Οπως λες ειμαι φρεσκος εγω ακομα, θα προλάβω να παρω και μια καλη τζουρα απο Ελλάδα παλι αφου θελω να κλείσω κάποιες εκκρεμότητες και θα κατσω το καλοκαίρι εκεί.
Anyway homesick δεν έχω νιώσει ακόμα και εκτός του μικρου χρονικού διαστήματος θα ελεγα οτι βοηθάει που είμαι με τον αδερφο μου εδώ οπως επισης και η μεγάλη ελληνική παρουσία γενικότερα. Ρε φίλε μερα που να μην ακουω ελληνικά καπου στoν δρόμο δεν υπαρχει.
Με την μέχρι τώρα εμπειρία μου η απόφαση να φύγω ηταν απ τις καλύτερες που έχω κάνει. Εχω μια ηρεμία τον τελευταίο καιρό πρωτόγνωρη. Καταλαβαίνω και τον φίλο παντως γιατι σε κουβεντα με ραντομ Έλληνες αρκετοι θα ήθελαν να γυρίσουν μετα απο πολλά χρόνια στην ξενιτιά.
Σίγουρα έχει δυσκολίες εδω οπως παντου φαντάζομαι αλλα συνολικά τα θετικά υπερτερούν. Αγαπάω την Ελλάδα αλλα στο κοντινό μέλλον δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτά που χρειάζομαι όποτε η επιλογή να κατσω πολλα χρόνια Αυστραλία αυτη τη στιγμή είναι πανεύκολη.
Την ελληνική κοινωνία και την ελληνική καθημερινότητα με τα θετικά και τα αρνητικά της τα θυμάστε; Όσο μεγάλη απόφαση ήταν το να φύγετε, άλλο τόσο μεγάλη απόφαση θα είναι το να γυρίσετε. “Κλειδί” για μένα σε αυτό, αν υποθέσω ότι δεν είστε άνθρωποι με λυμένα τα οικονομικά προβλήματα της ζωής σας, είναι το τι δουλειά θα κάνετε εδώ πέρα. Σκεπτόμενος πρόχειρα, έχω δύο περιπτώσεις κοντινών μου ανθρώπων που έχουν γυρίσει στην Ελλάδα. Ο ένας γύρισε πριν 15+ χρόνια. Είχε φύγει για μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές στον Καναδά αμέσως μετά τη σχολή και γύρισε εδώ όταν τις τελείωσε. Γύρισε γιατί η καλύτερη πρόταση για δουλειά που είχε τότε, ήταν στην Ελλάδα - αλλά σε αμερικανική εταιρεία. Στην οποία και δουλεύει ακόμα. Ο δεύτερος έφυγε κάπου το '12 για Σουηδία - αυτός ίσως μας ενδιαφέρει περισσότερο, μοιάζουν οι περιπτώσεις σας κοινωνικά. Έφυγε με τη γυναίκα του, έμειναν εκεί 7 χρόνια, έκαναν και δυο παιδιά και το '19 γυρίσανε στην Ελλάδα. Πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η αδυναμία ενσωμάτωσής τους στην τοπική κοινωνία, την οποία ο φίλος μου (που είναι πολύ κοινωνικό παιδί) μου περιέγραφε ως κατά βάθος πάρα πολύ κλειστή. Μου είχε πει ότι αν δεν είσαι Σουηδός, τελικά δε σε δέχονται με τίποτα και μου περιέγραφε τους Σουηδούς ως πολύ κλειστούς (για τους Νοεβηγούς, εσείς ξέρετε πώς είναι). Ο ίδιος είχε πάει με μεγάλη διάθεση να γνωρίσει κόσμο, να κοινωνικοποιηθεί κλπ. και τελικά κατέληξε να κάνει παρέα μόνο με Έλληνες και αυτό “βγήκε” κάπως αυτόματα. Με δυο λόγια, δεν ενσωματώθηκε ποτέ. Και αυτός και η γυναίκα του είχαν πολύ καλές δουλειές εκεί, είχαν αγοράσει σπίτι το οποίο όμως πουλήσανε και επιστρέψανε εδώ. Όπου ο φίλος μου ήρθε επίσης για πολύ καλή δουλειά. Η δουλειά δηλαδή και για τους δύο έχει αποδειχτεί ένα πολύ κομβικό κομμάτι της επιστροφής στην Ελλάδα, πιστεύω ότι είναι ένας λόγος που μπορει να γείρει τη ζυγαριά υπέρ και να “καταπιεί” κάποιος όλα τα αρνητικά που είχε αφήσει πίσω του και θα ξαναβρεί μπροστά του. Γιατί αυτά τα αρνητικά είναι πολλά και σοβαρά.
Με δυο λόγια, σκέψου πολύ καλά πριν αποφασίσεις… Είναι πολύ κατανοητά αυτά που αναφέρεις, είναι πραγματικά και σοβαρά καθημερινά προβλήματα. Απλά σκεφτείτε και τι έχετε εδώ και ζυγίστε τα πολύ καλά, μπορεί να έχετε φίλους, μπορεί να έχετε ηλικιωμένους γονείς που σιγά-σιγά ίσως χρειάζονται βοήθεια, αυτά τα ξέρετε εσείς καλύτερα προφανώς. Αλλά σκεφτείτε και το από πού θα ξεκινήσετε επαγγελματικά και τι προοπτικές θα έχετε.
Επέστρεψα μετά από 13 περίπου χρόνια και δε το έχω μετανιώσει ποτέ. Ο κύκλος του εξωτερικού είχε κλείσει μέσα μου, οπότε ήρθα πολύ γεμάτος και συνειδητοποιημένος.
Το πιο σημαντικό είναι η επαγγελματική προοπτική που έχετε και οι δύο πίσω, ώστε να γυρίσετε με τους δικούς σας όρους.
Η επιλογή άλλης χώρας δεν έπαιζε με τίποτα - δεν ήθελα να ξανά περάσω τη πρώτη περίοδο από το μηδέν κάπου - εύκολα το λες αλλά αν έχεις ζήσει έξω καταλαβαίνεις πόσο δύσκολα είναι τα πρώτα χρόνια.
Νομίζω σε αυτό απαντάει πολύ καλά ο @eviL . Δλδ, το σκεφτήκαμε κ εμείς αλλά δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο να ξαναπεράσω τα ίδια, κοντεύω τα 47 κ επειδή δεν έχω παιδιά να ανησυχώ, δεν με σπρώχνει κάτι σε λύσεις που ίσως με φέρουν σε ακόμα πιο στρεσογόνες καταστάσεις. Για να το εξηγήσω κάπως καλύτερα, λόγω της δουλειάς που κάνω, δάσκαλος οδήγησης, σε όποια χώρα κ να πάω θα πρέπει να μάθω την γλώσσα. Έχω μια έφεση από ότι έχω καταλάβει στην εκμάθηση ξένων γλωσσών αλλά κ πάλι απαιτεί προσπάθεια. Επίσης, εδώ στην Νορβηγία μου πήρε 24 μήνες να πάρω την άδεια του εκπαιδευτή, σαν πρακτική περίπου, που όμως είχα να περάσω από κάποιες εργασίες με κάποιον υπέυθυνο από το δικό τους Μεταφορών. Το θέμα είναι ότι δεν λειτουργώ κ πολύ καλά κάτω από καταστάσεις στρες κ ενώ ήταν κάτι σαν περίοδος εκμάθησης, εγώ το έβλεπα σαν τεστ κάθε φορά που ήταν η υπεύθυνη μαζί μου. Από ότι είδα, σε παρόμοια φάση θα βρεθώ αν μετακομίσω Σουηδία ή Δανία, με μάλλον μικρότερο χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου ξανά σε αυτή τη δοκιμασία.
Ο χειμώνας είναι αυτό που σε δοκιμάζει εδώ οπότε αν δεν είσαι των χειμερινών σπορ δεν κάνεις κ πολλά πράγματα. Κ μιλάμε για ένα διάστημα 6-7 μηνών, με μικρή μέρα, χιόνι κλπ. Εμένα που μου αρέσει να διαβάζω κ να ακούω μουσική καταλαβαίνεις πόσο μου στοιχίζει αυτό το σκοτάδι. Δεν είναι τόσο τραγικό όσο βόρεια αλλά κ πάλι…
Δεν είμαι σε πολύ διαφορετική περίπτωση από την δική σου αλλά κάποιες φορές κ μόνο που θα πάω στον φου΄ρνο να πάρω ψωμί ή να πάρω έναν καφέ κ θα ανταλλάξω 2-3 χαζομάρες με κάποιους εκεί με γεμίζει ψυχολογικά. Εδώ είναι πολύ μηχανικές όλες αυτές οι πάρε δώσε καταστάσεις. Κ μιλάμε για απίστευτα καπιταλιστική κοινωνία, όλα είναι χρήμα.
Εδώ ο Παντελής χτυπάει διάνα. Μου φαίνεται πολύ μεγαλύτερη απόφαση (κ βήμα) το να γυρίσω πίσω από ότι ήταν το να φύγω. Γιατί? Γιατί δεν είχα να χάσω τίποτα τότε, ήμουν σε πολύ κακή οικονομική κ ψυχολογική (άσχετα που δεν το έβλεπα ο ίδιος) κατάσταση. Τα θετικά κ τα αρνητικά της ελληνικής καθημερινότητας τα μαθαίνω κ από τα νέα που παρακολουθώ καθημερινά αλλά κ όταν έρχομαι κάτω. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να βιώσω αυτά που βιώνει ο καθένας σας όταν απλά έρχομαι για λίγες μέρες κ με γεμάτο πορτοφόλι.
2η πολύ εύστοχη παρατήρηση. Εδώ έχω λύσει το οικονομικό μου θέμα (όχι ολόκληρης της ζωής μου φυσικά) αλλά κάτω δεν ξέρω πραγματικά τι θα κάνω. Δεν νομίζω να θέλω να συνεχίσω σαν εκπαιδευτής οδηγών, πολύ άγχος εκεί κ παράνοια λόγω διαφθοράς. Η Τίνα (η σύντροφός μου), μου είπε ότι αν είχαμε κ οι 2 δουλειές που μας έφεραν κάποιο ικανοποιητικό ποσό κάθε μήνα, θα φεύγαμε. Τουλάχιστον αυτή δεν θα το σκεφτόταν 2 φορές όπως τώρα. Κ ίσως να έχει δίκιο. Πολλά εξαρτώνται από την όποια οικονομική ευχέρεια μπορεί να έχει κάποιος.
Πήγα Γκέτεμποργκ το προηγούμενο σ/κ κ μου φάνηκαν πιο χαλαροί τύποι. Οι Νορβηγοί είναι απάλευτοι εκτός όταν πίνουν οπότε γίνονται ακόμα πιο απάλευτοι… . Γενικά όπως εύστοχα έχει πει η Τίνα, είναι κοινωνικά ατσουμπαλοι.
Αυτό είναι που με/μας στεναχωρεί περισσότερο. Που μεγαλώνουμε, όχι μόνο εμείς αλλά κ οι άνθρωποι που αγαπάμε κ σιγά σιγά ξέρεις φεύγουνε κ δεν είμαστε εκεί να τους χαρούμε. Μεγαλώνουν όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα κ δεν είμαστε εκεί να μεγαλώνουμε μαζί τους.
Πάντως ακόμα κ αυτή η κουβέντα που γίνεται εδώ είναι κάτα κάποιο τρόπο κάπως θεραπευτική. Είμαι στο φόρουμ από το ‘10 κ το να μιλάω γι’ αυτό είναι κάτι κ δεν είμαι άνθρωπος γενικά που το κάνει αυτό, απλά κλείνομαι.
Εγω παλι δεν αποκλειω οταν μεγαλωσει η μικρη μου να σηκωθουμε να φυγουμε καπου εκτος Ελλαδας.
Το πιο σημαντικο κινητρο ειναι να εχει καλυτερες ευκαιριες και να ζησει σε ενα πολιτισμενο περιβαλλον.
Εδω,καθε μερα που περναει σε αυτη την χωρα, με κανει να την σιχαινομαι ολο και πιο πολυ.
Εσείς με τα κλείστρα, δώστε καμιά ιδέα για αναβάθμιση μηχανής χωρίς να πουλήσουμε κανά νεφρό. Μια τίμια Izzy έχω τώρα, αλλά με τρώει το χέρι να χαλάσω λεφτά.
Πριν πας σε άλλη μηχανή, υπάρχουν 2-3 οικονομικά πράγματα που μπορεις να δοκιμάσεις με αυτή που έχεις ήδη. Χρησιμοποιείς pressurized portafilter (λογικά το μαμισιο, το οποίο πρέπει να έχει μια πλαστική επένδυση μέσα του) ή bottomless;
Οσα εγραψε ο Σβεν… Και μετα την απαντηση σου για τα χρηματα, μια δευτερη ερωτηση (απαντησε στον εαυτο σου): ποσο θελεις να ασχοληθεις; Πώς ονειρευεσαι την πρωτη τζουρα καφε σου καθε μερα; Ειναι ιεροτελεστια ή “καφες να’ναι κι ο,τι να’ναι, αντε να ανοιξει το ματι”; Στο μεταξυ, καποιες ερευνες υποστηριζουν οτι ο πρωινος καφες ειναι αχρειαστος, τον χρειαζομαστε περιπου μετα απο 1-2 ωρες απο τη στιγμη που ξυπναμε. Οταν ξυπναμε, τα επιπεδα σεροτονινης και ντοπαμινης ειναι ηδη ανεβασμενα. Ο καφες δινει το εξτρα boost οταν αρχιζουν και πεφτουν τα επιπεδα αυτα, ενω παραλληλα οταν πινεις καφε μετα το ξυπνημα δεν επιτρεπεις την σταδιακη μειωση της αδενοσινης που παραγεται στη διαρκεια του υπνου.
Οι μηχανες με κλειστρο που μας απασχολουν ειναι δυο: οι πληρως manual (δεν θα εδινα λιγοτερα απο 300 γιουρα για να ξεκινησω) και οι ημιαυτοματες. Αυτες λιγο-πολυ ειναι παρομοιες, απλως υπαρχουν μερικες που ξεχωριζουν. Παλι με λιγοτερα απο 120-150 ευρω δεν αξιζει να ασχοληθω, και λιγα λεω. Θα κοιταζα μια De’Longhi για αρχη. Την θεωρω πολυ καλη για αυτο που προσφερει. @SvenN τι λες;
Μετα παμε σε αλλη κατηγορια συζητησης: τι καφε χρησιμοποιεις; Ποτε καβουρδιστηκε; Ποτε συσκευαστηκε; Ο μυλος (που ρωτησε ο Σβεν) ειναι σημαντικος σε ολη αυτη τη διαδικασια. Κανει μικρη διαφορα, αλλα ειναι αισθητη στο αποτελεσμα (αρκει βεβαια να ειναι καλος και ο καφες). Για μυλο μπορεις να πληρωσεις μια μικρη περιουσια, ενα ακριβο μοντελο ή ενα φτηνοτερο (αλλα λιγο κουραστικο) χειροκινητο Harrio με κεραμικες λεπιδες. Εγω παιζω μπαλα με αυτον εδω και τουλαχιστον 6-7 χρονια. Προσφατα αγορασα την υπεραυτοματη ομως, κερδιζω σε ταχυτητα, χανω σε παραμετροποιηση. Δεν υπαρχει win win σε αυτο το σπορ
1 καφέ την ημέρα πίνω. Μόλις ξυπνήσω και μου είπα πως αφού δεν πίνω πολλούς, τουλάχιστον να πίνω ποιοτικούς που συνήθως είναι και πιο ακριβοί. Έχω καταλήξει σε 3 διαφορετικούς και τους αλλάζω μεταξύ τους κάθε φορά. Θέλω ρε παιδί μου να τον πίνω, χα, ωραία. Έναν και καλό.
Αν είναι τώρα να δω τρελή διαφορά, ίσως πειστώ να στάξω και περισσότερα.
Θα σου προτεινα τα παρακατω: ξεκινα με εναν μυλο (εναν με μεταλλικες λεπιδες των 15-20 ευρω ή εναν Harrio με κεραμικες, με κανενα 30αρι-40αρι ευρω). Συνεχισε με τις 2-3 ποικιλιες καφε που επιλεγεις, κανε δοκιμες το παχος του καφε και ο χρονος εκχυλισης. Επειδη Ελλαδα ειμαστε και θελουμε παγωμενο καφε, εγω το εχω παει πιο μακρια. Φτιαχνω παγακια καφε και χρησιμοποιω ενα καθε φορα, σε συνδυασμο με μεταλλικα παγακια. Ετσι δεν χανω τη γευση, διοτι δεν γινεται νερομπλουμ ο καφες μου μετα απο 5 λεπτα. Αλλα οκ, το εχω παραχεσει, το ξερω… Αμφιβαλλω, αλλα αν θελεις μπορουμε να ψαξουμε αν αλλαζει και το φιλτρο σου, διοτι το pressurized ειναι basic.
Ειναι σημαντικο να μην κανεις πολλες αλλαγες μαζι, για να δεις τι δουλευει καλυτερα στους γευστικους σου καλυκες. Δεν αρεσουν σε ολους μας τα ιδια πραγματα. Αν ολα τα παραπανω δεν αλλαξουν τη γευση του καφε σου, συζηταμε για μηχανη. Η De’Longhi πιστευω οτι θα σε ικανοποιησει σαν επομενο βημα.
ωραίος!
