Είχα τη τύχη (ατυχία ίσως για κάποιους) να μεγαλώσω στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο L.A. Η μνήμη μου για τη δεκαετία του ?60 δεν είναι πολύ δυνατή, αφού ήμουν ακόμα μικρός και από τότε έχει περάσει σχεδόν μια ολόκληρη ζωή. Όσα θυμάμαι από την δεκαετία αυτή έρχονται σχεδόν αποκλειστικά από τα τρία τελευταία χρόνια της. Αυτό που θυμάμαι επίσης, είναι την αντίθεση στη μουσική που άκουγε τότε ο ξάδερφός μου κι αδερφός μου (που ήταν δέκα χρόνια μεγαλυτερός μου και είχε προλάβει να ενηλικιωθεί όταν η μουσική κατεύθυνση της αμερικής άλλαζε τόσο έντονα) και σε αυτή που άκουγαν οι θείοι μου με τους οποίους κυρίως μεγαλώσαμε. Υπήρχαν κάποια κοινά πράγματα για τα οποία δεν χρειαζόταν να γίνει πόλεμος πρώτα ώστε να καταλήξουμε αν είναι καλό οι μικρότεροι στο σπίτι να τα παρακολουθήσουν, αλλά τις περισσότερες φορές ο αδερφός μου κι ο ξαδερφός μου έπαιρναν εμένα και τη ξαδέρφη μου στις συναυλίες χωρίς την εγκριση των θείων μου. Μέσα στους γνωστούς αμερικάνους και άγλλους καλλιτέχνες εκείνης της εποχής που πέρασαν από τη California ήταν και κάποιοι που βγήκαν από αυτή την πολιτεία. Από τη μια μουσικοί όπως ο Buck Owens κι ο Merle Haggard κι από την άλλη μπάντες και μουσικοί που έμπλεκαν παλιότερους ήχους με τον ήχο και τη rock νοοτρόπία. Creedence Clearwater Revival, Grateful Dead, Jefferson Airplane, Love, Captain Beefheart, Byrds, The Beau Brummels και από τους αγαπημένους μου τότε ήταν οι Canned Heat. Τα πρώτα χρόνια του ?70 ο αδερφός μου άρχισε να προτιμάει αγγλικές κυρίως μπάντες του progressive & psychedelic rock, ενώ σε έμενα όλο και περισσότερο έκαναν εντύπωση θορυβώδης και προκλητικά συγκρότηματα όπως οι Stooges, New York Dolls, Alice Cooper, Black Sabbath etc. Μέσα στο ?75 άρχισα να κάνω παρέα με έναν Κινέζο που ήταν το ίδιο κακός με μένα στο σχολείο και άκουγε πολλά από τα groups που μου άρεζαν. Την ίδια περίοδο η επαφή μου με τον αδερφό μου γινόταν συνεχώς μικρότερη και η αδιαφορία για το σχολείο συνεχώς περισσότερη. Το καλαοκαίρι του 1976 ο Danny, που πλέον περνούσαμε σχεδόν όλη τη μέρα μαζί, έφερε αγόρασε δυο δίσκους που τον επόμενο χρόνο έπαιξαν εκατοντάδες φορές. Go girl crazy! & Ramones. Αρχή του 1977 ήταν η πρώτη φορά που είδα τους Ramones, μαζί με άλλη μια New York based band, τους Blondie, οι οποίοι δεν μου άρεσαν καθόλου τότε και συνέχισαν να μη μου αρέσουν και αργότερα. Το 1977 ήταν η αρχή μιας πολύ διαφορετικής περιόδου στη ζωή μου? μουσικά αλλά και γενικά. Οι ώρες που περνούσα στο σπίτι με την οικογένεια μου ήταν ελάχιστες και το σχολείο το είχαμε σχεδόν παρατήσει και εγώ και ο Danny. Με την έκριξη του punk rock πολλά παιδιά στην ηλικία μας άλλαξαν τρόπο ζωής. Πλέον τα shows σε μεγάλους χώρους είχαν εξαφανιστεί για εμάς και όλη μας η καθημερινότητα γυρνούσε γύρω από τα μικρά clubs στα οποία έπαιζαν οι τοπικές μπάντες. Bands & clubs δημιουργούνταν και διαλύουνταν σχεδόν με τον ΄διο ρυθμό. Πλέον δεν υπήρχε ο μεγάλος αδερφός να με προσέχει και ήταν δική μου ευθύνη να περάσω όσο το δυνατόν απαρατήρητος, αφού δεν άργησε ο καιρός που τα πράγματα γίνονταν πιο άγια. Τη διετία ?77-?78 κατάφερα επιτέλους να τελειώσω το σχολείο, ενώ στις δουλειές που μου έβρισκε ο θείος μου συνήθως δεν κατάφερνα να μείνω περισσότερο από δυο μήνες. Έτσι σχεδόν ποτέ δεν είχα χρήματα και δεν ήταν λίγες οι φορές που έπρεπε να βρω άλλους τρόπους για να δω τις συναυλίες οι οποίες ήταν σχεδόν καθημερινές. Ήταν πολύ περίεργη περίοδος αυτή, από τη μια είχα βρει τη μουσική που ήθελα και αγάπησα πάρα πολύ, από την άλληη σκήνή αυτή συγκέντρωνε όλους όσους δεν ταίριαζαν στις υπόλοιπες ομάδες. Η ζωή που είχαν οι περισσότεροι punks ήταν ακραία και αντικοινωνική. Όσο περνούσε ο καιρός έβλεπες παντού ναρκωτικά, ποτό και πολύ βία. Ακόμη κι αν ήθελες να τα αποφύγεις ήταν δύσκολο από τη στιγμή που ήσουν μέρος όλου αυτού. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι μέχρι τότε είναι στο ξεκίνημα του 1979. Εκείνο το διάστημα έμενα αποκλειστικά σε καταλήψεις ακατοικιτων κτιριων και σπάνια έβλεπα κάποιον από την οικογένεια μου. Ήταν η εποχή που ακόμη και ο αδερφός μου είχε αρχίσει να ανησυχεί για μένα βλέποντας το κυνήγι εναντίον τέτοιων ομάδων. Έτσι μου είχε προτείνει να μείνω για λίγο καιρό μαζί του και με την τότε κοπέλα του για να ηρεμίσουν και οι γονείς μας. Πρωτοχρονιά πήγα στο σπίτι τους, συνέχισα όμως κανονικά να πηγαίνω σε gigs, μερικές βδομάδες μετά, μετά το τέλος μιας συναυλίας των Dead Kennedys με τους Germs στο Hollywood ξεκινάμε με τον Danny και έναν ακόμη φίλο για το σπίτι και ενώ είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το club μας σταμάτησε μια ομάδα bikers? το ξύλο που φάγαμε τότε ίσως είναι και το χειρότερο που έχω φάει στη ζωή μου, χωρίς κάποιον λόγο , just because you?re punks. Στο σπίτι του αδερφού μου πήγα μια βδομάδα μετά όταν τα σημάδια είχαν φύγει κάπως, αλλά ήταν αρκετά έντονα ώστε το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν hope you?ll stop this before you?re dead. Μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο βίαια, μουσικά και κοινωνικά. Τα περισσότερα clubs έκλεισαν, οι καυγάδες ήταν πιο συχνοί, ακόμη και μεταξύ των punks, η αστυνομία βέβαια ήταν αυτή που έδερνε χειρότερα από όλους. Πολλά έγιναν λοιπόν, μέσα στα τρία χρόνια ?77-?80, μερικές από τις καλύτερες bands της σκηνής αυτής ήταν οι παρακάτω: alley cats, avengers, X, dickies, screamers, weirdos, the bags, dils, crime, skulls, the gears, the nuns, the zeros. Την ίδια εποχή που η βία γινόταν μεγαλύτερη άρχισαν να εμφανίζονται και μπάντες που έπαιζαν πιο σκληρά, hardcore. Τα πρώτα live των black flag που γρήγορα τους αρνήθηκαν την είσοδο σε πολλά clubs, οι dead Kennedys, middle class, circle jerks, red cross, rf7, circle one, rhino 39, wasted youth. Μέχρι το 1980 πολλοί μουσικοί και οπαδοί της σκηνής είχαν φύγει ήδη, δυστυχώς για μένα, αφού μέσα από όλη αυτή τη βία και την παρακμή γεννήθηκε για μένα η καλύτερη περίοδος του punk στη California, στις ΗΠΑ και στην Αγγλία, μέσω του hardcore & του anarcho-punk. Εκτός της μουσικής, ιδέες όπως η άρνηση εργασίας με σκοπό το κέρδος , η καταλήψεις, το diy (byo, alternative tentacles, dischord, sst, touch and go), civil disobedience, ο αγώνας εναντίον των διακρίσεων etc μπήκαν βαθιά στην κουλτούρα του punk και έβγαλαν τον κόσμο που έμπαινε σε αυτό από το μονόδρομο της βίας. Αρκεί να ήθελε και ο ίδιος να βγει. Μερικές σπουδαίες punk bands από την California: social unrest, adolescents, angry samoans, minutemen, black flag, social distortion, bad religion, battalion of saints, descendents, Gun club, TSOL, youth brigade, shattered truth, nig-heist, DI, fear, anti, fuck-ups, sick pleasure, flipper, aggression, agent orange, circle jerks, MIA, CH3, china white, saccharine trust, circle one. Τα καλύτερα χρόνια της πρώτης νιότης μου σίγουρα δεν ήταν αυτά στο los angeles, αλλά το υπόλοιπο της δεκαετίας του ?80 που το πέρασα σε dc και massachusetts, σίγουρα ήταν όμως αυτά που με καθόρισαν όχι μόνο μουσικά αλλά και σαν άνθρωπο.
Συγγνώμη για τα λάθη, ελπίζω να μην σας κούρασαν. Είχα καιρό να γράψω ελληνικά και δε μου βγαίνουν εύκολα.
θα προμοταρω 
ενα σχημα που δεν υπαρχει πια και ημουν μελος,στην παρεουλα,πανκ δεν ειναι,αν και ειχαμε ριζες στο πανκ-χαρντκορ,στα ακουσματα κτλ,οτι μας εβγαινε παιζαμε ετσι κι αλλιως,οτι να ναι στυλ παιζαμε
,συλλογικα πραγματα)
να σαι καλα χαιρομαι που σου αρεσανε κιολας 
