Πρόσφατα είχα μια συζήτηση για το πώς ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων ακριβώς επειδή είναι καχύποπτοι σε μαθαίνουν τι είναι η καχυποψία. Δηλαδή σκέφτονται πως θα τους βλάψεις επειδή αυτοί θα σε έβλαπταν εάν ήταν στη δική σου θέση. Ειδικά στην επαρχία, αυτό παίζει φουλ. Εδώ θα θυμηθώ μία φίλη - Αθηναία, μεγαλωμένη στην Αθήνα - η οποία κάποτε μου έλεγε να στείλω βιογραφικό στον χώρο εργασίας της, επειδή τα παίρνουν και τα κοιτάνε, μου είχε πει ότι είμαι πολύ καλή που της έστελνα να διαβάσει παλιές μου εργασίες, γιατί δεν θα το έκανε εύκολα κάποιος αυτό και μετά από μερικά χρόνια, ενώ είχαμε επικοινωνία, όταν τελικά με κάλεσαν για συνέντευξη στο χώρο εργασίας της και της το είπα με χαρά, δεν μου απάντησε ποτέ ξανά σε μηνύματα, τηλέφωνα και messenger και έπαψε να αλληλεπιδρά μαζί μου στα social. Αυτό με έκανε να καταλάβω τι πίστευε για εμένα, πίστευε ότι ήθελα να της φάω τη θέση, ενώ εγώ - με το αθώο μου μυαλό - ήθελα να συνεργαστούμε. Βέβαια αυτό συνέβη για θέση στον ιδιωτικό τομέα. Για εμένα ήταν καθοριστικό γεγονός για να καταλάβω πόσο βρώμικο είναι το μυαλό κάποιων.
Πιστεύω πως η έρευνα αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή τη νοοτροπία.
Πολύ άσχημη εμπειρία, γιατί αποδείχτηκε εκ των υστέρων ότι δεν χάρηκε με την επιτυχία σου. Χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα, αυτό που περιγράφεις πιο πολύ σε ζήλια μου φέρνει και, ξέρεις, αυτή η σκέψη που έχουμε κάνει όλοι κατά καιρούς “αυτός είναι καλύτερος από μένα;”, δηλαδή σε φάση να λυσσάμε σε αυτή την σκέψη. Ως άτομο που έχει νιώσει έτσι, όχι σε σημείο να βλάψω ή να στεναχωρήσω κάποιον, καταλαβαίνω και τις δύο πλευρές. Αυτό, όμως, που δεν “συγχωρώ” είναι η άρνηση των ανθρώπων να δουν το πρόβλημα ή τα δικά τους ελαττώματα, και αντ’ αυτού να τα φορτώνουν και από πάνω στους άλλους.
Υπάρχει περίπτωση κάποιος εδω μέσα να έχει άποψη απο ανεμιστήρα οροφής;
Θέλω να αποφύγω το κλιματιστικό στο σαλόνι και το σκέφτομαι γιατι βλέπω οτι πολλοι τα προτιμούν τελευταια λογω πιο οικονομικής κατανάλωσης.
Αν κάποιος ξέρει ας σφυρίξει καμια πληροφορία.
Να διευκρινίσω ότι δεν έχω άποψη, απλά θέλω να μεταφέρω το εξής αξιοσημείωτο: κάποια στιγμή μου είχε περάσει κι εμένα η ιδέα και ρώταγα κόσμο, και οι αντιδράσεις ήταν εντελώς fifty-fifty αλλά σε ακραίο βαθμό - οι μισοί είπαν ό,τι καλύτερο και οι άλλοι μισοί ότι δεν κάνει τίποτα, πεταμένα λεφτά και χαμένος κόπος και χρόνος (για εγκατάσταση κλπ). Γι’ αυτό άλλωστε δεν προχώρησα τελικά, επικράτησε η αμφιβολία. Αλλά μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτή η απόλυτη διχογνωμία.
Εν τω μεταξυ δεν ειχα καταλαβει οτι εισαι στο Τοροντο, νομιζα ησουν στο Μοντρεαλ. Ο Rob και ο Kirk τιμησαν και τη μεγαλυτερη μπαντα της πολης, της χωρας και του κοσμου
Κατ’αρχάς είχε drums στο jam ήταν ηχογραφημένα, δεύτερον, όταν παίζουν οι Metallica δε σε νοιάζει τι κάνει ο Λαρς, και τρίτον και βασικότερο, ο Λαρς ήταν άψογος. Έχει βελτιώσει αδιανόητα την απόδοση του, είναι σε πάρα πολλή καλή φυσική κατάσταση και έπαιξε τέλεια, όσο περίεργο κι αν ακούγεται μεγάλο highlight της συναυλίας
Νταξ ρε, την ιδια συζητηση ειχαμε και πριν εναν χρονο στο Μιλανο. Το οτι ο Λαρς ειναι σε καλη φυσικη κατασταση, δεν τον κανει καλο ντραμερ. Μπορει ομως να τον κανει καλο μαραθωνοδρομο ή παλαιστή
Ειναι καλος (ισως και αψογος) για το στιλ που εχει ολα αυτα τα χρονια και αναμφισβητητα δεν εχει κατσει πανω στη φημη και στα λεφτα, αλλα εχει δουλεψει για να μεινει σε ενα καλο επιπεδο. Ομως, σε συγκριση με τον οριτζιναλ ντραμερ της συγκεκριμενης διασκευης, ο Λαρς μπορει να πλησιασει τοσο κοντα στο παιξιμο οσο πλησιαζω εγω τον Λαρς. Και σε αυτο το σεναριο, ισως εχω καλυτερες πιθανοτητες.
Προφανώς, είναι καλός drummer γιατι έχει γράψει και έχει παίξει όλα αυτά που ακούμε και θα ακούμε για πάντα.
Για τα live όμως, όλοι ξέρουμε τα λάθη που κάνει/εκανε (τα οποία δε σε νοιάζουν όταν τον έχεις στα 10 μέτρα μαζί με τους υπόλοιπους, κάτσε εσύ σε live των Metallica να γκρινιαζεις για τα fills που δεν έκανε ή που η διπλομποτιά δεν είναι συγχρονισμένη σε picosecond με τον μετρονομο, απλά δεν έχει νόημα όταν είσαι σε live), αλλά προχθές δεν υπήρξαν ούτε μια φορά, ήταν άψογος και γενικά όλη η μπάντα ήταν μηχανή. Συμπέρασμα, τον έχει κάνει η πιτσιρίκα άλλο άνθρωπο
Ως άτομο που έχει νιώσει έτσι, όχι σε σημείο να βλάψω ή να στεναχωρήσω κάποιον, καταλαβαίνω και τις δύο πλευρές. Αυτό, όμως, που δεν “συγχωρώ” είναι η άρνηση των ανθρώπων να δουν το πρόβλημα ή τα δικά τους ελαττώματα, και αντ’ αυτού να τα φορτώνουν και από πάνω στους άλλους.
