Δεν ξέρω ποιος μπορεί να περίμενε τέτοιο come back.
Να θες να πεις “το ______ είναι το κομμάτι του δίσκου” και να μην ξέρεις τι να διαλέξεις ανάμεσα σε 4-5 ανάλογα τη μέρα, απίστευτο πραγματικά.
Δεν ξέρω ποιος μπορεί να περίμενε τέτοιο come back.
Να θες να πεις “το ______ είναι το κομμάτι του δίσκου” και να μην ξέρεις τι να διαλέξεις ανάμεσα σε 4-5 ανάλογα τη μέρα, απίστευτο πραγματικά.
Το μπάσιμο στο “In The Silence”, μόνο εμένα μου θυμίζει έντονα Queensryche;
Υπέροχο τραγούδι!
ξεπερασε κατα πολυ τις προσδοκιες ειναι η αληθεια…
πραγματικά πολύ χαίρομαι που βρέθηκε μάλλον ο δίσκος που θα με κάνει να ξεκολήσω απο το τελευταίο των soen. μετα απο αυτό δεν μπορούσα να ακούσω τπτ άλλο.μέχρι προχθές!
“What does she see…? Maybe she’s looking at me”
Κι εγώ δηλώνω ενθουσιασμένος! Είχα καιρό να “αναγκαστώ” να βάλω παραγγελία για βινύλιο μετά από 2-3 ακροάσεις. Αψεγάδιαστο γενικά, με πολλές στιγμές μαγείας που έπιασα τον εαυτό μου να ξαφνιάζεται. Το “Demystified” έχει όντως αυτό το γύρισμα από το “In the court of the crimson king”, αλλά τόσο ωραία βαλμένο. Εκπληκτικές ερμηνείες Μπαντηλάκη, όχι ότι περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, αλλά ο άνθρωπος δεν είναι απλώς “τραγουδιστής”.
Και τέλος, κυλάει άνετα κάτι που προσωπικά δεν έζησα π.χ. με το “A social grace” που μου πήρε πολύ καιρό να το χωνέψω.
Δεν υπαρχει σύγκριση…το αυτι εχει εκπαιδευτει μετα απο τοσα χρονια…
Μόλις μου ήρθε το cd στα χέρια και ήδη παίζει…
Ναρκωτικό είναι το γαμημενο…
Είμαι πολύ περίεργος για τις εντυπώσεις κάποιου που θα άκουγε για πρώτη φορά Psychotic Waltz με αυτό τον δίσκο. Παίζει κανείς εδώ μέσα;
Ομολογώ ότι αυτός είμαι εγώ.
Ενώ ακούω πολύ prog γενικά, ποτέ δεν με έπιασαν παλιότερα (όχι ότι τους έδωσα και πολλές ευκαιρίες). Ταυτόχρονα έχω ένα κόλλημα, με κλασικά έργα και καλλιτέχνες, θέλω να τους αφιερώνω πολλή προσοχή και να μην έχω ούτε μια ιδέα αν δεν είναι να αφιερώσω πολύ χρόνο και προσοχή. Γι’ αυτό το λόγο π.χ. δεν γνωρίζω καν την βασική πλοκή κλασικών έργων λογοτεχνίας ας πούμε ή θεατρικών, παρ’όλο που οι δεύτερες σπουδές μου είναι σε λογοτεχνία. Γιατί θέλω όταν θα ασχοληθώ με κάτι κλασικό, να ασχοληθώ πραγματικά. Ακούγεται σαν να πάω να δικαιολογηθώ που δεν είμαι μεταλοπατέρας λες και είναι εγκυκλοπαιδική γνώση η μουσική, τέσπα.
Πηγαίνοντας στους Psychotic Waltz, επειδή διαβάζω τους απίστευτους διθυράμβους εδώ μέσα, του έδωσα μία πρώτη προσεκτική ακρόαση χθες.
Μου άρεσε αρκετά. Μου θύμισε Arena και η φωνή λίγο Geoff Tate στα πιο χαλαρά του. Κάνει μπαμ ότι είναι μπάντα βετεράνων και κάπως “παλιά”. Σου δίνει μία αίσθηση μεγαλείου, ότι παίζει κάτι grande εδώ πέρα. Ειδικά το τραγούδι Pull the String. Επίσης είναι φανερό ότι παίζει πολύ συναίσθημα, έχει μία αίσθηση κάθαρσης κάπως.
Αλλά στα αρνητικά θα πω ότι δεν μου φάνηκε σαν ένα άλμπουμ με ακονισμένες άκρες για να σε hookάρει και να πεις ότι θα φέρει τα πάνω κάτω. Δεν είναι κάτι που θα γυρίσει κεφάλια νεολαίας για να το πω έτσι.
Περισσότερο η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι πρόκειται για έναν πολύ όμορφο και συναισθηματικό δίσκο που θα μεγαλώσει μέσα σου και θα γυρνάς σε αυτόν, κυρίως γιατί περιέχει όμορφα, καλοδομημένα και καλοπαιγμένα τραγούδια.
εγω θα ελεγα να ακουσεις και τα υπολοιπα αλμπουμ τα οποια ειναι και αυτα καταπληκτικα…
ι εμένα πρώτη μου επαφή με PW είναι αυτό το αριστούργημα που έβγαλαν φέτος . Και έχω κολλήσει , παίζουν οι μελωδίες στο κεφάλι μου
Συμφωνω με τα λογια του Καβαλαρη. Εχω λιωσει παλιους Psychotic και ναι μου αρεσει πολυ αυτος ο δισκος τωρα, αλλα πιο πολυ στην βαση και περιγραφη που το θετει ο Ακεφαλος
Στο γραφείο έτρεχα σαν ακέφαλο κοτόπουλο αριστερά και δεξιά για να ενημερώσω τον κόσμο που άκουγε/περίμενε να ακούσει τον δίσκο. Προφανώς με άκουσαν και άσχετοι με τη μουσική μας ή άσχετοι με το συγκρότημα. Fun fact: το όνομα των PW πρέπει να ακούστηκε περισσότερο από την ορολογία της δουλειάς μας μέσα στο γραφείο την προηγούμενη εβδομάδα. Μία ήρθε να μου πει "αυτή δεν είναι η μπάντα για την οποία μιλάς τόσες μέρες; ανακοινώθηκε στο FB ότι έρχονται Ελλάδα Με προσέχουν και με σκέφτονται, δεν έχω παράπονο…
Ένας άσχετος με το genre ρώτησε “ποιοι είναι αυτοί, δώσε να ακούσω” και του έστειλα spotify. Την επόμενη μέρα ήρθε στο γραφείο εκστασιασμένος. Άκουγε όλη μέρα τον δίσκο, τρελάθηκε κλπ κλπ. Ψάχνει και τα παλιά τώρα.
Και για να βάλω τον εαυτό μου μέσα σε μία μεσαία κατάσταση: όταν άκουσα το Devils and Angels, δεν τρελάθηκα. Ακολούθησε το All The Bad Men που μου άρεσε περισσότερο. Ωστόσο, είχα τον φόβο ότι θα “έπρεπε να μου αρέσει” ο δίσκος επειδή ήταν PW. Καλά, το αποτέλεσμα δεν το συζητώ, δεν έχω ακούσει ΤΙΠΟΤΑ άλλο εδώ και δύο εβδομάδες. Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά στο γραφείο παίζει μόνο αυτό και στο σπίτι (μαντέψτε) μόνο αυτό. Σήμερα έβγαλε το spotify μία νέα release radar λίστα και ίσως κάνω την έκπληξη. Χλωμό
Χαχχααχαα ρε τι λες τώρα, εδώ με κοιτάνε σαν ουφο εδώ και χρόνια. Ζμπουτσαμ βέβαια, αλλά πόσα να αντέξω ο τοξικός;;;;
Η απάντησή σου είναι αρκετά κοντά σε αυτό που περίμενα να ακούσω. Είχες ίσως και το αρνητικό των όποιων απαιτήσεων μπορούσαν να δημιουργήσουν όλες αυτές οι κριτικές εδώ.
Θεωρώ πάντως οτι είναι ένας δίσκος που μπορεί να σου αρέσει ακόμα και αν τα 1-2 ίσως και 3 πρώτα τους δε σου αρέσουν. Και επίσης δε θεωρώ πως χρειάζεται να σου αρέσει το prog για να σου αρέσει to God Shaped Void.
Συμφωνώ και με το ποιντ σου πως δε θα γυρίσει κεφάλια νεολαίας. Δε νομίζω να το παλέψανε κιόλας να βγάλουν κάτι διαφορετικό, παρόλο που λείπει σε ένα βαθμό η παράνοια του παρελθόντος. Γι’αυτό και δεν είναι εύκολο να βγάλεις κάποιο αγαπημένο, σίγουρα δε βγαίνει χιτάκι. Κάπως έτσι βέβαια μου σφηνώνει στο κεφάλι άλλο κομμάτι κάθε μέρα!
Τέλος πάντων, φλασια έφαγα, μου έκανε ζημιά το δισκάκι και κάθομαι και σκέφτομαι ιστορίες για φίδια.
Βασικά, τα 3 πρώτα κομμάτια είναι πολύ καλά αλλά όχι συγκλονιστικά. Μετά είναι που ξεδιπλώνεται το αριστούργημα.
Επίσης, σχετικά με τη νεολαία. Προφανώς και δεν απευθύνονται εκεί οι Psychotic Waltz. Είναι δηλαδή κριτήριο ποιότητας για ένα δίσκο αν μπορεί να συγκινήσει τη νεολαία του 2020;
Θέλω να πιστεύω ότι στα 29 μου θεωρούμαι νεολαία και μου έχει κολλήσει ο δίσκος
Το πήγαινα πιο πολύ στο ηλικιακό γκρουπ 15-25, τότε που διαμορφώνεις ακούσματα. Έχω την εντύπωση ότι εκεί δεν υπάρχει καμία ελπίδα για μουσική με κιθάρες. Κι εμένα μου έχει κολλήσει και δεν είμαι καν κανένας μεγάλος prog fan ούτε ο απόλυτος λάτρης των Psychotic Waltz.
Έτσι το βλέπω κι εγώ.