2 Likes
Για 2 μέρες στο κανάλι των Queen η συναυλία του 1992 για τον Freddie Mercury
4 Likes
περαστικά ρε γίγαντα
4 Likes
πω πω ρε φιλε τι μαντατα ειναι αυτα!
1 Like
Κρίμα γαμώτο, περαστικά του . Να είναι γερός
1 Like
Νομιζω πως η μεγαλυτερη rock μπαντα ολων των εποχων ( επισης με το μεγαλυτερο frontman ολων των εποχων) αξιζει μια λιστα αγαπημενων κομματιων. Επακουμβω αυτο εδω και επανερχομαι με λιστα
2 Likes
Ένα από κάθε δίσκο:
Liar
Ogre Battle
Tenement Funster / Flick of the Wrist / Lily of the Valley
I’m In Love With My Car
Somebody To Love
It’s Late
Bicycle Race
Dragon Attack
Under Pressure
Hammer To Fall
Friends Will Be Friends
The Invisible Man
Innuendo
Let Me Live
Από το '80 και ύστερα δύσκολα ακούω ολόκληρο δίσκο αλλά όλοι έχουν καλά κομμάτια.
5 Likes
Εντωμεταξυ εμενα οι 3 αγαπημενοι μου δισκοι απο Queen ειναι τα A Kind Of Magic, Innuendo και Made In Heaven και τα ακουω ολοκληρα εννοειται αφου ολα τα τραγουδια σε αυτους τους 3 ειναι διαμαντια.
Συμφωνω στον χαρακτηρισμο φυσικα, και αφου ξυπνησα με ορεξη, γιατι οχι, παρε μια προχειρη 10αδα, και οταν λεω 10αδα εννοω 25αδα γιατι τοσα μου βγηκαν και θα μπορουσα αλλα τοσα:
- The Show Must Go On
- Who Wants To Live Forever
- I Want Out
- I’m in Love With My Car
- My Melancholy Blues
- Bohemian Rhapsody
- Bicycle Race
- Play The Game
- Another One Bites The Dust
- Under Pressure
- Hammer To Fall
- I Want To Break Free
- One Vision
- A Kind Of Magic
- Gimme The Prize
- Don’t Lose Your Head
- Breakthru
- Scandal
- Innuendo
- I’m Going Slightly Mad
- Headlong
- It’s A Beautiful Day
- Made In Heaven
- Flick Of The Wrist
- You Don’t Fool Me
Μια εκπληκτικα καλη διασκευη btw ειναι αυτη:
Και φυσικα ΟΛΟ το αλμπουμ των Protomen με τις διασκευες Queen, το οποιο το αγορασα σε συναυλια τους και το εχω σε CD:
Ρε @Pargalatsos γαμω το κερατο μου πρωινιατικα, τωρα θα ακουω Queen ολη μερα… Fun fact: Οι Queen ειναι η πρωτη μπαντα που αγαπησα, λατρεψα, πωρωθηκα, εγινα φανμποης, εμαθα στιχους απο δεκαδες τραγουδια απεξω και ασχοληθηκα σε υπερβολικο βαθμο μαζι τους
H λατρεια ξεκινησε καπου το 1992 στην ηλικια των 11, οπου νομιζω η ΕΡΤ εδειξε το live τους απο το Wembley και την τελευταια περιοδεια τους, σε αφιερωμα που εκανε λογω του θανατου του Freddie , και συνεχιστηκε σε τεραστιο βαθμο μεχρι το 1996 περιπου, οπου αρχισα να ακουω ολο και περισσοτερες μπαντες και καπως ξεχασα τους Queen… μερικα χρονια αργοτερα επεστρεψα και ψαχτηκα με το deep catalogue.
4 Likes
1 από κάθε δίσκο:
Liar
Seven Seas of Rhye…
Brighton Rock (το αγαπημένο μου μάλλον ever από Queen)
Bohemian Rhapsody
Good Old-Fashioned Lover Boy
It’s Late
Don’t stop me now
Crazy Little Thing Called Love
Flash’s Theme
Under Pressure
Hammer to Fall
Princes of the Universe
I want it all
Innuendo
You don’t fool me
ok προβλέψιμη 
από το '80 και μετά και εγώ μεμονωμένα τραγούδια ακούω μόνο από κάθε δίσκο αν και τα έχω αγορασμένα όλα αυθεντικά (είναι από τις μπάντες που έχω full official discography αγορασμένη)
4 Likes
Ξεκινησα να γραψω ενα top 20 ή ενα top 20+10 αλλα ηταν αδυνατο να γινει αυτο στη συγκεκριμενη μπαντα. Λοιπον, να ενα τιμιο 20+20+20+17 απο τον Παργαλατσο για τη μεγαλυτερη ροκ μπαντα ολων των εποχων.
Top 20 μαγειας - με τυχαια σειρα:
- The millionaire Waltz (A day at the races): πανεμορφο τραγουδι, με την τετραδα να κανει τα τρελα της στο μεσαιο τμημα. Πιανο, οι κιθαρες του May με τον χαρακτηριστικο “no synths” ηχο τους, ωραιες μελωδιες, απλετη καλλιτεχνικη εκφραση.
- White Queen (Queen II) Ο ορισμος του κρυφου διαμαντιου, πανεμορφο και μυστηριακο
- Breakthru (The Miracle): Ενα απο τα μεγαλυτερα κομματια της μπαντας και ενα απο τα καλυτερα video
- Don’t stop me now (Jazz): καπου ειχα διαβασει πως ειχε ψηφιστει σαν το πιο ανεβαστικο κομματι ολων των εποχων. Δεν εχω την παραμικρη διαφωνια.
- I want to break free (The Works): κορυφαιο κομματι, κορυφαιο videoclip
- Show must go on (Innuendo): Χτυπαει και αυτο ευκολα λιστα για τα κορυφαια κομματια ολων των εποχων, κι ας ειναι τοσο χιλιοακουσμενο. Μαγεια και αλλο ενα μαθημα ζωης.
- Who wants to live forever (A kind of magic): Απλα επος
- Innuendo (Innuendo): Σιγουρα στα 2-3 καλυτερα τραγουδια της μπαντας, σιγουρα ενα απο τα καλυτερα τραγουδια ολων των εποχων. Κλαμα, πολυ κλαμα. Οταν ειχα παει να δω καποτε το We will rock you musical στο Λονδινο, ολα ξεκινησαν με αυτο. Αντε να κρυφτω απο την τοτε νεα κοπελα μου. Και το κλαμα κρατησε δυο ωρες, οσο και το musical.
- I want it all (The miracle): Απλα ενα απο τα καλυτερα hard rock κομματια ever
- It’s a hard life (The works): Το εχω συνδεσει με συγκεκριμενη περιοδο της ζωης μου, αποκλειεται να το ακουσω χωρις να συγκινηθω
- Another one bites the dust (The game): Μεγαλε John Deacon
- Somebody to love (A day at the races): Η Τελειοτητα σε νοτες. Ενα πο τα μεγαλυτερα ροκ κομματια ολων των εποχων.
- Tenement Funster/Flick of the wrist/Lily of the Valley (Sheer heart attack): Ακουγονται σαν ενιαια συνθεση, τρομερο γρεζι απο τον Freddie στο πρωτο μερος, παρανοικα κουπλε και πανηγυρικο (οχι πανηγυριτζιδικο ομως) ρεφρεν στο δευτερο, ολη η ευαισθησια των queen στο τριτο
- I’m going slightly mad (Innuendo): τεράστιο και μοναδικο σε στυλ κομμάτι με μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Freddie
- '39 (A Night at the opera): Ενα φανταστικο τραγουδι για ενα φανταστικο ταξιδι στο διαστημα και την διαπιστωση των ταξιδιωτων πως κατα την επιστροφη τους στη Γη εχουν περασει 100 ετη σε γηινο χρονο. Επος
- Bohemian rhapsody (A night at the opera): Σιγουρα στα 4-5 καλυτερα μουσικα κομματια που εχω ακουσει ποτε. Χιλιοακουσμενο, αλλα καντε ενα πειραμα: μην το ακουσετε καθολου για 1-2 χρονια και μετα μια μερα ακουστε το παλι. Αν σας αρεσουν οι queen, μαλλον θα συμφωνησετε μαζι μου.
- Save me (The game): Συνθεση του Brian May για ενα φιλο του που ειχε μολις χωρισει. Αθανατο, κλεινει με τον καλυτερο τροπο εναν απο τους καλυτερους δισκους της μπαντας.
- Little thing called love (the game): μπορεί να ηταν το πιο ανεβαστικο κομματι ολων των εποχων αν δεν υπηρχε το Don’t stop me now. Το βιντεο αν το δεις σημερα φαινεται λιγο αστειο, αλλα 80s biiatch
- Α kind of magic (A kind of magic): Οχι, δεν θα το παιξω ελιτιστης προμοταροντας λιγοτερο γνωστα κομματια εις βαρος των πασιγνωστων. Το a kind of magic ειναι τεραστια ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ
- Play the game (The game): μαθηματα ζωης, προσωπικη αδυναμια
Αναπληρωματικα 20 (any day οποιοδηποτε απο αυτα θα μπορουσε να ειναι στην πρωτη εικοσαδα)- με τυχαια σειρα
- Under pressure (Hot space): Στον πιο αδυναμο κατα τη γνωμη μου δισκο των queen, και σε συνεργασια με τον David Bowie ξεχωριζει σαν ενα απο τα καλυτερα κομματια της μπαντας. Πολυ ωραιο videoclip.
- The March of the Black Queen (Queen II): φανταστικες κιθαρες, αλλαγες, φωνητικα. Μεγαλειο. Εδω ξεκαθαρα οι queen αποκαλυπτουν αυτο που θα εξελιχθει στο αριστουργημα Night at the Opera
- Hammer to fall (The works): Κομματι με σφραγιδα του μεγαλου (μουσικα) Brian May και ενα απο τα πιο βαρια riff που εχει γραψει και παιξει
- Spread Your Wings (News of the world): Υπεροχο κομματι, πολυ ωραιο βιντεο. Οι blind guardian εχουν κανει μια εξαιρετικη διασκευη σε αυτο τιμωντας μια απο τις πιο σημαντικες μπαντες που τους επηρρεασαν
- Killer Queen (Sheer Heart Attack): Τι ΜΕΛΩΔΙΕΣ γτχκτπκταβ. Anytime
- Radio gaga (The works): απλα υπεροχο
- We are the champions (News of the world): Yes, you are
- Jealousy (Jazz): Η μαγεια καμια φορα κρυβεται στην απλοτητα, οταν αυτη συνοδευεται απο τοσο ωραιες μελωδιες
- Headlong (Innuendo): Κατηγορια “hard rock” και “ανεβαστικο” σε ενα απο τα δυο κορυφαια album της μπαντας. Γαματο.
- The miracle (the miracle): Πολυ ωραιος στιχος και μελωδιες που μενουν αξεχαστες. Απο τα καλυτερα leads που εχει γραψει ο Brian May διασπαρτα παντου στο κομματι. Φανταστικο και το κλεισιμο
- Scandal (The miracle): Ενα απο τα πιο- ας πουμε- pop τραγουδια τους, σταζει Εϊτιλα, και δεν εχουμε κανενα προβλημα με αυτο. Ειδικα οταν ο Freddie τραγουδαει τοσο ωραιες φωνητικες γραμμες.
- One vision (A kind of magic): Main riff, κουπλε, ρεφρεν, γεφυρα, σολο, video clip ολα 10/10
- I’m in love with my car (A night at the opera): Μεγαλε Roger Taylor
- Pain is so close to pleasure (A kind of magic): TMY Freddie. Κομματαρα
- One year of love (A kind of magic): αλλο ενα κομματι οπου το ταλεντο και η εμπνευση ξεχειλιζει, γραμμενο απο το john Deacon και με το σαξοφωνο σε πρωταγωνιστικο ρολο
- We will rock you: ισως καμια αλλη μπαντα στον κοσμο δεν θα ειχε αυτο το τραγουδι στα “αναπληρωματικα”
- Stone cold crazy (Sheer heart attack): δεν γραφονται καθε μερα τετοια τραγουδια. Εξαιρετικη και οι διασκευη απο τους 'tallica
- Brighton rock (Sheer Heart Attack): Ο Freddie εχει βαλθει να μας τρελανει (κανεις δεν μπορει να πει το πει το Ma-gic in the air οπως αυτος), ο May εχει κεφια
- My fair king (Queen I) απο τα πρωτα πραγματικα πειραματικα κομματια των queen, υπεροχη εισαγωγη, πολυ ωραια leads
- The prophet’s song (A night at the opera): Ποιος ειπαμε πως εφηυρε το power metal? (μακαρι βεβαια να υπηρχαν σε ολες τις μπαντες του ειδους τοσο ψηλα ποιοτικα στανταρ!)
- Death on two legs (A night at the opera): Απο τα πιο σκληρα κομματια της μπαντας, πραγματικά προοδευτικό μουσικά
20 ακομα μοναδικες κομματαρες- με τυχαια σειρα:
- Invisible man (The miracle): Φανταστικη μπασογραμμη και ρυθμος σε ενα κομματι γραμμενο απο τον Roger Taylor
- You don’t fool me (Made in Heaven): Αλλη μια κομματαρα σε pop/rock υφος
- Seaside rendezvous (A night at the opera): βεββββαιως
- Tie your mother down (A day at the races): Ρυθμικο, σχεδον χορευτικο, με ωραιο ριφ, σολο και ρεφρεν
- Love of my life (A night at the opera): μια μπαντα που δεν φοβοταν ποτε να εκφραστει
- Seven seas of Rhye (Queen II): μετα απο μια συντομη νυξη στο τελος του Queen I εδω μας δινουν ολοκληρο το κομματι, που ειναι μια τις ωραιες feelgood στιγμες της μπαντας. Επιδραστικοτατο
- Father to son (Queen II): Πολυ ωραια συνθεση, με επικο στοιχειο και πολυ ωραιο κλεισιμο
- Liar (Queen I): πολυ ωραια εξελιξη της συνθεσης, φανταστικα φωνητικα
- Heaven for Everyone (Made in heaven): Ηχογραφημενο πανω σε διαφορετικη μουσικη απο τον Freddie λιγο πριν το θανατο του- ειχε ζητησει να ηχογραφησει οσο πιο πολλη μουσικη αντεχε. Αλλο ενα συγκινητικο τραγουδι.
- Night comes down (Queen I): ωραια εισαγωγη και φωνητικα, πολυ ωραιο ψυχεδελικο τμημα στο τελος, Υπερφιλοδοξο αλλα λιγο αγουρο, οι μετεπειτα queen θα το ειχαν μετατρεψει σε ακομα μεγαλυτερη κομματαρα - εδω ακουμε και κατι λιγες επιρροες απο Beatles, οπως και στο Son and Daugther του ιδιου δισκου λιγες επιρροες απο Sabbath. Οσο περναγαν τα χρονια ηταν ολο και πιο δυσκολο να εντοπισει καποιος τις επιρροες τους, καθως εξελισσαν το μοναδικο στυλ τους
- Flash Theme (Flash Gordon): ολοι το ξερουμε πιστευω, πολυ ωραιο κομματι, απολυτως ταιριαστο στον σκοπο για τον οποιο γραφτηκε
- The Fairy Feller’s Master-Stroke (Queen II) - η ομορφη πιο αθωα πλευρα των queen (μια αντιστοιχη πλευρα εχουν και οι beatles, αυτο ειναι θεμα για αλλη συζητηση)
- You and I (A day at the races): Time don’t mean a thing.Τετοιες κομματαρες εκεινη την περιοδο οι Queen τις γραφανε για πλακα. Απλη σχετικα συνθεση, με ωραια κουπλε και ρεφρεν, πολυ ωραιο σολο και καποιες heavy κιθαρες που κολλανε ιδανικα με το συνολο.
- Drowse (A day at the races): μια πολυ ωραια συνθεση απο τον drummer Roger Taylor με τυμπανα στα 6/8, ρυθμικες και φωνητικα απο τον ιδιο. Αν ηταν σε αλλη μπαντα θα ηταν το μεγαλο ονομα της, στους queen ειναι ο υπερταλαντουχος drummer.
- These were the days of our lives (Innuendo): πολυ στεναχωρο να βλεπεις στο video τον Freddie να ειναι στα τελευταια του, αλλα παραμενει ενα πολυ ωραιο τραγουδι
- Teo Torriate (A day at the races): Ανατριχιαστικος Freddie στην αρχη, απολαυστικος στη συνεχεια. Με δυο ρεφρεν τραγουδισμενα στα Ιαπωνικα, ως φορος τιμης στους Ιαπωνες fan του συγκροτηματος.
- Made in Heaven (Made in Heaven): αλλη μια φοβερη ερμηνεια του Freddie, σε μια απο τις τελευταιες ηχογραφησεις του
- More of that jazz (Jazz): more, more και πιο more ακομα
- Friends will be friends (A kind of Magic): Στο πνευμα των we are the champions, save me, spread your wings κτλ μια πολυ ωραια rock μπαλαντα. Σε αλλο συγκροτημα μπορει να ηταν το καλυτερο τραγουδι τους.
- Princess of the universe (A kind of magic): Γραμμενο για το highlander, 100% ταιριαστο και αυτο στο σκοπο του
- Lap of the gods (Sheer heart attack): σκετη ομορφια
Αλλες 17 κομματαρες που δεν συμπεριληφθηκαν:
- Nevermore (Queen II): συντομο αλλα μαγικο
- Long away (A day at the races): ευκολακι για queen εκεινης της περιοδου, πολυ ωραιο κομματι
- Good old fashioned lover boy (A day at the races): Good old fashioned queen music
- Oggre battle (Queen II): Ροκαδικο με με ανατρεπτικη δομη, ωραιες κιθαρες και μπασο
- All dead, all dead (News of the world): με την πολυ ωραια φωνη του Brian May, γιατι το ταλεντο παντα περισσευε στους Queen
- It’s late (News of the world): Μια πολυ ωραια hard rock συνθεση με αφθονη θεατρικοτητα και χωρισμενη σε διακριτα μερη
- Bicycle race (Jazz): I don’t believe in Peter Pan,Frankenstein or Superman All I wanna do is Bicycle και φωτια στα πεταλια
- Now I’m here (Sheer heart attack): Η feelgood πλευρα στα καλυτερα της. Θα ελεγα πως στον τριτο μαγικο δισκο τους οι Queen εχουν ηδη εμφανισει ψηγματα απο ολες τις πλευρες τους (εκτος ισως απο την πιο σπαραξικαρδια πλευρα που θα εκδηλωθει στο μεγιστο στο τελευταιο αριστουργημα τους, το Innuendo)
- Let me entertain you (Jazz): κολληματικο ρεφρεν και ωραιοι ρυθμοι
- Dragon attack (The game): το οραμα για πιο χορευτικους ρυθμους παιρνει σαρκα και οστα, και αυτο το κομματι ειναι πληρως αντιπροσωπευτικο αυτης της τασης.
- I need your loving tonight (The game): Πολυ ωραια ροκ εντ ρολ (με την παλια εννοια του ορου) συνθεση απο τον John
- Sail away sweet sister (The game): ολες αυτες τις μελωδιες που τις βρισκανε? Κομματαρα
- Lazing on a Sunday afternoon (A night at the opera): Αν δεν ηταν μολις 1:07 θα ηταν πολυ πιο ψηλα
- You are my best friend (A night at the opera): πανεμορφες μελωδιες αλλη μια φορα
- Is this the world we created (the works): Τραγουδι με πολυ ωραιο νοημα στους στιχους, χωρις η μουσικη να υστερει καθολου
- Too much love will kill you (made in Heaven): Στο πνευμα του one year of love, υπεροχο τραγουδι
- Fat bottomed girls: η αναλαφρη πλευρα των queen, η αναλαφρη πλευρα της ζωης θα ελεγα
11 Likes
Τι κομματαρα ειναι αυτο το Innuedo παντως γαμω τα παντα μου.
Μπανταρα που ακομα και στα αλμπουμς που δεν μου πολυκανουνε (τα πιο ντισκο στα 80ς πχ) παντα ειχε να πει κατι ενδιαφερον.
6 Likes
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια εβερ το innuendo ανεξαρτήτως καλλιτέχνη , με ωραίο βίντεο , με γαμάτο flamenco solo από τον Steve Howe και μετά η ίδια μελωδία σε ηλεκτρική κιθάρα από τον May
Όλο το κομμάτι είναι πανέξυπνα ποικιλόμορφο. Είναι ροκ , είναι μπαλάντα , εχει φλαμένκο σημεία, έχει οπερετικα σημεία …
6 Likes
Μένει καποιο άλλο να πούμε; 
Νομίζω μας κάλυψε όλους ο φίλος από πάνω. Τι να πούμε για τους Queen ρε παιδιά τεράστιοι.
Υγ 2 δεν βαριέμαι ούτε ένα τραγούδι τους. Ακόμα και τα we will rock you και we are the champions που έχουν παιχτεί 1000000 φορές τα βλέπεις στο live aid και είναι λες και τα ακούς 1η φορά
2 Likes
2 Likes
οκ
Τώρα που το ξανασκεφτομαι, ίσως και εξάμηνο αρκεί
1 Like
1-απο-καθένα
Great King Rat
The March of the Black Queen
Lily Of The Valley
The Prophet’s Song
Tie Your Mother Down
Spread Your Wings
Dead on Time
Need Your Loving Tonight
Flash
Las Palabras de Amor (The Words of Love)
Is This the World We Created…?
Who Wants to Live Forever
I Want It All
These Are the Days of Our Lives
Mother Love
1 Like
Στο συγκεκριμένο κομμάτι δεν είναι απίστευτο πόσο ωραία γίνεται η αλλαγή φωνής από τις πολύ ψηλές νότες στη συλλαβή “ma” στην στην επόμενη “gic” όταν λέει το “magic in the air”? Η πρώτη φορά ειναι στο 00:55 και επαναλαμβάνεται άλλη μια φορα λίγο αργότερα. Απίστευτος
1 Like
Για κάντε και κανά top-τάδε δισκογραφίας, με 2 λογάκια για το καθένα.
Πολύ ευχαρίστως, αν και το δυσκόλεψες αρκετά, πως γίνεται με μόνο δυο λογάκια!
Λοιπόν, οι Queen ήταν πραγματικά ξεχωριστή περίπτωση. Πέρα από το ότι ήταν δύσκολα κατατάξιμοι μουσικά ειδικά από ένα σημείο κι έπειτα, η όλη extravaganza τους, το πώς αναγράφανε με υπερηφάνεια “no synthesizers” στα εξώφυλλα των δίσκων τους μέχρι τα early 80s, το έμβλημά τους με τα ζώδια των τεσσάρων, η περσόνα του Freddie Mercury - και πάνω απ’ όλα η Φωνή του! - όλα αυτά συνέτειναν στο ότι εδώ είχαμε κάτι μοναδικό στο είδος του! Για να δούμε, εν συντομία, και τα πεπραγμένα τους, αρχικά με σειρά προτίμησης
-
A Νight at the Opera Εκπληρώνει όλες τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί με τα προηγούμενα και αντιπροσωπεύει όλα όσα ήταν οι Queen στην τελειότερη μορφή τους. Οι οποίοι Queen ήταν τόσο πολυσχιδείς συλλογικά και ατομικά, που ενώ κάποιος ενεργός ακροατής τους ξεχωρίζει εύκολα ποιος έγραψε τι, εν τούτοις υπάρχει έντονη διαφοροποίηση μεταξύ των τραγουδιών που έχουν την ίδια υπογραφή! Ο Mercury π.χ. έγραψε και το ζόρικο hard rock/metal του “Death on Two Legs” αλλά και το νωχελικό “Seaside Rendezvous”, ενώ στον May πιστώνεται τόσο το “Good Company” όσο και το “Prophet’s Song” στο οποίο χρωστάει το μισό ευρωπαϊκό power metal! Δικαιωματικά στην κορυφή το ANATO ακόμη κι αν “στα σημεία” μπορεί να προτιμάμε κάποιο άλλο όπως…
-
…το Sheer Heart Attack, μια τελειότητα που κινείται μέσα από διάφορα στυλ και διαθέσεις χωρίς να χάνει ποτέ τη γοητεία του. Και ναι, το “Brighton Rock” είναι απίστευτο κομμάτι με αντισυμβατική δομή (μπράβο @Pargalatsos και @Lupin ) - πόσο τολμηρό αλήθεια ένα νέο συγκρότημα να το βάλει σαν εναρκτήριο του τρίτου, κομβικού δίσκου τους; Προσπαθώντας πάντα να είμαι αντικειμενικός, αφού ήταν το πρώτο LP των Queen που άκουσα ολοκληρωμένα, και πιθανόν σε άλλη περίπτωση να έβαζα πιο ψηλά το φοβερό και τρομερό…
-
…Queen II με το εμβληματικό εξώφυλλο και την επικούρα που αναδύεται τόσο στις πιο hard/metal στιγμές του (“Ogre Battle” κανείς;) όσο και στις πιο ευαίσθητες! Εδώ μάλιστα οι δύο βασικοί συνθέτες μοιράζονται από μια πλευρά του βινυλίου (υπάρχει και η μια και μοναδική, καθιερωμένη συνεισφορά του Taylor!). Αδιανόητο πραγματικά το άλμα από το πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο τους μέσα σε μόλις 8 μήνες, αλλά εντάξει, seventies!
-
A Day at the Races στο ίδιο πνεύμα με το αξεπέραστο προηγούμενο του δοκιμάζει ακόμη περισσότερα πράγματα (και τραγούδι στα γιαπωνέζικα). Ένα κορυφαίος δίσκος με κομμάτια που έγραψαν ιστορία.
Στο υπόλοιπο εκείνης της δεκαετίας θα βρούμε το News of the World, το οποίο, όσο καλό κι αν είναι, δείχνει μια συνθετική κάμψη - και δεν νομίζω να οφείλεται αυτή η εντύπωση στα δύο πολυπαιγμένα, σε βαθμό ναυτίας, “χιτάκια” του! Το πολύ καλό κατά τα λοιπά Jazz τέλος, είναι ένας δίσκος όπου η απόπειρα διεύρυνσης των επιρροών που λειτουργούσε θετικά έως τότε, πλέον αντί για ανήσυχη δημιουργικότητα, μάλλον μια κάποια έλλειψη προσανατολισμού προδίδει.
Υπάρχει ένας άτυπος κανόνας που υποστηρίζει πως, από τα συγκροτήματα “εκείνης της εποχής”, αξίζει να πάρεις οτιδήποτε έχουν βγάλει μέχρι το πρώτο τους live! Δεν ξέρω κατά πόσον είναι αξιόπιστος, όμως οι Queen το 1979 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους live που έφερε τον τίτλο “Live Killers”!
Στα eighties που ακολούθησαν, πειραματίστηκαν και εισήγαγαν διάφορα άλλα στοιχεία στην μουσική τους, όχι πάντα με επιτυχία, αν και σε εμάς που ήμασταν παιδιά εκείνα τα χρόνια, μάς έχουν εντυπωθεί οι εικόνες από τα πάντα πρωτοποριακά βίντεο τους! Το “The Game” πάντως είναι ένα πολύ αξιόλογο album, ενώ στον αντίποδα, το “Hot Space” αποτελεί το ναδίρ της καταπληκτικής αυτής μπάντας.
Το “Innuendo” τέλος, είναι ειδική περίπτωση που κουβαλά ξεχωριστό συναισθηματικό φορτίο, η αξία του όμως είναι αδιαμφισβήτητη, ενώ και το μετά θάνατον Made In Heaven, αξίζει να ακουστεί.
(Εντάξει, σχετικά σύντομος ήμουν!)
5 Likes