Λοιπόν, επειδή προφανώς το χιούμορ είναι απαγορευμένη λέξη για ορισμένους (ακόμα για σένα eagleheart που τουλάχιστον κάναμε ωραίες συζητήσεις περι prog κάποτε), ας μην το συνεχίσουμε εδώ.
Όπως φαίνεται όμως οι μεταλλοπατεράδες/σωτήρες του ορθού και του μάχιμου, απέχουν από τα χιουμοριστικά μιας διαδικτυακής κοινότητας (ναι και το χιούμορ έχει όρια μπλα μπλα μπλα). Δεν πειράζει, ακόμα και έτσι οι My Dying Bride εξακολουθούν να είναι μίζεροι και σκατόψυχοι, ενώ η αληθινή φλόγα του metal βρίσκεται στο τευτονικό power.
Επίσης πατήστε και το θαυμαστικό.
Παραήταν προσβλητικό το παραπάνω.
!
Α, και οι Conception δεν είναι power. Τους περιορίζει ο όρος.
Αν δεν κάνω λάθος δεν είναι η πρώτη φορά πού κάνεις το σχόλιο αυτό, και όλως περίεργως συμπεριλαμβάνει κι εμένα και κατα σύμπτωση (κι αυτή τη φορά) ακολουθεί δικό μου πόστ. Όσο αφορά το χιούμορ, κάποιος πού μπαινει σε ένα τόπικ για να γράψει μόνο αυτό πού έγραψες εσύ, δεν το εκλαμβάνω έτσι!
Τους Conception μπορεί να τους περιορίζει ο όρος, αλλά είναι και power!
Μονο 9 ψηφους οι Gamma Ray? Αφου ο Kai εφτιαξε το ιδιωμα… Πολυ καλοι οι Blind Guardian αλλα ακολουθουν… Για Stratovarius ασχολιαστο. Απλα καλη μπαντα (η μαλλον μπαντα με καποιοιυς καλους δισκους)… Θελω να πω το “σημαντικοτερη power μπαντα” περιεχει καποια αντικειμενικοτητα, δεν ειναι απλα αυτο που μας αρεσει…
Το πόστ είναι κορυφαίο Therion, αν το είχε γράψει ο Gigatron η ο Maiden 1979 πού ξέρω τα γούστα τους θα είχα βάλει κι εγώ τα γέλια. Επειδή όμως ξέρω ακριβώς τις απόψεις εκείνου πού το έγραψε όσο αφορά το συγκεκριμένο είδος, είμαι απόλυτα σίγουρος πώς δεν έκανε χιούμορ! Απλώς έψαχνε την ευκαιρία…
θα το έχω ξαναπεί παλιότερα αλλά βαριέμαι να ψάχνω.
Στα δικά μου αυτιά το Holy Land των Angra είναι απλά μαγεία.
Γενικότερα, μεγάλωσα με πολύ power metal των 90΄s
Θεωρώ πως με το Holy Land πήγε ένα επίπεδο πιο μακρυά.
Για την ακρίβεια δεν ξέρω αν ξεπεράστηκε ή όχι. Δεν έχει νόημα να συζητάμε κάτι τέτοιο. Πιθανότατα στα γούστα κάποιου άλλου να το ξεπερνάνε πολλά album…
Αυτό που μπορώ να πω είναι πως ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε το metal γενικότερα αυτός ο δίσκος δεν μπόρεσε να επαναληφθεί…ούτε από τους ίδιους τους Angra.
Όπως σωστά είχα διαβάσει κάποτε για αυτό το δίσκο, η εμπνευση σε βρίσκει και όχι το αντίθετο. Επιτηδευμένα δεν μπορεί να ξαναγίνει κάτι τόσο καλό.
Να μιλήσουμε για τα ethnic στοιχεία?
Να μιλήσουμε για τις ενορχηστρώσεις?
Να μιλήσουμε για τις φωνητικές γραμμές του Matos?
Να μιλήσουμε για την κιθαριστική δουλειά?
Να μιλήσουμε για συναίσθημα?
Ακόμα και το layout της limited edition με το χάρτη να απλώνεται στο πάτωμα και το ταξίδι στον κόσμο που σου παρουσιάζουν οι Angra μέσω του Holy Land είναι μοναδικά.
Όσοι έζησαν έστω και από μακρυά τον πανικό που είχε δημιουργηθεί όταν το 96 οι Angra επισκέφτηκαν την Αθήνα καταλαβαίνουν. Προσωπικά δεν θυμάμαι ποτέ για μπάντα αυτού του βεληνεκούς κάτι παρόμοιο. Το Ρόδον πιθανότατα ποτέ δεν έχει ξαναχωρέσει τόσο κόσμο. Ακόμα και στις ραδιοδωνικές εκπομπές τότε που πήγαινε ο Matos επικρατούσε πανικός.
Έτσι όπως βίωσα εγώ το power metal των 90’s ουσιαστικά από το 95 και έπειτα δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι σημαντικότερο από τους Angra.
Υ.Γ. τα περί “στρουμφ” κλπ μπορεί να είναι δεκτά σε περίπτωση καλοπροαίρετης πλάκας, αλλά όταν γίνονται από ξερολισμό μόνο τα νεύρα κάποιου μπορεί να σπάσει και δεν αξίζει να ασχολείται κανείς.
Καλά εμείς τα έχουμε πεί και κατ’ιδίαν πολλές φορές, οπότε ξέρεις και τις απόψεις μου πάνω κάτω. Και τα περι πλάκας δλδ δεν είναι δύσκολο να τα αντιληφθεί κανείς.
Όσο για τους Angra, θα συμφωνήσω πλήρως όσον αφορά το Holy Land. Ήταν από τους δίσκους που προκάλεσαν σοκ εκείνη την εποχή. Ακόμα και τώρα δλδ είναι το μόνο που μπορώ να ακούσω και να απολαύσω πλήρως από τους Angra. Μεγάλη δισκάρα. Όπως και το πρώτο τους είναι αρκετά καλό.
Οι Blind Guardian όμως την προηγούμενη δεκαετία που ήταν και στα πάνω τους, πιστεύω οτι ήταν αν όχι οι καλύτεροι του “κινήματος”, ήταν από τους κορυφαίους. Μόνο και μόνο για το Imaginations δλδ αξίζουν την αναφορά. Απλά η εποχή τους μάλλον πέρασε.
Sepultura το 1992 (περιοδεία Arise) ήταν το πραγματικό χάος…(Σύμφωνα με τα λεγόμενα των παρευρισκόμενων…)
On topic Το power metal στα 90s πραγματικά έδωσε δίσκους αξιομνημόνευτους και σημαντικούς…Εν τάχει για μένα αυτοί είναι…
1.Angra-Holy Land
2.Blind Guardian-Imaginations from the other side
3.Stratovarius-Dreamspace
4.Gamma Ray-Land of the free
5.Morgana Lefay-Sanctified
6.Conception-Flow (Aν και είναι περιοριστικός ο όρος για τους Conception)
7.Labyrinth-Return to heaven denied
Πείτε μου όμως μετά το 1998 έναν δίσκο στο είδος που έκανε την διαφορά…Πολύ απλά …Κανένας…
Το είδος βάλτωσε,τα συγκροτήματα έβγαζαν ανέμπνευστους δίσκους,δεν υπήρξε διάθεση για πειραματισμό (διότι ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει)γενικώς υπήρχε και υπάρχει μια ύφεση στο είδος που ουσιαστικά του έβαλε την ταφόπλακα…Αν τώρα συγκροτήματα σαν τους Hammerfall και Rhapsody παίζουν power με συγχωρείτε αλλά δεν θα πάρω…:lol:
Όλο και περισσότερο συμφωνούμε εμείς!
Αν και από Conception θα έβαζα το Parallel Minds. Πολύ πιο κοντά στο power, το Flow νομίζω πώς είναι καθαρό progressive! Kι από Morgana το The Secret Doctrine. Τους Labyrinth δεν θα τους σχολιάσω.
Πιστεύω πάντως ότι πειραματισμός υπήρξε! (βλ. Masterplan, Brainstorm, Pyramaze, Τhunderstone κ.α.)
Προσωπικά τέτιοιες μπάντες μου αρέσουν από τη νέα “γενιά” του ευρωπαϊκου power.
Καλά ούτε είδα αν έκανες post.
Μια φωτογραφία σχολίασα…
Και ok εν τέλει σιγά μη σου πω εσένα πως δεν σε θεωρώ “κακοπροαίρετο”…
α και δεν έχω νετ σπίτι εδώ και 15 μέρες.
Οι Blind Guardian είχαν μάλλον μεγαλύτερη απήχηση, μεγαλύτερη διάρκεια και πιο επιδραστικοί. Δεν αντιλέγω…
Και φυσικά δεν προσπαθώ να συγκρίνω το Holy Land με το Imaginations. Δεν έχει κανένα νόημα. Απλά για εμένα το Holy Land είναι το κάτι άλλο…
Make believe
There’s no sorrow in your eyes
Can’t you see
We could never get back from the start
Minutes waiting, life’s been wasted
And I’ve tried,
Maybe you deny
Words of peace
For the future of our lives
Bring to me
Something else than a broken heart
I won’t wait 'till my life is wasted
… maybe I wanna die some other day
Oτι ο Hansen εφτιαξε το ιδιωμα δεν νομιζω να ειναι προσωπικη αποψη… Τεσπα, επειδη δεν ειχα ποτε μεγαλη επαφη με τον χωρο του power δεν επιμενω κιολας… Απλα αυτη ηταν η αισθηση μου…
Με τους Helloween όμως, όχι με τους Gamma Ray. Κι εν τέλει το ευρωπαϊκό power πότε δεν εκπροσωπήθηκε από πληθωρα συγκροτηματων στα 90’s. Αν “κόψουμε” τους Blind Guardian & Stratovarius γίνεται ακόμη πιο “φτωχό”
Gia mena guardian kati exoun kati sth mousikh toys pou se kanei na nomizeis oti eisai mesa se ena paramy8i kai goystarw polh aythn thn ais8hsh otan toys akouw meta vazw stratovarious!
o tollki eixe pei oti 8a evgaze 1 rock opera 3erete telika an evgale exei akousei kaneis??peite mou plhrofories an 3eretai
