Ειναι και πολυ καλογραμμενες οι διαταξεις. Ασε που ειναι και μονο μια διαταξη για καθε θεμα.
Στα σοβαρα τωρα, με το τοσο τραγικο νομοθετικο και ρυθμιστικο πλαισιο που εχουμε στην Ελλαδα, δε μου κανει εντυπωση αυτο που λες, οτι δηλαδη καποιοι ζητανε διευκρινισεις.
ναι μεν, αλλα. Η φιλη μου, μου λέει οτι το παρακάνουν, γιατι πχ, ποιος θελει να υπογραψει οτι το λουνα παρκ ειναι ΟΚ ? ας παει στην νομαρχια. και τουμπαλιν.
Το καλοκαιρι εμαθα και για ιστορια που δεν μπορουσαν να βαλουν ενα καθρεπτη στον δρομο, να μην σκοτωνεται ο κοσμος σε μια στροφη, γιατι δεν μπορουσαν να αποφασισουν αν ειναι θεμα νομαρχιας, δημου, ή ΟΣΕ…
Η αλήθεια να λέγεται. Στο δημόσιο οι περισσότεροι είναι ευθυνόφοβοι εντελώς και έχουν μάθει να πετάνε το μπαλάκι είτε στο μέλλον είτε σε συναδέλφους τους.
Το έχω ζήσει δεν το λέω έτσι. Για να μάθω π.χ. αν το σπίτι μου είναι πλήρως νόμιμο (είχε γίνει τακτοποίηση αλλά είχε φάσεις και δεν ήμουν σίγουρος αν είχε γίνει η τελευταία) έπρεπε να βάλω βύσμα (!!!) γιατί η νομαρχία με έστελνε στο Δήμο και ο Δήμος πίσω στη νομαρχία …και στην αρχή μου είχαν δώσει δύο λάθος απαντήσεις. Η πρώτη γιατί είχαν μπερδέψει τους φακέλους και η δεύτερη γιατί είχαν βγάλει το περιεχόμενο του δικού μου φακέλου και το είχαν ξεχάσει σε κάποιο γραφείο.
Καλά τα λες αλλά έξω υπάρχει και ένα κάποιο κράτος. Τις προάλλες με είχε κλείσει ένας με το αυτοκίνητο του, επί μια ώρα καλούσα την τροχαία και δεν απαντούσε κάνεις. Κάλεσα την αστυνομία και μου είπαν να μου δώσουν έναν αριθμό να καλέσω όπου θα μου έδιναν το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη να τον καλέσω να έρθει να το πάρει…Ο αριθμός που μου έδωσαν ήταν αυτός της τροχαίας που δεν απαντούσε κανείς…
Και αυτοκόλλητα υπάρχουν και app υπάρχει και κινητοποιήσεις από οργανώσεις υπάρχουν για χαμένους ανθρώπους. Τουλάχιστον για τα δύο πρώτα μπορώ να σου πω εκ πείρας πως δεν έχω δει ουσιαστική διαφορά.
Αφενός αυτό δεν το πιστεύω με τίποτα, αφετέρου σε όσες πόλεις και χώρες μπορώ να σκεφτώ εκτός Ελλάδας ο κόσμος γενικά έχει την έννοια της ιδιοκτησίας πολύ πιο ψηλά από τον Έλληνα, και μάλιστα σε πάμπολλα μέρη του κόσμου είναι πολύ δύσκολο να νοικιάσεις, γιατί δεν υπάρχουν αρκετά διαμερίσματα προς ενοικίαση. Δουβλίνο και Στοκχόλμη δύο πολύ πρόχειρα παραδείγματα, όπως και όλες οι περιοχές της Αμερικής εκτός των κέντρων σε 2-3 μεγαλουπόλεις.
Επίσης, γιατί να είναι κακό να θέλει κάποιος να έχει το σπίτι του? Το ενοίκιο είναι κυριολεκτικά πεταμένα λεφτά για αέρα. Χίλιες φορές να δίνω τα ίδια λεφτά για 20 χρόνια και στο τέλος να μου μείνει ένα αγαθό που να μπορώ να το πουλήσω για 100-200-500-800 χιλιάδες ευρώ (ανάλογα την χώρα και το μέγεθος), παρά να έχω πετάξει επί 20 χρόνια λεφτά στον δρόμο επειδή δεν δυναμαι να πληρώσω την προκαταβολή για το σπίτι ή δεν μπορώ να εγγυηθώ τις προϋποθέσεις για δάνειο.
Γιατί είναι ανωμαλία για τους οικονομολόγους αυτό πρώτον, και δεύτερον, από πότε μας ένοιαξε το πόρισμα των δεύτερων χειρότερων ψευδοεπιστημονων του κόσμου μετά τους αστρολόγους?
Αυτο με την ιδιοκτησια ουτε εγω το καταλαβα. Τι ακριβως ειναι κακο; Δεν ηξερα οτι επρεπε να πληρωνω οσα λειπουν καθε ετος σε εταιριες, εισοδηματιες και λοιπους κηφηνες για να μενω καπου.
Νομίζω ο Γιοζίμπο εννοεί ότι η απόκτηση σπιτιού στην Ελλάδα είναι στόχος ζωής σε μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ό,τι σε άλλες χώρες
Και το έχω ακούσει κι εγώ αυτό για να είμαι ειλικρινής
Καποιοι θα το παρακανουν, καποιοι δε θα το παρακανουν.
Δεν μπορουσαν να αποφασισουν γιατι ηταν ευθυνοφοβοι η’ γιατι υπηρχαν τρια διαφορετικα πλαισια για το ιδιο πραγμα ας πουμε;
Στη Στοκχολμη δεν μπορεις να νοικιασεις γιατι δε φτιαχνονται καινουργια σπιτια ρε, οχι γιατι η αισθηση της ιδιοκτησιας ειναι τοσο πολυ μεγαλυτερη σε σχεση με την Ελλαδα, ας πουμε. Ας μη μπουμε στο γιατι δε φτιαχνονται καινουργια σπιτια, ειναι διαφορετικο θεμα.
Το θεμα ειναι πως τα σπιτια που ηδη υπαρχουν, ανηκουν σε Σουηδους κατα κυριο λογο, οι οποιοι μενουν σε αυτα και δε τα νοικιαζουν. Και αρα το αποτελεσμα ειναι πως δεν υπαρχουν αρκετα ενοικια για κοσμο που θελει να μετακομισει στην Στοκχολμη και να νοικιαζει (ειτε ειναι Σουηδοι ειτε οχι, αν το πας σε μεταστανευση). Και εχοντας δει απο κοντα πολεις οπως το Auckland, η Μελβουρνη και το Σιδνει (δηλαδη 3 απο τις 10 καλυτερες πολεις να ζει κανεις με βαση οποιον οδηγο παρεις που αναλυει το quality of life index), καταλαβαινω απολυτα και συμφωνω 100% με το να μην χτιζονται κι αλλα σπιτια.
Οποιαδηποτε πολη ξεφευγει απο ενα νουμερο και πανω σε πληθυσμο, αυτοματως υποβαθμιζεται. Ο ανθρωπος δεν ειναι προγραμματισμενος για να ζει ευτυχισμενα και με prosperity σε κοινωνιες των 10 μυριων και κανενας δε μπορει να μου αλλαξει την γνωμη σε αυτο 
Χαρακτηριστικο παραδειγμα σε αυτο που λες, ειναι η Γερμανια. Η μεγαλυτερη πολη της ειναι το Βερολινο, που ειναι μικροτερο απο την Αθηνα. Εχουν περιπου 40 πολεις με πληθυσμο απο 100 ως 200 χιλιαδες και αλλες 40 με πληθυσμο απο 200 χιλιαδες μεχρι 1 εκατομμυριο. Πανω απο 1 εκατομμυριο πληθυσμο εχουν μονο το Βερολινο, το Μοναχο, το Αμβουργο και (οριακα) η Κολωνια. Οι οποιες ολες ειναι πολυ ανθρωπινες για να ζεις.
Φυσικα, γιατι οι Ελληνες καταλαβαν απο την δεκαετια του '50 οτι το κρατος δεν υπαρχει και δεν προκειτα να σταθει σαν πατερας στους πολιτες του οποτε ο στοχος κυριολεκτικα ολων, ηταν να εχουν ενα κεραμιδι πανω απο το κεφαλι τους μην αναγκαστουν να ζησουν στον δρομο αν τα πραγματα στραβωσουν.
Καλά εννοείται ότι υπάρχει - και υπήρχε πάντα - κράτος, αλλά εν πάση περιπτώσει καταλαβαίνω πώς το λες οπότε ΟΚ.
50s, ωραίες εποχές… Τίμιες. Το κράτος δεν προσπαθούσε καν να προσποιηθεί ότι αντιμετώπιζε τον λαό ως κάτι άλλο από εχθρό.
Γι αυτο πρεπει να πληρώνουμε κ συνδρομή για να έχουμε τραπεζικό λογαριασμό.
Ο φτωχομπινές της Alpha Bank ο μοναδικός χαμογελαστός μεταξύ των τεσσάρων CEO… Καλά λένε τελικά ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία
Έβαλα το ανωμαλία σε εισαγωγικά γιατί το μέτρο σύγκρισης πάντα ήταν οι πιο εύπορες και οργανωμένες π.χ. χώρες στις οποίες θα πρέπει να μοιάσουμε για να γιάνουμε. Όμως όπως και να’χει είναι μια αλήθεια, υπάρχει αυτή η διαφορά ιδιοκατοίκησης. Δεν συμβαίνει μόνο με την περίπτωση της Ελλάδας είναι μια διαφορά της περιφέρειας γενικότερα με το κέντρο …αλλά υπάρχει.
Όσων αφορά το ‘γιατί να μην το κάνει’ κάποιος το ερώτημα δεν είναι αυτό. Παντού είναι μια επένδυση, παντού έχει ένα κάποιο νόημα. Απλά σε ορισμένες χώρες το να έχεις ένα κεραμίδι πάνω απ’το κεφάλι σου είναι το νο.1 …ενώ σε άλλες όχι τόσο. Σε άλλες πολλοί πρώτα κάνουν άλλα π.χ. επενδύσεις.
Οπότε σου λέει γιατί οι “σωστοί” γερμανοί που τα πάνε σχετικά με εσάς καλά έχουν μόνο 42% ενώ εσείς 72% ή οι χώρες όπου πέρασαν ιδιαίτερα δύσκολα (Σερβία, Ρουμανία, Σλοβακία, Κροατία, Ουγκαρία κλπ) 85%+;;;
Πολλά και διάφορα θέματα θίξατε για την Ελλαδάρα μας. Ως προς την οργάνωση του δημοσίου, προφανώς όταν υπάρχουν παντού άτομα που καβάτζωσαν μια θέση και δεν εκπαιδεύτηκαν, όλα γίνονται ένα μπαλάκι ευθυνών. Έχοντας ζήσει από μέσα το δημόσιο, αυτό πολλές φορές συμβαίνει άλλοτε από προσωπική ευθύνη κι άλλοτε γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική εκπαίδευση όταν αναλαμβάνει κάποιος μία θέση, π.χ. ως υπάλληλος μίας υπηρεσίας. Πρέπει οι προηγούμενοι να βοηθούν τους επόμενους και οι ανώτεροι να καθοδηγούν. Πρέπει επίσης οι νόμοι να είναι κατανοητοί και να μην αλλάζουν κάθε 2 χρόνια. Γι’ αυτό έχουν χαθεί πλέον οι υπάλληλοι που ήξεραν να σου πουν 2-3 πράγματα με επίγνωση. Επιπλέον, η ψηφιοποίηση που έχει αυξήσει την ηλεκτρονική γραφειοκρατία πολλές φορές δημιουργεί αποποίηση ευθυνών και κάνει τους πολίτες και τις υπηρεσίες να μη μπορούν να βρουν απαντήσεις από το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο ζήτημα.
Ενδιαφέροντα κι όσα είπατε για το ζήτημα της ιδιοκτησίας και της στέγης. Δεν πιστεύω ότι ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος σήμερα μπορεί να πάρει στεγαστικό και να το πληρώσει, εκτός κι αν έχει πολλή καλή δουλειά και μπορεί να δίνει χρήματα όσο ο βασικός μισθός για 25-30 χρόνια στην τράπεζα. Με τα σημερινά δεδομένα τα νούμερα δεν βγαίνουν. Όποιος έχει δικό του σπίτι ως κληρονόμος, είναι τυχερός. Έχω κάνει πολλές φορές αυτή τη συζήτηση τελευταία, και μάλιστα με φίλη που ήρθε από το εξωτερικό και μου είπε από μόνη της πως δεν είναι συμφέρουσα επιλογή.
,
Λογικά, θα φταίνε τα ψάρια.
