Λες αρκετές αλήθειες που δεν είναι κι αυτονόητες.
Αγαπητέ @jonkyr θα ξεκινήσω συμφωνώντας μαζί σου για το “καλά να πάθουνε, ας πρόσεχαν”, δυστυχώς είναι μια φράση που περισσότερο λειτουργεί ως αυτοεπιβεβαίωση για όποιο την εκστομίζει και σε τελική ανάλυση δεν προσφέρει οτιδήποτε στην όλη συζήτηση.
Απο κει και πέρα θα ήθελα να σταθώ σε κάποια επιμέρους:
Όχι δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, ίσα-ίσα είναι απόλυτα θεμιτό και θα πρέπει να ενθαρρύνεται η σκέψη πως η ζωή της μάνας (και του πατέρα και του κάθε κηδεμόνα) δεν τελειώνει μόλις έρθει ένα παιδί.
Από την άλλη είναι δεδομένο πως η ζωή αλλάζει, από τη στιγμή που υπάρχει η ευθύνη απέναντι σε ένα εξαρτώμενο άτομο, υπάρχει επιπρόσθετη ευθύνη και ως προς τη δική μας ζωή/υγεία.
Το ότι δεν οδηγούσε εκείνη, λυπάμαι, αλλά δεν αφαιρεί οτιδήποτε ως προς την ευθύνη που φέρει (όπως και οποιοσδήποτε συνοδηγός). Το ότι τραβούσε μάλιστα την τρελή κούρσα σε βίντεο (δεν θα κάτσω να υποθέσω ότι ήταν προς ανάρτηση σε σόσιαλ -δεν έχει και σημασία) μάλιστα δείχνει να επιδοκιμάζει την επικίνδυνη οδήγηση.
Επειδή το ακούω πολύ αυτό το επιχείρημα, να πω ότι δεν το θεωρώ επιχείρημα. Καταρχάς είναι λίγο ισοπεδωτικό να θεωρούμε κάθε “μαλακία” με ίδια βαρύτητα. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό, το ότι εγώ μπορεί να έχω κάνει μαλακίες και υπήρξα τυχερός που δεν είχαν κάποιο τραγικό αποτέλεσμα δεν “δικαιολογεί” (εισαγωγικά γιατί καταλαβαίνω πως ούτε εσύ το γράφεις για να δικαιολογήσεις) τη συμπεριφορά κάποιου άλλου. Απλά το αναφέρω διότι ως φράση (“ελα μωρέ, εσύ δηλαδή δεν έχεις κάνει ποτέ μαλακίες;”) σκοτώνει την όποια συζήτηση περί ευθυνών.
Και εδώ, παρότι πάντα υπάρχει πάντα και το πρακτικό αποτέλεσμα (όντως δεν τραυματίστηκε/σκοτώθηκε άλλο άτομο), δεν συμφωνώ περί διαφορετικού context. Η ίδια αντικοινωνική συμπεριφορά που οδήγησε στους τραγικούς τραυματισμούς τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε τραυματισμό/θάνατο άλλου ατόμου.
Σε κάθε περίπτωση, μέσα στην όλη τραγικότητα, εγώ θα ευχηθώ να αναρώσουν όσο καλύτερα γίνεται από όλο αυτό και να βγουν πιο δυνατά άτομα πνευματικά, διότι το να ξεγράφουμε ανθρώπους δεδομένα θα οδηγήσει σε ακόμα πιο απάνθρωπη (από άποψη αλληλεγγύης) κοινωνία.
Ναι.
Ευχαριστω για το feedback. Σωστα ολα οσα αναφερεις, με την εννοια οτι δεν εχω λογο να τα αντικρουσω. Ισως αλλωστε το αρχικο μου ποστ να ηταν λιγο “φτωχο”, επειδη δεν ηθελα να πλατιασω. Πιαστηκα περισσοτερο απο τη σκληροτητα που δειχνουμε ολοι μας (κι εγω) σε μερικες περιπτωσεις.
Θα σταθω λιγο στο “καθε μλκ εχει την ιδια βαρυτητα”, δεν την/τους δικαιολογω -αν ειναι δυνατον- και το εγραψες ηδη. Ομως εννοω οτι καθε ανθρωπος, ολοι μας, δεν μπορουμε να προβλεψουμε απολυτα τις συνεπειες μιας πραξης. Αν γινοταν αυτο, δεν θα υπηρχε καμια “μλκ” που να προκαλει κακο. Ολοι μας ΔΕΝ αξιολογουμε σωστα ΚΑΘΕ κινηση, αποφαση, λεξη μας.
Εκει που εχεις περισσοτερο δικιο ειναι στην αντικοινωνικη συμπεριφορα. Σωστος, δεν επρεπε να εχω διαφορετικο context. Αλλα στην προκειμενη περιπτωση, το “διαφορετικο context” ειναι το αντιστοιχο “ας προσεχε”. Αλλωστε κι εσυ λες “…θα μπορουσε…”, ειναι υποθετικο (ευτυχως που δεν εγινε τπτ πιο κακο).
Τελος, για το “εχει ευθυνη κι ας μην οδηγουσε”: μου εχει τυχει, οδηγος πηγαινε επικινδυνα, δεν ηθελα να τσακωθω (εδω παει το “δεν αξιολογω σωστα τις συνεπειες”, θα μπορουσαμε να εχουμε σκοτωθει) αλλα τι να εκανα, να πηδαγα απο το αυτοκινητο; Σορι, been there seen that.
Και ως κατακλειδα, θα γραψω (διοτι δεν το εκανα στο πρωτο ποστ): κανεις δεν φευγει απο το σπιτι του και λεει “ας ακρωτηριαστουμε αποψε, πλακα θα εχει”. Η ευθυνη στο μωρο της, η ευθυνη για τη ζωη των αλλων, η ευθυνη για τη σωματικη μας ακεραιοτητα ΝΟΜΙΖΩ οτι ποτε δεν μπηκε στο ζυγι.
Ναι κι απο εμενα. Προφανως Καλη χρονια σε ολους.
@jonkyr
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα πάντα, συμφωνώ. Από την άλλη δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες. Αν μου ξεφύγει ένα μπινελίκι και προσβάλω άσχημα κάποιον και μετά θα χαλαστούμε δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το να ρισκάρω τη ζωή μου σε ένα κουβά που πηγαίνει με 210 με οδηγό έναν που νομίζει ότι το χει και ταυτόχρονα να είμαι και γονιός.
Εγώ πάντως από τότε που έγινα μπαμπάς έγινα μεγάλη κότα στους δρόμους (και κατάλαβα τι παπαρίδης ήμουν που δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα) και ναι όταν ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο σαν επιβάτης και οδηγούσε γνωστός μου σαν μαλάκας του είπα να σταματήσει να κατέβω. Δεν μου ξαναμίλησε αλλά στα παπάρια μου κιόλας.
Μακάρι να αναρώσουν σε όλα τα επίπεδα όσοι έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση του περιστατικού αλλά από την πλευρά μου τέτοια άτομα είναι ξεγραμμένα και ας είμαι αντίθετος με το δίκιο που έχετε οι υπόλοιποι.
Εφόσον εφόσον μιλάμε για λογικά όντα, τότε ανάλογα την όποια πράξη/απόφαση, μπορούμε να προβλέψουμε λιγότερο ή περισσότερο τις συνέπειές της. Το λιγότερο ή περισσότερο πάει στο κατά πόσο έχουμε γνώση ως προς την πράξη αυτή και τις πιθανές συνέπειές της. Οπότε για το συγκεκριμένο συμβάν, δεν μπορώ να σκεφτώ ότι τα άτομα αυτά δεν μπορούσαν να προβλέψουν την πιθανότητα ατυχήματος με τέτοια οδηγική συμπεριφορά. Μπορούσαν και επέλεξαν να το παραβλέψουν (χάριν μιας παρόρμησης, μιας υπερβολικής σιγουριάς κ.ο.κ.) και αυτό επιβάλλεται να στηλιτευτεί διότι μπορούσε να οδηγήσει και σε χειρότερες συνέπειες εις βάρος άλλων ανθρώπων.
Αν θες τη γνώμη μου καλώς έκανες και δεν τσακώθηκες με κάποιον που εκείνη την ώρα οδηγεί (ακόμα πέρισσότερο εφόσον οδηγούσε επικίνδυνα). Εγώ προσωπικά (και με τα μυαλά που κουβαλάω τώρα) θα ζητούσα να ευγενικά να οδηγήσει ασφαλέστερα και αν δεν εισακουγόμουν θα ζητούσα να κατέβω.
Αλλά τέλος πάντων το τι (λέω ότι) θα έκανα εγώ δεν σημαίνει ότι απαντάει σε κάθε περίπτωση που έχει βρεθει οποιοδήποτε άτομο. Οπότε συγκεκριμένα γι’ αυτό που μιλάμε, αυτό που κατάλαβα από τα λεγόμενα της κοπέλας και από το ότι τραβούσε βίντεο ήταν “συμμέτοχη” στην επίκινδυνη οδήγηση.
Λάθη γίνονται, κάποιοι τη γλιτώνουν κάποιοι άλλοι όχι, και κάποιοι την παθαίνουν απ’το πουθενά. Είμαστε τυχεροί που ό,τι μαλακίες κάναμε σε οποιοδήποτε setting τη γλιτώσαμε και ωριμάσαμε.
Εγώ καταλαβαίνω το τι λέει ο θεοσφαχτης, γιατί θυμάμαι ένα ποστ του πριν κάμποσο καιρό, αλλά γενικά μόνο στεναχώρια όταν ακούς τέτοια πράγματα, δεν μπορείς να το εκλογικεύσεις, κάποιες φορές γίνονται λάθη και κάποιος την πληρώνει. Κρίμα για τα παιδιά
Θα πω κι εγω κατι σκληρο, αλλα ειναι αλλο πραγμα να συνειδητοποιεις οτι απο εδω και περα θα εχεις μια αναπηρια και αλλο να αυνειδητοποιεις οτι απο εδω και περα θα εχεις μια αναπηρια και θα ζεις στην τραγικη σε αυτο το θεμα Ελλαδα.
Κριμα που συνεβη αυτο το πραγμα σε δυο νεα παιδια. Ευτυχως που δεν πηραν καποιον αλλον στον λαιμο τους.
Καλά νταξ, ας ξεκαθαρίσω ότι το σχόλιό σου ήταν απλώς αφορμή. Για την ιστορία, ούτε εγώ ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο του τύπου που είπαμε πριν. Το να με αφήσει θα ήταν μια ωραία περιπέτεια, ήμασταν σε βουνό
Πάντως χαίρομαι που εσύ, εγώ, ίσως και άλλοι εδώ μέσα, έχουμε κάνει μλκ που δεν μας στοίχισαν και βρισκόμαστε τώρα εδώ για να τα λέμε. Ευτυχώς, έτυχε. Ο @nnnkkk το έγραψε μια χαρά σε δύο σειρές. Ενιγουει, δεν υποστηρίζω ριψοκίνδυνες συμπεριφορές.
Επειδή θέλω να επιμείνω στο ότι ΔΕΝ μιλάω μόνο για το ατύχημα, θα δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Κάποτε πήγα να πέσω από ένα φορτηγό (εν ώρα εργασίας) και με κράτησε ένας συνάδελφος την τελευταία στιγμή, για να μου πει: θέλει κόπος και χρόνο για να γίνει κάτι καλό, μία στιγμή για το κακό. Ίσως αυτή είναι η “κακιά στιγμή” που λέμε, δεν ξέρω. Μία στιγμή κακής εκτίμησης ή υπερεκτίμησης των δυνατοτήτων αρκεί για να γινει το κακό.
Γενικεύοντας λίγο, πλέον φοβάμαι (είμαι και κάποιας ηλικίας) να περάσω δρόμο στην πόλη. Και φοβάμαι και τον εαυτό μου, μην αντιδράσω άσχημα στον κάθε ραπαπά που νομίζει ότι οδηγεί, ενώ απλά δείχνει τον πολιτιζμό του. Επίσης παρατηρώ ότι έχω αρχίσει να φοβάμαι και μέσα στο αυτοκίνητο, μέσα στην πόλη, μέσα στην κίνηση. Δεν οδηγώ και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή όχι.
Η έλλειψη παιδείας και εκπαίδευσης είναι πασιφανής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και παίζει να είμαστε οι χειρότεροι της “Δύσης” με διαφορά.
Όσον αφορά το τροχαίο μόνο θλίψη προκαλεί το περιστατικό και ομολογώ ότι δεν κατάφερα να τελειώσω το άρθρο μαζί με το video. Μακάρι τα παιδιά να γίνουν όσο καλύτερα γίνεται, να ανακάμψουν και να ενταχθούν στην κοινωνία (εδώ γελάμε κλαίγοντας), ζώντας κατά το δυνατόν φυσιολογικά.
Πολύ ωραίο το παράδειγμά σου, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που λες. Η κακιά στιγμή, λάθος εκτίμηση/υπολογισμός χωρίς κακή πρόθεση και γίνεται πολλές φορές στη ζωή μας, ακόμα και μέσα σε μια μέρα.
Η οδήγηση με 200+ για διασκέδαση, χωρίς να είναι κατάλληλο το αυτοκίνητο, χωρίς να είναι κατάλληλος ο δρόμος, χωρίς να είναι κατάλληλος ο οδηγός, χωρίς βασικά κανένα συστατικό κατάλληλο δεν είναι κάτι που γίνεται κατά λάθος. Είναι επιλογή που έχει διάρκεια και προλαβαίνεις να τη διορθώσεις ακόμα και όταν την κάνεις πριν γίνει κανένα κακό.
Γίνομαι σπαστικός και φαίνεται ότι παίζω με τις λέξεις. Αλλά έχω χάσει κόσμο στους δρόμους και έχω φίλο δάσκαλο οδήγησης που μου έχει μιλήσει για απίστευτα εγκλήματα που γίνονται από την πλευρά των οδηγών στην Ελλάδα και με έχει φρικάρει το θέμα.
Ένα βραβείο ηρωισμού και σε εμάς που δουλεύουμε πάνω στους 2 τροχούς λοιπόν!
Τελευταίες μέρες πάντως όλο για δυστυχήματα στο δρόμο διαβάζω, φονικά με όπλα και γενικευμένη βία/ανομία. Πάλι βρήκα Ελλάδα που όλοι καπνίζουν στα μαγαζιά αυτές τις ηλεκτρονικές συσκευές (που μόνο Ελλάδα τις βλέπω).
Τι έγιναν όλοι αυτοί οι νέοι αστυνομικοί που πήρανε;
Καλά, για τους 2 τροχούς, ειδικά εδώ Αθήνα, δεν έχω λόγια. Η για την ακρίβεια, έχω, ότι ακριβώς για τους οδηγούς στην Κρήτη: από τύχη ζούνε.
Σχετικά με τα προηγούμενα που συζητούσατε, από προσωπική μου εμπειρία, από τότε που έγινα γονιός (όχι ότι παλιότερα ήμουν κάγκουρας) άρχισα να προσεχώ δεκαπλά στην οδήγηση, γιατί σκέφτομαι πάντα ότι αν πάθω κάτι - πέρα από το αίσθημα της αυτοσυντήρησης - δεν θέλω να σκεφτώ καν το να μείνουν ορφανά τα παιδιά μου. Δεν ζούμε μόνο για την πάρτη μας, πρέπει να σκεφτόμαστε και όσους εξαρτώνται από εμάς κλπ.
Πραγματικα συμφωνω σχεδον με καθε λεξη σε αυτο το ποστ. Για μενα ειναι θλιβερο αυτο που επαθαν αυτα τα δυο παιδια. Η κοπελα εχασε και τα δυο της ποδια στην ηλικια των 22 και το παλικαρι στα 28 του εχασε το ενα ποδι και παλευει απο οτι φαινεται να μην του κοψουν και το αλλο. Το οτι θα μπορουσαν να εχουν σκοτωσει καποιον αλλον εντελως αθωο προφανως το ακουω, και καταλαβαινω γιατι να εξοργιζει αρκετους στο σημειο που να λενε “καλα να παθουν”, αλλα εν τελει δεν το εκαναν. Δεν μπορω να δικαζω ανθρωπους με τετοια αυστηροτητα για εγκληματα που θα μπορουσαν να εχουν κανει, αλλα τελικα δεν εκαναν.
Μπορω φυσικα να τους χαρακτηριζω ως κρετινους, ως τρομακτικα ανιδεους και επικινδυνους, και ως εγωιστες φυσικα, αλλα το να πω “καλα να παθουν” μου φαινεται λιγο υπερβολικο. Το “ας προσεχαν” απο την αλλη… μπορω καλλιστα να το πω. Εν τελει ηταν δικο τους σφαλμα και οντως ας προσεχαν να μην το παθουν.
Νομιζω η ειδοποιος διαφορα ειναι μεταξυ μαλακιων γενικοτερα, και “μαλακιων που θα μπορουσαν να εχουν αφησει αλλους αναπηρους ή να σκοτωσουν καποιον”. Μπορω να πω με βεβαιοτητα οτι το δευτερο δεν το εχω κανει. Δεν εχω οδηγησει ποτε με τοσο reckless τροπο που να μπορουσα να εχω προκαλεσει κατι τετοιο σε καποιον αλλον. Και νομιζω αυτο ειναι που κρινουν καποιοι εδω μεσα (και οχι μονο εδω μεσα) σε τετοιες περιπτωσεις, οπως επισης νομιζω οτι οι περισσοτεροι εδω μεσα μπορουν επισης να πουν οτι δεν εχουν κανει ποτε τοσο χοντρη μαλακια. Ουτε εγω μιλαω μονο για την οδηγηση βεβαια, μιλαμε για γενικοτερες μαλακιες.
ΥΓ. Και για να διευκρινισω, δεν εχω κανενα προβλημα με οποιον θεωρει δικαιο το να πει “καλα να παθουνε”. Απλως εμενα δε μου βγαινει να το πω σε τετοιες περιπτωσεις.
Επιβεβαιώνω σε αυτό που λέει ο sevek
Οδηγώ δίκυκλο 30 χρόνια για την καθημερινή μου μετακίνηση διότι το Ηράκλειο δεν είναι βολικό για αυτοκίνητα ( ανύπαρκτα πάρκινγκ, και με βολεύει η μηχανή καθώς κάνω κοντινές αποστάσεις και ο καιρός είναι δέκα μήνες τον χρόνο καλός ) και έχω δει τόσα στους δρόμους που έχω άφθονες ιστορίες να γράψω/διηγηθώ
Αν έρθετε ποτέ προς τα εδώ για διακοπές/βόλτα /επίσκεψη , απλά ΜΗΝ πάρετε αμάξι ή μηχανή
Λεωφορείο ή ποδαράκια χίλιες φορές καλύτερα
Το πιο γαμάτο στους δρόμους είναι όταν σταματάς στις διαβάσεις να περάσουν οι πεζοί και από πίσω σε αρχίζουν στα μπινελίκια, πράγμα που είναι και το αγαπημένο μου γιατί γενικά είμαι πολύ ήρεμος άνθρωπος και μ’ αρέσει στο δρόμο να κατεβάζω παναγίες, τους κοιτάω απ’τον καθρέφτη, σηκώνω τα χέρια ψηλά και λέω “που θες να πάω ρε μλκ, άντε γαμήσου”, σταθερό ποιηματάκι.
Την προηγούμενη εβδομάδα κιόλας, εκεί ακριβώς πριν μπεις Καρέα στην κυκλική πλατεία στην Ηλιούπολη, έχω ξεκινήσει κύριος αφού πήρα καφέ απ’ το φούρνο 20 μέτρα πριν τη διάβαση, πάω σιγά, βλέπω πεζή, σταματάω, ξεκινάει να περάσει, και περνάει σφαίρα από αριστερά μου ασθενοφόρο, να την έτρωγε τη γυναίκα να τη μάζευε αμέσως.
Επίσης το κάνω και πεζός, αλλά όχι με την ίδια συχνότητα γιατί με αγαπάω γενικά και τη ζωή μου, αλλά πολλές φορές περνάω ατρόμητος, κοιτώντας τους στα μάτια, και όταν πάνε να πουν τίποτα τους λέω “τη διάβαση δεν τη βλέπεις”, δείχνοντας με το δάχτυλο κάτω. Κάποια στιγμή μπορεί να με μαζεύουν με τα κουταλάκια, αλλά roll the dice
Και για μένα αυτό είναι το μυστικό. Πρέπει να έρχεσαι με την ίδια φορά που έχεις όσο περπατάς και να περνάς casually. Αν περιμένεις στη διάβαση και δεν θα σταματήσει κανείς και υπάρχει κίνδυνος να τους τρομάξεις αν κάνεις απότομη κίνηση, σε αντίθεση με το να ελέγχουν όλη την πορεία σου. Αλλά να ξέρεις ότι ακόμα και πέρα απο το κλασικό “τι να το κάνεις το δίκιο σου αν είσαι στο νοσοκομείο” μέχρι και ο νόμος στην Ελλάδα είναι υπέρ των οχημάτων. Όχι των πεζών.
Ως οδηγός, ειδικά σε κάποιες κλασικές μου διαδρομές, σταματάω κι εγω πολύ συχνα. Όχι σε όλες φυσικά μη με στουκαρουν από πίσω (είναι δύο χαρακτηριστικές ειδικά που με αφήνουν εκτεθειμένο σε διασταύρωση). Αλλά ναι όταν σταματάω, πιο συχνό φαινόμενο είναι οι πεζοί απλά να κάθονται να με κοιτάνε παρά να παραπονιούνται οι από πίσω
Δεν πρόλαβες να το πεις για Κρήτη και ορίστε σήμερα το πρωί. Παραβίαση