Κομματαρα το Ravens. Το ειχε παραθεσει το κομματι καποιος εδω μεσα οταν ειχε πρωτοβγει. Αλλη μια εγχωρια μπαντα σε παρομοιο στυλ ειναι οι Flipstar.
Τσεκαρετε και τους Burnt Tapes άμα σας άρεσε το πιο μοντέρνο πανκροκ σαν τους Despite Everything
Εγχώριο προϊόν αλλά με βάση το Λονδίνο πλέον
Ρε παιδιά, ψάχνω έναν διάλογο που είχε γίνει (σχετικά πρόσφατο λογικά) περί προτάσεων για μελωδικό/skate punk κλπ. (όχι το από πάνω με τα ελληνικά, πιο παλιό για ξένα). Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχε post-αριστεί video των Distillers, αλλά τίποτε άλλο. Θυμάται κανείς που ήταν;
Εδώ εννοείς μήπως?
Α μπράβο! Τέτοιες προτάσεις/λίστες θα πρέπει να τις αντιγράφουμε κι εδώ μία, να μη χάνονται.
Τι πήγα και ξέθαψα! Αυτά δεν πρέπει να χάνονται!
Asquerosa Humanidad | Porvenir Oscuro | LA VIDA ES UN MUS DISCOS (bandcamp.com)
Αυτό μου ξέφυγε εμένα ή δεν έχει αναφερθεί?
Αν όχι πάρα πολύ κακώς
Να πω την αμαρτία μου, φόρουμ δεν θυμάμαι αλλά το είχαμε στην αντίστοιχη ανασκόπηση του site και προηγουμένως και mini review αλλά καλά κάνεις και το αναφέρεις, από τις πιο υποτιμημένες κυκλοφορίες του 2021 σε αυτό το ύφος! Κολληματικά φωνητικά.
Φρεσκαδούρα…
Punk in Drublic was designed by NOFX front man Fat Mike. He paired craft beer and punk scene heavyweights NOFX, Bad Religion, Pennywise, Rancid, The Offspring, Descendents, Less Than Jake, and The Interrupters, to create an unparalleled live music experience. The documentary tells the story of the touring festival through its first three years. The film is built around exclusive interviews, backstage footage, and live performances. It also delves into the impact and repercussions of the controversial joke that threatened the festival’s existence.
Πατατάκια, καναπές και Youtube το βράδυ, δηλαδή.
Καμιά δεκαριά post πίσω ρίχναμε εγχώριες προτάσεις για πιο μελωδικό/skate punk. Δεν είχα ιδέα για κάποιους Pirates City από Αθήνα με 4 albums μάλιστα. Έχουν την ιδιομορφία να βγάζουν εναλλάξ έναν αγγλόφωνο, έναν ελληνόφωνο δίσκο (νομίζω τ’ αγγλικά τους πηγαίνουν περισσότερο). Εφιστώ την προσοχή κυρίως στο τελευταίο τους, “Fortunate isles”: εδώ έχουν προσθέσει και έγχορδα, ενώ ο ήχος είναι πιο κοντά από ποτέ σ’ ένα πιο χαλαρό alternative rock στυλάκι που τους πάει πολύ. Γενικά πάντα είχαν αυτό το reggae/ska στοιχείο, αλλά εδώ ο μισός δίσκος ουσιαστικά είναι τα πιο “σκληρά” κομμάτια, και ο άλλος μισός τα πιο χαλαρά (σε φάση gypsy punk π.χ.). Δεν παίζουν κάτι καινοτόμο προφανώς, αλλά βρίσκω όλα τα κομμάτια πολύ προσεγμένα, χωρίς fillers και με πολύ έντονα/δουλεμένα refrain. Φουλ καλοκαιρινό άκουσμα, κι ενώ δεν είναι 100% punk, οι φίλοι του SoCal θα συντονιστούνε με την ατμόσφαιρα του album πιστεύω.
Κατέβηκε το ελληνόφωνο “στο φινάλε”. Για να ακούσουμε. Θενξ
Οι White Lung επιστρέφουν. Με νέο δίσκο έπειτα από μια εξαετία. Που θα είναι και ο τελευταίος τους αν αντιλαμβάνομαι σωστά.
Τα δείγματα προμηνύουν για τρομερό κύκνειο άσμα. Δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς.
Το διάβασα χθες και στεναχωρήθηκα. Μεγάλη μπάντα, θα μας λείψει πολύ ο μοναδικός ήχος τους. Tο Paradise είναι κορυφαίος δίσκος, από τα καλύτερα alt/punk πράματα των τελευταίων χρόνων
Μεγάλη μπάντα λέμε.
Λοιπόν, αύριο σε κατάληψη στην Τούμπα θα παίξουν (μεταξύ άλλων) οι Φινλανδοί Juggling Jugulars. Είπα να τους προτείνω σ’ αυτό το thread γιατί προσωπικά αποτέλεσαν αποκάλυψη για 'μένα (δεν τους ήξερα αν και δισκογραφούν από το 1990!) και τρελαίνομαι στην ιδέα ότι ίσως χάσω την ευκαιρία να τους δω αύριο λόγω μιας γαμημένης ίωσης.
Λοιπόν, για να μην τα πολυλογώ, οι τύποι (+ τύπισσα, γυναίκα είναι στα lead φωνητικά) παίζουν PUNK ROCK χωρίς πολλά-πολλά υποκοριστικά. Ούτε hardcore, ούτε κραυγές, ούτε υπερηχητικές ταχύτητες. Αντιθέτως, κομμάτια βουτηγμένα στο πνεύμα του ‘77 (δηλαδή μελωδικά, πιασάρικα, με υμνικά refrain κλπ.) και με έντονη μελαγχολία από πιο πρόσφατα post-punk πράγματα (κυρίως στις lead κιθάρες). Η τύπισσα μπορεί τη μία στιγμή ν’ ακούγεται σαν μία από τις οργισμένες τραγουδίστριες των Crass, και την άλλη να πλησιάζει μπάντες σαν τους Terrible Feelings π.χ. Προτείνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ τα τρία πιο πρόσφατα EP τους, δηλαδή το φετινό “Who’s talking”, το “Forward” και το “Asylum”. Ακούστε απλά το το ομώνυμο από το τελευταίο, πώς γίνεται να μην ανατριχιάσεις με τις πρώτες μελωδίες και ν’ αρχίσεις να φωνάζεις κι εσύ “I want something beautiful!”; Ακούστε το “Just another band” από το φετινό, δε θα χώραγε άνετα σε βρετανική συλλογή του '70; Βασικά ακούστε και τα 3 στη σειρά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ FILLER και δεν ξεπερνούν όλα μαζί τα 15 λεπτά.
Τυχεροί όσοι τους δούνε και σε Λάρισα/Αθήνα. Μην τους χάσετε για τίποτα στον κόσμο όσοι νοσταλγείτε παλιό, καλό punk rock!
up the disco punx