Γαλατικό χωριό . Τότε πάσο κι έρχομαι κι εγώ
7 Likes
Eνώ συμφωνώ γενικα με το ποστ σου και την ματιά που έχεις στα πράγματα, διαφωνώ στο ότι τα media δεν έπαιξαν τον ρόλο τους.
Δεν ξέρω αν είναι η αιτία ν.1 μακραν της δεύτερης, όπως λέει ο @pantelis79 και συμφωνώ ότι η ίδια αριστερά θα πρέπει να κοιταχτεί στον καθρέφτη και κυρίως να αρχίσει να ρίχνει προτάσεις στο τραπέζι και όχι σλογκαν του τύπου “ισότητα για όλους”, αλλά η χειραγώγηση των media ήταν μεγάλη.
Και το αποτέλεσμα αυτών των 2 γεγονότων, είναι αυτό που είδαμε. \
Ναι, το ΚΚΕ ήταν πάντα σοβαρό σε αυτό κομμάτι και από τα κόμματα που υπάρχουν στην βουλή, το πιο σοβαρό στην δουλειά του, αλλά συγχρόνως, όπως και όλη η υπόλοιπη αριστερά υπολείπεται λόγου. Η αναδιανομή του πλούτου, δεν θα πεί τίποτα σε κάποιον που δεν του αρέσει αυτή η ρητορική. Και είναι πολύς ο κόσμος. Η αριστερά εκτός από ότι πρέπει να εντοπίσει τα προβλήματα της, πρέπει να αλλάξει τον λόγο της. Το ξαναλέω, το ξέρω ότι εντελώς επιφανειακό, πιστεύω όμως ότι θα είναι μια από πιο game changer αλλαγές.
1 Like
Φαινεται να εχεις σε μεγάλη εκτίμηση τον Έλληνα και την Ελληνίδα του 2023, ενώ ουσιαστικά είναι ίδιοι με τη σιωπηλή πλειοψηφία της επταετίας.
1 Like
Δε μιλαμε για τον Ελληνα και την Ελληνιδα, αλλα για το γιατι ψηφιζουν αυτα που ψηφιζουν. Το ΜΕΡΑ25 ειναι χαρακτηριστικο παραδειγμα που καθαριστηκε σαν αυγο, με συνοπτικες.
4 Likes
Όσοι ψήφισαν ΝΔ το έκαναν γιατί είχαν (η νόμιζαν ότι είχαν) συμφέρον να το κάνουν. Όπως και οι περισσότεροι νοικοκυραίοι στην επταετία κοίταζαν τη δουλίτσα τους…
Ο ΣΥΡΙΖΑ τον ήπιε γιατί πόνταρε αποκλειστικά και μόνο στην αγανάκτηση του κόσμου για τις μαλακιες που έκανε ανερυθρίαστα η ΝΔ τέσσερα χρόνια τώρα, αλλά πόνταρε λάθος καθώς εκ του αποτελέσματος, ο κόσμος χέστηκε αν έχουμε ολιγαρχικό καθεστώς και όχι δημοκρατία. Α. συν το γεγονός ότι σε στιγμές έδινε την εντύπωση ενός Μπασοκικου θιάσου
Το ΜεΡΑ25 το καθάρισε σαν αυγό (ανάμεσα σε άλλες αιτιες) η εμμονική επίκληση αρχαίων θεοτήτων και όχι τα (σαφέστατα) Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης
Τι άλλο; Α ναι, το νέο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε άνετα να κανει καμεο εμφάνιση στο zombieland 14 ενώ το ΚΚΕ έπαιξε λίγο με το ΤικΤοκ και το Λούμπεν και ρεφαρε με το παραπάνω όσους έχασε λόγω προχωρημένης ηλικίας.
Αυτά
4 Likes
Το να λεει κανείς πάντως ότι τον Έλληνα και την Ελληνίδα του 2023 τους έπαιξαν σαν βιολί τα ΜΜΕ, δεν είναι και πολύ τιμητικό πάντως για αυτούς. Πρόβατα είναι, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ή ακόμα καλύτερα, lemmings.
3 Likes
Του προβάτου, στη χειρότερη να του καταλογίσω τεράστια αφέλεια, χωρίς αυτό να με κάνει να θέλω να το φτύσω κάθε φορά που το βλέπω.
Δεν μπορώ να πω ομως το ίδιο για τη συλλογικά ασπόνδυλη κατσαρίδα που η έγνοια της σε αυτή τη γαμημενη ζωή φτάνει τόσο μακριά, όσο είναι το συμφέρον δεύτερου ξαδέρφου. Και πέραν αυτου, κυνική αδιαφορία.
2 Likes
7 Likes
Συζητήθηκε επί της ουσίας η πρόταση; Γιατι δαιμονοποίηση σαφέστατα υπήρξε απο τα ΜΜΕ γυρω απο το θέμα αυτό, προφανώς χωρίς ουσιαστική συζήτηση αλλα με επιχειρήματα “εσεις κλεισατε τις τράπεζες” κι άλλα γραφικα
2 Likes
Κατηγορηματικά όχι. Αλλά νομίζω ότι δεν συζητήθηκε κυριως λόγω της ριζοσπαστικότητας της προτάσης και όχι τόσο επειδή τα ΜΜΕ την απέκρυψαν, δαιμονοποιήσαν η και χλεύασαν (που φυσικά έκαναν και τα 3). Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρα από τα συμφέροντα του εκάστοτε μηντιαρχη, τα ΜΜΕ σερβίρουν και αυτό που θέλει να ακούσει το πόπολο. Και το πόπολο μετά από μια περιπετειώδη δεκαετία, δεν είχε και πολλή όρεξη για πειράματα. Τουλάχιστον όχι τόσο ξεκάθαρα.
3 Likes
Ναι στο θεμα “ασφαλειας” νομίζω πως έχεις απόλυτο δίκιο.
Φοβήθηκε ο μεσος ελληνας που δεν μπορούσε να κάνει ανάληψη τότε απο atm πάνω απο ένα ποσο που δεν είχε καν στο λογαριασμό του
Πιο επίκαιρο από ποτε
12 Likes
Παραιτήθηκε ο Αλέξης…Τώρα να δούμε ποιος θα αναλάβει…
Για πείτε δελφίνους τώρα που παραιτήθηκε ο Τσίπρας. Και μάλιστα δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος για πρόεδρος.
Εμένα μου αρέσει η Αχτσιόγλου αλλά δεν ξέρω αν το έχει ακόμα για αρχηγός κόμματος που διεκδικεί εξουσία. Υπάρχει ο Σακελλαρίδης επίσης. Και κάτι έχω ακούσει για τον Χαρίτση για τον οποίο όμως είμαι επιφυλακτικός. Δηλαδή δεν θέλω αρχηγό στο Σύριζα κάποιον που θα στρίψει το τιμόνι προς τα δεξιά. Δεν λέω ότι έχει δώσει τέτοια δείγματα γραφής, απλά κάτι μαζί του με κάνει επιφυλακτικό.
Γενικά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον ιδιαίτερα ικανό αυτή τη στιγμή να αναλάβει αυτό το βάρος.
υγ: Βγήκε το σίχαμα η εθνική παρθένα Λογοθέτη και ειρωνεύεται τον Τσίπρα αν έβγαλε έρπη κτλ.
1 Like
Βασίλης Στίγκας, εκ γενετής μαλάκας;
Ας μην ξανοίγομαι και πολύ, γτ ανήκω στην κατηγορία των αποδιοπομπαίων τράγων.
2 Likes