corpsette καθε μία φορά που θα τελειώνεις μια ακρόαση του To Dimension Logic, θα ακούς τρεις το Die Flucht. Και μια μέρα θα σηκωθείς και αντί για καλημέρα θα λες “I’m not the best lover in this town”.
Πραγματικά το χω προσπαθήσει.Δε το χω.Μου ρχεται να φάω τα φρύδια μου από την τεχνικούρα
Έλα ρε, παίζει πολύ συναίσθημα στη μουσική των Mayfair. Τέσπα γούστα είναι αυτά…γύρνα το σε Soul Cages αμα δεις κι αποδείς
Άκουσα άκουσα.Μ’ 'αρεσε 
Και η ψήφος πάει σε Naked Sun
Μια και το ανέφερα, το Craft των Soul Cages ίσως και να χωρούσε στο poll…από σοβαρή δισκογραφική μεν, αλλά η μπάντα δεν απέκτησε και καμιά φήμη της προκοπής.
Ναι το είχα σκεφτεί, αλλά μετά θα άνοιγε κάπως το poll σε επιλογές. Αλλά κλάιν, το poll είναι απλά για να αρχίσει η κουβέντα.
Ο davidian ανέφερε τους Zen λίγο πιο πάνω. Συμπαθητικός δίσκος, χωρίς να είναι κάτι το πρωτότυπο. Και ο τραγουδιστής κάτι μου θυμίζει :-k 
Για μένα η ψήφος πάει στους mind over four γιατί το συγκεκριμένο με έιχε σκαλώσει όταν το άκουσα :roll:
Ας συνεχίσουμε με Γερμανία και με τον (ω!! τι έκπληξη!!!) μοναδικό δίσκο (έχουν και ένα demo) των Tragedy Divine με τίτλο Visions of power (metal-archives-link)
Θα μπορούσε άνετα να ποσταριστεί και σε power metal thread, αφού κινούνται στην αγαπημένη νοητή γραμμή που χωρίζει τα δύο είδη. Θα φέρουν στο μυαλό Helstar, παλιούς Fates Warning και άλλα τέτοια όμορφα (μέχρι και πρώτο Psychotic waltz σε κάποια σημεία, αλλά δεν το λέω παραέξω μη με πάρουν με τις ντομάτες).
Σε όσους αρέσουν τα παραπάνω (θα το πρότεινα από Nightsky και Pumpkin, μέχρι Angmar και Chrisp) ας κάνουν τον κόπο. Μιλάμε για (τεχνικό) ατσάλι…
Για την ιστορία, μετά την διάλυση τους τα 2/5 τους πήγαν στους love or hate Sacred Steel και οι άλλοι τρεις έβγαλαν έναν δίσκο ως Spiral Tower. Ο κιθαρίστας είναι πλέον στους Doomshine (ναι Γράκχε!!)
Αν και πρέπει να έχει αναφερθεί και αλλού, bump για το 35 λεπτά του Precious των Βρετανών Seer’s Tear. (κυκλοφόρησε το 98 )
Αρχικά φέρνουν στο μυαλό τους Psychotic waltz αλλά σίγουρα δεν μιλάμε για αντιγραφή. Το κύριο προσόν τους είναι η ικανότητα να δημιουργούν μια πνιγηρή ατμόσφαιρα. Σε αυτό βοηθά και μια υποβόσκουσα doom αισθητική (ειδική μνεία στο διπλό έπος A chronicle of a destiny που κλείνει το album) χωρίς όμως οι ταχύτητες να είναι απαραίτητα αργές (αυτό εξηγείτε, από τι στιγμή που κατά καιρούς μέλη τους, έχουν βρεθεί στους Solstice και στους My dying bride). Οι συνθέσεις παρόλα αυτά αναπνέουν και επίσης πότε δεν φεύγουν εκτός στόχου. Με λίγα λόγια ομορφιά σκέτη.
Ok όμως, αρκετά με τις παπαρολογίες. Ακούστε και κρίνετε: κλικ (μόνο αυτό έχει στο τιούμπ :()
αυτο το αλμπουμ που το βρισκουμε ομως???
Μόνο σε υψηλές τιμές πρέπει να υπάρχει, οπότε αρκούμαστε στην ψηφιακή του μορφή.
Εγώ ψηφίζω Mayfair το Behind και Mystic Force (us power/prog) το Eternal Quest!
Προσωπικό αγαπημένο prog album που η εμπνευση , η εκτέλεση και η παραγωγή είναι από άλλο πλανήτη είναι το “Poison Seed” των Lethal. Και οι 3 τους κυκλοφορίες (ΟΚ το “Programmed” θύμιζε πάρα πολύ queensryche λόγω φωνητικών κυρίως) είναι διαμαντια που όσοι ασχολούνται με τον χώρο είμαι σίγουρος ότι τους έχουν πολύ ψηλά.
επίσης, κάτι που γενικώς υποτιμάται (σε σχέση με A Sense Of Change πχ) και δε θα’πρεπε βέβαια είναι οι εξής δύο δισκάρες των Sieges Even:
ειδικά το Sophisticated, μεγάλος δίσκος.
ε λολ σύμπτωση
Πριν από δυο μέρες άκουγα το sophisticated και το bleeding των Psychotic και ήθελα να ανοίξω θρέντ για τις τεράστιες υπερδισκάρες που έμειναν στην σκιά άλλων τεραστίων υπερδίσκαρων
bump + double post για ξέθαμα ενός full μελωδικού progressive hard rock δίσκου των mid 90s. Το [B]Color of the time[/B], ντεμπούτο (και μοναδίκο άλμπουμ) των Αμερικανών [B]Equinox[/B] δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα γνωστό. Παρ όλα αυτά πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα μελωδικής κομψής μουσικής που θα αρέσει και σε aor-άδες.
Δείγμα->[B]κλικ[/B]
Τον λατρευω αυτον τον ηχο. Τεραστια αγαπη. Πω, με σκαλωσες τωρα ατιμε! Πολυ ωραιο πραγμα!
[B]Beyond[/B]-Quantum Bummer [1990]
Στη μάπα.