Έβαλα το Scenes From A Memory και Blackwater Park αλλά θα πρόσθετα και Train Of Thought και Ghost Reveries όσο αυτά διαμάντια μπορούν να θεωρηθούν prog:!:
Angra-Temple of Shadows
Ark-Ark,Burn the Sun
Ayreon-The Human Equation,01011001
Disillusion-Back To Times of Splendor
Pagan’s Mind-Celestial Entrance
Sieges Even-The Art Of Navigating By The Stars
Symphony X-Odyssey,V
Threshold-Hypothetical
θα σου πω 2 πράγματα.
α. Το ότι οι POS είναι στις πλέον αγαπημένες μου μπάντες δεν το έχω αρνηθεί. Σου μιλάω στις πολύ αγαπημένες όμως. Στις 3-4. Όμως επειδή έχει τύχει να γνωρίσω και να μιλήσω κανά 2 φορές τον Gildenlow θεωρώ τη στάση του απέναντι στη μουσική κάπως. Σε γενικότερα θέματα συμφωνώ όσο δεν πάει με αυτά που λέει αλλά όταν μιλάει για τη μουσική του (και ενίοτε για τη μουσική των άλλων) τον βρίσκω λίγο foul. Τη μια παραδέχεται ότι το Images And Words του άλλαξε την οπτική γωνία για τη μουσική και μετά λέει ότι μόνο Beatles και Zappa άκουγε. Τη μια μιλάει για τη μουσική ολίγον ελιτιστικά ως προς την επαγγελματική της προσέγγιση και την άλλη ηχογραφεί και περιοδεύει με τους Flower Kings σε υποβαθμισμένο ρόλο κιόλας.
β. Για τους ISIS δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω. Η όλη προσέγγιση μου θυμίζει αυτό που προσπαθούσα να πώ στο τόπικ για τους Celtic Frost. Μου φαίνεται ότι μερικές φορές χάνετε το δάσος κάποιοι και βλέπετε το δέντρο. Ποιά μισή αμερική επηρέασε και ποιά ευρώπη; Μιλάς για ένα niche αγορας που μπορεί να είναι το αγαπημένο σου αλλά δεν είναι μάλλον όσο μεγάλο νομίζεις. Όπως και οι POS, το ότι επηρέασαν ενδεχομένως κάποιες prog μπάντες δεν τους κάνει τόσο επιδραστικό group, ούτε ιδιαίτερα μεγάλο συγκρότημα. Δεν μειώνω την αξία των ISIS, είναι ένα group που ξεχωρίζω σε ένα χώρο που δεν μου είναι ελκυστικός, αλλά οκ μέχρι ένα σημείο.
γ. Ο όρος progressive είναι σχετικός. Καλώς ή κακώς σήμερα κατά κύριο λόγο progressive εννούμε τα συγκροτήματα που παίζουν το progressive όπως αυτό ορίστηκε στα 70’s από τους Floyd, τους Rush, τους Genesis, τους Yes, τους King Crimson και άλλους. Καλώς ή κακώς progressive υπό αυτό το πρίσμα είναι περισσότερο οι Spock’s Beard από τους οποιουσδήποτε Neurosis. Αν προσπαθήσουμε ότι μας ακούγεται σχετικά καινοτόμο, όποιος συνδυάζει 2 ή 3 υπάρχοντα είδη, ή ότι είναι αντισυμβατικό να το πούμε progressive απλά θα χάσουμε τη μπάλα. Θα συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια που έλεγαν και οι δάσκαλοι στο δημοτικό. Στο τέλος το μόνο συμπέρασμα που μπορείς να βγάλεις είναι το επιπέδου πάλι δημοτικού εμένα μου αρέσουν περισσότερο τα μήλα άρα είναι καλύτερα από τα προτοκάλια. Αλλά σοβαρό συμπέρασμα δεν θα βγάλουμε. Μετά θα προστεθεί και η φανφάρα του κώλου (με συγχωρείς και δεν πάει σε εσένα) και δέσαμε.
Για να μείνω λίγο όν τόπικ. Για όσους αρέσκονται στο progressive με την έννοια την παλιά και για όσους θεωρούν το Marbles αδικημένο ας κοιτάξουν λίγο και προς το Snow των Spock’s Beard ή το Testimony του Neal Morse ή το Picture των Kino ή το Pepper’s Ghost των Arena ή το Posthmous Silence των Sylvan, το Experiments In Mass Appeal των Frost, το Who’s The Boss In The Factory των Karmakanic, το Voice In The Light των Amaran’s Plight και φυσικά το ανυπέρβηλτο Human Equation των Ayreon. Τώρα που το σκέφτομαι ψηλά θα έβαζα και το Murder Of Crows των Dead Soul Tribe. Είναι δεκάδες. Κυριολεκτικά.
Progressive πιουρίστας. Τί παράδοξο κι αυτό!
Τέλος πάντων. Εγώ απ’ το πολλ θα έλεγα Lateralus/De-loused in the Comatorium και λίγο πιο πίσω το Remedy Lane.
Γενικά πάντως οι περισσότεροι δίσκοι προς ψήφιση είνα πολύ ωραίοι. Ακόμα και για κάποιον που ξεπέρασε κουτές μουσικολογικές ενοχές και πλέον δε δηλώνει ότι ακούει “progressive”.
Πρωτον, δεν ειπες δυο. ροφλ.
α. Σε αυτα συμφωνω και ξερω ποσο αγαπας το εν λογω σχημα γι αυτο κι επιασα το συγκεκριμενο παραδειγμα. Δεν ειναι εκει το θεμα βεβαια, το ειδα περισσοτερο ως αφορμη για κουβεντα
β. Ποια μιση Αμερικη και ποια μιση Ευρωπη: Ε ολο αυτο το ρευμα με τα ποστ ροκ και τα ποστ μεταλ. Το δευτερο ‘‘ξεσπασμα’’ εγινε μετα την επιτυχια των Isis και μιλαμε για πραγματικα πολλες μπαντες. Αυτο κι αν ειναι δεντρο, αυτο κι αν ειναι δασος. Κι οι Isis ειναι αρκετα εμπορικοι, σιγουρα οχι τοσο για να θεωρηθουν ‘‘λαρτζ’’ γκρουπ, αλλα τα περισσοτερα που εχουν αναφερθει εδω μεσα ουτως ή αλλως πουλανε αρκετα λιγοτερο. Καταλαβα πως το εννοεις παντως, απλα σε αυτο το σημειο δεν υστερουν ουτε στο ελαχιστο.
α κι οι Celtic Frost ειναι progressive, εννοειται. Ανεκαθεν ηταν.
γ. Το ξερω τι εννοεις, γι αυτο ομως και σε αυτες τις περιπτωσεις μιλαμε για progressive rock και progressive metal. Το ανεφερα και στο προηγουμενο post νομιζω. Ο ορος ειναι πολυ διαχωριστικος κι ιδιαιτερα ξεκαθαρος κι αναφερεται σε συγκεκριμενες πατεντες με αυτην ακριβως την εννοια που θετεις. Τωρα αν θεωρεις πως ο ορος progressive καθαυτος επιδεχεται περιορισμους, βασει υφους και μονο, τοτε κατι δε μου καθεται καλα. Χωρια που οσο Θεοι κι αν ειναι οι Symphony X για παραδειγμα, μπαντα που εκτιμω απεριοριστα ε, δε μπορω να τους πω progressive ετσι, με τιποτα ομως. No prob btw, παντα απολαμβανω αυτου του ειδους τις συζητησεις.
Δισκάρες αυτά τουλάχιστον που 'χω βάλει σε bold γιατί αυτά έχω ακούσει.
Και το Milliontown των Frost εξαιρετικό.
Ακομα και στα Post αδικιμενοι οι Shadow Gallery :(:(:(
Ενα Legacy νομιζω οτι αιζε τη θεση του στο δημοψηφισμα
On topic,απο αυτ απου εβαλες θα ψηφιζα τους Dream Theater γτ περιεργως για αυτους το “Scenes…” ειναι εξαιρετικος δισκος στο ιδιο επιπεδο με τα 2 πρωτα εκληπτικα.
Οι επομενeς επιλογες μου θα ηταν Sieges Even-Fates Warning-Symphony X,αν και οι τελευταοι δεν ειναι πλεον progressive με την εννοια που φανταζομαι πως την εννοεις,οχι,(με την εννοια να πανε τον ηχο τους λιγο παραπερα),μιας και χρησιμοποιουν συγκεκριμενες φορμουλες τραγουδιων σε καθε δισκο (τισ οποιοες λατρευω φυσικα:lol::lol:)
Eδω που τα λεμε τι να πρωτομπει σ’αυτο το ρημαδι το poll.
Αν σκεφτει κανεις το ποσο διαφορετικα ερμηνευει ο καθενας μας τον ορο progressive,νομιζω οτι αυτη η λιστα χωραει 100 και βαλε ποιοτικοτατα αλμπουμς.
10 χρονια ειναι αυτα.
F a t e s W a r n i n g - D i s c o n n e c t e d . . .
Σ’ αυτό έχεις δίκιο.
Όταν λες τα " 2 πρώτα " των Theater εννοείς τα Images & Words και το Awake να φανταστώ; Είναι 2ος και 3ος αντίστοιχα δίσκος στη δισκογραφία τους γιατί υπάρχει και το (πρώιμο, ακατέργαστο κτλ.) When Dream and Day Unite.
Σωστό και το post του αποπάνω 
Οχι Leviathan τα “Dreams…” και το “Ιmages…” εννουσα.Παροτι το λες ακατεργαστο εγω το βρισκω εξαιρετικο,απο εκει και περα δεν ειμαι fan των theater και δεμαρεσει απολυτως τιποτε (σα συνολο δισκου και οχι μεμονομενα τραγουδια) εκτος απο τα 3 που ανεφερα
Bump γιατί μου δεν είχα προλάβει να πω τίποτα εδώ. Από τα Albums εδώ θα έλεγα μάλλον Lateralus με το Art Of Navigating By The Stars από κοντά.
Από εκεί και πέρα υποψήφιοι για μένα που δεν είναι στη λίστα.
Dissilusion - Gloria
Madder Mortem - Desiderata
Spiral Architect - A Sceptic’s Universe
Twisted Into Form - Then Comes Affliction To Awaken The Dreamer
Cynic - Traced In Air
Burst - Lazarus Bird
Ark - Burn The Sun
Arcturus - The Sham Mirrors
Meshuggah - I
Hacride - Lazarus
και κατά πάσα πιθανότητα να είναι και άλλα που μου ξεφεύγουν ή δεν έχω ακούσει(όπως οι Head Control System που με ψήσατε).
Για μένα προσωπικά όσο αμφιλεγόμενο και να είναι, το Saviour Machine - Legend Part ΙΙΙ:Ι είναι άνετα το αγαπημένο μου από όλα.
Πάντως με αφορμή τον γνωστό τσακωμό που προέκυψε ως συνήθως εδώ με προβληματίζει ένα πράγμα. Παρόλο που συγκροτήματα όπως οι Isis και οι Neurosis τα θεωρώ επί της ουσίας πολύ προοδευτικά, δεν τα βάζω μέσα στο Prog ιδίωμα και γενικά αποδέχομαι λίγο τους όρους που βάζουν οι πιο παραδοσιακοί Progsters μιας και ο όρος είναι κομματάκι προβλημματικός. Παρόλαυτα έχω κατα καιρούς παρατηρήσει ότι οι κοινότητα(=Fans) έχουν δεχτεί σαν μέρος της σκηνής συγκροτήματα ή δίσκους που γενικά δεν έχουν και ιδιαίτερη σχέση με αυτή όπως οι Depressive Age και οι Disillusion που βασίζονται περισσότερο στο Electro Gothic παρά στο Prog των 70’s, όπως οι Coheed and Cambria, Dredg,Muse που φλερτάρουν πολύ με την Alternative Pop/Rock, Mind Over Four, Mayfair, Saviour Machine και διάφοροι άλλοι. Από την άλλη συγκροτήματα όπως οι Arcturus και οι Solefald από καθαρά μουσικής απόψεως μάλλον περισσότερη επαφή έχουν με όλη αυτή τη σκηνή από τα συγκροτήματα που προανέφερα(από την άποψη ότι οι μουσικές τους επιρροές από το 70’s Prog πηγάζουν ασχέτως με το που πάνε). Αυτός ο διαχωρισμός πως γίνεται? Μπορεί να αποτελούν θεωρητικά μέρος της Black σκηνής αλλά η επαφή τους με αυτή τη σκηνή είναι ουσιαστικά μόνο αισθητική και όχι μουσική οπότε μου είναι λίγο δύσκολο να πολυκαταλάβω αυτούς τους διαχωρισμούς. Το τεχνικό απλά δε μου κάνει σαν δικαιολογία, τεχνικοί είναι και οι Nile αλλά δε νομίζω να υπάρχει άτομο στα συγκαλά που να τους κατατάσσει στο Prog.
Tο παραπάνω σαν προβληματισμός τίθεται, χωρίς να θέλω να θίξω ή να την πω σε κανέναν.
Lateralus και Black Holes.
Dream Theater - Scenes From A Memory (1999)
Pain of Salvation - Remedy Lane (2002)
Muse - Black Holes and Revelations (2006)
ψηφισα mars volta
[B]δε ψηφισα lateralus αν κ πολυ αγαπημενο γιατι δεν ειναι καν το πιο progressive αλμπουμ των tool
[/B]
κ οποιος καταλαβε,καταλαβε.
aenima κυριοι.
50 χρονια μπροστα.ειστε τυχεροι που το πολλ ξεκινα απο το '99 κ οχι απο το '96
υγ : καντε το θεμα progressive metal γιατι εκτιθεστε με τις επιλογες σας.
ψωνίστε από ράδιο ΚΟΥΡΑΣΙΔΗ.
Τα μισά δεν είναι μέταλ ρεεε.
Μα τουλάχιστον 3 από τις επιλογές του poll δεν είναι καν metal.
εδιτ: με πρόλαβε :Ρ
ψηφιζω τους αδικημενους Fates Warning…το disconnected (και πιο πριν το a pleasant shade of grey) ηταν progressive με ολη την σημασια της λέξης…
Ναι για όποιον έχει πρόβλημα με τις επιλογές να γράψω για άλλη μια φορά τα ίδια;
Προσπάθησα να βάλω δίσκους που απ’τη μία θεωρούνται prog από σημαντική μερίδα του κόσμου έστω και αν δεν είναι καθαρό prog (π.χ. το Muse πιο πολλοί θα το βάλουν στο alternative και καλά θα κάνουν, παρ’όλ’ αυτά πολλοί το θεωρούν prog για τον χ ή ψ λόγο, όπως και το Opeth ας πούμε) και απ’την άλλη να αφήσω έξω τα πιο underground πράγματα τα οποία δεν θα είχαν καμία τύχη στο poll και τα οποία θα ήξεραν ας πούμε 10 άτομα σε σχέση με τα 20 που θα ξέρουν τους δίσκους του πολλ (οι αριθμοί άσχετοι).
Επίσης κατέληξε το πολλ να είναι πάνω σε ενδεκαετία και όχι δεκαετία αλλά μα τον Τουτάτη δεν γίνεται να βγει το Scenes έξω απ’το poll για μένα. Είναι σαν να λείπει κάτι, πώς το λέμε.
Ο Vader καλά τα λέει στην προηγούμενη σελίδα περί του όρου, όσο και περί των δίσκων που προτείνει (αν και έχω ακούσει περίπου τους μισούς).
Γενικά το καταλαβαίνω ότι είναι ψιλοάκυρο το πολλ, αλλά κουβέντα να γίνεται απ’την άλλη.