τίποτα απλά θέλω μια τετραπλή deckard blade συλλογή…
προς το προγκρεσιβ αν μπορείς.
ναι, αλλά αυτό είναι αναμενόμενο σε ένα φεστιβάλ που τους δίνουν μια ώρα.
Νομίζω ότι εμείς οι παλιότεροι οπαδοί τους (τους πρωτοάκουσα το 87!) πάμε από συνήθεια και εξαιτίας των τόσων αναμνήσεων…
…Απλά πλέον υπάρχει η παρακμή στον αέρα, έχουν χάσει το τρένο (και το ξέρουν).
…και όσο νάναι αυτό μας σκοτώνει…αυτοί τι να έχουν στο μυαλό τους άραγε;:):!:
QUEENSRŸCHE’s ‘Mindcrime At The Moore’ To Be Released On Blu-Ray
Τα κερατα του πρεπει να πουλησε το τελευταιο.
από κεντρική
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι τελευταίες δουλειές των Queensryche έχουν διχάσει το κοινό τους με τη μουσική κατεύθυνση που έχει πάρει το συγκρότημα.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Geoff Tate ζητήθηκε να δώσει μια απάντηση ως προς αυτό το θέμα και ο frontman των Queensryche στάθηκε στο ότι, κατά τη γνώμη του, για μια μπάντα ή έναν καλλιτέχνη το νόημα είναι να εξελίσσεται και να μην παραμένει στάσιμος δημιουργικά.
O Tate συνέχισε λέγοντας πως από τις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν και άρχισαν την καριέρα τους οι Queensryche, δε γίνεται να παραμένει το ίδιο άτομο και όπως αλλάζει αυτός και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τα πράγματα και τις καταστάσεις, έτσι αλλάζει και η μουσική του συγκροτήματος.
+1
Και εγώ της φουρνιάς του '87 είμαι, τότε πρωτοάκουσα (άλλα τα δεδομένα της εποχής ως προς την ενημέρωση και την πρόσβαση σε δίσκους) το Rage.
Kαι η αλήθεια είναι πως μέχρι και το American Soldier τον έδινα τον όβολο μου για κάθε κυκλοφορία. Φέτος όχι πιά. [-X
μια απο τα ιδια…κααααααποια στιγμη ισως να παρω και το νεο οταν η τιμη του θα ειναι κατω απο 10 ευρω…
δεν ειναι κατι το μεμπτο αυτο.ειναι απολυτα λογικο μεγαλωνοντας να αλλαζει και ο τροπος που αντιλαμβανεσαι την μουσικη.το θεμα ειναι γιατι εξακολουθει και χρησιμοποιει ενα τοσο βαρυ ιστορικα ονομα για τις βλακειες που κυκλοφορει.
ας εβγαζε οτι ηθελε με αλλο ονομα.αλλα $$$$$$
Μαλακίες βασικά, ο κύριος Tate “ξεχνάει” ότι οι 'Ryche των 80’s είχαν κάτι πολύ πιο σημαντικό από την καινοτομία:
Έμπνευση.
Eιναι προφανης η απαντηση,γιατι με αλλο ονομα δεν θα εδινε κανενας καμια απολυτως σημασια σε αυτο το oυτως η αλλως μετριοτατο/αδιαφορο υλικο,ποιος θα νοιαζοταν τωρα αν εβγαζε η Tate Band το Deticated to chaos,ενω τωρα επειδη η ταμπελα γραφει ryche,ε ολο κ κανα δυο αυτιες θα το ριξουν καποιοι φανς,αλλοι ισως το αγορασουν για τυπικους λογους συλλογης κλπ.
Ε μπαμπαρίστηκε που μπαμπαρίστηκε, ας τραβήξουμε την προσοχή.
Με ένα από τα καλύτερα σόλα του Wilton μέσα. Να ήταν και λίγο μεγαλύτερο…
Ρε σεις, αυτο μου αρεσει! Μηπως να ακουσω τον δισκο, τελικα?
__Μπορείς ν’ ακούσεις αυτό http://www.youtube.com/watch?v=fUw-2s1emlI&feature=related (που είναι το πιο γνωστό του δίσκου, με σολάρα κι αυτό!) και αν σου αρέσει το grunge (όχι αναγκαστικά ατόφιο, με λίγο από Σάουντγκαρντεν και παιγμένο σε Κουίςράιχ ας πούμε στυλ), άκου το και όλο. 8)
Θα το δοκιμασω τοτες!
Μπαμπ και μίνι πολλ:!: Ποιος θεωρείτε ότι θα έπρεπε να πάρει την θέση του DeGarmo το 1997, πριν έχουμε Kelly Gray και τα ρέστα; Έχουμε υπόψη μας ότι ο Chris ήταν αυτός που έπαιρνε τα riffs του Wilton και έντυνε την κιθάρα του γύρω από την δικιά του, συνέβαλλε στις ενορχηστρώσεις και τα layers, και “έδενε” τα κομμάτια. Οπότε ψάχνουμε για κάτι ανάλογο, ει δυνατόν.
Προσωπικά, μια από τις καλύτερες ιδέες που έχω ακούσει είναι ο Frank Aresti. Δεν είναι το mastermind που περιγράφω άνωθεν, αλλά έχει τα chops και έχει παίξει μεγάλα πράγματα με τους FW, οπότε θα διατηρούσε μια ποιότητα στην μπάντα πιστεύω.
Γνώμες;
Μπαααα. Από τη στιγμή που διερρήχθη η χημεία DeGarmo/Tate, that was it. Ακόμα κι αν ανασταίνονταν ο Τζίμι Χέντριξ ή ο Ράντι Ρόουντς και έρχονταν στους 'Ryche, δε θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την πορεία των πραγμάτων, ούτε να αλλάξουν το γεγονός ότι η φυγή του DeGarmo ήταν η αρχή του τέλους για τους Queensryche.
Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας και εγώ έλεγα αυτό για τον Aresti! 
Αλλά όπως είναι σήμερα τα πράγματα με
α) Τον Aresti πίσω στους Fates
β) Το πρόβήμα των Ryche να είναι ξεκάθαρα γενικότερο και όχι μόνο κιθαρίστα/συνθέτη
δεν θα με ενδιέφερε πλέον να το δώ.
Αυτό θα είχε όντως ενδιαφέρον να το ακούγαμε!:D:lol::lol:
Queensryche…μεγαλο κεφαλαιο της μεταλ και γαματο γκρουπ μεχρι ΚΑΙ το “Promised Land”…απο ‘κει και περα εχουν βγαλει επιεικως ΣΚΑΤΑ δισκους με πιο πατο απ’ ολους το “Operation: Mindcrime 2”…για ‘μενα απλα βιαζουν το ονομα που ειχαν χτισει με τοσες δισκαρες στο παρελθον και γινονται ολοενα και πιο αντιπαθεις στους οπαδους τους οσο και σ’ αυτους που απλα ακουνε μεταλ χωρις να ειναι die hard ‘Ryche fans (ενας απ’ αυτους κι εγω)…βασικα ολα αρχισαν απο τοτε που εφυγε ο DeGarmo…και απο τοτε που ο Tate αρχισε να ασχολειται πιο πολυ με τα αμπελια του παρα με το να γραψει κανα σοβαρο τραγουδι…η ιστορια ομως που εχουν γραψει στο μεταλ με δισκαρες οπως το Operation: Mindcrime, δεν σβηνεται ετσι ευκολα και πολυ απλα περιμενουμε reunion με DeGarmo (γιατι αντικειμενικα οι κιθαριστες που τον αντικατεστησαν ειναι επιεικως για τον πουτσο) για να περασουν κι απο 'δω να παιξουν ολοκληρο το OM και να μας αφησουν με τα κεφαλια (πανω η κατω δεν εχει σημασια :p) στο χερι…
ΥΓ ψηφισα Οperation: Mindcrime κυριως λογω concept…πολυ κοντα εχω το Empire και τον δισκαρο Rage For Order…
Ναι ρε, προφανώς δεν μιλάμε για τώρα, αλλά για το 97, που το πράγμα σωζόταν. Με αυτή την κατάσταση στους Ράηχ τώρα, κανένας κιθαρίστας που σέβεται τον εαυτό του δεν θα πήγαινε.
Θελω να κανω 85 φεηκ ακαουντς και να ψηφισω promised land, ντροπη τοσο χαμηλα.