[B]The Assassinators - Sigt Efter Hjertet (Denmark, 2008 )
[/B]
Λοιπόν την μπάντα αυτή πραγματικά την έχω αποθεώσει εδώ μέσα, την αγαπώ -κυριολεκτικά- εδώ και καιρό, κι όμως η μπάντα ανέβηκε δεκάδες φορές παραπάνω στην υποληψή μου, αφ’ ότου αγόρασα -επιτέλους- το Lp αυτό, τον Απρίλιο στην Βαρκελώνη (οποτε κατευθειαν φαινεται οτι εχω συνδεσει τον δίσκο μ’ ενα θεικο ταξιδι:p). Κι αυτό αποδεικνύει κατευθείαν μια χρόνια διαμορφωμένη άποψη μου, ότι το χειροπιαστό γαμάει από κώλο το ηλεκτρονικό, για να το πω λίγο πιο λιανά, καθ’ ότι σεξιστικά. Φυσικά, αυτά είναι απόψεις. Τελοσπάντων η τεράστια διαφορά της βυνιλιακής έκδοσης, είναι το βιβλιαράκι της (ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ σε μουσική έκδοση δίσκου) όπου πραγματικά με έμαθε/δίδαξε πάρα πολλά πράγματα. Εκτός του ότι επιτέλους είδα τους γαμάτους κοινωνικοπολιτικούς στίχους της μπάντας (μέσα από τις αγγλικές μεταφράσεις), πραγματικά, μεσα απο τα κειμενα κατω απο καθε τραγουδι, ενημερώθηκα για την ζωή στην Δανία (υπό κοινωνικο-πολιτικά πρίσματα πάντα), για την αναρχική underground punk/hardcore σκηνή της χώρας, για της καταλήψεις της Κοπεγχάγης (το περίφημο Ungdomushet), την πούτσα που φάγαν από το κράτος, και τις διαδηλώσεις που ακολούθησαν και πολλά άλλα όμορφα. Κάπου γράφει η μπάντα ότι σκοπός της είναι μεσα απο τη μουσικη και τους στιχους τους να μεταδόσουν την ελπίδα στον κόσμο, για τους αγωνες του, και πραγματικα οταν ολοκληρωνω την ακροαση του δισκου ειμαι γεματος ελπιδα. Και όλα αυτά υπό πανεμορφες punk rock μελωδίες -α λα bad religion, no hope for the kids κλπ- και τα χαρακτηριστικα γυναικεια φωνητικα της μπαντας που πραγματικα δημιουργουν μελωδιες:!: Δε το χω ξαναδει αυτο. Ειναι σαν η μπαντα να γραφει πρωτα τα φωνητικα και μετα ολα τα οργανα. Πραγματικα απο τις αγαπημενες μου κυκλοφοριες του δευτερου μισου των 00’s
Φετος κυκλοφορησαν νεο Ep, το οποιο δεν εχω ακουσει ακομη, γιατι θελω να το αγορασω πρωτα.
[B]Red Dons - A Forced Turning Point, Ep (2011, USA)[/B]
[SIZE=“5”]VS[/SIZE]
[B]Terrible Feelings - Impending Doom, Ep (2011, SE)
[/B]
Με συνοπτικές διαδικασίες
[SIZE=“5”]ΔΙΠΛΟ[/SIZE]
Και για τις δυο αυτες κυκλοφοριες με ειχε ενημερωσει πριν καποιες βδομαδες ο φιλτατος Grym. Από τη μία έχουμε τους γνωστούς και συμπαθείς [B]red dons[/B], σ’ ένα αξιοπρεπές δισκάκι, που δε θα’ λεγα όμως ότι περιβάλλεται από κάποιο φρέσκο αέρα, κι από την άλλη έχουμε τους -νεοσύστατους σχετικά -Σουηδούς [B]terrible feelings[/B], τους οποίους δε γνώριζα προηγουμένως και ομολογώ ότι μ’ έψησαν με τα μπούνια. Το ιδανικό punk rock για κάτι μεσημεράκια (προς απόγευμα) του καλοκαιριού, που όλοι κοιμούνται ή ξυπνάνε από την σιέστα, κι εσύ θες ν’ ακούσεις κάτι που θα σε φρεσκάρει. Μελωδία, ο γνωστός “παλαιός” καθαροβρωμικός punk rock ήχος, και γυναικεία φωνητικά.
Γενικά χαίρομαι πραγματικά που από τα 00’ς κι έπειτα αναβιώνει αυτό το 70’s punk rock. Κατι σαν revival ενα πραμα
Φάουλ για το “συμπαθείς” Red Dons. Καλά σε γαμάνε οι Red Dons
Πάντως συμφωνώ κι εγώ στο διπλό. Όχι τόσο εύκολα βέβαια αλλά συμφωνώ.
Εμένα μου ταιριάζει πιό πολύ για σούρουπο/βράδυ καλοκαιριού αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί
Φέτος έχουμε πολλά καλά ΕΡ μέχρι στιγμής παρά ολοκληρωμένα αλμπουμ αλλά δε μας χαλάει καθόλου.
Πάω να χορέψω με Terrible Feelings
Για κάποιον λόγο επιμένω στο συμπαθείς! Δε ξέρω, μ’ αρέσουν αρκετά, είναι μουσική που την γουστάρω, αλλά προσωπικά, δε μου’ καναν ποτέ το κλικ για να τους λατρέψω. Όσο για το διπλό που ανέφερα παραπάνω, δαγκωτό και ασυζητητί. Και γαμώ τα μπαντόνια οι terrible feelings. Περιμένω με αγωνία LP.
πολλές ωραίες κυκλοφορίες. μου αρέσουν τα τραγούδια των terrible feelings, μέσα στη μελωδία… μπράβο γουώρστ. το ρεντ ντονς δεν το έχω ακούσει ακόμα και μάλλον θα αργήσει αρκετά, αλλά μια που τραβιέται η μελωδία και τα κορίτσια στο μικρόφωνο, τσεκάρετε τον δίσκο που έβγαλαν οι [B]icon gallery[/B]. μικρός σε διάρκεια αλλά και τα εννιά τραγούδια είναι πολύ καλά, με κάποια περισσότερο από πολύ καλά, και δεν θέλει καν πολλές ακροάσεις, όλα είναι ευκολομνημόνευτα. εσένα worst δεν ξέρω αν θα σε πιάσουν τόσο πολύ αφού έχουν κάμποσο hard rock/metal μέσα, αλλά ο grym σίγουρα θα γουστάρει. δείγμα [U]http://youtu.be/RIyH15_mb0o[/U]
επίσης, πέρσι έβγαλαν demo οι [B]arctic flowers[/B], οι οποίοι κινούνται σε πιο post-punk μονοπάτια συγκριτικά με τους signal lost, αλλά ο τύπος γράφει ακόμα τραγουδάρες. δείγμα (από το σπλιτ με spectres, που επίσης έβγαλαν πολύ καλό δίσκο!) [U]http://youtu.be/pEZhy53T3iQ[/U]
ωστόσο, τις τελευταίες δέκα μέρες οι περισσότερες ακροάσεις πάνε στον καταπληκτικό δίσκο των [B]no problem[/B]. καυλωτικό hardcore punk από καναδάρα που πετάει τη μια γαμηστερή μπάντα μετά την άλλη. μελωδιάρες, γαμηστερός τραγουδιστής, ορμητικότητα, κιθάρες, τα πάντα γενικά. σαν πιο επιθετικοί sick mormons ένα πράμα, μέσα στην πώρωση και στην σωστή εητίλα. μέχρι και αλκόολ έπινα για να τους δω λάηβ! δείγμα δεν έχει, όποιος δεν ακούσει κακό του κεφαλιού του.
Kι όμως με ψήσαν τίγκα οι icon gallery. Γενικότερα πιστεύω, ότι είναι να μπεις απλά στο τριπάκι του γυναικωτού punk rock. Ετσι και μπεις… Παντώς γαμάνε που όντως έχουν πιο ροκάδικες κιθάρες μέσα.[B] Για δώσε όμως κανά ίνφο για τήν μπάντα, τί έχει βγάλει κλπ, γιατί δε βρίσκω και πολλά πράγματα. Ο δίσκος στον οποίο αναφέρεσαι του πότε είναι και πώς λέγεται?[/B]
Φετινός είναι ο δίσκος, ομώνυμος. Εχουν κι ένα ντέμο και ένα σινγκλ, αυτά έχω εγώ τουλάχιστον, στα οποία ήταν ανεπαίσθητα πιο τσιτωμένοι. Δεν ξέρω αν έχω χάσει κάτι στο ενδιάμεσο.
Νομίζω έχουν και μέλος από test patterns, οι οποίοι είναι λίγο περίεργη περίπτωση. Έχουν τραγούδια που γαμάνε και άλλα (κυρίως αυτά που τραγουδάει η κοπελίτσα, η οποία ακούγεται σαν γιαπονέζικο τσιπμανκ) που παλιμπαιδίζουν κάπως παραπάνω απ’ όσο πρέπει
Με ψήσαν οι Icon Gallery. Πολύ! Μου θύμισαν λίγουλάκι τα πρώτα 2 Maiden (lol?!)
Arctic Flowers κάπου τους είχα αναφερει κι εγώ νομίζω. Περιμένουμε καινούρια πράγματα.
Ωραίοι και οι No Problem. Ό,τι πρέπει για ξύλο και “χορό” στην πίσω αυλή με την μπασκέτα.
Γενικά πάντως φοριούνται πολύ τα γυναικεία φωνητικά στον χώρο τα τελευταία χρόνια, είναι γεγονός. Δε μας χαλάει καθόλου βέβαια.
Eπίσης, θα σου πρότεινα και τους λίγο πιο γρήγορους επίσης γάλλους, [B]Strong As Ten[/B], με τους οποίους οι Lost Boys έχουν βγάλει και σπλιτάκι.
[B] http://www.youtube.com/watch?v=ug4o7ATKLwc[/B] (λαιβ διασκευή του Sailing On από Bad Brains:p:p)
πω, αυτά είναι… ευχαριστώ πολύ όλους, μου βάλατε δουλειά για το σπίτι, ό,τι πρέπει! θα ακούσω, θα επιστρέψω με εντυπώσεις κάποια στιγμή. Ελπίζω να μου αρέσουν αρκετοί από αυτούς, και άμα κάνουν και κάνα λάηβ ακόμα καλύτερα.
Λοιπόν, έχουμε 2-3 ωραία πραγματάκια.
1 φετινό και 2 περσινά.
[B]Media Blitz[/B] - A Voice Of Our Own 2011
Κλασσικό παλιό καλό hardcore με καναδυό τζουρίτσες thrash/crossover.
Negative Approach, Minor Threat και τις γρήγορες στιγμές από Black Flag/Bad Brains.
Riffs που σκοτώνουν, μικρές διάρκειες, λίγα μιντ τεμπο για ξεκάρφωμα και μερικά thrashιάρικα σολο εδώ κι εκεί.
[B]Guilty[/B] - Demo 2010
Κι εδώ hardcore έχουμε, αλλά NY hardcore αρχών 90’ς. Δηλαδή παλιοί Madball, Agnostic Front, Cro Mags, Warzone. Αρκετά μιντ τεμπο αλλά και breakdown όπως μας τα έμαθαν οι παραπάνω κύριοι. Ο τραγουδιάρης φέρνει αρκετά σε Roger Miret και τα πρώτα δευτερόλεπτα του “Departure” με το σολο ορκίζεσαι οτι είναι σε δίσκο Slayer.
[B]Nitad[/B] - Den Gudomliga Världen 2010
Ε ναι κι εδώ hardcore
Με punk/rock n roll feeling όμως. Σαν το πανκ των Circle Jerks και το rock n roll των Black Flag/Bad Brains. Πιό νορμαλ ταχύτητες και με διάσπαρτα ξεχαρβαλωμένα leads ώρες ώρες. Α, και ο τραγουδιάρης τους έχει και γαμώ τα λαρύγγια!
Μόνο αυτό βρήκα απ’αυτό το ΕΡ που είναι το καλύτερο μαζί με το πάνκικο “Garzon”.
Όλα μικρά σε διάρκεια ό,τι πρέπει για το καλοκαιράκι
