Η λατρεία μου, έχει μετατρέψει το κέντρο της αθήνας σε ένα τεράστιο γουατδεφάκ.
Σκεφτομαι να φερω τα δικαιωματα μου εδω κεντρο μονο και μονο για να τον ψηφισω ωστε να βαλω το λιθαρακι μου στο να επανεκλεγει και να συνεχισει να μας γαμαει τα πρεκ… εεεε, το εργο του εννοουσα.
Μεγαλο πουλεν, πρεπει να ειναι ο πιο ηλιθιος της οικογενειας. Θελω να γνωρισω αυτους που τον ψηφιζουν.
Τι φαση που ειχε κι εκει χαφμαραθον σημερα?
Τα ιδια και στη Νεα Υορκη αλλα και στο Λος Αντζελες.
Ειναι Παγκοσμια Ημερα ημιμαραθωνιου ή κατι?
Δημαρχάρα, ευλογημένος στην τοποθεσία Α Αθηνων
Ken Adams?
Είναι εύκολη διαδρομή καθώς δεν έχει τις ανηφόρες και τις κατηφόρες της Αθήνας (φλαταδούρα). Απλά το κακό είναι πως παίζει να έχει αρκετή ζέστη 23.04 για τόσα χιλιόμετρα (εγώ δήλωσα στα 11χλμ που έχει γιατί δε νιώθω έτοιμος να δοκιμάσω στα 21χλμ) Το θέμα σε αυτή την απόσταση είναι κυρίως εγκεφαλικό.
Κι εγώ για αυτό δε γράφομαι ποτέ σε αυτόν τον αγώνα. Από την άλλη, δήλωσα για 04/06 ημιμαραθώνιο Ερέτρια - Χαλκίδα
Σας ζηλεύω και ταυτόχρονα με ιντριγκάρετε. Μετά από το πρόβλημα στο γόνατο τον Φεβρουάριο του 2022, που με ταλαιπώρησε πολύ ως ακόμη και τώρα, αναγκάστηκα να σταματήσω το τρέξιμο. Γύρισα ξανά να παίζω μπάλα, έχω ενοχλησούλες αλλά όλα πάνε καλά. Θέλω από καιρό να ξαναμπώ στο τρέξιμο, έκανα τους πρώτους γύρους στο γήπεδο όσες φορές δεν ξεκίνησα βασικός και στεναχωρήθηκα: 3 χλμ, πολλά διαλείμματα και παρόλα αυτά ένα λεπτό κάτω από τους χρόνους του προηγούμενου Φεβρουαρίου.
Τουλάχιστον δεν απογοητεύτηκα, ξέρω ότι είναι λογικό και πρέπει να δουλέψω πολύ για να είμαι σε φάση να πιάσω νορμάλ χρόνους σε τουλάχιστον μισό χρόνο “συνέπειας” από σήμερα. Στα κακά νέα, δεν ήμουν σε mood επανεκκίνησης εδώ και καιρό. Στα καλά νέα, το έχω δουλέψει πολύ στο κεφάλι μου και ελπίζω ότι μέσα στις επόμενες μέρες θα πατήσω το κουμπί.
Μεγάλο μπράβο σε όλους σας, για το τρέξιμο και για τις συμμετοχές σας.
Μπάλα ωραία και χαβαλέ και παρέα αλλά κάθε φορά που έπαιζα τελευταία διαλυόμουν στα πόδια. Δεν συνδυάζεται με το τρέξιμο που κάνω, άσε που οι κίνδυνοι για τραυματισμό είναι πολύ μεγάλοι. Οπότε μάλλον κρέμασα τα παπούτσια, ευτυχώς για το ποδόσφαιρο δεν έχασε κάποιο μεγάλο ταλέντο.
Πλην τρεξίματος, ποδήλατο και λίγο gym. Χθες έκανα μία κυκλική διαδρομή για Μαραθώνα - σύνολο 73km - με σκοπό να είμαι έτοιμος για τον αγώνα στην Ολυμπία την Πρωταπριλιά. Δεν είμαι στο επίπεδο του @morgoth αλλά το παλεύω.
Δυο φορες εχω πει “κρεμαω γαντια”, μια λογω δουλειας (εφυγα εξω), μια λογω καταγματος σε δαχτυλο (δυο φορες, διαδοχικα, το ιδιο) κι αλλες δεκα εχω σκεφτει “γερασες, παρατα τα”. Τα γηπεδο με καουτσουκ ειναι πραγματικα επικινδυνα αν δεν ειναι φρεσκα ή προσφατα ανακαινισμενα, με αποτελεσμα να φερνουν πολλους πονους σε μεση (ειδικα εκει) και γονατα.
Ειναι ομως μεγαλη καψουρα η μπαλιτσα κι η συναντηση με τους φιλους στο γηπεδο καθε Σαββατο πρωι δυσκολα κοβεται. Εχω πει οτι οσο τα κοκκαλα μου αντεχουν τις πτωσεις και ταυτοχρονα το διασκεδαζω, θα παιζω. Παρ’ ολα αυτα, κουραζομαι ευκολοτερα, ποναω περισσοτερο και ιιιιιιισως του χρονου τα παρατησω (να η ενδεκατη φορα που το σκεφτομαι).
Ο,τι αρεσει στον καθενα μας, αρκει να ειμαστε καλα και να γυμναζομαστε.
Ολυμπια ε? Αντε να βρεθουμε Στο 75αρι δηλωσες?
Γενικα αμα εχετε πονους σε γονατα κτλ αλλα σας αρεσει το αεροβιο το ποδηλατο ειναι η καλυτερη λυση παντως, ουτε πονοι ουτε κραδασμοι ουτε τιποτα.
Αυτό!
Ναι, δεν είμαι για 150. Άσε που μου τη σπάνε αγώνες (τρέξιμο/ποδήλατο) που είναι Ν γύρες η ίδια διαδρομή.
Να βρεθούμε εννοείται!
Αυτο γαμωτο ειναι το μονο που δεν μου αρεσε και εμενα τοσο, 2 ιδιοι γυροι, αλλα τι να κανεις. Εβλεπα την διαδρομη του Κυπριακου l’etape πχ και μου ετρεχαν τα σαλια, αμα βρω τροπο να κατεβω τον Νοεμβρη να δω και καναν συγγενη θα το ηθελα πολυ.
Έκανα ποδήλατο για χρόνια, ενώ για μία τριετία περίπου ήταν και το κύριο μεταφορικό μου μέσο (ακόμη και στη λαϊκή). Άφησε όμως κουσούρι σε μέση/πλάτη, νομίζω ότι από εκεί ξεκίνησε το πρόβλημα.
Όσο γράφω αυτά, νομίζω ότι μοιάζω αρκετά στον Λάμπρο Κωνσταντάρα πλέον.
Χωρις να θελω να το παιξω εξυπνος αλλα αμα σου αφησε κουσουρι στην μεση ρε συ μαλλον ηταν λαθος ρυθμισμενο η σε λαθος νουμερο. Σου το λεω γιατι οταν πηρα ποδηλατο ημουν 140 κιλα και ηταν η μονη ασκηση που μπορουσα να κανω χωρις να πονανε ποδια, γονατα μεση κτλ και πλεον τοσα χρονια μετα δεν ειχα ποτε θεμα με κατι. Αν εχεις θεματα σε ποδια κτλ παντως ξαναδωστου μια ευκαιρια αλλα πηγαινε για ενα σωστο bike fit πρωτα για να μην εχεις θεματα.
Καθολου εξυπνος δεν το παιζεις, αντιθετα εχεις απολυτο δικιο. Αυτος ηταν ο λογος της “ζημιας”. Μπηκα σταδιακα στο “σπορ”, οποτε ξεκινησα με ποδηλατα της πλακας μεχρι να παω σε ενα mid level Ideal. Το κακο ειχε ηδη γινει ομως + το γεγονος οτι επιβαρυνθηκα με το ποδοσφαιρο, εφερε περισσοτερη καταπονηση. Τα γονατα χμ… μερικη ρηξη χιαστου και μερικη μηνισκου βρηκε ο ορθοπεδικος, αλλα οχι κατι που να χρειαζεται επεμβαση. “Καλα εισαι, πατα το” μου ειπε κι ακολουθω τη συμβουλη του
Που βαζουμε ομοιοτητες μεταξυ τραγουδιων?
Περαστικά σε όσους ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς! Έχοντας περάσει κι εγώ έναν τραυματισμό, που με έκανε για πολύ καιρό να μη μπορώ να τρέξω ούτε για να προλάβω ένα λεωφορείο, καταλαβαίνω τι είναι να σταματάς το τρέξιμο (που το αγαπούσα πολύ κι εγώ είναι η αλήθεια) και να το ξεκινάς και πάλι να δειλιάζεις γιατί κάτι σε πονάει. Ακόμα και 3 χλμ με διαλείμματα είναι μεγάλη κατάκτηση, κι εγώ το δοκίμασα πρόσφατα κι ήταν από τις πιο χαρούμενες στιγμές της χρονιάς…
Τέλος, για να τα καταφέρνει κανείς στο αερόβιο χωρίς τραυματισμούς, θέλει να ενδυναμώνεις όλο το σώμα, η προπόνηση με βάρη βοηθάει πάρα πολύ. Επίσης, τα γήπεδα με καουτσούκ θεωρώ κι εγώ πλέον ότι είναι για μέχρι 8 γύρους, για τρέξιμο της πλάκας δηλαδή.
Μαζί με Νίκο Σταυρίδη και Διονύση Παπαγιαννόπουλο η αγία τριάδα του ελληνικού κινηματογράφου.