Απλα εκανα αστειακι με αυτο
1 Like
Κοιτα γαμωκρυο, νέκρα και χιόνι είχα και στην Κοζάνη που μεγάλωσα οποτε ειμαι μαθημενος 
Στα σοβαρα τωρα μετα απο μια 2η σκέψη πιο πολυ ως τουρίστα με τραβάνε αυτα τα μέρη πάρα σαν μόνιμο κάτοικο.
Για την Μελβουρνη δεν εχω παράπονο είναι το καλύτερο μέρος που εχω ζήσει με διαφορά. Δεν είμαι της αλλαγής και των νεων έμπειρων γενικα οποτε δεν ξερω αν θα εκανα κατι αλλο πάντως χρονιά τώρα μου αρέσει η Νεα Αγγλια σαν ιδεα ζωής. Έτσι μια Βοστόνη ας πουμε.
4 Likes
Αυτό ακριβώς είναι που με απωθεί στο να κάνω καινούρια αρχή σε άλλη χώρα. Ήταν τεράστιο βήμα για μένα να φύγω εξωτερικό, ούτε καν σαν διακοπές δεν το είχα κάνει.
1 Like
Εντάξει ρε μλκ δεν μιλάω για το τελευταίο κωλοχώρι aka wherever the fuck it is you come from
ωραία και δύσκολα μονοπάτια ανοίγονται
Νιώθω για κάποιο λόγο ότι η αποξένωση είναι φαινόμενο ευρωπαϊκό , ίσως και ΗΠΑ ( ή γενικά δυτικού - 1ου κόσμου 
) … Γενικά και εγώ εσωστρεφής και κλειστός είμαι και ως επί το πλείστον i mind my own business
Βλέπω πχ στην Αθήνα , είτε σε μπαρ είτε λαιβ μεταξύ μεταλλάδων το πόσο απρόσιτος έχει γίνει ο κόσμος
Μετά είχα για εναμιση χρόνο μια κοπέλα από την Πολωνία, συναναστράφηκα λίγο με νεαρούς Πολωνούς και είδα αρκετά πιο προσιτούς ανθρώπους
Τώρα που είμαι Καράκας και βλέπω τους Λατίνους , επίσης βλέπω μια εντελώς διαφορετική πάστα ανθρώπων και προσέγγιση στις διαπροσωπικές σχέσεις , καμία κατήφεια και μιζέρια και όλοι πρόσχαροι φιλικοί και κοινωνικοί ακριβώς αυτό που είχαμε κάποτε εμείς οι Μεσόγειο που λέγαμε ήλιο φραπέ παραλία χαμόγελα φιλοξενία και τέτοια γραφικά , γατί πραγματικά μοιάζουμε πάρα πολύ με το πως μεγάλωσα μικρός ( και μιλάμε για χώρα 90% ξέρω γω κάτω από το όριο της φτώχειας )
Με την κοπέλα μου εδώ , επειδή με έχει πάρει χαμπάρι πόσο κλειστός είμαι και ενώ θέλω να ρωτήσω πράγματα αγνώστους και το αποφεύγω " για να μην ενοχλήσω " , συνέχεια μου λέει " we are latinos, you can always ask " . Ε, το έκανα δειλά δειλά και έχω 5 ανθρώπους να κοινωνικοποιηθώ
Δεν ξέρω αν έχουν συνοχή όσα λέω, αλλά νιώθω έντονα ότι εμείς στην Ελλάδα γίναμε ακραία κλειστοί που δεν είχαμε αυτό το “στερεότυπο” όπως φημίζονται ο βόρειοι πχ . Το συνειδητοποίησα έντονα εδώ που όλοι οι ντοπιοι με έχουν αγκαλιάσει είτε είναι η τοπική ροκ/μεταλ κοινότητα είτε στις πολεμικές τέχνες που πηγαίνω εδώ και βλέπω πόσο εξωστρεφείς είναι σε σύγκριση με εμάς που αν μιλήσεις σε κάποιον είτε θα μαζευτεί είτε θα σε αγριοκοιτάξει
7 Likes
Αυτo και αν ισχυει για μενα. Σκεψoυ τo μoνo πoυ επρεπε να κανω τoσα χρoνια ηταν μια ανανεωση διαβατηριoυ. Εχω την υπηκοότητα, σπιτι και τoσoυς συγγενεις και συντoπιτες να με βoηθησoυν στo καθε βημα κερασακι εχω και την μανα μoυ πoυ επαιξε κoντρα ρoλo απ αυτo της ελληνιδας μανας και ηθελε να με στειλει με τo πoυ τελειωσα τo λυκειo αλλα τωρα πηρα την απoφαση… Τo καταλαβαινω απoλυτα αυτo πoυ λες και oυτε πoυ φανταζoμαι πoσo θα ειχα φρικαρει αν πηγαινα καπoυ και ξεκινoυσα απ τo 0.
Υπoμoνη και καλo ζυγισμα θελει φιλε και θα τo βρεις πιστευω.
2 Likes
Εντάξει φουλ υπερβολή μου φαίνεται αυτό
4 Likes
Πρωτον, εχεις παει στην χωρα με τις πιο ομορφες γυναικες στον κοσμο, καλη φαση 
Δευτερον, γιατι δεν εχεις ανεβασει ακομα 2309 φωτογραφιες απο Βενεζουελα να ζησουμε λιγο vicariously κι εμεις?
Τριτον, σε πιο σοβαρο υφος, ειναι πολυ διαφορετικα τα πραγματα στο The New World λογω της αποικιοκρατιας. Και στην Βορεια και στην Νοτια Αμερικη, δεν υπαρχει ουτε για πλακα αυτος ο σωβινισμος και εθνικισμος που υπαρχει στην Ευρωπη. Και μιλαω ακομα και για τις Κολλημενες Πολιτειες. Μπορει σε βλαχοπολιτειες να λενε “get off my lawn” και να ειναι φουλ ρατσιστες, αλλα στις καθημερινες τους δραστηριοτητες το θεωρουν απολυτως φυσιολογικο στις μεγαλουπολεις να αλληλεπιδρουν με ανθρωπους που εχουν ολης της λογης τα χρωματα, μεγεθη, και προφορες.
Η χαρη μου δεν εχει φτασει στη Νοτια Αμερικη ακομα, αλλα εφτασα 20 χιλιομετρα απο εκει, στο νησι της Αρουμπας. Ειναι φανταστικο το ποσο δεκτικοι ειναι και στην Καραιβικη. Οπως επισης και οποιο ατομο ξερω απο Κολομβια, Πουερτο Ρικο, Βραζιλια, ειναι φουλ υπερ του diversity (και πως θα μπορουσε να μην?) , το οποιο βοηθαει απιστευτα στις καθημερινες αλληλεπιδρασεις κατα την γνωμη μου.
4 Likes
Να μιλάς καλύτερα για τον παράδεισο.
2 Likes
Χαχαχα. Ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό “αγαπημένη” και μάλιστα δύο φορές. 
Δεν έπρεπε να αναφέρω εμένα ως παράδειγμα, γιατί πράγματι είμαι ιδιάζουσα περίπτωση. Και όπως έγραψε και ο Q, είμαι κι εγώ ο τύπος του ατόμου που θα χαμογελάσει σε γνωστούς και αγνώστους, θα πει καλημέρα ή θα ανταποδώσει, και ενίοτε θα πιάσει κουβέντα με αγνώστους (δεν το επιδιώκω - όταν συμβαίνει). Ήμουν το άτομο εδώ μέσα που επέμεινα πιο πολύ να μαζευτούμε, αλλά για διάφορους λόγους δεν ευοδώθηκε. Νταξ, δεν πειράζει, ίσως στο μέλλον. Τέσπα, δεν θα αναλωθώ στο να γράψω τους λόγους που δεν θεωρώ τον εαυτό μου ή τους άλλους κοινωνικούς (απέναντί μου). Συγκράτησε μόνο ότι καμία πλευρά δεν φταίει και ότι εκατέρωθεν υπάρχει διάχυτη διστακτικότητα, και δεν είναι πρόβλημα.
Γενικά, όμως, νιώθω ότι υπάρχει μια υπερβολή όταν μιλάμε για την κοινωνικότητα των Ελλήνων. Παρατηρώ ανθρώπους προβληματισμένους, σκυθρωπούς και καχύποπτους απέναντι στους άλλους. Οι πραγματικές φιλίες συνήθως λιγοστές (καλύτερα) από το σχολείο ή/και το Παν/μιο, άνθρωποι όμως που έχουν τραβήξει τον δρόμο τους και δεν έχουν την πολυτέλεια να τα λένε όπως παλιά. Οι υπόλοιποι είναι εφήμερες και βολικές παρέες με ημερομηνία λήξης, έως και κατ’ αναγκαστικές θα τολμήσω να πω. Κάποιοι επιδιώκουν τέτοιες σχέσεις γιατί δεν τους αρέσει η μοναξιά και αυτό είναι πολύ ok. Προσωπικά, όσο μεγαλώνω επιδιώκω όλο και περισσότερο την ηρεμία μου και νομίζω ότι πολύς κόσμος, για διάφορους λόγους, προτιμά το ίδιο. Και μιλάμε για τους ανθρώπους μιας χώρας που έχει καταπονηθεί πολύ την τελευταία 15ετία, χώρια που και σαν άνθρωποι, νιώθω, διακατεχόμαστε από το σύνδρομο της καχυποψίας και της εγωκεντρικότητας.
6 Likes
Ο χαρακτηρισμος ισχυει, δεν ειναι τυπικος
Εκανες διευκρινησεις και ειναι πιο κατανοητο πια για εμενα. Βεβαια, δεν σε ειχα στο μυαλο μου οταν εγραφα το προηγουμενο μνμ, γενικως μιλουσα. Εγραψα ηδη οτι βλεπω γυρω μου ανθρωπους σαν αυτους που περιγραφεις, οποτε συμφωνουμε εκει. Διαφωνουμε στο οτι οι ελληνες δεν ειναι κοινωνικοι, αλλα αλλαζουν οπως και σε ολον τον πλανητη. Φυσικα, δεν ειναι τπτ ασπρο/μαυρο, το γενικο πλαισιο προσπαθω να καταγραψω.
Διαφωνουμε επισης στο πώς γίνονται οι φιλιες. Παροτι προσθεσα μια σπουδαια και σημαντικη -για τη ζωη μου- φιλη πριν απο (σχετικα) λιγα χρονια, κατι που δεν συνηθιζεται σε μεγαλυτερες ηλικιες, οσα περιγραφεις για τις φιλιες μοιαζουν σωστα. Κανεις στενες φιλιες νεος, οταν δενεσαι μαζι τους και επειτα ολο αυτο δυσκολευει. Αλλα απο εμας εξαρταται να τις κρατησουμε ζωντανες και, φυσικα, θελει προσπαθεια both ways. Συμβαινει σε ολον τον κοσμο, υπαρχουν χιλιαδες μελετες και ερευνες για το πώς λειτουργει η φιλια (στα 2-3 ανωτερα σταδια της) και η συναναστροφη με εφημερες/βολικες παρεες γενικα. Ουτε αυτο ειναι ελληνικο φαινομενο.
Με δυο λογια, αν δεν καλεσω τον καλυτερο φιλο μου τηλ μια μερα, δεν σημαινει οτι δεν τον σκεφτομαι. Αν στειλω μνμ (whatsapp, Q) στη φιλη μου για να δω αν ειναι καλα και δεν απαντησει αμεσως, θα το κανει οταν ειναι free. Και εννοειται οτι στην τρελα της καθημερινοτητας (και της Αθηνας), ακομη κι ενα ραντεβου για μπυρα μαζι τους ειναι δυσκολη υποθεση, αλλα το επιδιωκω. Αν εγκαταλειψεις την προσπαθεια επικοινωνιας επειδη οι ανθρωποι τραβουν λιγο διαφορετικους δρομους, απομακρυνεσαι κι εσυ. Δεν το επιτρεπω στον εαυτο μου, με κανει να νιωθω loser.
5 Likes
Ναι, συμφωνώ για την προσπάθεια. Πιστεύω ότι μου έχουν συμβεί και οι δύο περιπτώσεις, ποτέ δεν θεώρησα πχ τον εαυτό μου απόλυτα σωστό ή αλάνθαστο, αλλά κατάλαβα κιόλας ότι ο μόνος πραγματικός φίλος ήταν ο πρώτος μου φίλος. Έχει περάσει διάφορες διακυμάνσεις η σχέση μας, υπήρχαν περίοδοι που χανόμασταν - τα τελευταία χρόνια είμαι εγώ αυτή που συνήθως δεν απαντάει αμέσως ή αναβάλλει μια κλήση (μένει μακριά), αλλά ποτέ δεν μου την είπε, πάντα καταλάβαινε (και το αντίστροφο). Δεν νιώθω την πίεση να προσπαθώ ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας (και αυτό μας κρατάει σε ισορροπία). Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ σε όλα, μίλησα για τους Έλληνες γιατί δεν έχω συναναστραφεί άλλους, όπως εσύ που έχεις ζήσει τους Ισπανούς και μπορείς ευκολότερα να δεις τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά μας συγκριτικά με άλλους λαούς (βέβαια οι γενικεύσεις δεν οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα, αλλά μία γενική εικόνα μπορούμε να την έχουμε.).
Χαίρομαι πολύ για τη φιλία σου, είναι πράγματι κάτι που σπανίζει όσο μεγαλώνεις και σε ένα κατά κανόνα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως αυτό της εργασίας. Μπράβο σας που το δημιουργήσατε, το κρατάτε και το εξελίσσετε.
3 Likes
Πως βρεθηκες εκει βρε. Δεν ακoυω συχνα Ν. Αμερικη και ειδικα Βενεζoυελα πoυ ειναι τo μαυρo πρoβατo.
Σήμερα για πρώτη φορά κατάφερα να βγάλω ένα freddo espresso on par με αυτό μιας καφετέριας (της γειτονιάς), αυξάνοντας το ratio δόσης/εκχύλισης από 1:2 σε 1:3. Το 1:3 έδωσε πιο ελαφριά/αραιότερη υφή, ηπιότερη γλυκύτητα και λίγο πιο αισθητή οξύτητα ενώ το 1:2 έδινε πολύ πλούσια υφή, συμπυκνωμένη γλυκύτητα και σχεδόν ανύπαρκτη οξύτητα, όλα αυτά με Lavazza Tierra Brazil 100% Arabica. Οπότε, espresso-> 1:2 σε 25-30 secs, freddo espresso-> 1:3 σε 30-35 secs.
ps. Δυστυχώς το mod της dedica με το 9-bar ελατήριο απέτυχε πανηγυρικά, υποχρεώνοντας με να προετοιμάζω το puck με OCD στοχοπροσήλωση εις τον αιώνα τον άπαντα 
1 Like
Το χει η μέρα φαίνεται, εγώ σήμερα πρώτη φορά έβγαλα μαγιάτικο 1,5 κιλό.
6 Likes
Γίνονται θαυματακια
1 Like
Εγω πρωτη φορα στην ζωη μου εφαγα ενα μεγαλο κουτι πουρακια Caprice μονος μου μεσα σε μια ωρα, οτι μπορει ο καθενας.
7 Likes
Για ολα υπαρχει η 1η φορα,και η 2η και η 3η… 
1 Like
Δεν ξερω αν πιανει ως “μερα”, αλλα χθες βραδυ εκανα τον πρωτο μου χαλβα. Χωρις να υπολογιζω εμενα φυσικα.
Ηθελες πιο αραιο καφε; Να υποθεσω οτι εκανες “16 γραμμαρια καφε → 48 γραμμαρια στο φλιτζανι”;
3 Likes
Ναι, γιατί το 1:2 έβγαζε πολύ έντονη γεύση για freddo. Το θέμα ήταν να καταφέρω ηπιότερη γεύση χωρίς να νερουλιασει το σύνολο. Για 17,3γρ καφέ → ~52γρ στο φλιτζάνι
1 Like